Μου είναι λίγο δύσκολο να βρω μια καλή εισαγωγή γι’ αυτό το κείμενο… Έτσι θα πάμε χαλαρά και χωρίς πολλά. Είναι καλό το καινούργιο Spider-Man; Ναι είναι! Είναι μια πολύ ωραία SuperHero movie. Είναι θεϊκό, αξεπέραστο, “Παναγιά μου και Χριστέ μου τι βλέπω;”; Όχι, δεν είναι! Το ίντερνετ για ακόμα μια φορά τα έχει κάνει όλα π**τάνα κατά τη γνώμη μου!
Γενικώς, Γενικά:
Ίσως η Disney να ξέρει τι κάνει μερικές φορές! Ή για να το πω καλύτερα, οι άνθρωποι πίσω από τις μεγάλες παράγωγες της. Εδώ για ακόμα μια φορά παίζει το χαρτί της νοσταλγίας στο έπακρο. Όπως πολύ καλά βέβαια ξέρουν να κάνουν στην εταιρεία. Και το κάνουν εδώ και αρκετό καιρό, με αρκετές από τις δημιουργίες τους. Το πολύ καλό για την ταινία είναι ότι δεν έχουμε μόνο αυτό. Δεν έχουμε δηλαδή απλά κάποιους κακούς από τις προηγούμενες παράγωγες να κόβουν βόλτες αλλά είναι πολλά παραπάνω.
Πρώτα από όλα ας πιάσουμε για ακόμα μια φορά μια γενική εικόνα για το τι και πως. Όπως πάντα χωρίς spoilers. Εδώ λέω να κάνω κάτι καινούργιο. Μιας και η ταινία παίζεται αυτή τη στιγμή στους κινηματογράφους και πολλοί ίσως δεν την έχουν δει ακόμα. Σκέφτηκα να γράψω ένα τελείως spoiler free κείμενο και μετέπειτα να περάσω στην “κόκκινη ζώνη” και να αναπτύξω λίγο παραπάνω την γνώμη μου πάνω σε σκηνές και πράγματα που γίνονται μέσα στην δημιουργία. Τώρα εδώ μιλάμε spoiler free για όποιον έχει δει και δύο trailers. Αν είσαι στην κατηγορία που δεν θες να ξέρεις τίποτα για την ταινία να σου πω ότι θα μιλήσω για κάποια πράγματα που έχουμε δει από τα trailers οπότε καλύτερα για εσένα πρώτα να την δεις και μετά να έρθεις “να τα πούμε”.
Η ταινία μπαίνει ως άμεση συνέχεια της προηγούμενης. Εκεί που είχαμε αφήσει τον Spider-Man και την MJ. Έχουμε την αποκάλυψη από τον Mysterio για την μυστική ταυτότητα του Peter και βλέπουμε τους δύο πρωταγωνιστές, και τον κόσμο γύρω τους, πως αντιδρούν σε αυτό. Όπως είναι λογικό ο Peter προσπαθεί να κάνει κάτι για να αντιστρέψει την κατάσταση και του περνάει από το μυαλό ο Dr. Strange. Με τα πολλά κάτι πάει στραβά με το σχέδιο του Spider-Man και έχουμε μία “ομάδα” από villains από τις προηγούμενες παράγωγες με τον ήρωα να έρχονται στο MCU και να τα κάνουν όλα μαντάρα!
Ο Peter μαζί με τον Dr. Strange, και τους δύο φίλους του από το λύκειο, προσπαθούν για ακόμα μια φορά να βάλουν τα πράγματα σε τάξη για να μην γ***θεί το Multiverse. Εδώ τους το δίνω. Είπαν ότι θα έχουμε Multiverse και έχουμε Multiverse! Δεν ήμουν 100% σίγουρος ότι κάτι τέτοιο θα γίνει καθώς είναι η δεύτερη ή η τρίτη φορά που η Marvel μας teasάρει ότι θα δούμε το Πολυσύμπαν σε κάποια ταινία… Ηρεμία, λοιπόν, όλα καλά. Το Multiverse υπάρχει. Καλά αυτό είναι κάτι που ξέρουμε ούτως ή άλλως από το What if…? και τη σειρά του Loki αλλά τώρα είμαστε πιο σίγουροι από ποτέ!
