Coffee And Games 10.07.2022:
Για ακόμα μία φορά Borderlands. Η αλήθεια είναι ότι μαζί με το Assassin’s Creed Valhalla είναι τα μόνο games που παίζω εδώ και, σχεδόν, ένα μήνα! Το ένα για καλό, το άλλο για κακό. Δεν θα πω ψέματα, αν δεν “είχα” το OCD μάλλον θα είχα παρατήσει το AC εδώ και αρκετές μέρες. Έλα όμως που “πρέπει” να τα κάνω όλα, οπότε… Στα του Borderlands από την άλλη, όλα προχωρούν καλώς. Πίστευα βέβαια ότι θα βγάλω τον τίτλο λίγο πιο νωρίς αλλά να που τελικά έχει πάρει λίγο παραπάνω απ’ το προσδοκώμενο. Το μόνο που έχω να πω είναι ότι μου αρέσει πάρα πολύ το game και ο μόνος λόγος που θέλω να τελειώσει είναι για να πάω στο δεύτερο (και μετέπειτα το τρίτο) όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Πριν πιάσουμε να πούμε για το θεματάκι σήμερα θα ήθελα να μιλήσω για δύο άλλα πραγματάκια που έχουν να κάνουν με το blog. Αυτή η εβδομάδα είναι για ακόμα μία φορά η σειρά για SuperHero Archives άρθρο. Αυτό κολλούσε ακόμα πιο πολύ με το γεγονός ότι αυτή την εβδομάδα έκανε πρεμιέρα η καινούργια ταινία του MCU, Thor: Love and Thunder. Υπάρχει όμως ένα θέμα εδώ, δεν έχω καμία όρεξη να δω αυτή την ταινία!
Μέχρι κάποια στιγμή όλες οι ταινίες του MCU μου ήταν πιο εύκολα προσβάσιμες, αν καταλαβαίνετε τι εννοώ. Μετά πιάσαμε αυτές που έβγαιναν στο σινεμά. Έχω πληρώσει για όλες από αυτές μέχρι τώρα. Με την συγκεκριμένη παραγωγή όμως υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Αν θυμάστε είμαι ένας από τους λίγους (μάλλον) που δεν του άρεσε και τόσο το Thor: Ragnarok για πολλούς λόγους. Μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο που έχω γράψει για την ταινία. Με την καινούργια ταινία να μας έρχεται από τον ίδιο σκηνοθέτη και έναν ίδιο αέρα να πλανάται στο marketing της, τη φοβόμουν πολύ…
Γενικά όταν είναι να γράψω κάποιο κείμενο για ταινία προσπαθώ να μην βλέπω reviews. Περισσότερο για να μην με επηρεάσουν με κάποιο τρόπο. Εδώ όμως είδα. Και γιατί πίστευα πολύ μέσα μου ότι ήξερα τι θα δω στο σινεμά αλλά και γιατί αν ήταν τελικά αυτό που πίστευα δεν θέλω να πληρώσω και να στηρίξω κάτι τέτοιο. Αυτό και έγινε λοιπόν. Ακόμα και άνθρωποι που τους άρεσε το Thor: Ragnarok είπαν ότι εδώ το χιούμορ είναι πολύ παραπάνω απ’ όσο πρέπει. Οπότε με αυτό στο κεφάλι, πήρα την απόφαση να μην πάω σινεμά. Υπομονή όταν βγει σε Disney+ να το δούμε με την ηρεμία μας και όλα καλά. Αν πάει όπως ο Dr. Strange σε δύο μήνες θα βγει και το κείμενο.
Μετά από αυτή την απόφαση έπρεπε να βρω ταινία να δω γι’ αυτή την εβδομάδα. Για κάποιο λόγο όμως δεν έχω όρεξη να δω κάποια από την λίστα που έχω φτιάξει για την στήλη. Δεν είναι ότι δεν υπάρχουν κάποιες που θέλω να ξαναδώ απ’ εκεί. Δεν είναι ότι δεν υπάρχουν κάποιες που δεν έχω δει ποτέ στη ζωή μου και θα έπρεπε. Γενικά όμως δεν μου κάνει η όρεξη να δω ταινία σήμερα. Έτσι και αυτή την εβδομάδα θα έχουμε συνέχεια στο VideoGames Chronicles. Συνέχεια στην ιστορία του Resident Evil, και πιο συγκεκριμένα σε αυτή του τρίτου game που είμαστε τώρα.
