Coffee and Games 06.03.2022:
Πάλι Elden Ring φωτογραφία ρε Vegeta μου; Και που είσαι ακόμα! Όταν έβγαλα το The Witcher 3, με όλα τα DLCs, ασχολιόμουν με το game για περίπου ένα καλοκαίρι. Ξέρεις πως είναι αυτά, έχουμε και “ενήλικη” ζωή, δυστυχώς δεν μπορούσα να είμαι στο game όλην την ώρα. Anyway, κάπως έτσι το βλέπω να με πηγαίνει και εδώ. Οπότε ετοιμαστείτε για πολλές ακόμα φωτογραφίες C&G από το Elden Ring!
Σήμερα σκέφτηκα να γράψω για αυτό το game και πάλι αλλά δεν έχει αλλάξει και πολύ η άποψη μου μετά από, περίπου, 18 ώρες (όπως μπορείτε να δείτε και στο σημερινό livestream). Έχω κάνει αρκετά πράγματα αλλά και πάλι νομίζω, και ακούω, ότι είμαι πολύ αρχή. Το game έχει πολύ ψωμί και εγώ χρειάζομαι πολύ υπομονή γι’ αυτό! Το μόνο που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι ότι έχω να κάνω με ένα game που μου αρέσει πολύ και μπαίνει στην κατηγορία αυτών που όταν κλείνω την κονσόλα με τρώει να ξαναγυρίσω σε αυτή. Θα το δούμε πως θα πάει. Λογικά κάποια στιγμή θα γράψω κάποιες εντυπώσεις αλλά θέλω να είμαι αρκετά μέσα σε αυτό για να έχω μια ολοκληρωμένη ματιά. Να μη γράφω παπάτζες!
Σήμερα ήθελα να μιλήσω λίγο για τα remaster, remakes και re-imagines ή όπως θέλετε να το πείτε. Παλιά είχα γράψει ένα κειμενάκι για το πως τιτλοφορώ εγώ την κάθε κατηγορία και ποιούς τίτλους βάζω μέσα στην κάθε μία από αυτές. Εδώ θέλω να κάνω λίγο παραπάνω focus στην τελευταία κατηγορία, τα re-imagines. Αυτά τα games δηλαδή που τα έχουν ξαναφτιάξει από την αρχή. Με καινούργιους μηχανισμούς, καινούργια γραφικά και πολλές φορές, αν όχι πάντα, καινούργιο σενάριο, ή καλύτερα αλλαγμένο κάπως.
Εμένα ποτέ δεν με πείραζαν αυτά. Δεν με πείραζαν υπό το πρίσμα του ότι πάντα έχουμε και κάτι καινούργιο στην αγορά από τις εταιρείες και τα studios που τα βγάζουν. Αλλά κάποιες φορές έχω ακούσει από ανθρώπους του “videogame κύκλου μου” ότι ακόμα κι έτσι δεν θα ήθελαν κάποιο επόμενο re-imagine. Για ακόμα μια φορά δεν έχω καταλήξει κάπου στο κεφάλι μου! 😅😅 Μέχρι στιγμής δεν έχω κανένα πρόβλημα με τέτοιους τίτλους αλλά η αλήθεια είναι ότι κάποια από τα points που λέει η “αντίπαλη” πλευρά είναι αρκετά καλά για να σε βάζουν σε σκέψεις…
Το πρώτο είναι το ότι αρκετοί από αυτούς τους τίτλους εκμεταλλεύονται πολύ το όνομα. Εδώ θα έλεγα, σαν απάντηση δική μου, ότι αυτό κάνουν και τα αμέτρητα sequels που βγαίνουν κατά καιρούς και σε όλα τα μεγάλα ονόματα του χώρου. Το επόμενο είναι ότι κάποιος τα φτιάχνει αυτά, άρα κάποιο ανθρώπινο δυναμικό καταπιάνεται με αυτά αντί να κατεβάζει και να δουλεύει πάνω σε καινούργιες ιδέες.
