Coffee and Games 17.09.2021:
Κανονικά πάμε για τη συνέχεια των sequels του Gears of War (απεχθάνομαι να λέω σκέτο “Gears” τη σειρά). Μετά το 2ο σειρά έχει το 3ο. Για τις ανάγκες των livestreams αλλά και της ψυχικής μου υγείας! Πόσο το αγαπάω αυτά τα games; Τώρα που πιάνω τις παλιές σειρές του Xbox με πιάνει μια μελαγχολία… Τι γα**τη γενιά ήταν αυτή του Xbox 360 και του PlayStation 3…
Κάποιος θα πει ότι και στο PlayStation 4 είχαμε πολύ ωραία games και θα συμφωνήσω. Υπάρχει όμως το πρόβλημα της Microsoft στην προηγούμενη γενιά. Η εταιρεία σταμάτησε λίγο τις μηχανές και τώρα τρέχει να ανεβάσει ρυθμούς πάλι. Αυτό δεν υπήρχε τότε. Τότε και οι δύο δούλευαν με τρελή παραγωγή, δίνοντας το ένα καλό αποκλειστικό μετά το άλλο.
Και ξέρεις γιατί τα games ήταν τόσο καλά τότε; Γιατί πολύ απλά ακόμα και σήμερα τα παίζεις και δεν έχεις κανένα πρόβλημα με τίποτα. Εντάξει, ίσως λίγο τα γραφικά αλλά μια χαρούλα βλέπονται χωρίς μεγάλο θέμα. Αυτό είναι που κάνει αυτά τα games καλά με όλη τη σημασία της λέξης. Το ότι είναι, πολύ απλά, διαχρονικά. Εννοείται ότι δεν μιλάω μόνο για την Microsoft εδώ. Πέρσι τέτοια εποχή έπιασα για πρώτη φορά στη ζωή μου την τριλογία των Uncharted, αν θυμάστε από τα άρθρα μου τότε. Σαν κάποιος που έμπαινε στην τριλογία τόσα χρόνια μετά το μόνο που είχα να πω ήταν καλά λόγια.
Με αυτό το σκεπτικό στο κεφάλι θα πιάσω κάτι που σκέφτομαι εδώ και καιρό. Αφορμή για το θέμα μας σήμερα δεν είναι μόνο η βιομηχανία των videogames. Έχω γράψει και σε παλαιότερο κειμενάκι (και το μοναδικό εκτός θέματος videogames) ότι μια μεγάλη αγάπη στη ζωή μου είναι και η metal μουσική. Μια μεγάλη μπάντα, λοιπόν, έβγαλε ένα καινούργιο δίσκο μέσα στο μήνα και οι αντιδράσεις για αυτόν πολλές και μεγάλες. Φαντάζομαι ότι όσοι ασχολείστε με το θέμα καταλάβατε για ποιό album και ποιά μπάντα μιλάω.
Το “κόλλημα” και το μεγάλο ερώτημα του σημερινού C&G είναι απλό… Πρέπει να είμαστε τόσο αυστηροί με τα πράγματα που αγαπάμε; Και αν ναι, σε ποιο βαθμό; Από αυτό προκύπτει και ένα δεύτερο μικρότερο, μέχρι πόσα “σκόντα” (δεν ξέρω καν αν έχει πληθυντικό η λέξη!) μπορούμε, ή και πρέπει, να δώσουμε σε κάτι που αγαπάμε; Spoiler alert, νομίζω ότι αντικειμενική απάντηση σε αυτό δεν υπάρχει. Σίγουρα όμως και να υπάρχει δεν την έχω εγώ στο κεφάλι μου τώρα! Για ακόμα μια φορά το κείμενο ήθελα να είναι μια αφορμή για σκέψη και ίσως κουβέντα, μεταξύ μας, για το θέμα αυτό.