Μετά την, ομολογουμένως, λίγο μεγάλη “εισαγωγή” πάμε και στο κυρίως θέμα μας. Σήμερα ήθελα λίγο να μιλήσω για την απόφαση της Sony, και της Santa Monica (μάλλον), να μην βάλουν Blu-ray μέσα στην συλλεκτική του God of War Ragnarok αλλά κωδικό για την ψηφιακή έκδοση του game. Πολλοί είναι αυτοί που φωνάζουν και το καταλαβαίνω. Και εγώ θα ήθελα να έχω το δισκάκι μέσα σε μία τόσο ωραία συλλεκτική και θα “φώναζα” λίγο να ήταν μόνο τα “μπλιμπλίκια” μέσα. Εδώ να πω ότι η αλήθεια είναι ότι το έχω πάθει αυτό…
Πριν πιάσουμε όμως το τι έπαθα εγώ θέλω να πω λίγο γιατί πιστεύω ότι γίνεται κάτι τέτοιο. Η εξήγηση που θα δώσω εδώ είναι κάτι καθαρά από το μυαλό μου αλλά νομίζω ότι βγάζει απόλυτο νόημα στην εποχή που ζούμε. Ο βασικός λόγος που κάτι τέτοιο γίνεται τώρα από τη Sony πιστεύω ότι είναι η digital κονσόλες PlayStation 5. Είναι λογικό σαν εταιρεία, από τη στιγμή που έχει αυτό το προϊόν στην αγορά, να μην θέλει να κόψει την πρόσβαση στις συλλεκτικές και για τους καταναλωτές της που έχουν digital μοντέλο.
Ίσως θα μπορούσαν να βγάλουν δύο εκδόσεις της συλλεκτικής αλλά αυτό είναι μεγάλο γραφειοκρατικό ζήτημα για την εταιρεία. Πρέπει να φτιαχτούν κωδικοί, να φτιαχτούν άλλα χαρτιά για τον καθένα, όπου είναι να σταλούν να περάσουν από άλλους ελέγχους κτλ. Είναι πιο εύκολο να έχουν έναν ή στην περίπτωση μας δύο κωδικούς και όλα καλά. Στην τελική και αυτοί που έχουν το PlayStation 5 με το drive θα μπορούν να παίξουν το game. Δεν δικαιολογώ την κατάσταση απλά αναφέρω γιατί, νομίζω, ότι η Sony το έκανε έτσι. Είναι όντως πολύ περίεργο να πάρεις μία συλλεκτική που να έχει μέσα και το steelbook αλλά να μην έχει game.
Όπως είπα παραπάνω όμως εμένα μου έχει τύχει αυτό και όχι μόνο μία φορά. Το Halo 5 Collector’s Edition που έχω, με ένα μεγάλο αγαλματάκι κτλ, δεν είχε μέσα Blu-ray. Το The Evil Within στο PC που είχα πάρει σε φυσική μορφή δεν είχε DVD μέσα. Τώρα δεν θυμάμαι ακριβώς τι είχε γίνει με το Assassin’s Creed Unity στο PC. Έχω την συλλεκτική αλλά δεν θυμάμαι αν είχε DVD μέσα… Το λέω αυτό γιατί για κάποιο λόγο το game έχει μπει και στον λογαριασμό μου στο Uplay, όπως το Evil Within στο Steam, και δεν είμαι σίγουρος αν ήταν κωδικός ή DVD μαζί με τη συλλεκτική. Σε κάθε περίπτωση έχουμε τα άλλα δύο παραδείγματα.
