The Batman, Movie Review

Ακόμα μία καινούργια ταινία SuperHero στο σινεμά κι ακόμα ένα κείμενο γι’ αυτή στα “όσο πιο κοντά γίνεται”. Μου κάνει λίγο εντύπωση αυτό να πω την αλήθεια. Γενικά είναι η 4η ή 5η φορά που είμαι σινεμά και “πρέπει” να έχω το κινητό από δίπλα για να γράφω σημειώσεις. Όλα καλά, απλά έχω συνηθίσει να το κάνω αυτό σπίτι. Με την πολυτέλεια, αν θέλετε, να μπορώ να πατάω pause όπου θέλω να γράψω κάτι μεγάλο στις σημειώσεις ή ακόμα και να κάνω rewind όπου πιστεύω ότι η σκηνή το απαιτεί για να δω κάτι “πίσω από τις λέξεις”. Στο σινεμά είναι λίγο αλλιώς τα πράγματα! Ευτυχώς εδώ όμως ο χρόνος ήταν πολύς και οι σκηνές, κάποιες φορές, τραβούσαν λίγο παραπάνω και αυτό μου έδινε την ευκαιρία να γράψω ότι είχα στο κεφάλι μου γι’ αυτές. Πάμε να δούμε την τρίωρη καινούργια παραγωγή της Warner, The Batman…

Για ακόμα μία φορά το κείμενο θα είναι μεγάλο… Για την ακρίβεια μετά το τέλος του ήρθα εδώ για να αναφέρω ότι είναι το μεγαλύτερο που έχω γράψει ποτέ! Οπότε θα γράψω στην εισαγωγή ένα γενικό για εσάς που δεν έχετε χρόνο και δεν θέλετε να διαβάζετε το “μακρύ μου και το κοντό μου” για κάθε βλακειούλα που εγώ βλέπω στην οθόνη. Η ταινία σίγουρα είναι καλή ταινία. Δεν ξέρω αν είναι καλή Batman ταινία όμως ή καλή SuperHero ταινία γενικά. Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές με κούρασε. Οι σκηνές που, κατά τη γνώμη μου θα μπορούσα να γίνουν στο μισό χρόνο είναι πολλές. Βέβαια θα μου πεις έτσι το ήθελε ο δημιουργός, έτσι το έκανε. Μία χαρά αλλά και εγώ από την άλλη μπορώ να πω ότι αυτό με έκανε να βαρεθώ σε αρκετά σημεία της παραγωγής. 

Ο Matt Reeves σίγουρα πήρε το χρόνο του στα πλάνα και τις σκηνές που ήθελε να κάνει στην ταινία του. Εδώ είναι λίγο που διχάζομαι μέσα στο μυαλουδάκι μου. Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό αυτό. Τώρα που σκέφτομαι αρκετές από τις σκηνές, σκέφτομαι ότι “όλα καλά”, “καλά έκανε και τις έφτιαξε έτσι ο άνθρωπος”. Από την άλλη όμως είναι αυτό που έγραψα και παραπάνω, εκείνη τη στιγμή, πάνω στην θέαση της ταινίας, βαρέθηκα. Συγγνώμη αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Βαρέθηκα και σίγουρα είναι μία παραγωγή που δε θα ήθελα να ξαναδώ στο σινεμά και σίγουρα δεν θα ήθελα να ξαναδώ στα καπάκια ή με μία-δύο μέρες διαφορά. 

Αυτό με το σινεμά το λέω γιατί πιστεύω ότι είναι πολύ λίγες οι σκηνές, μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, που θα σου δώσουν κάτι παραπάνω αν τις δεις στο σινεμά και όχι στο σπίτι σου. Σίγουρα όμως μετράει παραπάνω στην “μεγάλη οθόνη” ο ηχητικός τομέας. Εκεί έχουν γίνει “παπάδες”. Αυτός θα ήταν, ίσως, ο μόνο λόγος που θα έλεγα για να παροτρύνω κάποιον να μην περιμένει την κυκλοφορία της σε Blu-ray ή σε κάποια συνδρομητική υπηρεσία. Πιστεύω καταλαβαίνετε σε τι ύφος θα συνεχίσει το κείμενο μου από εδώ και πέρα. Πάμε για τα, “λίγο”, πιο αναλυτικά τώρα…

Γενικώς, Γενικά:

Σεναριακά βρισκόμαστε στον δεύτερο χρόνο του Batman σαν Batman στην πόλη. Η Gotham City γνωρίζει για τον vigilante της. Από την ταινία κατάλαβα όμως ότι το όνομα που όλοι ξέρουμε δεν το έχει ακόμα. Είναι γνωστός ως “ Vengeance” και όχι ως “Batman”. Το σενάριο μου δίνει μια εντύπωση ότι ήθελαν να κάνουν πάλι το “Batman: Year One” αλλά επειδή ήδη έχουμε “παίξει” με αυτό στο σινεμά, δύο φορές μάλιστα, είπαν να πάνε με το “Year Two”! Αν και η πλοκή δεν παίρνει τίποτα από την ομώνυμη ιστορία του Batman από τα comics. 