Ο Έφηβος Spider-Man (ξανά):
Ας αρχίσουμε με τον Spider-Man με ένα από τα πράγματα που κρατάει την ταινία από το να είναι το “δέκα το καλό”. Για ακόμα μια φορά έχουμε έναν Peter που δεν ξέρει τι θέση του στο κόσμο. Ακόμα προσπαθεί να βρει τα βήματα του. Ακόμα δεν ξέρει 100% τι θα πει να είσαι SuperHero. Ωραίο αυτό… Αλλά ήταν ωραίο στο Homecoming, που ήθελε τη βοήθεια του Iron Man για να βρει την εσωτερική του δύναμη. Ήταν ωραίο στο Far from Home, που ήθελε την πισώπλατη μαχαιριά του Mysterio για να καταλάβει ότι πρέπει να ενηλικιωθεί λίγο πιο γρήγορα από τους φίλους του αν θέλει να είναι ο Spider-Man. Το να το βλέπουμε και τρίτη φορά εδώ είναι κάτι που με κουράζει…
Δηλαδή μετά από δύο ταινίες, plus άλλες δύο που είναι guest με μεγάλη διάρκεια, και άλλη μία που χάνει το μέντορα του, πιστεύω ότι έπρεπε πια να έχει φτάσει σε ένα σημείο που δεν σκέφτεται ως έφηβος αλλά ως κάτι παραπάνω.
Πιστεύω ότι θα μπορούσαν να βρουν κάποιο άλλο εμπόδιο να ξεπεράσει ο Peter εδώ. Και για να μην παρεξηγηθώ, το κάνουν. Δηλαδή του βάζουν κι άλλα εμπόδια για να έχει το ταξίδι του ήρωα, που λέω και ξαναλέω στα κείμενα μου. Εκεί είναι λίγο που με χάνει… Μιας και έχει αρκετά καλά εμπόδια ο μικρός, δεν χρειάζεται να ενεργεί σαν άμυαλος έφηβος. Έχουμε ξεπεράσει προ πολλού αυτό το level… Περισσότερα στα spoilers παρακάτω.
Οι Καλοί:
Περνάμε στον Dr. Strange. Ακόμα ένα μελανό σημείο… Αυτός κι αν δεν έχει λόγο να ενεργεί όπως ενεργεί σε πολλά πράγματα που γίνονται στην οθόνη. Καταρχάς έχουμε το ίδιο πράγμα που κρατάει το Endgame απ’ το να είναι καλύτερο από το Infinity War. Δηλαδή αρκετές φορές ο Strange μου περνάει την εικόνα ότι δεν κάνει το 100% που μπορεί για να σώσει την κατάσταση… Έτσι όπως ξέρουμε τον ήρωα. Με τις δυνάμεις που έχει.
Έλα είπα ότι μου αρέσει η ταινία οπότε ας περάσουμε και στα καλά της. Πρώτα απ’ όλα, έχουμε τη βασική τριάδα. Τα παιδιά, που δεν γνωρίζω αν είναι ακόμα παιδιά ηλικιακά βέβαια, έχουν πολύ καλή χημεία μεταξύ τους. Μου άρεσαν πολύ οι σκηνές που μιλάνε, μαλώνουν ή βοηθούν ο ένας το άλλον. Μου πέρασε πολύ ωραία την χημεία και το συναίσθημα της βασικής τριάδας από τα Harry Potter και αυτό μόνο καλό είναι.
