Πάμε για το τρίτο και τελευταίο μέρος αυτής της τριλογίας. Μόνο Batman με πάει ένα μήνα (σχεδόν) τώρα! Εν το μεταξύ ήταν τυχαίο. Δεν το έκανα επίτηδες να κάτσουν τα κείμενα με την καινούργια ταινία αλλά να που δούλεψε τελικά. Δούλεψε γιατί εδώ μπορούμε να δούμε τα λάθη αυτής της παραγωγής και να καταλάβουμε γιατί ο Nolan έδωσε αυτό το τέλος στην τριλογία του. Αν, βέβαια, δεν υποθέσουμε ότι όλα έγιναν απλά και μόνο γιατί ο σκηνοθέτης ήθελε απλά να κάνει μια τριλογία και τίποτα άλλο.
Να πω για ακόμα μία φορά ότι είναι ταινία που είχα δει στο σινεμά. Για εμένα, και για πολλούς άλλους φαντάζομαι, είναι η πιο αδύναμη από τις τρεις της Dark Knight Trilogy. Σε αυτό το συμπέρασμα με πάει και το γεγονός ότι είναι αυτή που έχω δει τις λιγότερες φορές από την τριλογία και να πω την αλήθεια μου πέρα από βασικές σεναριακές πλοκές είχα ψιλοξεχάσει τι παίζει! Δεν πειράζει όμως, γιατί έτσι η θέαση της ξανά δεν ήταν καθαρά “αγγαρεία”, όπως σε κάποιες ταινίες που βλέπω για τη στήλη, καθώς όντως ήθελα να δω (και να θυμηθώ) τι παίζει παρακάτω.
Γενικώς, Γενικά (και Λίγο Bane!):
Για αρχή έχουμε “πολύ κόσμο” στην ταινία. Θα προσπαθήσω να μην κάνω spoilers και θα βάλω τα spoiler tag μου εκεί που πρέπει. Ας πάμε πάλι από τα βασικά με τους χαρακτήρας. Αυτοί είναι που θα μας φτιάξουν και το “μπούσουλα” για το κείμενο εδώ. Ο βασικός κακός μας είναι ο Bane, λοιπόν. Σε καμία περίπτωση όμως δεν μιλάμε για τον άμυαλο Bane του Batman & Robin ή όπως είναι ο χαρακτήρας στα comics τα τελευταία, αρκετά θα έλεγα, χρόνια.
Ο Bane εδώ ξέρει τι κάνει και το κάνει καλά. Έχει σχέδιο και αυτό είναι μεθοδικό και βγάζει νόημα. Βέβαια, βγάζει νόημα γιατί έχουμε να κάνουμε με μία ταινία SuperHero. Αν βλέπαμε κάτι το “λογικό και αρκετά αληθοφανές” (ναι, ξέρετε για ποιον χτυπάει η καμπάνα εδώ) πολλά παρακλάδια του σχεδίου του δεν θα έπρεπε να βγάζουν νόημα. Anyway! Από το ξεκίνημα της ταινίας καταλαβαίνουμε ότι ο Bane είναι μεγάλη απειλή. Ο Nolan έχει επιλέξει για ακόμα μία φορά να μας συστήσει τον villain του, σχεδόν, από την αρχή. Όπως έκανε και στην δεύτερη ταινία του. Αυτό, αν μη τι άλλο, είναι κάτι που πετυχαίνει να μας περάσει το πόσο έτοιμος για όλα είναι όχι μόνο ο Bane αλλά και η ομάδα που τον ακολουθεί. Αλλά θα μιλήσω λίγο πιο αναλυτικά γι’ αυτόν παρακάτω.
Οι Δευτεραγωνιστές που πρωταγωνιστούν!
Δεύτερος στη σειρά είναι η Catwoman. Αυτή, όπως οτιδήποτε στο σύμπαν του Nolan, έχει μία πολύ-κοντά-στην-πραγματικότητα-μας προσέγγιση. Πάντα όμως με το ότι πρόκειται για SuperHeroine (ή villain), με ότι συνεπάγεται αυτό. Η Selina δεν μας δίνεται 100% εδώ και να πω την αλήθεια μου δεν κατάλαβα τα πάντα για το παρελθόν της ή γιατί κάνει ότι κάνει στην αρχή της ταινίας. Παρόλα αυτά είναι μια αρκετά διαφορετική Catwoman από αυτή της Michelle Pfeiffer σίγουρα. Εντάξει αυτό είναι λογικό, όλος ο κόσμος του Nolan είναι τελείως διαφορετικός από αυτόν του Burton. Πάντως ακόμα και αν δεν παίρνουμε κατευθείαν αυτό που “πρέπει” από την χαρακτήρα σίγουρα για εμένα είναι η δεύτερη καλύτερη μεταφορά της Selina στην μεγάλη οθόνη ακόμα κι αν είναι λίγο “θολή” στα σημεία.