Η Αστυνομία της πόλης ακόμα δεν εμπιστεύεται απόλυτα τον ήρωα μας και μόνο ο Jim Gordon για ακόμα μια φορά είναι εκεί για να πει στους άλλους ότι αυτό που κάνει ο Batman είναι να τους βοηθάει. Στην πλοκή μπαίνουν πολλοί και γνωστοί villains, και όχι μόνο, από τα comics αλλά ο κύριος κακός μας είναι ο Riddle. Αυτός είναι λίγο διαφορετικός απ’ ότι ξέρουμε. Βέβαια εδώ να πω ότι έχω χάσει την επαφή μου, εξαιτίας χρόνου, με τα comics της DC τα τελευταία δέκα, πάνω-κάτω, χρόνια όποτε δεν είμαι 100% σίγουρος αν ο Riddle που βλέπουμε εδώ είναι δημιουργία της ταινίας ή όντως παίρνει κάποια στοιχεία από κάποια τελευταία ιστορία του villain. Αυτό που αναγνωρίζω με απόλυτη σιγουριά είναι ότι υπάρχουν αρκετά easter eggs εδώ κι εκεί για τον Hush, έναν άλλον πολύ καλό villain του Batman. Εδώ λίγο με μπερδεύει η φάση αλλά θα μιλήσω πιο αναλυτικά όταν πιάσουμε τον villain παρακάτω.

Το σενάριο πλέκει ωραία τους γνωστούς, και εκκεντρικούς, κακούς του Batman με αυτούς του υποκόσμου της Gotham, όπως ο Falcone. Μου αρέσει ο κόσμος που έχουν στήσει εδώ. Ο υπόκοσμος της πόλης είναι, σχεδόν, ένα με τους διάσημους κακούς από τα comics. Το “σχεδόν” μπαίνει γιατί μόνο ο Riddle είναι κάτι άλλο αλλά ο δημιουργός έχει επιλέξει, έξυπνα, να μας δέσει και αυτόν κάπως με τους “νονούς” της Gotham, αν και όχι όπως φαντάζεστε. Αυτά είναι τα βασικά “πιόνια” μας στην ιστορία της ταινίας. Τα μεγάλα ονόματα απαρτίζονται απο τον Falcone, τον Penguin, την Catwoman, τον Riddle και φυσικά τον Batman ή “Vengeance”. Ας αρχίσω με έναν-έναν από αυτούς…

Vengeance:

Ο Batman εδώ είναι περισσότερο ντετέκτιβ παρά SuperHero. Αυτό είναι ένα από τα στοιχεία που μου αρέσει στην ταινία. Το κακό είναι ότι πολλές φορές βλέπουμε μόνο αυτό. Όπως είπα και παραπάνω οι σκηνές δράσης είναι πολύ λίγες και σε κάποιες από αυτές ο ήρωας δεν κάνει καν αυτά που ξέρουμε από τα comics. Η ταινία δικαιολογεί την όλη φάση με το ότι είμαστε ακόμα σε πρώιμο στάδιο στη ζωή του. Από την άλλη όμως μας λέει και μας ξαναλέει ότι ο Bruce είναι δύο χρόνια “Vengeance” οπότε μου κάνει λίγο περίεργο ότι στην δύο-χρόνια-σταδιοδρομία του δεν είχε έρθει ποτέ σε επαφή με κάποιες από τις προκλήσεις που του βάζει το σενάριο εδώ…

Spoiler Alert:

Πιο συγκεκριμένα, υπάρχει μία σκηνή, η οποία είναι και η μία από τις δύο-τρεις όπου ο Batman, O ΒΑΤΜΑΝ, το ξαναλέω για να το καταλάβουμε καλά αυτό (!) , πηδάει από κάπου ψηλά στο έδαφος. Εκεί, λοιπόν, μας δείχνει τον Bruce να κολλάει λίγο, σαν να έχει ένα είδος υψοφοβίας ή κάτι. OK, το δίνω, ωραία ιδέα. Αλλά θέλετε να μου περάσετε ότι ο BATMAN (και πάλι κεφαλαία για να καταλάβουμε λίγο για ποιόν χαρακτήρα μιλάμε εδώ) δύο χρόνια τώρα δεν του έκατσε ποτέ κάποιο σκηνικό όπου έπρεπε να πηδήξει από κάπου ψηλά. Και άντε να το δώσω αυτό. Ναι, δεν του έκατσε ποτέ. Στην πορεία της ταινίας ο χαρακτήρας απλά το ξεχνάει αυτό και αρχίζει να κάνει άλματα από ψηλά χωρίς να έχει αυτό το “εμπόδιο”. Δηλαδή, OK, αφού θα το βάλεις για μια σκηνή και μόνο, τουλάχιστον κάπως δώσε μας να καταλάβουμε γιατί φοβάται σε αυτή τη σκηνή και μόνο. Εγώ προσωπικά δεν κατάλαβα. Εντάξει όμως μπορεί να είμαι και λίγο βλάκας, οπότε πάμε παρακάτω…

End of Spoilers

Η, ίσως, αποκλειστικά θα έλεγα ντετέκτιβ πλευρά του ήρωα μας δίνει και αυτή την “ακόμα-πιο-πολύ-και-απο-του-Nolan-πατάω-στη-Γη” προσέγγιση! Αυτό από μόνο του με κάνει να βλέπω με άσχημο μάτι κάποια πράγματα. Εκεί είναι που ο Nolan βρήκε τη χρυσή τομή στον κόσμο του. Έκανε κάποια πράγματα αληθοφανή αλλά συνάμα έδωσε την υπερβολή που πρέπει να έχει ένας κόσμος που μέσα του υπάρχει κάποιος που δέρνει κόσμο ντυμένος νυχτερίδα. Αυτό εδώ λείπει κατά τη γνώμη μου. Όλα πατάνε τόσο πολύ στη Γη και στον κόσμο μας που ο ίδιος ο Batman φαντάζει πολύ γελοίος στην ίδια του την ταινία. 