Οι κακοί:
Χημεία όμως υπάρχει και μεταξύ τον villains μας. Αυτό είναι επίσης κάτι πολύ ωραίο. Η αλληλεπίδραση αυτών των χαρακτήρων μεταξύ τους, και όχι μόνο, είναι πολύ καλή. Βλέπεις πως θα μπορούσαν να είναι αν ποτέ τους βλέπαμε μαζί στα δικά τους Σύμπαντα και όχι μόνο. Αυτό είναι το καλό…
…το κακό είναι ότι κάποιοι από αυτούς είναι εκεί για να είναι. Ακόμα χειρότερα κάποιοι από αυτούς έχουν κίνητρα πραγματικά της π**τσας. Αυτό είναι κάτι που χαλάει την μαγεία… Εντάξει, δεν περιμένω villain επιπέδου Thanos σε κάθε ταινία MCU αλλά νόμιζα ότι είχαμε ξεπεράσει το “είμαι κακός απλά γιατί είμαι κακός στα comics” των SuperHero ταινίων. Τελικά όχι, δεν το έχουμε ξαπαρέσει. Και πάλι για να μην παρεξηγηθώ δεν είναι όλοι έτσι. Μάλιστα κάποιοι από αυτούς, θα μπορούσα να πω ότι, “παίρνουν” την ταινία στην πλάτη τους. Απλά αυτοί που δεν έχουν κάποιο σημαντικό λόγο να είναι εναντίον του Spider-Man το κάνουν απλά για να το κάνουν. Ή για να πω και το ακόμα χειρότερο, αυτοί που έχουν τα, προαναφερθέντα, κίνητρα της που**ας είναι ΤΟΣΟ παράταιροι με τους άλλους που βγάζει μάτι.
OK, ίσως δεν έπρεπε να περιμένω ότι θα χειριστούν μια ομάδα από τόσους χαρακτήρες τόσο καλά όσο στα Avengers… Αλλά από την άλλη γιατί να μην το κάνουν; Τα ίδια κεφάλια είναι, λίγο-πολύ, πίσω από τις κάμερες όποτε γιατί όχι;
Τεχνικά:
Είπαμε για τους καλούς, είπαμε για τους κακούς, τι άλλο μένει; Τα τεχνικά! Εδώ και πάλι είναι λίγο 50-50 τα πράγματα. Στην πλειοψηφία τους τα CGI είναι ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ φτιαγμένα! Υπάρχουν όμως στιγμές που το χάνουν. Και αυτό φαίνεται. Ειδικά αν είναι δίπλα από τα άλλα που είναι πολύ καλά. Η μουσική είναι το ίδιο αδιάφορη αλλά με μια “μαλαγανιά”. Παίζει πολύ ωραία με παλιά θέματα από τις παλιές ταινίες και αυτό είναι γ**άτο. Βέβαια δεν ξέρω πως θα “βεράσει” κάποιον που δεν έχει “λιώσει” τις ταινίες αυτές, όπως εγώ, αλλά γενικά έχει γίνει μία πολύ καλή δουλειά στη μουσική. Αν και όπως πάντα δεν θυμάμαι ούτε ένα θέμα τώρα από την ταινία!
Έκπληξη είναι και το γεγονός ότι ΌΛΟΙ οι ηθοποιοί, παλιοί και καινούργιοι παίζουν τρομακτικά καλά. Εντάξει για αυτούς του MCU το περίμενα λίγο-πολύ. Για τους αλλού όμως; Όχι ότι οι άνθρωποι δεν είναι καλοί στη δουλειά τους, το αντίθετο. Απλά το λέω γιατί έχουν να “επισκευθούν” αυτούς τους χαρακτήρες πολύ καιρό, κάποιοι και δεκαετίες ολόκληρες. Όποτε μου κάνει πολύ ωραία έκπληξη ότι δεν έχουν χάσει το “mojo” τους και “φέρνουν στη ζωή” τους villains, και όχι μόνο, που επαιζαν τόσο καλά και πάλι! Αγάπη μόνο αυτό το τελευταίο κομμάτι του κειμένου!
(Πρώτος) Επίλογος:
Πάμε για επίλογο του πρώτου κομματιού για να περάσουμε στα spoilers και να δούμε λίγο καλύτερα αυτά που θέλω να πω. Νομίζω ότι είναι πασιφανές από το κείμενο ότι εμένα η ταινία “δεν μου πέταξε τα μάτια έξω”, όπως φωνάζουν όλοι στα ίντερετς! Ναι είναι μία γ**άτη SuperHero movie αλλά αν την “ψάξεις” λίγο βλέπεις πολλά λάθη που δεν την κάνουν “Παναγιά μου και Χριστέ μου τι είδα”! Αυτό είναι που με παραξενεύει γενικά… Νομίζω ότι πολλοί έχουν παρασυρθεί από το hype και ίσως κάποια πράγματα που γίνονται μέσα στην ταινία και συγχωρούν πολλά λάθη της. Λάθη που δε θα έπρεπε να είχε η “Παναγιά μου και Χριστέ μου τι βλέπω” παραγωγή που ακούγεται ότι είναι.