Ο σεναριογράφος επιλέγει να ανεβάσει λίγο παραπάνω και τον ρόλο του Gordon στην ταινία. Αυτός είναι πιο “ενεργητικός” από ποτέ. Είναι παρόν σε κάποιες σκηνές δράσης, σε αντίθεση με ότι έκανε στις προηγούμενες ταινίες της τριλογίας αυτής. Είναι ωραίος κατά τη γνώμη μου και βλέπουμε αρκετά πίσω από την “μάσκα” του commissioner της Gotham. Ίσως για πρώτη φορά θα καταλάβουμε ότι και αυτός είναι άνθρωπος, έχει αδυναμίες και αρετές. Και αυτές είναι η μεγαλύτερη δυναμη του και αυτό που τον κάνει τον χαρακτήρα που ξέρουμε και αγαπάμε, ακόμα και αν δεν τις είχαμε δει μέχρι τώρα.
Πιάνοντας το Alfred και το Lucius να πω εδώ ότι σε αυτούς τους δύο χαρακτήρες φαίνεται κάτι που είναι διάχυτο σε όλη την ταινία αλλά σε αυτούς ακόμα πιο πολύ. Μάλλον όλοι ήξεραν ότι πάνε για τελευταία ταινία στο franchise, ή στο σύμπαν αυτό αν θέλετε καλύτερα, και οι χαρακτήρες έχουν αυτόν τον αέρα σε πολλά σημεία. Αυτοί οι δύο ίσως πιο πολύ απ’ όλους. Αυτό γενικά για εμένα είναι λίγο κακό. Δεν φαίνεται ότι, ότι κάνουν είναι φυσικό… Φαίνεται σαν κάποιες σκηνές να έχουν γραφτεί γι’ αυτούς απλά και μόνο γιατί είναι η τελευταία ταινία τους και πρέπει να είναι έτσι. Είναι λίγο κρίμα γιατί ο Michael Caine έχει μια από τις καλύτερες σκηνές που έχει παίξει ποτέ ο χαρακτήρας αυτός και ο ηθοποιός την “φέρνει στη ζωή” πολύ ωραία. Τόσο ωραία που μπορεί να σε πάρουν και λίγο τα “ζουμία” αν το δεις κάπως αλλιώς. Ο Morgan Freeman από την άλλη είναι ο κλασσικός Freeman, κάτι που δεν τον κάνει κακό αλλά σίγουρα δεν δίνει κάτι το παραπάνω στον χαρακτήρα του όπως ο Caine.
Θα εξυψωθεί ξανά ο Batman;
Άντε πάμε και στον Batman μας εδώ. Κρατάω και έναν χαρακτήρα έκπληξη αλλά αυτός θα μπει σε spoiler tag στο τέλος όλων. Με τον πρωταγωνιστή μας θα αρχίσουμε τα λίγο πιο αναλυτικά για να δούμε τι παίζει στο κλείσιμο της τριλογίας και που θα αφήσουμε τους βασικούς “παίκτες” μας. Ο Bruce δεν είναι ο Batman για οκτώ χρόνια και αυτό μόνο κακό του έχει κάνει. Ο “εκκεντρικός” πλούσιος έχει χάσει την επαφή του με τον έξω κόσμο και με τον Batman. Αυτό είναι κάτι που λίγο μου την έκανε να σας πω την αλήθεια. Ίσως ο δημιουργός δεν είχε κάποια άλλη ιδέα για τον χαρακτήρα και “αναγκαστικά” τον “διαλύει” στην αρχή της ταινίας για να τον “ξαναφτιάξει” στην πορεία της και να τον κάνει αυτό που “πρέπει” να είναι στο τέλος της.
