Coffee and Games 03.07.2021:
Φωτογραφία με καλοκαιρινό αέρα σήμερα! Διακοπάρες ο Vegeta όπως έγραψα και στο FB μου. Δεν θα μπορούσα να μην έχω μαζί μου κάτι για να καταπιάνομαι από το κόσμο των videogames. Γενικά υπάρχει πάντα δίπλα το Xbox στο σαλόνι. Για έξω και για το χαλάρωση στη θάλασσα ή στον καφέ έχουμε και το κινητό. Αυτό με το Kishi της γνωστής (λίγο παραπάνω από όσο πρέπει) ακριβής εταιρείας με έχει αφήσει πολύ ικανοποιημένο σε όλα. Είτε μιλάμε για xCloud (στην Τσεχία). Είτε για stream από την κονσόλα στο κινητό. Είτε και για τα games που έχω αποκλειστικά στο κινητό.
Stranger’s Wrath, λοιπόν. Ένα game που θέλω εδώ και καιρό να πιάσω αλλά ποτέ δεν είχα την ευκαιρία. 2.5 ώρες ταξίδι από την Πράγα στην Αθήνα. Αναμονή εκεί… Άλλη (σχεδόν) μια ώρα για να έρθω Χίο. Ήταν ότι καλύτερο γι’ αυτό. Μέχρι στιγμής έχω “φάει” τρεις (ή τέσσερις) από τους καταζητούμενους και μπορώ να πω ότι μου αρέσει το game. Σίγουρα θα παιχτεί μέχρι το τέλος. Όχι μόνο στο ταξίδι αλλά και όταν γυρίσω πίσω. Αν δεν το έχω βγάλει μέχρι τότε.
Στο θέμα μας σήμερα που είναι κάτι που “βασανίζει” εδώ και καιρό σαν ιδέα και οι “διακοπές” είναι το καλύτερο μέρος για μιλήσουμε για κάτι τέτοιο χαλαρά και χωρίς έχθρες και στρατόπεδα. Λίγο με έχει στεναχωρήσει σαν άνθρωπο η όλη φάση στο ίντερνετ. Αυτή που πριν γράψεις κάτι για κάτι “πρέπει” να δίνεις τα “στοιχεια” σου για το τι είσαι. Ετσί για να ξέρει ο άλλος από ποια σκοπιά μιλάς. Μαζί με το γεγονός ότι πάντα σκεφτόμουν να γράψω ένα αρθράκι που να μιλάω για το αν τελικά είμαι fanboy ή όχι. Τα δύο αυτά με οδήγησαν στην δημιουργία αυτού του κειμένου. Έτσι με “ένα σμπάρο, θα έχουμε δύο τρυγόνια”.
Για αρχή ας πιάσουμε το θέμα που με “βασανίζει” τον τελευταίο καιρό και απέχω από αρκετές κουβέντες που έχουν να κάνουν με το θέμα που αγαπώ, τα videogames. Τα στοιχεία στην “σταδιοδρομία” μου ως “gamer” είναι σίγουρο πως δείχνουν ότι είμαι fanboy της Microsoft. Εώς κάποια στιγμή στη ζωή μου αυτό μπορείς να πεις ότι είναι αλήθεια. Όταν είσαι μικρός πάντα προσπαθείς να ενταχθείς σε μια κοινωνική (ή και όχι) ομάδα. Εγώ πάντα είχα μια τάση για αυτές που δεν είναι μεγάλες σε αριθμό. Είτε μιλάμε για αθλητικές ομάδες (που ποτέ δεν ήμουν μεγάλος fan), είτε μιλάμε για μουσική, για διασκέδαση κτλ.
Έτσι κάπως μπήκε και το Xbox στη ζωή μου, σε μια Ελλάδα που όπως πάντα ήταν “μπλε”! Με τον καιρό είχαμε αυτές τις “διαμάχες” μικροί. Τι είναι καλύτερο; Η επιλογή μου να πάω ακόμα και στην εποχή του Xbox One εκεί ίσως να δείχνει κάτι αλλά σίγουρα αυτό το “κάτι” δεν είναι σωστό. Μιλάμε για μια ομολογουμένως πολύ άσχημη εποχή για το brand. Αν και πήγα με καθυστέρηση, όπως βέβαια κάνω πάντα σε κάθε γενιά. Χωρίς να θέλω να μπω στην πλευρά του αμυνόμενου και πραγματικά δεν υπάρχει λόγος για να κάνω κάτι τέτοιο θα πω απλά ότι και, σχεδόν, όλα τα αποκλειστικά της Sony έχω παίξει και είμαι σίγουρος ότι έχω παίξει πολύ παραπάνω με το PSVR από τον μέσο κάτοχο του “περιφερειακού”. Έχω τερματήσει 4-5 games σε αυτό.
Έτσι μετά από τα κείμενα που έγραψα πιο παλιά για το Game Pass αλλά και για το Backwards Compatibility μου δημιουργήθηκε η απορία στο μυαλό. Μήπως είμαι fanboy; Έτσι φτάσαμε στο πρώτο μέρος αυτού του μικρού, και σήμερα, κειμένου. Disclaimer μερικών γραμμών, λοιπόν, για σήμερα από εμένα. Παιδία δεν είμαι fanboy κανενός! Πάντα παίζω ότι θέλω, εκεί που έχει βγει, είτε με τον έναν, είτε με τον άλλον τρόπο. Η επιλογή μου για Xbox ως τη βασική πλατφόρμα μου είναι απλή. Σύμφωνα με το κεφάλι μου (και θα μπορούσα να πω τα στοιχεία που έχουμε όλοι στα χέρια μας αλλά κάποιοι επιλέγουν να αγνοούν) σαν καταναλωτή η Microsoft είναι πιο φιλική προς εμένα. Πέρα από τις μαύρες μέρες του Xbox One στην κυκλοφορία του, σε όλα τα άλλα ήταν πάντα πιο φιλική.