Και τελικά να το πω; Ε, θα το πω… Το αγαπημένο μου Spider-Man από το MCU είναι το Homecoming! Είχε, για εμένα, σχεδόν τα πάντα που κάνουν τον Spider-Man αυτό που είναι και όχι μόνο! Ήταν και μια πολύ καλή ταινία που φαίνεται ότι όλοι οι χαρακτήρες κάνουν αυτό που μπορούν να κάνουν και δεν βρίσκουν δικαιολογίες απλά για να έχουμε πλοκή! Anyway, πάλι ακούγομαι αρνητικός για το No Way Home και δεν είμαι, απλά δεν “μου τίναξε τα μυαλά στον αέρα” όπως σε άλλους. Πάμε στα spoilers τώρα για να δούμε πιο αναλυτικά γιατί…
Spoiler Alert:
Πάμε με την ίδια δομή του βασικού κειμένου. Ένα καλό και ένα κακό.
Νέοι Χαρακτήρες αλλά ο ίδιος Spider-Man:
Από αρχή έχουμε την εμφάνιση του Daredevil στην ταινία! Κάτι που ήταν ίσως η μεγαλύτερη και καλύτερη έκπληξη για εμένα. Και, ναι, είναι ο ίδιος από τη σειρά του Netflix. Αυτό μας δίνει πολλά πράγματα για το MCU. Γενικά βάζει στο Σύμπαν τις σειρές του Netflix, κάτι που ανοίγει πολλές πόρτες για το με τι μπορούν να “παίξουν” παρακάτω στις ταινίες (ή σειρές του Disney+).
Αρχίζοντας τα κακά έχουμε αυτό που είπα στο βασικό κείμενο με τον έφηβο Peter που για κάποιο λόγο αντιδρά σαν να μην έχει περάσει ποτέ τίποτα από τις δύο προηγούμενες ταινίες του. Για κάποιο λόγο είναι καλούλης λίγο παραπάνω. Και αυτός ο λόγος είναι πολύ απλός. Αν δεν ήταν, δεν θα είχαμε ταινία. Όμως οι επιλογές του χαρακτήρα έρχονται αντιμέτωπες με αυτά που έχει μάθει ο Spider-Man σε προηγούμενες ταινίες και δε θα έπρεπε να είναι αυτές.
Συγγνώμη αλλά μου είναι πολύ δύσκολο να φανταστώ τον Peter, που κάνει τα πάντα για να βοηθήσει τις ζωές των φίλων του, ζωές που καταστράφηκαν επειδή πλέον όλοι ξέρουν ποιος είναι ο Spider-Man, να επιλέγει να βοηθήσει τους villains της ταινίας για να μην πεθάνουν στα Σύμπαντα τους. Κάτι που αναπόφευκτα οδηγεί και σε διαμάχες μεταξύ τους αλλά και με τον Dr. Strange που ξέρει πολύ καλά τι επιπτώσεις θα έχουν στο Multiverse οι επιλογές του Peter.
Πάμε στη δεύτερη, ας το πούμε, έκπληξη. Έχουμε και του άλλους δύο Spider-Men στην ταινία! Καλά δεν περίμενα ότι υπάρχει κάποιος που να νόμιζε ότι δεν θα τους είχαμε αλλά να, το λέω. Εδώ είναι ένα σημείο που η ταινία τα πάει ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ! Στο πως χειρίζεται δηλαδή το ότι αυτοί οι τρεις Peter(s) είναι στο ίδιο δωμάτιο και συνομιλούν για τις περιπέτειες τους κτλ. Συνομιλούν δίνοντας ο καθένας τη δική του “χάρη”, αν θέλετε, στους διαλόγους. Κάτι που τους κάνει “σαν να μην πέρασε” μια μέρα από τις δικές του ταινίες. Σε αυτό βοηθάει βέβαια και το γεγονός ότι οι δύο άλλοι ηθοποιοί παίζουν για ακόμα μια φορά τον Spider-Man πολύ καλά. Ο καθένας βάζοντας το δικό του χαρακτήρα στον χαρακτήρα του Peter!