Και πάλι χωρίς να θέλω να δικαιολογήσω τη Sony, δυστυχώς ή ευτυχώς πάμε σε μία ψηφιακή εποχή για το gaming. Αν δεν το έχετε καταλάβει, τα νούμερα από ψηφιακές πωλήσεις games ανεβαίνουν όλο και πιο πολύ, σε σημείο που σε αρκετούς τίτλους ξεπερνούν τα νούμερα των φυσικών αντιτύπων κατά πολύ. Αυτά στις κονσόλες. Στα PCs εδώ και καιρό το, σχεδόν, μονοπώλιο είναι το Steam. Πράγμα που θα πει ότι ο μέσος gamer στα PCs έχει συνδέσει την διασκέδαση του καθαρά με ψηφιακές, και μόνο, αγορές για τα games του.
Πλέον τα φυσικά αντίτυπα πουλάνε λίγο και όσο πάει θα πουλάνε όλο και πιο λίγο. Είμαστε εμείς οι “ρομαντικοί” που θέλουμε κάτι να βλέπουμε στο ράφι μας αλλά από την άλλη δεν μπορείς να πεις ότι και αυτοί που τα παίρνουν όλα ψηφιακά είναι “οι κακοί” της υπόθεσης. Στην τελική το ζητούμενο είναι να παίξεις έναν τίτλο. Είτε τον έχεις φυσικό, είτε ψηφιακό το ίδιο game θα δεις. Για εμένα τα φυσικά αντίτυπα όμως είναι άλλη κ**λα και τα θέλω. Δεν μπορώ όμως να κράξω κάποιον που παίρνει μόνο ψηφιακά τα games του.
Απ’ εκεί και πέρα νομίζω ότι θέλουμε, δεν θέλουμε, δυστυχώς ή ευτυχώς, πάμε σε μία ψηφιακή εποχή. Πραγματικά πιστεύω ότι η επόμενη γενιά κονσολών, ή το πολύ-πολύ η μεθεπόμενη, δε θα έχει καν drive σε καμία έκδοση της. Δουλεύει σε μία πατέντα και η Microsoft για να κάνεις κάπως τα φυσικά αντίτυπα σου ψηφιακά και να τα “δέσεις” στον λογαριασμό σου, οπότε μάλλον όλο και πιο κοντά πάμε σε αυτό το μέλλον. Πειράζει, δεν πειράζει είναι μία άλλη κουβέντα. Για εμένα πειράζει αλλά και πάλι είπαμε, όπως τη βρίσκει ο καθένας.
Και που θέλω να καταλήξω με όλα αυτά. Όχι ότι είμαι από πίσω, αλλά τουλάχιστον καταλαβαίνω την επιλογή της Sony. Δεν την επικροτώ αλλά είναι μία λογική κίνηση στις μέρες που ζούμε. Εμείς οι λίγοι έχουμε μείνει πλέον που μας αρέσει να βλέπουμε κάτι στην βιβλιοθήκη μας. Και όταν λέω “λίγοι” δεν εννοώ σε απόλυτο αριθμό αλλά λίγοι σε σχέση με το πόσοι παίζουν videogames σήμερα. Οπότε είτε έτσι, είτε αλλιώς (ζωντανοί να ‘μαστέ) και ετοιμαστείτε σε πέντε με έξι χρόνια για κονσόλες που δεν θα έχουν καν drive πάνω τους.
Όλα καλά θα πάνε! Απλά μάλλον οι συλλεκτικές και γενικά τα φυσικά αντίτυπα θα γίνουν κάποιο είδος για τους συλλέκτες, όπως έχει γίνει και η μουσική στις μέρες μας. Κακό δεν είναι απαραίτητα αλλά είναι αυτό που είναι. Πρόσβαση στο μέσο θα έχεις ούτως ή άλλως απλά εμείς που θέλουμε το κάτι παραπάνω θα πρέπει να ξοδεύουμε και το κάτι παραπάνω.
Αυτά και καλή εβδομάδα! Τα φιλιά μου σε όλους!! 😘😗😙😚
