Coffee And Games 12.02.2023:
Ακόμα μία Κυριακή, ακόμα ένα C&G – το οποίο για κάποιο λόγο κάθε φορά το γράφω “G&C” και μετά το διορθώνω! 😅😅 Σήμερα όπως είναι φυσικό θα γράψω δύο λογάκια για το Hogwarts Legacy. “Φυσικό” είναι γιατί δεν πιστεύω να υπήρχε κανένας που να νόμιζε ότι δε θα το πάρω – και παίξω – day-one. Επίσης, τα “λογάκια” θα είναι λίγα γιατί ακόμα δεν έχω παίξει ούτε το ένα τέταρτο του game, οπότε ότι και να πω να το πάρετε “with a pinch of salt”, όπως λένε και στο χωριό μου. 😆
Για αρχή όμως έχω να πω και λίγα λόγια για το remake του Dead Space. Πλέον το τερμάτισα – μία φορά – οπότε μπορώ να πω τις γενικές εντυπώσεις μου, αν και το game πιστεύει ότι στον τερματισμό του “New Game +” έχεις δει ότι πρέπει να δεις από αυτό. Αυτό θα γίνει σίγουρα, αλλά όχι ακόμα. Τρέχουν άλλα που πρέπει να δούμε πρώτα. Όταν τα δούμε, θα πάμε και για New Game + στο Dead Space – και ίσως για πολλά παραπάνω “+”!
Τα περισσότερα τα είπα και την προηγούμενη Κυριακή. Πάνω – κάτω η άποψη μου δεν έχει αλλάξει. Αν σας άρεσε το πρωτότυπο Dead Space, θα σας αρέσει και αυτό. Όλα έχουν γίνει καλύτερα για εμένα. Πραγματικά δε με πείραξε ούτε μία αλλαγή. Νομίζω ότι εδώ μιλάμε για ένα καινούργιο είδος “remake/remaster”. Έχω γράψει ένα κειμενάκι παλιά για το πως καταλαβαίνω εγώ μέσα στο μυαλό μου αυτές τις λέξεις.
Το Dead Space λοιπόν, δεν μπορώ 100% να το βάλω κάπου σε αυτές τι κατηγορίες. Δεν είναι 100% ξαναφτιαγμένο το ίδιο με καλύτερα γραφικά, όπως το Shadow of the Colossus (του PlayStation 4). Δεν είναι 100% καινούργιο, όπως το Resident Evil 2. Είναι κάπου ενδιάμεσα. Έβαλαν πράγματα και έφτιαξαν κατά πολύ τα γραφικά. Δεν έβαλαν όμως τόσα πολλά καινούργια στοιχεία, για να το πεις Resi 2. Από την άλλη όμως δεν είναι 100% το Dead Space που ξέραμε και αγαπάμε, για να το πεις Shadow of the Colossus.
Σε γενικές γραμμές εγώ προσωπικά αυτό το βρίσκω πολύ ωραίο. Όπως είπα στο προηγούμενο κείμενο, τα λεφτά μου δεν το κλαίω αλλά από την άλλη δεν ξέρω κατά πόσο μπορώ να πω σε κάποιον να δώσει 80 ευρώ γι’ αυτόν τον τίτλο τώρα. Αν δεν είσαι μεγάλο fanboy και θες να δεις το remake του Dead Space, ίσως καλύτερα θα ήταν να περιμένεις κάποια έκπτωση ή όταν μπει στο EA Play – και στο Ultimate Game Pass. Απλά και μόνο γιατί δεν προσφέρει κάτι το επαναστατικό, όπως έκανε στα χρόνια του το πρωτότυπο. Συνεχίζω να το αγαπώ και θέλω να το λιώσω – όπως έκανα και στο πρωτότυπο – αλλά αν δεν είσαι 100% μέσα σε αυτό εσύ, δεν μπορώ να σου πω “δώσε τα με κλειστά μάτια”!