Πόσοι ξέρουν το Όνομα Πίσω από τη Μάσκα:
Το ίδιο καλά λόγια δε μπορώ να πω για όλους τους villain. Καταρχάς ας πιάσουμε τα πράγματα από μια αρχή με δαύτους. Το σενάριο μας λέει ότι μετά το λάθος ξόρκι του Dr. Strange ήρθαν στο MCU όλοι όσοι ήξεραν ότι ο Spider-Man είναι ο Peter Parker. Ωραία δικαιολογία μπορώ να πω. Που είναι, λοιπόν, ο Green Goblin από το The Amazing Spider-Man 2; Που είναι ο Harry Osborn από την τριλογία του Sam Raimi; Μας δείχνουν ότι ο χρόνος δεν έχει σημασία. Έχουμε στην ίδια σκηνή τον Goblin, του Dafoe, με τον Dr. Octopus. Έχουμε τον Electro μαζί με τον Lizard κ.ο. Οπότε με αυτή τη λογική θα έπρεπε να έχουμε κι άλλους… Αλλά δεν μας έκατσαν οι ηθοποιοί; Δεν θέλαμε να έχουμε 30 Green Goblin(s) για να μην μπερδεύουμε το κοινό; Δεν ξέρω… Πάντως είναι ένα από τα σημεία που αν το καλοσκεφτείς δεν βγάζει και πολύ νόημα.
Με αυτό πάμε σε μια άλλη απορία που πηγάζει από το ίδιο πρόβλημα. Πρόβλημα που η ίδια η ταινία βάζει στον εαυτό της. Ο Venom, του Tom Hardy, τι κάνει στο MCU; Ο ίδιος όχι μόνο δεν γνωρίζει ποιός είναι ο Spider-Man αλλά δεν γνωρίζει εξ ολοκλήρου τον χαρακτήρα. Στο δικό του Σύμπαν δεν υπάρχει Spider-Man… Και μετά πάμε στο άλλο, που είναι ο Venom, του Topher Grace; Βλέπετε που το πάω με αυτές τις ερωτήσεις; Η Disney (ή η Marvel αν θέλετε) για ακόμα μια φορά πατάει στην νοσταλγία αλλά πετάει, σαν την τρίχα από το ζυμάρι, ότι δεν αρέσει στους fans! Αυτό από μόνο του δεν είναι κακό. Κακό είναι όταν δεν βρίσκεις κάποιον έξυπνο λόγο που κάνεις ότι κανείς. Εκεί είναι το πρόβλημα με το “ήρθαν όσοι ήξεραν ότι ο Spider-Man είναι ο Peter Parker”.
Το καλό με την επιλογή χαρακτήρων όμως είναι ότι έχουμε πολύ ωραίες σκηνές δράσεις στην ταινία. Ο κάθε villain είναι εκεί για να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα και αυτό οδηγεί σε ωραία οπτικά εφέ και μάχες που είναι βγαλμένες από τα comics! Δεν περίμενα και τίποτα λιγότερο όταν έχεις τους τρεις Spider-Men να πολεμούν χέρι-χέρι με όλους (σχεδόν) τους εχθρούς τους από τις ταινίες.
Είναι και άλλοι Δύο!
Εκεί είναι που έρχεται η ταινία και δίνει ένα “τέλος” αν θέλετε στις ιστορίες και στο “ταξίδι” των παλαιών Spider-Men. Ένα τέλος που πιστεύω ότι δουλεύει. Προσοχή, όχι “τέλος-τέλος”… Ποτέ δεν ξέρεις πόσο καλά θα πάει η ταινία, μπορεί να θέλει η Sony να ξανακάνει κάτι με αυτούς τους χαρακτήρες. Αλλά και εδώ να το αφήσει μπορώ να πω ότι είναι αρκετά πιο ολοκληρωμένες οι ιστορίες και των δύο παλαιών Spider-Men. Αν μη τι άλλο, θα μπορούσαν πολύ εύκολα να το γα**σουν αυτό και δεν το έκαναν.