Κάπως θα μπορούσαν να παίξουν με κάτι άλλο. Δεν ξέρω τι, δεν μου έρχεται κάτι τώρα. Σίγουρα όμως έχουμε δει τελειώματα τριλογιών που οι πρωταγωνιστές τους έβγαζαν νόημα σαν συνέχεια των δύο πρώτων ταινιών. Εδώ δεν είναι ότι δεν βγάζει νόημα… Μια χαρά το έχει πλάσει ο Nolan αυτό που θέλει να πλάσει. Απλά για εμένα ένας άνθρωπος σαν τον Batman, ή καλύτερα με την ψυχολογία του να γίνει ο Batman και να βάλει στην ουσία την ίδια του τη ζωή στην άκρη, δεν θα έμενε έτσι κλεισμένος για πάντα στο σπίτι του όπως ο Bruce εδώ.
Αυτό το βλέπει και ο ίδιος ο χαρακτήρας και καταλαβαίνουμε ότι όταν πια φτάσει στο σημείο που πρέπει να κάνει κάτι εναντίον του villain, θα περάσει λίγο-πολύ τα ίδια εμπόδια όπως και στην δεύτερη ταινία. Προσοχή όχι τα “ίδια-ίδια”, δηλαδή κυριολεκτικά. Σίγουρα όμως αν το δεις μέσα από ένα άλλο πρίσμα καταλαβαίνεις ότι αν και ο Batman δεν περνάει αυτολεξή τις ίδιες περιπέτειες, η ομοιότητα “πίσω από τις λέξεις” είναι εκεί.
Τα ερωτήματα του αν θα πρέπει να είναι ο Batman ή όχι περνούν για ακόμα μια φορά από το μυαλό του Bruce και αυτό είναι κάτι που με προβληματίζει με άσχημο τρόπο. Με προβληματίζει απλά και μόνο γιατί τα είδαμε αυτά τα ερωτήματα και πήραμε και τις απαντήσεις μας στις δύο προηγούμενες ταινίες. Δεν χρειαζόταν και εδώ. Σίγουρα όμως ο σκηνοθέτης προσπαθεί κάπως να διαφοροποιήσει τις καταστάσεις κάτω από τις οποίες τίθεται αυτή η ερώτηση. Στην πρώτη ταινία έρχεται γιατί ο ήρωας δεν ξέρει ακόμα που “πατάει”. Στην δεύτερη γιατί ξέρει αλλά ο villain τον βάζει να αναθεωρήσει, απλά και μόνο για να στήσει ακόμα πιο καλά τις βάσεις του σαν ήρωας στο τέλος. Εδώ έχουμε περίπου κάτι σαν την δεύτερη περίπτωση αλλά αυτή τη φορά μπαίνει και το “πρέπει να επιστρέψω στο παιχνίδι και να το τελειώσω”.
Από αυτή την άποψη καταλαβαίνω γιατί ήταν πολλοί οι πολέμιοι αυτής της ταινίας. Ίσως να ήμουν και εγώ ένας από αυτούς! Δηλαδή βλέπουμε και πάλι τον Bruce να περνάει το “ίδιο” saga και αυτό μόνο καλό δεν είναι για την παραγωγή.
“Robin” is that you?
Στους καινούργιους χαρακτήρες πρέπει να βάλουμε και τον John Blake που είναι δημιουργία αυτής της ταινίας και μόνο και η παραγωγή περνάει αρκετό χρόνο μαζί του. Ο John δουλεύει για κάτι που ίσως ήθελαν να κάνουν στο μέλλον με το franchise αλλά δεν πήγε τελικά πουθενά γιατί το έκοψαν. Το κακό είναι ότι χωρίς την συνέχεια ο χαρακτήρας εδώ μοιάζει λιγάκι ξένος. Όχι ότι δεν τον συστήνει καλά η ταινία, κάθε άλλο. Ίσως θα μπορούσα να πω ότι καταλαβαίνω πολύ περισσότερο αυτόν από την Catwoman. Απλά υπάρχει αυτό το “άσκοπος χαρακτήρας” που για κάποιο λόγο είναι πρωταγωνιστής (ή δευτεραγωνιστής) και εγώ σαν θεατής τον βλέπω ξανά και ξανά να κάνει πράγματα και να βγάζει συμπεράσματα χωρίς να ξέρω 100% το background του και το γιατί είναι τόσο έξυπνος κτλ. Βλέπω τον λόγο που όλο αυτό γίνεται. Σίγουρα θα καταλάβετε και εσείς στο τελευταίο πεντάλεπτο της ταινίας αλλά γενικά μέσα σε αυτή μου φαίνεται ότι ο Blake είναι εκεί περισσότερο γι’ αυτό που θα γίνει στο τέλος της παρά γιατί είναι ένας ενδιαφέρον χαρακτήρας.