Πάμε τώρα στο μαγικό κόσμο του Hogwarts. Πόσο κοινότυπη μπορεί να γίνει μία πρόταση; 😆😆 Λίγα λόγια για τους μάγους. Από την αρχή δεν μπήκα και πολύ καλά να πω την αλήθεια. Δε μου άρεσε το γεγονός πως δε βλέπουμε και πολλά για τη ζωή του μάγου μας πριν πάει στο Hogwarts. Αυτό για εμένα λίγο παίρνει από τη μαγεία της φάσης. Το θέμα με τον Potter δεν ήταν μόνο το τι κάνει στη σχολή αλλά και η αντίθεση αυτής με τον πραγματικό κόσμο. Δεν πήραμε ποτέ την κουκουβάγια λοιπόν, και το γράμμα που έρχεται απλά το βλέπεις σε μία εικόνα στην εισαγωγή…
Με κίνδυνο να βγω ψεύτης – καθώς δεν το έχω τερματίσει ακόμα – να πω ότι δε μου αρέσει κιόλας ότι δεν παίρνουμε πολλές πληροφορίες για τον λόγο που ο μάγος μας πάει στο Hogwarts στο πέμπτο έτος. Λογικά κάτι έγινε. Μέχρι στιγμής δεν το έχω μάθει και νομίζω ότι θα έπρεπε γιατί η ιστορία μας έχει δώσει κάποια στοιχεία για τη μοναδικότητα – ή και όχι – του χαρακτήρα μας. Σε γενικές γραμμές όμως, με κρατάει η πλοκή. Θέλω να δω τι θα γίνει παρακάτω και το πως θα τελειώσει. Δεν είναι κάτι το καταπληκτικό αλλά είναι καλό και το πάει ευχάριστα.
Να πω και το άλλο κακό, έχει πολύ “Ubisoft” το game! Πολλά σημαδάκια στο χάρτη που κάτι κάνεις. Και δυστυχώς, είναι – λόγου χάριν – πέντε διαφορετικές δραστηριότητες – και αν είναι πέντε – που μετά από κάποιο σημείο απλά γίνονται πιο δύσκολες. Όποτε το “OCD” μου βαράει “κόκκινο”. Τουλάχιστον στις δέκα ώρες που είμαι, δεν τα έχω βαρεθεί. Μέχρι το τέλος θα δούμε.
Από αυτό μπορώ να περάσω στα side missions. Αυτά – αν και στο ίδιο μοτίβο με την “Ubisoftίαση” του τίτλου – είναι πολύ ωραία δοσμένα με κάποια ωραία ιστοριούλα από πίσω. Πήραν πολύ καλά και σωστά σαν πρότυπο το The Witcher 3 σε αυτό. Πχ, το Assassin’s Creed Valhalla προσπάθησε να το κάνει έτσι αλλά το έχασε στην πορεία. Εδώ μπορώ να πω ότι το κάνουν καλά και ακόμα και αν κάνεις τα ίδια πράγματα σαν gameplay – σε αρκετά από αυτά, αλλά όχι σε όλα – τουλάχιστον θες να δεις τι θα πουν οι χαρακτήρες που έχουν να κάνουν με αυτό το quest.
Η βασική ιστορία – όπως είπα και παραπάνω – σε κρατάει. Το “κακό” είναι ότι ο κόσμος είναι τόσο “μαγικός” που σίγουρα θα κόβεις βόλτες μέσα του και παίζει να ξεχάσεις ότι κάτι έπρεπε να κάνεις εδώ. Το πραγματικό κακό εδώ έρχεται με το πως μαθαίνεις κάποια ξόρκια κτλ στον τίτλο. Δηλαδή δεν είναι ότι δε βγάζει νόημα αλλά είναι λίγο παλιομοδίτικο θα έλεγα. Έτσι όπως σε σπρώχνει να κάνεις πράγματα – μάλλον για να δεις όλους τους μηχανισμούς – μου κάνει σαν να έχουν ένα check list μπροστά τους και να σου δίνουν quests απλά και μόνο για να δεις τον τάδε μηχανισμό.
Αυτό το κάνουν σχεδόν όλα τα games. Απλά εδώ – από την απειρία του studio ίσως – είναι πολύ στα “μούτρα σου”. Θα μπορούσαν να το κάνουν λίγο πιο “μασκαρεμένα”. Πραγματικά οι καθηγητές σου – που σου μαθαίνουν και τα ξόρκια – απλά σου λένε, “πρέπει να κάνεις αυτό και αυτό και μετά έλα να σου μάθω ένα καινούργιο ξόρκι”. Θα μπορούσαν κάπως να το κρύψουν αυτό. Όχι, “κάνε αυτό το ξόρκι σε αυτόν τον εχθρό”, ή “πολέμησε τάδε αριθμό εχθρών με αυτό το ξόρκι ή αντικείμενο”. Θα μπορούσαν κάπως να τα βάλουν σε ένα side mission να τα κάνεις. Χάνεις λίγο το immersion να το πω έτσι. Καταλαβαίνεις ότι παίζεις game, και αυτό είναι λιγάκι κακό στις μέρες μας.