Και στα δύο παραπάνω αυτό που μου σκάει στο κεφάλι σαν άλλη μία απάντηση είναι το ότι, ναι, είναι σωστά αυτά υπάρχει όμως ένα “αλλά”. Δεν είναι απλά κόπιες των παλαιών τίτλων τα re-imagines. Δηλαδή το Resident Evil 2 του 2019 (ένα game που μάλλον θα αναφέρω πολλές φορές ακόμα σε αυτό το κείμενο) δεν είναι απλά το Resi 2 με καλύτερα γραφικά. Το game έχει αλλάξει εξ ολοκλήρου. Οπότε μου κάνει λίγο περίεργο να μιλάμε μόνο για νοσταλγία όταν κάτι έχει αλλάξει τόσο πολύ.
Ναι μεν καταλαβαίνω ότι αν η ομάδα που δούλευε πάνω στο Resi 2 δεν ασχολούνταν με αυτό ίσως είχαμε κάτι άλλο καινούργιο από τους δημιουργούς. Ίσως να είχαμε καινούργιες, και γιατί όχι καλύτερες, ιδέες στο 7ο κεφάλαιο της σειράς ή στο 8ο. Σωστά όλα αυτά αλλά τα παιδιά εκεί στην Capcom νομίζω ότι έδειξαν πέραν κάθε αμφιβολίας ότι μπορούν να κάνουν “remakes” (όπως θέλει να τα λέει η Βιομηχανία) που είναι ελάχιστα ίδια με το αρχικό, πρωτότυπο, game. Δηλαδή από που να τους πιάσεις; Resi 1 για το GameCube; Resi 2 του ‘19; Ακόμα και το Resi 3, με τα προβλήματα του ήταν αρκετά καλή προσπάθεια. Σίγουρα όχι αντάξια του Resi 2 αλλά καλή.
Εντάξει εγώ έχω και μια ιδιαίτερη συμπάθεια στα Resi οπότε ίσως να μην το βλέπω αντικειμενικά το πράγμα αλλά ας δούμε και το Final Fantasy 7. Εκεί όλα είναι καλά εκτός του τι, ίσως, θέλει να κάνει η Square Enix με τον τίτλο. Για εμένα ήταν λίγο λάθος επιλογή να τον κόψει και νομίζω ότι φαίνεται καθαρά ότι στόχος είναι να βγάλουν όσα παραπάνω λεφτάκια μπορούν από το project αυτό. Τουλάχιστον όμως είναι ένα πολύ ωραίο game, το πρώτο μέρος που έχουμε μέχρι στιγμής. Αυτό το λέω απ’ ότι ακούω τριγύρω εγώ ακόμα δεν το έχω πιάσει στα χέρια μου για να ξέρω 100%.
Σε αυτή την περίπτωση ίσως, ένα μεγάλο “ίσως”, να μπορώ να καταλάβω τους “εχθρούς” των re-imagines. Δηλαδή, βρε Square Enix μου, πόσο ακόμα θα τον τραβάς από τα μαλλιά αυτόν τον έρμο τον Sephiroth; 😝😝 Ίσως εκεί να ήταν καλύτερα για την ομάδα ανάπτυξης να προχωρούσε στην δημιουργία κάποιου άλλου τίτλου. Πόσο μάλλον από την στιγμή που αυτο το project είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ και όπως φαίνεται δεν θα τελειώσει, με την καμία, στο επόμενο κομμάτι του.
Από εκεί και πέρα όμως υπάρχει και το θέμα του ότι η βιομηχανία ονομάζει “remakes” και τα re-imagines και τα remakes (σύμφωνα με τη δική μου ορολογία). Εκεί πιστεύω ότι έχουν απόλυτο δίκιο οι πολέμιοι τους. OK, και εγώ αγάπησα το remake του Shadow of the Colossus, περισσότερο γιατί αγαπώ το πρωτότυπο game όμως. Το remake εδώ δεν είχε κάτι άλλο να μου δώσει πέραν των γραφικών του. Ε, και σίγουρα το ότι έτρεχε πολύ-πολύ καλύτερα απ’ ότι στο PlayStation 2, σαν τότες. Αυτό όμως είναι πραγματικά ένα remake που δεν έχει να δώσει, σχεδόν, τίποτα.