Δηλαδή φανταστείτε κάτι σαν να υπάρχει στο σήμερα και στον κόσμο μας ο χαρακτήρας. Πόσο αστείο θα φαίνονταν να βλέπεις έναν άντρα με στολή να είναι μέσα σε σκηνές φόνου της αστυνομίας και απλά να κάνει “μαντάρα” τα στοιχεία του φόνου για να βρει αυτό που ψάχνει; OK, η ταινία προσπαθεί να το δικαιολογήσει αυτό, και της το δίνω. Απλά για εμένα με δύο μπάτσους να λένε πέντε μ**ακίες και τον Gordon απλά να τους λέει ότι ο Batman είναι καλός δεν με πείθει. Και αυτό γίνεται πρόβλημα από τη στιγμή που θες να βάλεις το concept του SuperHero στον κόσμο μας. Δυστυχώς ή ευτυχώς, για εμένα, οι SuperHeroes πρέπει να ζουν σε έναν κόσμο λίγο πιο υπερβολικό, εδώ κι εκεί, από τον δικό μας. Γιατί πολύ απλά έτσι δικαιολογούν και την “υπερβολική” ύπαρξή τους, αν θέλετε. Αλλίως αν ο κόσμος ήταν σαν το δικό μας πάνε γίνε αστυνομικός ή κάτι, αν θες σώνει και καλά να πολεμήσεις το έγκλημα κάπως.

Bruce Wayne και Robert Pattinson:

Προσπερνόντας, λοιπόν, το πρόβλημα ότι ο Batman σαν Batman φαίνεται γελοίος στην ταινία του (για εμένα), πάμε και στο τι γίνεται με την άλλη περσόνα του, τον Bruce. Ε, τι να πω; Ο Bruce σαν Bruce είναι και δέκα λεπτά στην ταινία. Και πολλά λέω… Αυτό είναι άσχημο απλά και μόνο γιατί έχουμε να κάνουμε με τρίωρη παραγωγή. Σε μια ταινία τέτοιας διάρκειας ΠΡΕΠΕΙ να έχεις παραπάνω Bruce! Συγγνώμη αλλά αυτή είναι η γνώμη μου στο θέμα. Τέλος πάντων, από αυτό το λίγο που βλέπουμε και πάλι έχω μια άσχημη “γεύση στο στόμα”. Ο χαρακτήρας κάνει πολύ λίγα για να έχει άλλοθι σαν Batman. Η προσωπικότητα του δεν αλλάζει καθόλου με ή χωρίς τη μάσκα. Προσοχή δεν μιλάω για τις σκηνές που είναι με τον Alfred. Εκεί βγάζει νόημα. Δημόσια όμως δεν βγάζει. Και αυτό είναι ακόμα ένα αγκάθι στην παραγωγή. 

Ο Bruce ΠΡΕΠΕΙ να το παίζει ο πλούσιος playboy που δεν νοιάζεται για τίποτα πέρα από ακριβά αμάξια και το πιο ωραίο μ**νι θα γ***σει αύριο. Γιατί αν δεν το κάνει είναι ΠΟΛΥ εύκολο για τον καθένα να βάλει κάτω τα μαθηματικά και να καταλάβει ότι είναι ο Batman. Βασικά ακόμα και με αυτό είναι επίσης εύκολο αλλά τουλάχιστον ο δημιουργός μας δίνει κάτι σαν δικαιολογία. Οπότε όταν αυτή λείπει από το σενάριο ο χαρακτήρας, η ύπαρξη και το γιατί κάποιος δεν έχει κάνει την σύνδεση για τα δύο αυτά πρόσωπα είναι ακόμα πιο άκομψη και φαίνεται ψέμα στον αληθοφανη κόσμο που θες να χτίσεις. 

Το καλό στην όλη φάση, και κάτι που σώζει κατά πολύ την “παράσταση”, είναι η ηθοποιία του Pattinson και ίσως οι οδηγίες του σκηνοθέτη πάνω στον χαρακτήρα που αυτός θέλει να δώσει. Ο Robert στηρίζει 100% τον χαρακτήρα που παίζει. Αυτό δεν μπορείς παρά να το δώσεις ως καλό στην ταινία. Ακόμα και αν ο χαρακτήρας αυτός δεν βγάζει 100% νόημα γι’ αυτό που ξέρουμε. Στην τελική αυτό ήθελε να κάνει ο δημιουργός. Ο Pattinson νομίζω είναι ένα από τα πολύ καλά σημεία της ταινίας. 

Η αλήθεια είναι όμως ότι έχω λίγο κουραστεί με τις αλλαγές στο ρόλο αυτό. Μέσα στην, τριαντατετραχρονη μέχρι στιγμής, ζωή μου έχω δει τέσσερις διαφορετικούς Batmen! Και αυτό αν πάρουμε ότι στις πρώτες τέσσερις ταινίες είναι ο ίδιος χαρακτήρας και δεν μετρήσουμε και τον μικρό που παίζει τον Bruce στη σειρά Gotham. Δηλαδή είναι λιγάκι κουραστικό Hollywood, κάνε κάτι γι’ αυτό. Μπορείς να το δεις σαν τον James Bond, που αλλάζει ηθοποιούς και “χαρακτήρα” ανά τακτά χρονικά διαστήματα, βέβαια και να λυθεί το “πρόβλημα”. Απλά το αναφέρω γιατί εμένα με έχει κουράσει κάπως.