The Villains (ναι, είναι Πληθυντικός)!
Γυρνάμε λίγο στον κακό μας για να επεκταθώ τόσο σε αυτόν, όσο και σε έναν άλλον χαρακτήρα που δεν θα έπρεπε να διαβάσετε γι’ αυτόν αν δεν έχετε δει την ταινία. Ο Bane είναι πολύ ωραίος εδώ, όπως είπα και στην αρχή. Ο Tom Hardy για ακόμα μία φορά παίζει πολύ καλά αυτό που του ζητείται να παίζει και μου αρέσει πάρα πολύ η προσπάθεια του ηθοποιού να περάσει στον χαρακτήρα του το κάτι διαφορετικό με τη φωνή του. Ξέρεις και καταλαβαίνεις πόσο μεγάλη απειλή είναι ο Bane από τη φωνή του και μόνο (από μια στιγμή και κάτω). Ίσως να ήθελαν να περάσουν κάτι σαν “Darth Vader” σε αυτόν. Το πέτυχαν, κατά τη γνώμη μου. Το μόνο κακό είναι ότι ώρες-ώρες ακούγεται σαν να ηχογράφησαν τη φωνή του κάπου αλλού, πράγμα που μάλλον έγινε. Ακούγεται κάπως πιο δυνατά απ’ ότι θα έπρεπε.
Ο χαρακτήρας δένει πολύ ωραία την πρώτη ταινία με αυτή και κλείνει έτσι την τριλογία η οποία φαίνεται σαν να έκανε έναν σωστό κύκλο και ήρθε στο τέλος της. Ο σκηνοθέτης ίσως έτσι να ήθελε να στήσει τον Bane στον κόσμο του απλά και μόνο για να τον κάνει όσο αληθοφανή πρέπει. Ο Bane είναι έξυπνος. Είναι ο Bane που ξέρουμε από τα αρχικά του comics. Συνάμα όμως είναι και φυσικά δυνατός. Με αυτά τα δύο μαζί είναι ένας villain που μπορεί να νικήσει τον Batman αναπάσα στιγμή. Μπορεί να τον νικήσει στο ίδιο του το “τερέν” και αυτό είναι κάτι που ο δημιουργός το χρησιμοποιεί πολύ για να μας κάνει να αγχωθούμε λίγο. Και σίγουρα για εμένα το πετυχαίνει. Δεν υπάρχει στιγμή που ο Batman να έχει το πάνω χέρι εναντίον του Bane. Ακόμα και με το (spoiler alert) “happy end” της ταινίας (end of spoilers).
Spoiler Alert:
Εδώ έρχεται και μπαίνει όμως ο άλλος villain. Αυτή είναι η κόρη του Ra’s al Ghul, Talia, η οποία όμως δεν μας συστήνεται από την αρχή έτσι. Αυτή η σεναριακή αποκάλυψη είναι πολύ καλή κατά τη γνώμη μου. Μου αρέσει πολύ. Όχι τόσο το ποιά είναι αυτή και το πως συνδέεται με τον Bruce/Batman αλλά περισσότερο το ότι ενώ πιστεύεις ότι ο Bane είναι ο γ**άτος κακός, που πάντα είναι ένα βήμα μπροστά, τελικά καταλαβαίνεις ότι δεν είναι έτσι. Η Talia ήταν αυτή που έστησε την όλη πλεκτάνη και πολύ ωραία πλέκει και τον Bruce μέσα σε αυτή. Όπως έκανε και ο πατέρας της στην πρώτη ταινία.
Αυτό είναι ακόμα ένα λιθαράκι στον καλό κύκλο που κλείνει εδώ. Η Talia βοηθάει στο να φαντάζει ακόμα πιο πολύ ότι μιλάμε για τον ίδιο κόσμο. Για να μην παρεξηγηθώ, όσο και αν την αγαπώ, η δεύτερη ταινία μοιάζει σαν να είναι κάτι άλλο. Έχει εδώ κι εκεί τις “ενώσεις” της με την πρώτη αλλά πάντα μοιάζει λίγο μακριά της. Εδώ αυτό αλλάζει. Και επειδή όλη η ταινία αρχίζει σαν άμεση συνέχεια της δεύτερης (“άμεση”, οκτώ χρόνια μετά βέβαια!) έρχεται το τέλος που την “κολλάει” με την πρώτη και έτσι η τριλογία κλείνει με έναν πολύ ωραίο τρόπο κατά τη γνώμη μου. Ωραίο τουλάχιστον σεναριακά. Δηλαδή σαν ιδέα.