Προβληματάκι έχω και με τους εχθρούς. Εδώ υπάρχει και κακό AI αλλά και πολύ λίγες διαφορές μεταξύ τους. OK, OK, είμαι ακόμα αρχή ίσως γι’ αυτό. Θα το δω μέχρι το τέλος πως θα πάει.
Έλα όμως που το game σε μαγνητίζει. Δεν ξέρω πως θα το δει κάποιος που δεν είναι fan του Harry Potter αλλά για εμάς που είμαστε, ο τίτλος είναι απλά η φαντασίωση που θέλαμε χρόνια να ζήσουμε και δεν μπορούσαμε. Με μία απλή πρόταση: Είσαι μέσα στο μαγικό κόσμο του Harry Potter και αυτό σου φτάνει! Βέβαια, βοηθάει και το γεγονός ότι ο τίτλος είναι πολύ όμορφος αλλά γενικά δε θες κάτι άλλο.
Έχει αυτό το “ακόμα ένα mission”, “άντε μωρέ ακόμα ένα δεν πειράζει”, και τελικά έχουν περάσει τέσσερεις ώρες, εκεί που έλεγες ότι θα παίξεις μία! Χέρι – χέρι με αυτό πάει και το ότι το σκέφτεσαι όταν δεν παίζεις. Τώρα ας πούμε – που γράφω αυτό το κείμενο – δε βλέπω την ώρα να το ξαναπαίξω. Και το κακό είναι ότι μάλλον θα περάσουν κάποιες μέρες μέχρι να γίνει και πάλι αυτό. 🥺🥺
Δεν ξέρω αν φταίει το ότι είμαι fan του κόσμου του. Απλά θέλω να το λιώνω όποτε μπορώ. Και εδώ σκέφτομαι το τι θα μπορούσε να γίνει αν αυτό το game δεν είχε και τις αδυναμίες που του βρήκα εγώ. Εδώ είναι όμως που δίνω “άφεση αμαρτιών” εκεί που στα Assassin’s Creed κράζω γενικά. Αν ο τίτλος αυτός είναι έτσι, απλά το προσπερνάω γιατί είναι ο πρώτος στον κόσμο αυτόν που το κάνει αυτό. Αν το δεύτερο game – που σίγουρα θα έχουμε μετά την εμπορική επιτυχία αυτού – είναι το ίδιο σε άλλο setting – χρονολογία πχ – θα έχουμε μεγάλο πρόβλημα.
Και θα κλείσω με ένα ακόμα κακό, παρά το κόλλημα μου με τον τίτλο. Δεν είναι RPG παιδιά μου. Έχω γράψει και γι’ αυτό ένα κείμενο. Δηλαδή το τι είναι RPG στο κεφάλι μου και τι όχι. Δυστυχώς, πολλές επιλογές δεν έχει για αλλαγή σε κάποιο διάλογο. Κυρίως όμως, ότι και να κάνεις η βασική ιστορία – και φαντάζομαι και το τέλος της – δεν αλλάζουν και πολύ έως καθόλου. Εδώ κολλάει και το γεγονός ότι ακόμα και τα Dark Arts να χρησιμοποιήσεις προς όφελός σου, δεν υπάρχει καμία επίπτωση. Τουλάχιστον, μέχρι εκεί που είμαι. Θα το τελειώσω όμως και θα δούμε με σιγουριά.
Με αυτά θα κλείσω και αυτή την Κυριακή. Dead Space καλό αλλά… Hogwarts Legacy καλό αλλά… Το μόνο σίγουρο είναι ότι και στα δύο θα πέσει λιώσιμο. Λιώσιμο που όπως φαίνεται δε θα γίνει καθαρά και μόνο για το “OCD” του πράγματος, όπως έγινε στο Valhalla…
Καλή εβδομάδα και τα φιλιά μου! 😘😗😙😚