Ο Αφελής Alfred…

Μια μικρή αναφορά θα κάνω και στον Alfred μας εδώ. Μικρή γιατί και αυτός είναι λίγο στην ταινία. Και πάλι σε σχέση με την διάρκειά της. Η σχέση με τον Bruce είναι αρκετα διαφορετική απ’ ότι έχουμε δει μέχρι τώρα. Αυτό είναι ωραίο, μιας και δεν αναλώνεται στο να δούμε για ακόμα μια φορά την πατρική φιγούρα που λείπει από τη ζωή του Batman. Το κακό όμως, για εμένα, είναι ότι η σχέση αυτή είναι πολύ τεταμένη. Αυτό έρχεται γιατί πολλές φορές ο Bruce αντιδράει σαν έφηβος σε αυτά που του λέει ο Alfred και αυτό δεν μου αρέσει. OK, αυτό είναι δική μου γνώμη, μπορεί σε κάποιον να αρέσει. Παρακάτω να πω ότι ο Alfred για κάποιο λόγο είναι λίγο πιο “βλακούλης” εδώ. Συγκεκριμένα υπάρχει μία σκηνή που κάνει μία επιλογή που δεν βγάζει νόημα και για τον Alfred που ξέρουμε αλλά και για τον Alfred που θέλει να μας δώσει η ταινία. Στα καλά να πω ότι για ακόμα μία φορά ο ηθοποιός που το υποδύεται βοηθάει πολύ στο όλο πράγμα. Ο Andy Serkis κάνει πολύ καλή δουλειά και πάλι. 

Το Batsignal και ο Gordon:

Ο Jimάρας Gordon είναι εδώ και πάλι! Και πάλι όμως δεν είναι Commissioner αλλά πηγαίνει για εκεί. Είναι ο μόνος άνθρωπος που εμπιστεύεται τον Batman από το Σώμα και αυτό βγάζει νόημα για τον κόσμο της ταινίας. Δεν μας λένε ακριβώς τι και πως έπαιξε με αυτούς και έχουν αυτή την εμπιστοσύνη ο ένας για τον άλλον αλλά ας το πάρουμε όπως έχει. Ο Gordon έχει μεγαλύτερο ρόλο σε αυτή την ταινία και ο ηθοποιός, Jeffrey Wright, παίζει πολύ καλά τον ρόλο. Ναι ο ηθοποιός είναι μαύρος, βέβαια, και υποδύεται έναν λευκό χαρακτήρα από τα comics αλλά εδώ ποσώς μ’ ενδιαφέρει αυτό. Ο ηθοποιός είναι πολύ καλός σε αυτό που κάνει και χ***ηκα για το χρώμα του δέρματος του!

Ο Gordon εδώ είναι πιο μεγάλη βοήθεια για τον Batman απ’ ότι έχουμε ξαναδεί. Δεν είναι απλά αυτός που του δίνει πρόσβαση σε αστυνομικές υποθέσεις αλλά τον βοηθάει και σε στιγμές που ο ήρωας κολλάει και δεν ξέρει τι να κάνει. Αυτό δίνει μία ακόμα ανθρώπινη πλευρά στο Batman. Καλώς ή κακώς όσο “SuperHero” και να είσαι δεν μπορείς να τα κάνεις όλα μόνος σου αν είσαι απλά ένας άνθρωπος, όπως ο Batman. Ο Gordon νομίζω ότι είναι από τα πολύ καλά στοιχεία της ταινίας.

Το μόνο περίεργο που δεν μου άρεσε λίγο έχει να κάνει με το Batsignal. Αυτό, όπως είναι λογικό για τον κόσμο της ταινίας, δεν είναι στο κτίριο της αστυνομίας αλλά κάπου αλλού. Η ταινία θέλει να μας περάσει ότι πολύ λίγοι ξέρουν το που, ή τουλάχιστον εγώ αυτό κατάλαβα. Κάτι όμως που δεν στέκει απλά και μόνο γιατί είναι ένα φως στον ουρανό που πολύ εύκολα κάποιος μπορεί να βρει την πηγή του. Οπότε τι; Κανείς δεν είναι τόσο έξυπνος για να ακουλήθει το φως και να βρει που είναι το Batsignal; Πραγματικά δεν καταλαβαίνω. Anyway…

“Νιάου”:

Πάμε στην Catwoman, απλά και μόνο γιατί αυτή είναι αυτό το “δεν ξέρω αν είμαι Hero ή Villain”. Δυστυχώς το μόνο που μου άρεσε από αυτή ήταν το background story της και η στολή της. Και τα δύο βγάζουν νόημα για τον κόσμο της ταινίας. Για κάποιο λόγο ο σκηνοθέτης θέλει να μας την περάσει σαν την υπέρτατη Μ***ΑΡΑ και σχεδόν σε κάθε σκηνή κάποιος θα λέει πόσο “hot” είναι ή η ίδια θα κουνάει πέραν του δέοντος τον κ**ο της όταν περπατάει. Συγγνώμη αλλά ίσως θα έπρεπε να πάρουν κάποια μαθήματα από το Batman Returns και την Michelle Pfeiffer για να καταλάβουν πως γίνεται να ΕΙΣΑΙ Μ***ΑΡΑ σε αυτό που κανείς χωρίς να πρέπει η ταινία να στο πετάει στα μούτρα κάθε λίγο και λιγάκι. 