Το ίδιο και το Halo: CE Anniversary, για να μην λέτε ότι λέω μόνο για Sony! Αλλά από εκεί έχουμε την 343 Industries που τουλάχιστον δούλευε και πάνω σε κάτι δικό της. Βέβαια δεν βγήκε καλό 100% σε όλα αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα. Αυτό είναι, πχ, ένα πρόβλημα με την Bluepoint Games. Το ότι η Sony την έχει βάλει να κάνει μόνο remakes και τίποτα άλλο. Ναι, τα κάνουν πολύ καλά αλλά και πάλι. Το καλό είναι πως ακούγεται ότι κάτι καινούργιο/δικό τους κάνουν τα παιδιά εκεί. Πιστεύω ότι κάτι τέτοιο θα τους βοηθήσει και σαν δημιουργούς. Κακά τα ψέματα άλλο να κάνεις όλην την ώρα remakes, άλλο να δουλεύεις σε κάτι δικό σου.
Τέλος πάντων πάμε πίσω στο θέμα μας. Η ονομασία, που μέσα σε έναν “σάκο” βαζουμε και τα δύο, πιστεύω ότι είναι το πρόβλημα εδώ. Γι’ αυτό εγώ μέσα στο κεφάλι μου τα έχω αλλιώς. Βέβαια θα μου πεις αν ο δημιουργός και ο εκδότης τα λένε έτσι μπερδεύουν παραπάνω τον κόσμο. Σωστό αλλά πιστεύω ότι ο καθένας μπορεί να ξεχωρίσει μέσα στο μυαλό του τη δουλειά που έχει γίνει στο Resi 2 και τη δουλειά που έχει γίνει στο Demon’s Souls του PlayStation 5 ή το Halo 2 Anniversary. Μην “θαμπώνεστε” από τα καλύτερα γραφικά, μόνο! Υπάρχουν κι άλλα πράγματα που πρέπει να αλλάξουν για να αξίζουν τα λεφτά μας και πάλι κάποια ονόματα.
Και κάπως έτσι θα κλείσω και σήμερα. Πρέπει να “τρέξω” να δω το The Batman για να γράψω κείμενο! Είναι και 3 ώρες ταινία γ**ώ… 😝😝 Πιστεύω ότι μία άκρη βγήκε από το άρθρο. Τουλάχιστον για εμένα. Κακά δεν είναι τα re-imagines, κακά (κατά μία έννοια) είναι τα remakes. Σε καμία περίπτωση δεν στοχοποιώ εδώ. Δεν είναι σαν τα only-multiplayer-games που τα κράζω συνέχεια. Στην τελική και τα remakes καλά είναι μπας και τα πιάσουν στα χέρια τους και καινούργιοι gamers. Καταλαβαίνω απόλυτα πόσο δύσκολο είναι για κάποιον/κάποια νεαρό/νεαρή που μπαίνει πρώτη φορά στο gaming με το PlayStation 4 ή 5 να πιάσει κάποιον ιστορικό τίτλο του PSX ή του πρώτου Xbox. Που χώρια από όλα τα άλλα θα υπάρχει και κάποιο θέμα με τον χειρισμό, σχεδόν, σίγουρα.
Οπότε για εμένα φτιάξτε re-imagines, μην φτιάχνεται απλά remakes! Ή αν το κάνετε μη βάζεται όλη την ομάδα εκεί. Κάντε και κάτι άλλο παράλληλα απλά για να δούμε και κάτι καινούργιο απ’ αυτή τη ρημάδα την Βιομηχανία. Καλή εβδομάδα και το κείμενο για τον Batman έρχεται λογικά την Τετάρτη κανονικά!
Τα φιλιά μου σε όλους και όλες! 😘😗😙😚
Και παίξτε λίγο Resi 2 (του 2019) βρε, είναι πολύ ωραίο re-imagine!! 😆😅