Η πρώτη απάντηση που μου σκάει είναι ότι, ναι, πρέπει να είμαστε αυστηροί με κάτι που αγαπάμε, γιατί πολύ απλά το αγαπάμε! Για εμένα σαν άνθρωπο όταν πιάνω κάτι καινούργιο στα χέρια μου από κάτι που αγαπώ πολύ δεν το συγκρίνω μόνο με τον εαυτό του. Από τη στιγμή που έχει στο τίτλο του κάτι από κάτι που αγάπησα το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μπει σε σύγκριση με τα προηγούμενα. Είτε μιλάμε για μουσική, είτε για ταινίες, είτε για videogames κτλ. Για ότι μπορεί να έχει sequels, τέλος πάντων.
Ξέρω ότι οι μεγάλες εταιρείες του χώρου δεν το θέλουν και πολύ αυτό… Βάζουν τον τίτλο από κάτι που πουλάει για να πουλήσει πιο πολύ αλλά άμεση σύγκριση με το παρελθόν δεν θέλουν. Ίσως όχι όλες και ίσως όχι για όλες τους τις σειρές και τα sequels τους αλλά εμένα μου δίνεται η εντύπωση ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει. Μου είναι δύσκολο να φανταστώ ότι κάποιος από την Microsoft, ας πούμε, ήθελε άμεση σύγκριση του Halo 5 με το Halo: Reach… Πάλι μέσα στο κεφάλι μου, μου κάνει ότι ήθελαν να εκμεταλλευτούν το όνομα και να βγάλουν ένα μέτριο, προς καλό, game. Το “εκμεταλλευτούν” σε εισαγωγικά και μη, καθώς, OK, όλο και κάποιοι μέσα στην ομάδα του Halo 5 θα είχαν την κ**λα και θα έβαζαν το 110% για το project γιατί θα ήταν κάτι που θα αγαπούσαν πολύ. Anyway, ένα απλό παράδειγμα για να σας δώσω να καταλάβετε τι εννοώ.
Και αφού βάλουμε τις εταιρείες στην άκρη ας δούμε εμάς. Ας υποθέσουμε ότι αγαπάμε ένα franchise. Μέχρι που είμαστε διατεθειμένοι και πρέπει να κάνουμε τα στραβά μάτια στα προβλήματα;
Πάμε σε ένα καλό παράδειγμα για αρχή. Έχουμε τα Uncharted. Η σειρά σίγουρα έχει κάποια προβλήματα σαν games και σίγουρα το ξέρει αλλά δεν κάνει 100% κάτι γι’ αυτό. Παρόλα αυτά γνωρίζει επίσης τι καλά έχει και το μόνο σίγουρο είναι ότι στα sequels του αυτά τα κάνει όλο ένα και καλύτερα. Ανεβάζει έτσι το πήχη για την επόμενη κυκλοφορία και κάνει τους πάντες να βάζουν δεκάρια παρά τα προβλήματα που υπάρχουν. Ένα από αυτά, ας πούμε, είναι το αυτοματοποιημένο platforming που έχουν. Αυτό είναι κάτι που θα μπορούσαν να δουλέψουν από τη Naughty Dog αλλά δεν κάνουν γιατί, φαντάζομαι, πιστεύουν πως θα χαλάσει την κινηματογραφικότητα που θέλουν να έχουν τα games τους. Έτσι έχουμε το καλό παράδειγμα μας.
Στον αντίποδα έχουμε τα Assassin’s Creed. Τα games αυτά επίσης ξέρουν τι κάνουν καλά και θέλουν να το κάνουν καλύτερα. Ναι, έχουν χάσει αρκετά πράγματα στην πορεία των sequels τους και αυτός ίσως είναι ο λόγος που ενώ κάνουν πολλά πράγματα καλύτερα, οι απανταχού τρελοί fans της σειράς έχουν αρχίσει να χάνουν το ενδιαφέρον τους. Σε καμία περίπτωση δεν μιλάω για πωλήσεις τώρα. Το Valhalla είχε τις καλύτερες για το franchise. Μιλάω καθαρά για τους δυνατούς fans. Το Assassin’s Creed όνομα πουλάει παντού, αυτό είναι άλλο θέμα.