Πέραν αυτού η ηθοποιός εδώ νομίζω ότι δεν παίζει καλά… Βέβαια δεν ξέρω αν είναι η ίδια το πρόβλημα ή ο “sexy” ρόλος της… Δεν με έπεισε πολύ. Και στις σκηνες που παίζει με τον Pattinson φαίνεται η διαφορά στην υποκριτική τους ικανότητα. Και ένα παραπάνω σε αυτό δίνει το ότι, εμένα, δεν μου πέρασαν καθόλου ότι έχουν χημεία μεταξύ του οι χαρακτήρες. 

Spoiler Alert:

Ακόμα και στην σκηνή του, αναπόφευκτου, φιλιού δεν το “ένιωσα” ότι οι δύο χαρακτήρες έκαναν κάτι που ήθελαν να κάνουν. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε… Και πάλι θα αναφέρω ότι στο Returns όταν και ότι γίνεται μεταξύ Batman και Catwoman είναι κάτι που πάει φυσικά στην ροή της ταινίας. Φυσικά ακόμα και για τον υπερβολικό κόσμο του Burton.

End of Spoilers

Αυτό, αναπόφευκτα, με οδηγεί και στην βαρεμάρα/κούραση μου με το δεύτερο μέρος της ταινίας. Ένα δεύτερο μέρος που αναλώνεται πολύ στην Catwoman. Οπότε αν δεν σου αρέσει η χαρακτήρας και η ηθοποιός, λογικό είναι να μην σου αρέσει και το δεύτερο μέρος της ταινίας. 

“The Godfather”:

Πάμε και στους “κακούς-κακούς” μας, πιάνοντας από τους γύρω και καταλήγοντας στον main villain μας. Πρώτος θα είναι ο Falcone απλά και μόνο γιατί δεν είναι κάποιος “περιέργος” από τα comics, αν και υπάρχει εκεί, αν και είναι μεγάλο μέρος θα μπορούσα να πω της κεντρικής πλοκής μας. Ο Falcone είναι ο συνδετικός κρίκος του Riddle με τον “μεγάλο υπόκοσμο” της Gotham. Και πάλι να αναφέρω, όχι όπως φαντάζεστε. Ο Falcone επίσης είναι αυτός που κολλάει την ιστορία της οικογένειας του Bruce με τον υπόκοσμο, βάζει την Selina μέσα στο “παιχνίδι” και τέλος κινεί τα νήματα για αρκετές πλοκές μέσα στην ταινία. 

Περίεργη επιλογή ηθοποιού. Παρόλα αυτά ο John Turturro στηρίζει τον ρόλο του στο φουλ. Η αλήθεια είναι ότι δεν τον έχω δει πολλές παράγωγες αλλά όπου τον έχω δει τον έχω συνηθίσει σε κάπως κωμικούς ρόλους. Εδώ ο άνθρωπος μας δείχνει ότι είναι πολύ καλός ηθοποιός σε ότι κι αν του δώσουν. Ένα ακόμα plus λοιπόν για την ταινία, με έναν ακόμα ηθοποιό να κάνει πολύ καλά τη δουλειά του. 

Colin is that you?

Συνέχεια έχει ο Colin Farrell με τον Penguin. Oh, my f**king God! Τι να πεις εδώ; Τι να πρωτοπείς δηλαδή! Πολύ καλός σε όλα του ο Farrell. Ποιός το περίμενε ότι μπορεί να παίξει τόσο καλά αυτόν τον χαρακτήρα. Προς θεού, δεν λέω πως δεν έχει αποδείξει ο άνθρωπος τι μπορεί να κάνει αλλά εδώ το πάει ένα βήμα παραπάνω. Δηλαδή με τόσα προσθετικά θα περίμενα ότι θα του ήταν δύσκολο να φερει εις πέρας με εκφράσεις και γκριμάτσες τον χαρακτήρα του. Αλλά όχι! Δεν λέω ότι είναι μουγκός. Κάθε άλλο. Απλά αυτά που λέει το σενάριο ο Farrell δεν τα “λέει” μόνο, τα δείχνει κιόλας. Και πραγματικά μιλάμε για “άλλον άνθρωπο” κάτω από τα τόσα προσθετικά και makeup. 

Τελείως διαφορετική προσέγγιση στον χαρακτήρα από το Returns και η ταινία το στηρίζει αυτό. Σε αυτόν τον κόσμο δεν θα μπορούσαμε να έχουμε τον Penguin του DeVito και ο Farrell το καταλαβαίνει απόλυτα αυτό. Έτσι ο χαρακτήρας είναι κάτι το τελείως διαφορετικό από αυτόν του Returns και μου αρέσει η πιο “νονός της νύχτας” πλευρά του.

The Dark Side of The Villain:

Τέλος πάμε και στον Riddle μας. Αν ο Penguin είναι διαφορετικός από την προηγούμενη φορά που τον είδαμε στο σινεμά δεν ξέρω τι να πω γι’ αυτόν τον χαρακτήρα! Από τους πιο σκοτεινούς villain που έχουμε δει σε SuperHero ταινία, αν όχι ο πιο σκοτεινός. Όπως είπα και στην εισαγωγή, δεν γνωρίζω αν είναι μεταφορά κάποιας τελευταίας ιστορίας του κακού αλλά είναι πολύ διαφορετικός από αυτόν που ξέρω και γνωρίζω εγώ από τα comics και τα cartoons. Ο Riddle δεν “φοβάται” να λερώσει τα χέρια του με αίμα για να δείξει αυτό που θέλει να δείξει στον κόσμο. Το σχέδιο του βγάζει νόημα για την ταινία και το πως το κάνει βγάζει κι αυτό. Μου αρέσει που κάπου, κάπως, κάποτε έμπλεξαν και τα social media σε αυτό και έτσι έρχεται η ταινία πιο πολύ στο “σήμερα” και τον κόσμο μας, κάτι που φανερά επιθυμεί ο σκηνοθέτης να κάνει. 