Γ**ησαν όμως μια άλλη πτυχή των χαρακτήρων αυτών. Και για να πω την αλήθεια είναι κάτι που περίμενα. Με τη δικαιολογία, λοιπόν, ότι οι δύο άλλοι είναι “μοναχικοί” ήρωες στα Σύμπαντα τους βλέπουμε ότι τελικά ο “δικός μας” Spider-Man είναι αυτός που συντονίζει την τελική μάχη και τελικά κάνει αυτά που πρέπει να γίνουν για να νικήσουμε. Και πάλι προσοχή, δεν κάνει αυτός τα πάντα. Δεν λέω αυτό! Αλλά φαίνεται καθαρά ότι αν, πχ, ήταν μόνο οι άλλοι δύο μάλλον δεν θα είχαμε happy ending. Από τη μια αυτό είναι λογικό, καθώς ο “δικός μας” Spider-Man είναι ο πρωταγωνιστής της ταινίας. Από την άλλη ίσως λίγο ξενίσει τους παλιούς fans αυτό το πράγμα. Εντάξει έχουμε να κάνουμε και με χαρακτήρες που είναι πολύ παραπάνω χρόνο Spider-Man από τον “δικό μας” όποτε κάνει λίγο περίεργο που αυτός κινεί τα νήματα στο τέλος!
Ο Willem Dafoe ΕΙΝΑΙ ο Green Goblin:
Πάμε να δούμε ποιος κινεί τα νήματα στην αντίπερα όχθη τώρα. Βασικός μας ανταγωνιστής είναι ο Green Goblin. Ή τουλάχιστον αυτό μου πέρασε εμένα η ταινία. Αυτό είναι κάτι που μου αρέσει πολύ. Τι να πει κανείς για την ηθοποιια του Dafoe; Ειλικρινά, “δίνει τα ρέστα του” ο άνθρωπος. Φτάνει και Thanos (που ήταν CGI μεν) αλλά και τον Vulture, του Keaton. Που κατά τη γνώμη μου είναι ότι καλύτερο έχουμε δει από villains του Spider-Man στη μεγάλη οθόνη! Από πίσω πάει και ο Dr. Octopus βασικά. Αλλά ο χαρακτήρας αυτός δεν είναι κακός για πολύ χρόνο στην ταινία οπότε αν και πολύ καλός ηθοποιός ο Alfred Molina δεν τον βλέπουμε και πολύ.
Αυτό με οδηγεί και στην τελική μάχη. Πολύ ποιητικό, αν θέλετε, το ότι ο “δικός μας”, και τελευταίος, Spider-Man, παλεύει με τον πρώτο villain του Spider-Man που είδαμε ποτέ στην μεγάλη οθόνη. Είναι ωραίο αν και για τη χορογραφία για την μάχη δεν μπορώ να πω το ίδιο. Το πρόβλημα όμως από αυτό είναι μικρό καθώς πριν έχουμε τη μεγάλη μάχη, όποτε το μάτι σου χορταίνει από “ξύλο” και υπερθέαμα.
Ένα μεγάλο μπράβο γι’ αυτή τη Σκηνή:
Λίγο πριν πάω για τον δεύτερο, και τελικό, επίλογο να πω ότι ξετρελάθηκα και μου άρεσε πολύ μια σκηνή με τον Andrew Garfield/Spider-Man. Είναι ίδια με τη σκηνή που πέθανε η Gwen στο δικό του Σύμπαν αλλά εδώ καταφέρνει και σώζει την MJ από την ίδια πτώση. Η σκηνή είναι πολύ ωραία γυρισμένα και βλέπεις πόσο καλός είναι στο ρόλο του ο Garfield. Πως φαίνεται στο πρόσωπό του η διαφορά αφού κατάλαβε ότι αυτή τη φορά τα πράγματα πήγαν διαφορετικά και κατάφερε να σώσει την κοπέλα. Αν και δεν ήταν η δική του κοπέλα. Τρομερή σκηνή, τρομερή ηθοποιία. Μπράβο!