Αδιαμφισβήτητα έχουμε χάσει αρκετή από την αίγλη της αρχικής τριλογίας (τα πέντε πρώτα games δηλαδή). Το σενάριο έχει πάει αλλού, ντ’ αλλού. Οι assassins μόνο assassins δεν είναι πλέον. Όλος αυτός ο μυστικιστικός αέρας των αρχικών τίτλων έχει πάει περίπατο κτλ. Από την άλλη όμως έχουν κάνει την καλύτερη δουλειά που μπορούν για να μας μεταφέρουν στην εκάστοτε εποχή. Σε σχολεία και πανεπιστήμια του εξωτερικού βάζουν το game για να δείξουν πως ήταν η ζωή τότε!
Πως γίνεται λοιπόν να κατηγορούμε κάτι που πάει εκεί που πάει, γιατί κάνει αυτά που νομίζει ότι κάνει καλά, καλύτερα; Και από την άλλη, κάτι άλλο που ουσιαστικά δεν κάνει τόσα πολλά βήματα μπροστά να το αγαπάμε; Γιατί βγαίνει αυτή η αυστηρότητα με κάποια sequels και με άλλα όχι;
Σίγουρα είναι και ο “αέρας” που έχει το κάθε game. Δηλαδή σε κάθε καινούργια κυκλοφορία Uncharted βλέπεις ότι πας για κάτι καλύτερο και μεγαλύτερο από πριν (δεν μιλάω για ώρες gameplay). Σίγουρα δεν έβγαζει το ίδιο feeling η κυκλοφορία του Halo 5 με αυτή του Uncharted 4. Αλλά και ακόμα στην ίδια σειρά να το δεις, σίγουρα η κυκλοφορία του Gears of War 3 δεν ήταν στην ίδια κατηγορία στο κεφάλι του κοινού με αυτή του 4. Ίσως να είναι απλά θέμα marketing, ίσως και όχι…
Μετά τα των πωλήσεων φτάνουμε στην αρχική ερώτηση. Πως θα το κρίνω εγώ σαν gamer αυτό το game; Γιατί να μην νευριαζω με το “απλά πατάω το μπροστά για ακόμα μια φορά” του Uncharted 4; Και να νευριάζω με το “δεν άλλαξε και τόσα πολλά από το Gears of War 3” του Gears of War 4;
Σαν παράδειγμα φέρνω και τα δύο τα “τεσσάρια” γιατί και και στα δύο αυτά sequels πιστεύω δεν υπήρχε λόγος ύπαρξης πέραν του ονόματος. Έλα όμως που η Naughty Dog έδωσε κάτι στο πρώτο “τεσσάρι” της ερώτησης… Κάτι που το έκανε αγαπητό και αξιομνημόνευτο.
Κρίνοντας αυστηρά και με όλη την αγάπη ένα game, στο δικό μου κεφάλι βγάζει νόημα να το δεις από παντού. Να το συγκρίνεις με τα παλιά του αλλά και να δεις τι κάνει από μόνο του. Στην τελική και λάθος να κάνεις μόνο ο χρόνος θα δείξει αν είναι κάτι καλό ή όχι…
Μετά το Halo: Reach έχουμε άλλα δύο (FPS) Halo(s) αλλά γιατί όλοι οι fans ακόμα κάνουν τ**μπούκια στο Reach; Γιατί είναι το καλύτερο Halo, πολύ απλά! Το ίδιο πάει και για τα assassin’s κτλ. Το βλέπεις αυτό αν κάνεις όπως και εγώ το “λάθος” να παίξεις και πάλι αυτά τα games σήμερα. Βλέπεις ότι, πέραν κάποιων λίγων μηχανισμών, μπορείς άνετα, αβίαστα και πάνω από όλα διασκεδαστικά, να παίξεις τα games αυτά και στην τελική να “χάσεις” την ώρα σου σε κάτι που ναι μεν έχεις “βγάλει” άλλες δέκα φορές αλλά είναι κάτι που κάνει το παραπάνω βήμα και αξίζει “τον χαμένο χρόνο”.