Εδώ να πω ότι ένα από τα άσχημα της ταινίας είναι και το “PG-13” της. Είναι αρκετές οι σκηνές που βλέπεις ότι ο σκηνοθέτης “θέλει” να δείξει την πιο σκοτεινή πλευρά του Riddle και να τον κάνει να σκοτώσει κάποιον μπροστά στην κάμερα. Να σκοτώσει με αρκετά αιματηρές και “brutal” τακτικές θα μπορούσα να πω… Αλλά θέλουμε να πουλήσουμε και σε εφήβους όποτε δεν… Κρίμα, πραγματικά θα ήθελα να δω κάποια έκδοση της που θα είναι “άνω των 18” απλά και μόνο για “δούμε” την αληθινά σκοτεινή πλευρά του Riddle που έχουμε εδώ και όχι να τη φανταζόμαστε!

Πάμε λίγο σε spoilers για να μιλήσω λίγο πιο ανοιχτά γι’ αυτόν. Προσοχή τα spoilers δεν θα είναι μόνο από την ταινία. Θα μιλήσω λίγο και για την ιστορία “Hush” από τα comics του Batman. Μία ιστορία που θα προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβάσετε όλοι μιας και είναι από τα καλύτερα παντρέματα μυστηρίου και δράσης στον κόσμο του ήρωα. Προσοχή (No2!) δεν μιλάω για το cartoon/ταινία που βγήκε κάποια χρόνια πριν. Απλά και μόνο γιατί εκεί αλλάζουν πολύ το σενάριο και στο τέλος άλλος είναι ο Hush για κάποιο λόγο… Κάτι που χαλάει την ιστορία. Τέλος πάντων άλλη ταινία εκεί. Ίσως να μιλήσουμε κάποια άλλη φορά για cartoon ταινίες στο μέλλον.

Spoiler Alert:

Ο Riddle μας παρουσιάζεται πως πιστεύει ότι βοηθάει τον Batman στο έργο του. Κάτι που μου αρέσει πολύ. Μου αρέσει ότι στο μυαλό ενός τρελού το να κάνει φόνους κτλ είναι το ίδιο με το “έργο” που κάνει ο Batman στην Gotham. Το σχέδιο του είναι να πιάσει όλους τους υψηλά υφιστάμενους της πόλης και να δείξει στο κοινό ότι είναι όλοι διεφθαρμένοι και κάπως συνδέονται με την οργάνωση του Falcone. Για ακόμα μια φορά πολύ ωραίο. Ακόμα και το γεγονός ότι αφήνει πίσω του σημειώματα για τον Batman με γρίφους είναι πολύ καλό. Απλά και μόνο γιατί μας περνάει την ιδέα ότι το κάνει γιατί είναι αντίπαλος του αλλά ο ίδιος το κάνει για να δώσει στοιχεία στον ήρωα για το επόμενο θύμα του. Όχι για να τον αποτρέψει αλλά κάτι σαν αλληλογραφία μεταξύ “θαυμαστών της Δικαιοσύνης”, αν μπορώ να το πω έτσι. 

Εκεί μπαίνουν και τα social media και η ταινία παίζει πολύ ωραία για να μας πει που και πως ένας άνθρωπος σαν κι αυτόν βρίσκει ακόλουθους στο έργο του. Πως κάποιος “τρελός” βρίσκει άλλους “τρελούς” που είναι σε θέση να πεθάνουν ή να σκοτώσουν γι’ αυτόν, τα ιδανικά και τις ιδέες του. Πολύ ωραία ιδέα και δείχνει το ότι και ο Riddle είναι απλά ένας άνθρωπος που θέλει τη βοήθεια άλλων για να κάνει 100% αυτό που έχει στο μυαλό του.

Spoiler Alert (για το Hush):

Εκεί κάπου μπαίνει ο Hush και μας τα μπλέκει λίγο… Και δεν καταλαβαίνω τον λόγο. Φαντάζομαι ότι το έκαναν σαν easter egg για τον χαρακτήρα ή ακόμα και γιατί μπορεί να θέλουν να βάλουν τον Hush σε κάποια ιστορία στις μετέπειτα ταινίες.

Πάντως βλέπουμε καθαρά κάποιο παιδάκι που είναι κοντά στο Bruce και την οικογένεια του, όπως ο Hush. Διαβάζουμε το όνομα Thomas Elliot, που είναι ο Hush κτλ. Δεν ξέρω τι ήθελε να κάνει εδώ ο σκηνοθέτης…

Ίσως η “ένωση” να υπάρχει γιατί ο Hush στην ταινία cartoon είναι ο Riddle, για κάποιο λόγο που ποτέ κατάλαβα… Οι δημιουργοί εκεί αλλάζουν τελείως αυτόν τον χαρακτήρα και του δίνουν άλλη ταυτότητα. Κάτι που παίρνει από αυτόν όλη την ουσία του. Αλλά είπαμε, θα μιλήσω άλλη φορά γι’ αυτό.