End of Spoilers
Κλείστε το Μυαλό σας και απολέυστε:
Υπάρχουν όμως κι άλλα άσχημα στην παραγωγή πέραν του Blake, που είπα παραπάνω. Το σενάριο κάποιες φορές παίρνει τροπές που πρέπει να κλείσεις πολύ το κεφάλι σου για να βγάζουν νόημα. Αυτό είναι από μόνο του κακό αλλά εδώ είναι ακόμα πιο πολύ γιατί στις δύο προηγούμενες δεν το είχαμε επ’ ουδενί. Υπάρχουν χαρακτήρες που βγάζουν τα σωστά συμπεράσματα από τον κ**ο τους. Άλλοι που κάνουν “υπερατλαντικά” ταξίδια σε λιγότερο από μία μέρα. Και όπως πάντα οι “επιστήμες των comics” όπως λέω αρκετές φορές. Στην περίπτωση μας εδώ είναι η ιατρική. Και πάλι, από μόνο του κακό δεν είναι 100%. Κλείνεις λίγο το μυαλό σου και απολαμβάνεις. Είναι κακό όμως για τον κόσμο που είχε στήσει ο Nolan μέχρι τώρα και αυτό είναι κάτι που με προβληματίζει αρκετά. Με προβληματίζει για το τι έπαιξε πίσω από τις κάμερες, στην δημιουργία και την παραγωγή αυτής της ταινίας…
Δεν ξέρω αν ο σκηνοθέτης είχε κουραστεί με τον Batman… Δεν ξέρω αν το focus του ήταν παραπάνω στις “δικές του” (αποκλειστικά) ταινίες, βλ. Inception που ήταν ενδιάμεσα από τις δύο τελευταίες ταινίες Batman του, ή Interstellar που ήρθε μετά την τριλογία. Πάντως στα μάτια μου φαίνεται ότι η δουλειά που έγινε με το σενάριο κάπου-κάπου “μπάζει”. Δεν δόθηκε η απαραίτητη προσοχή, και γι’ αυτό έχουμε αυτά που έχουμε εδώ κι εκεί.
Επίλογος:
Τελικά όμως όλο αυτό δεν την κάνει μια πολύ κακή ταινία. Σίγουρα την κάνει όμως κακή συνέχεια της τριλογίας, αν και για έναν παράξενο λόγο στο κεφάλι μου η ταινία βγάζει νόημα σαν κλείσιμο. Και αυτό το κλείσιμο είναι ωραίο. Δηλαδή είναι ωραίο το τέλος των χαρακτήρων της τριλογίας, σχεδόν όλων, και φαίνεται ότι είχαν σκεφτεί ήδη που θα ήθελαν ο καθένας να πάει στο τέλος αυτής. Το ταξίδι τους όμως, μέσα από τα γεγονότα αυτής της δημιουργίας, δεν βγάζει ώρες-ώρες νόημα και αυτό είναι που πιστεύω ότι έκανε τον κόσμο να την μισήσει σαν τότε. Τώρα αν το μίσος αυτό ήταν δίκαιο ή όχι είναι άλλη κουβέντα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η DC και η Warner μας έδειξαν ότι μπορούν να βάλουν ακόμα πιο χαμηλά τον πήχη για τις περιπέτειες του ήρωα (και όχι μόνο)!
Το άλλο σίγουρο είναι ότι αξίζει τον χρόνο σας. Αλλά τον αξίζει σαν συνέχεια, και κλείσιμο, της τριλογίας. Από μόνη της δεν ξέρω… Και εκεί είναι που χάνει λιγάκι σε σχέση με τους προκατόχους της. Γιατί πολύ απλά και οι δύο προηγούμενες ταινίες πιστεύω ότι βγάζουν νόημα και είναι καταπληκτικές από μόνες τους. Γι’ αυτή εδώ δυστυχώς δεν μπορώ να πω το ίδιο… Το μόνο ελαφρυντικό που της δίνω είναι ότι όντως είχε ένα πολύ δύσκολο έργο, όντας συνέχεια του The Dark Knight, και πιστεύω ότι, τηρουμένων των αναλογιών, κατάφερε, εν μέρη, να το φέρει εις πέρας. Να το πω αλλιώς, δείτε τη! Σίγουρα δεν θα χάσετε το χρόνο σας, απλά μην περιμένετε ότι θα δείτε κάτι καλύτερο από την προηγούμενη.