Μπορεί στο Xbox 360 να πλήρωνες το online κομμάτι της κονσόλας, κάτι που στο PlayStation 3 δεν έκανες, αλλά ήταν κάτι που και δεν ήταν τόσο ακριβό. Επίσης έβλεπες “με τα μάτια σου” τη διαφορά μεταξύ των υπηρεσιών. Έβλεπες με τα μάτια σου και το γιατί στο Xbox 360 πλήρωνες για κάτι που οι κάτοχοι του PlayStation 3 και του Wii είχαν τσαμπέ. Πέρα από αυτό για εμένα προσωπικά με αυτή τη μεγάλη βιβλιοθήκη στο Xbox 360 και με το Xbox Live Gold να μου δίνει games και για το Xbox One, ακόμη και όταν δεν είχα την κονσόλα στην κατοχή μου, νομίζω καταλαβαίνετε γιατί “έπρεπε” να πάω εκεί. Όπως και έκανα όταν έφτιαξε η κατάσταση με το brand.
Από μιας αρχής είχα κάποιους τίτλους που μπορούσα να παίξω στο μηχάνημα μου χωρίς να έχω πληρώσει ευρώ παραπάνω για games. Όταν λέω κάποιους τίτλους δεν εννοώ games του Xbox 360 αλλά ονόματα όπως “Sunset Overdrive” ή “Rise, Son of Rome”. Ονόματα που δεν είχαν κυκλοφορήσει καν στο 360 λόγο της δύναμης (και όχι μόνο) της κονσόλας. Καλά για τα achievements δεν μιλάω καν… Νομίζω ότι όλοι ξέρετε πλέον πόσο “achievement whore” είμαι… #sorrynotsorry
Και έτσι πάμε στο δεύτερο μέρος του κειμένου και αυτό έχει να κάνει με τα disclaimers κάθε λογής στο ίντερνετ. Θα μπορούσα να μιλήσω για πιο σοβαρά θέματα που ταλανίζουν την κοινωνία μας και την ανθρωπότητα γενικά. Δεν είμαι όμως ειδικός σε αυτά και δεν θέλω να λέω μ**ακίες απλά και μόνο γιατί είναι η γνώμη. Μια γνώμη που ίσως κάποιες φορές να μην έχω και τα σωστά στοιχεία για μια σωστή τεκμηρίωση της. Έτσι επιλέγω να κρατάω κάποια πράγματα για τον εαυτό μου και τους γύρω μου. Από την άλλη όμως δεν το κάνω αυτό όταν μιλάμε για το αγαπημένο μας hobby, τα videogames.
Σχεδόν ένα χρόνο μετά και κοντά 50 άρθρα, άλλα μικρά, άλλα μεγάλα, νομίζω ότι έχετε όλοι καταλάβει πως μου αρέσει να λέω τη γνώμη πάνω στα videogames. Το θέμα μου όμως αρχίζει από το γεγονός ότι πλέον πρέπει να κάνουμε disclaimers όταν μιλάμε και για κάτι τέτοιο στο ίντερνετ. Δεν θέλω να λέω κάθε φορά το πόσα games, αποκλειστικά και μη, έχω τελειώσει σε κονσόλες της Sony, απλά και μόνο για να πω στη συνέχεια τη (καλή μου) γνώμη για το Game Pass. Έχω κουραστεί πλέον και μετά το “φιλοσοφικό” ερώτημα του αν είμαι fanboy της Microsoft, κάτι που ειλικρινά πιστεύω ότι δεν είμαι, θα σταματήσω να δικαιολογώ και να κάνω disclaimers κάθε φορά που θα ανοίγω το στόμα μου για να λέω κάτι καλό για την Microsoft, και για την “κάθε Microsoft”.
Γιατί (για ακόμα μια φορά) ειλικρινά δεν νομίζω να υπάρχει νοήμον άνθρωπος που να πιστεύει ότι το Game Pass δεν είναι πολύ πιο συμφέρουσα επιλογή για τον καταναλωτή από τα 80άρια της Sony για κάθε αποκλειστικό του PlayStation 5 (ακόμα και αν δεν τα αξίζει, βλ. Destruction AllStars ένα παράδειγμα) ή τα 60άρια-70άρια της Nintendo για remasters, κυριολεκτικά, της π**τσας, σόρι κιόλας! Τελευταία φορά λοιπόν, και τα The Last of Us τα αγαπάω, και το The Last Guardian με έκανε να δακρύσω στο τέλος, και πάνω από όλα ο αγαπημένος μου τίτλος ever είναι το Shadow of the Colossus, ας μιλήσουμε τώρα για το Game Pass!
Αυτά τα λίγα και για σήμερα, με μια μέρα καθυστέρηση καθώς είμαι και σε “διακοπές-mode”! Για ακόμα μια φορά, τελευταία και αυτό, παίξτε ότι θέλετε, όπου θέλετε! Και όταν λέτε την γνώμη σας κάπου πρώτα να έχετε απτά και λογικά στοιχεία για το κάθε τι και όχι να βάζετε ταμπέλες σε κάποιον απλά και μόνο γιατί έχει αντίθετη άποψη από εσάς πάνω σε κάτι. Τα φιλιά μου και πάω να ρίξω καμιά βουτιά τώρα!!