End of Spoilers

Μία Noir Gotham:

Κάπως έτσι όλοι αυτοί συνδέονται με την πόλη, τον Batman και την οικογένεια Wayne. Γενικά μου αρέσει που οι ταινίες και η ιστορίες του Batman τώρα τελευταία προσπαθούν να μας δείξουν ότι οι Waynes δεν ήταν “άγιοι”. Θα μπορούσα να πω ότι βγάζει νόημα αυτή η προσέγγιση. Ακόμα παραπάνω εδώ σε αυτή την Gotham. 

Η Gotham City είναι κάτι μεταξύ της πόλης του Nolan (αληθινή) και του Burton (υπερβολική). Αλλά θα μπορούσα να πω ότι η “πλάστιγγα γέρνει” κατά πολύ στον Nolan όμως. Τα χρώματα που έχει επιλέξει ο σκηνοθέτης και οι τοποθεσίες μας δείχνουν μια “μαραμένη” από το έγκλημα πόλη. Μία πόλη που σχεδόν κάθε βράδυ έχει συννέφα και βρέχει βέβαια… 😅😅 Οπτικά είναι κάτι ωραίο, τουλάχιστον για εμένα. Είναι κάτι που μας βάζει ακόμα πιο πολύ στον κόσμο του Batman έτσι όπως το θέλει ο δημιουργός. Οπότε αυτό που μπορείς να πεις σίγουρα είναι ότι η πόλη δουλεύει για την δημιουργία της ατμόσφαιρας που θέλουμε να έχουμε. 

Bat-gadgets:

Πάμε και λίγο στους άλλους δύο “μη-ανθρώπινους” πρωταγωνιστές μας. Batcave και Batmobile. Για την Σπηλιά δεν έχω και πολλά να πω. Καταρχάς δεν είναι και τόσο σπηλιά! Δεν είναι αυτό που έχουμε συνηθίσει, σχεδόν σε όλα τα levels. Ο Bruce έχει κάποιου είδους εξοπλισμό εκεί αλλά όχι τους υπερυπολογιστές κτλ που ξέρουμε. Αυτό για ακόμα μια φορά δε βγάζει νόημα για την χρονική στιγμή που είμαστε στην ταινία. Αν είμασταν στις πολύ αρχές του Batman θα το καταλάβαινα… 

Δύο χρόνια μετά δεν ξέρω γιατί δεν έχει καταφέρει ο Bruce να φτιάξει ένα σύστημα της προκοπής από υπολογιστές κτλ. για να τον βοηθήσει. Δηλαδή ρε παιδί μου, που λέει ο λόγος, εγώ τώρα αν είχα τα λεφτά του Bruce θα έφτιαχνα ένα υπερυπολογιστή να με βοηθάει στα livestreams! Κάτι που είναι το χόμπι μου και το κάνω για την κ**λά μου. Είναι πολύ περίεργο που κάποιος που έχει τάξει την ζωή του στην καταπολέμηση του εγκλήματος και έχει τα χρήματα των Waynes δεν του έχει περάσει ποτέ από το μυαλό να κάνει το ίδιο.

Πάμε στο αμάξι! Θα έλεγα πολύ ωραίο και όπως πρέπει να για να “πατάει στη γη”. To Batmobile έχει πολύ λίγα πράγματα για να το κάνουν “τανκ”, όπως στις ταινίες του Nolan πχ. Αυτό μου αρέσει απλά και μόνο γιατί η σκηνή που υπάρχει μέσα στην ταινία με αυτό δικαιολογεί απόλυτα τους λόγους που αυτό είναι έτσι όπως είναι εδώ. Αν είχαμε κάτι άλλο, πιο “εξωγήινο” όπως στις άλλες ταινίες, η σκηνή αυτή θα ήταν ένα λεπτό, ας πούμε. Η σκηνή από την άλλη μου έδωσε την εντύπωση που μου είχε δώσει και η σκηνή στο Batman Begins. Δηλαδή ότι είναι εκεί γιατί πρέπει να έχουμε και μία σκηνή με το Batmobile… Δεν πειράζει πολύ γιατί τουλάχιστον είναι πολύ καλή. 

Τεχνικώς Κάτι Παραπάνω από καλά:

Στα τεχνικά θα μπούμε με τα εφέ κτλ καθώς η κουβέντα σε αυτά θα είναι για ακόμα μία φορά σύντομη. Ο σκηνοθέτης επιλέγει να μην κάνει σχεδόν καθόλου χρήση ειδικών εφέ από υπολογιστή. Ή για να το πω κι αλλίως, αν έκανε εγώ δεν το κατάλαβα, οπότε μπράβο στην ομάδα που τα έκανε! Αυτό βοηθάει τόσο την ατμόσφαιρα που θέλει να φτιάξει όσο και το πόσο αληθοφανείς φαίνονται όλα. Μιας και στην τελική είναι! Από μακιγιάζ, πρακτικά εφέ, στολές κτλ μετά βεβαιότητας μπορώ να πω ότι όλα είναι κάτι παραπάνω από καλά. Λίγο τα “αυτάκια” του Batman μου την κάνουν στη στολή του αλλά όλα καλά!