Εκεί είναι που μπαίνει η λογική μου και μου λέει ότι πρέπει να είμαστε αυστηροί με όλα αυτά τα πάμπολα sequels. Ειδικά από τη στιγμή που κάποιοι μας έχουν δείξει πως γίνεται να κάνεις κάτι καλύτερο ακόμα και δύο ή τρία games μετά (βλ. Halo: Reach, God of War (2018) κ.α.). Πρέπει 100% όμως;
Αν ο άλλος διασκεδάζει την ψυχή του στο Valhalla ποιος είμαι εγώ που θα του πω ότι το game δεν είναι καλό; Ίσως (ένα μεγάλο “ίσως”) να μην είναι καλό σε σχέση με τα προηγούμενα. Αυτό όμως το κάνει και κακό γενικά; Το κάνει σίγουρα κακό Assassin’s Creed αλλά όχι απαραίτητα και κακό game. Από την άλλη αν το βάλεις δίπλα στο The Witcher 3, αυτόματα γίνεται και κακό game. Καθώς, πέραν όλων των άλλων, ένα στούντιο με πολύ λιγότερα άτομα στο ενεργητικό του, με πολύ μικρότερο budget κατάφερε να κάνει κάτι κατά πολύ ανώτερο. Και αυτό είναι κάτι που δεν χωράει “ίσως” στην πρόταση!
Να λοιπόν που έγραψα λάθος στην αρχή και δύο ώρες μετά έβγαλα άκρη με τα sequels! Πρέπει να είμαστε αυστηροί, και ειδικά με κάτι που αγαπάμε. Για να το πάμε ένα βήμα παραπάνω, με κάτι που αγαπάμε πρέπει να είμαστε “δέκα φορές” πιο αυστηροί. Και για να απαντήσω και στη δεύτερη μικρή ερώτηση, τα “σκόντα” δεν πρέπει να είναι πολλά, μέχρι κανένα! Ναι, ίσως θα παραβλέψεις κάποια πράγματα αλλά όταν τα ακούς από άλλους καλό θα ήταν να τα αναγνωρίζεις (αν υπάρχουν βέβαια). Στην τελική άνθρωποι είμαστε και θα μας ξεφύγουν και κάποια πραγματάκια!
Πλέον ο χρόνος μας είναι περιορισμένος και από το να τον δίνουμε σε games που δεν αξίζουν, 1000 φορές να παίζουμε τα ίδια και τα ίδια που αξίζουν! Άσε που για ακόμα μια φορά να πω ότι με τις τόσες και τόσες κυκλοφορίες κάθε μέρα, πλέον, είμαι 100% σίγουρος ότι δεν έχουμε παίξει ΟΛΑ αυτά που αξίζουν και ΠΡΕΠΕΙ να παίξουμε κάποια στιγμή!
Οπότε για ακόμα μια φορά μια παράκληση, μη χάνετε το χρόνο σας στα ίδια και τα ίδια από τη στιγμή που ξέρετε ότι το μόνο που θα πάρετε είναι “χάσιμο χρόνου” και μια στιγμιαια χαρά που κέρδισες τον άλλον gamer, στην άλλη πλευρά της Γης! Καλά και χρυσά τα multiplayer games αλλά όταν δεις ότι έχεις πάρει ότι έχει να σου δώσει αυτό, πάνε παρακάτω. Γιατί όχι και σε ένα άλλο multiplayer game; Μπορεί στην τελική να βρεις κάτι που να σου αρέσει πολύ περισσότερο σε αυτό. Μην κολλάτε σε τιτλους που δεν δίνουν τίποτα παραπάνω από re-skins χαρακτήρων για να σας κερδίσουν την προσοχή απλά και μόνο γιατί δεν έχουν τίποτα άλλο να δώσουν!
Ωπ, πάλι την “έχωσα την μπηχτή μου” στα multi!
Καλό Σ/Κ και καλό gaming παιδιά!
Τα φιλιά μου! 😘😘