Επίλογος (Πραγματικός αυτή τη Φορά)!
Όπως και στο spoiler free κείμενο, αυτό το μπέρδεμα μου αφήνει η ταινία στο τέλος! Σίγουρα μου αρέσει πολύ. Σίγουρα θα την ξαναδώ, και λογικά πολλές φορές. Αλλά δεν είναι 100% το “δέκα το καλό”. Δεν είναι η ταινία που “ουρλιάζει” το ίντερνετ ότι είναι και όλοι οι φίλοι των comics πρέπει να δούνε γιατί δεν ξέρω και εγώ τι θα γίνει αλλιώς. Ακόμα και με τη σύνδεση με τους παλιούς Spider-Men (εδώ θα πω κάτι σε υστερόγραφο για να καταλάβετε την τρέλα μου με την πρώτη ταινία) δεν μου πέρασε αυτό που μου πέρασε το Endgame. Παρόλο που αγαπώ το Infinity War απείρως πιο πολύ! Ίσως να ήταν το “Endgame” του Spider-Man αλλά σίγουρα δεν ήταν ότι καλύτερο έχουμε δει από SuperHero movies. Απολαύστε ελεύθερα αλλά μην το παρακάνετε με τις αντιδράσεις!
End of Spoilers
ΥΓ. Το πρώτο Spider-Man, λοιπόν, δεν θυμάμαι και εγώ πόσο με είχε τρελάνει! Τότε έμενα στη Ρόδο οπότε καταλαβαίνετε ότι τα DVDs έκαναν κάποιο “α” χρόνο να έρθουν στο νησί μετά την επίσημη κυκλοφορία τους. Ε, θυμάμαι τον καημένο που τότε αγόραζα DVDs (και κάποιες φορές videogames) που πήγαινα ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ από την ημέρα κυκλοφορίας μέχρι να το φέρει και ρωτούσα.
Στην τελική όταν το έφερε, δεν είχε προλάβει καν να ανοίξει την κούτα. Με είδε που μπήκα στο μαγαζί, έφερε την κούτα στο ταμείο, την άνοιξε μπροστά μου και μου έδωσε ένα αντίτυπο! Ήμουν ο πρώτος, πριν ακόμα μπει στην βιτρίνα το κομμάτι! Μετά δεν θυμάμαι και εγώ πόσες φορές είχα δει την ταινία… Για να μην πούμε για τα extras του DVD με τα γυρίσματα κτλ.! ΑΓΑΠΗ ΜΟΝΟ! Ειλικρινά, τίποτα άλλο γι’ αυτή την ταινία! Για να δούμε όταν φτάσω να γράψω review γι’ αυτή μετά από τόσο καιρό, και τόσες SuperHero ταινίες, αν θα μου φανεί το ίδιο καλή…
ΥΓ2. Να μην ξεχάσω! Και πάλι έχουμε το κλασικό μοτίβο της Marvel, του κατεστραμμένου ήρωα στο τέλος της τριλογίας. Δεν είναι 100% έτσι όμως. Ο Spidey δεν σταμάτα να είναι αυτό που είναι, όπως στις άλλες παράγωγες του studio. Σίγουρα όμως πολλά πράγματα έχουν αλλάξει στη ζωή του. Σε μια προσπάθεια, αν θέλετε, να τον φέρουν πιο κοντά στον ήρωα που ξέρουμε από τα comics. Αυτό λέω και τίποτα άλλο!
ΥΓ3. Κυριολεκτικά τα υστερόγραφα τα γράφω λίγο πριν βγει το κείμενο στο κόσμο! Ένα άλλο θέμα που έχω εδώ, και είχα και στο Far for Home, είναι ο μεγάλος έρωτας με την MJ. Αυτό είναι κάτι που συνεχίζει και εδώ και για ακόμα μια φορά δεν με έχουν πείσει από που προέρχεται αυτός και γιατί μετά το τέλος της πρώτης ταινίας ο Peter απλά δεν έχει μάτια για άλλη…