Μουσικά είναι που η ταινία “κλέβει την παράσταση”. Θα χρησιμοποιήσω για ακόμα μια φορά τις ίδιες λέξεις: OH, MY F***ING GOD!! Κεφαλαία όμως τώρα για να καταλάβουμε τη διαφορά! Η μουσική είναι από αλλού! Αν σε κάποιες παράγωγες έχω πει ότι η μουσική είναι πολύ καλή εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι που είναι ένα βήμα παραπάνω σε όλα. Και μιας που το μιλάμε αυτό, δεν είναι μόνο η μουσική. Γενικά ο ηχητικός τομέας είναι τρομερός. Πέρα από τα θέματα και τα κομμάτια που θα σου κολλήσουν στο κεφάλι, όλα τα άλλα δένουν και βοηθούν στα μέγιστα στην ατμόσφαιρα που θέλει ο σκηνοθέτης να πιάσει. Πραγματικά ο ΜΟΝΟΣ λόγος για να δεις την ταινία στο σινεμά! Αλλά αυτός ο λόγος μετράει πολύ. Ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στο ηχολήπτη και στους ανθρώπους πίσω από τον ήχο γενικά. (Πάμε μωρή πατρίδα!! George Drakoulias είναι το όνομα του music supervisor της ταινίας!)

Για του ηθοποιούς είπαμε. Όλοι κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους. Όλοι εκτός της “μ****ρας” (#NOT) Catwoman. Δεν έχω κάτι με την κοπέλα αλλά πραγματικά δεν με έπεισε στιγμή ότι ήταν η Catwoman και πραγματικά δεν είχε, σχεδόν, καθόλου χημεία με τον Pattinson στην ταινία… Sorry, αυτό είδα εγώ!

Επίλογος:

Μήπως να πάμε για κλείσιμο; Κλείσιμο στο μεγαλύτερο κείμενο που έχω γράψει ποτέ για την στήλη! Εδώ τώρα σε θέλω Τάκη μου, τι λες στο κόσμο; Το μεγαλύτερο κείμενο δεν είναι απλά για να είναι. Το ότι είναι το μεγαλύτερο κάτι λέει. Η ταινία σίγουρα είναι καλή ταινία και είναι φτιαγμένη με αγάπη για το ήρωα από τους δημιουργούς. Προσωπικά πιστεύω ότι το πρόβλημα είναι η διάρκεια της και κάποιες μικρές τρυπούλες εδώ και εκεί. Μεγαλύτερο όμως από όλα είναι η ίδια η αληθοφανής υπόσταση της. 

Η ίδια η ταινία κάνει πράγματα που δεν βγάζουν νόημα για το κόσμο που η ίδια πλάθει. Δυστυχώς για εμένα ο Reeves δεν έχει βρει το “κάτι” που έχει βρει ο Nolan. Που ναι μεν και στην Dark Knight Trilogy υπάρχουν ατασθαλίες αλλά ξέρεις κάτι, καμία από τις τρεις ταινίες του Nolan δεν είναι τόσο μεγάλη. Και τουλάχιστον σπάει το πολύ “μπλα-μπλα” αν και σίγουρα δε θέλει να δείξει τόσο πολύ την ντετέκτιβ πλευρά του Batman όσο εδώ. 

Αυτή η πλευρά είναι κάτι που βλέπουμε πρώτη φορά σε ταινία του ήρωα τόσο πολύ αλλά εκεί είναι και το λάθος. Όταν βλέπεις κάτι τόσο αληθινό σπάει την υπερηρωική πλευρά του πρωταγωνιστή σου. Όπως έγραψα και παραπάνω τον κάνει πολύ γελοίο μέσα στην ίδια του την ταινία. Δυστυχώς δεν μπορείς να έχεις έναν Batman (ή οποιοδήποτε SuperHero) να είναι στο σήμερα και να μην φαντάζει κωμικός σαν ύπαρξη. Γι’ αυτό ίσως χρειάζεται λίγο η υπερβολή των Marvel Studios ή της Dark Knight Trilogy. Γιατί χωρίς υπερβολή ο “υπερβολικός” χαρακτήρας του κάθε SuperHero είναι απλά αστείος.

Τελικά για εμένα η ταινία αξίζει αλλά όχι στο σινεμά. Ίσα-ίσα που σπίτι σου θα μπορείς να κάνεις και pause εδώ και εκεί για κατούρημα! Και σίγουρα θα μπορούσα να πω ότι δεν θα ήθελα να την ξαναδω τώρα άμεσα. Του χρόνου και βλέπουμε. Το συναίσθημα βαρεμάρας που είχα όταν βγήκα από την αίθουσα έχει χαραχθεί στο κεφάλι μου και είναι ένα συναίσθημα που είχα πολύ καιρό να νιώσω σε SuperHero ταινία. Έλα όμως που να, ακόμα γράφω γι’ αυτή και είμαι σίγουρος ότι θα ανοίξει πολλές κουβέντες και “διαμάχες” σε “εμάς τα geeks”. Τελικά μήπως αυτό είναι που την κάνει και μία πετυχημένη παραγωγή; Γιατί όσο και να βαρέθηκα τα λόγια που είχα να γράψω γι’ αυτή και τους χαρακτήρες της ήταν ΠΟΛΛΑ! Και το σίγουρο είναι ότι ο κόσμος και η μουσική της με κέρδισαν όσο λίγες ταινίες του είδους. 

Τι καλό βγαίνει από εδώ; Μια ελπίδα για το μέλλον. Σίγουρα η ταινία πούλησε και θα πουλήσει οπότε ελπίζω ότι το, αναποφευχθο, sequel θα κάνει κάτι ωραίο. Ή τουλάχιστον κάτι καλύτερο. Υπομονή λοιπόν και για το sequel αλλά και για να το δείτε σπίτι σας!!