Coffee And Games 19.03.2023:
Το ξέρω, γίνομαι πολύ “προβλεπέ” με το να πω τη γνώμη μου για την τηλεοπτική σειρά του The Last of Us. Όσοι διαβάζεται αυτή το μπλοκ από την αρχή όμως γνωρίζεται την αγάπη μου για το The Last of Us. Χώρια των αναφορών εδώ και εκεί, έχω γράψει πολύ λίγα παραπάνω κάποια πραγματάκια για την εμπειρία μου με τους δύο τίτλος. Εδώ για το The Last of Us και εδώ για το The Last of Us Part 2. Τα “πέτρινα χρόνια” του κορονοϊού ήταν δύσκολα και έπρεπε κάπως να γεμίσουμε τις “χαμένες” ώρες της ημέρας. Το κειμενάκι σήμερα θα είναι λίγο – πολύ σαν αυτό που είχα γράψει για το HALO TV Series. Όχι σαν τα δύο “κανονικά” reviews για το Resident Evil του Nextfilx (btw, Rest In Peace Lance Reddick) και το Obi-Wan Kenobi (holy f**k, τώρα είδα πάλι ότι έχω γράψει 5200 λέξεις γι’ αυτή τη Μ**ΚΙΑ).
Για να ξεκαθαρίσω το που βρίσκομαι με το The Last of Us, έχω βγάλει και τα δύο games αλλά μία φορά το καθένα. Δεν είναι το ότι δε θέλω να τα ξαναδώ, απλά από τότε δε μου δόθηκε η ευκαιρία. Η κονσόλα που είχα ήταν δανική και ακόμα περιμένω τη στιγμή που θα πειστώ αρκετά για να αγοράσω ένα PlayStation 5. Όχι ότι το μηχάνημα δεν το αξίζει και τώρα. Απλά πιστεύω ότι μπορώ να κάνω λίγο υπομονή μέχρι να μαζευτούν αρκετούτσικα αποκλειστικά. Πάμε στο θέμα μας όμως, που είναι η σειρά.
Είναι γνωστό σε όλους ότι οι μεταφορές videogames σε κινηματογράφο και “τηλεόραση” δεν τα πάνε πολύ καλά. Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει σχεδόν από πάντα. Και οι πρώτες κινηματογραφικές προσπάθειες ήταν μέτριες, αλλά και η σειρές δεν έλεγαν και πολλά. Αναφορικά να πω ότι το Mortal Kombat έχει καταφέρει να παίξει και στα δύο στρατόπεδα. Η πρώτη ταινία ήταν καλή, αλλά και σε σειρά και σε στην επόμενη τα σ**τωσε. Ακόμα και σειρές που βγήκαν φέτος φάνηκε να μη σπάνε αυτή την κατάρα. Το Resident Evil του Netflix είναι τουλάχιστον αστείο. Το HALO του Paramaount+ ήθελε να γράψει τη δίκη του ιστορία γιατί μάλλον αυτή του HALO που ξέρουμε και αγαπάμε μέχρι τώρα δεν ήταν καλή…
Με αυτά τα δύο τελευταία παραδείγματα στο μυαλό μου, μου ήταν λίγο τρομακτική η ιδέα ότι θα προσπαθήσουν να περάσουν το The Last of Us στη “τηλεόραση”. Δύο τα καλά όμως που είχε αυτή η μεταφορά “από τα αποδυτήρια”. Υπήρχε η έντονη συμμετοχή του Neil Druckmann και η όλη προσπάθεια θα ήταν στο HBO. Ένα κανάλι που αγαπάμε να μισούμε μετά το τέλος του Game of Thrones, που όμως οι παραγωγές του ήταν και παραμένουν πολύ καλές.
Η σειρά μας δείχνει τα γεγονότα του πρώτου τίτλου. Αυτά είναι εμπλουτισμένα με διάφορα πράγματα για κάποιους χαρακτήρες και λίγο αλλαγμένα σε κάποια σημεία. Αν το κοιτάξεις από μία γενική ματιά σίγουρα αυτό που βλέπεις είναι πολύ – πολύ καλό. Υπάρχουν όμως κάποια πραγματάκια εδώ και εκεί που εμένα προσωπικά δε μου άρεσαν. Για να το πω αλλιώς, νομίζω ότι δε δούλεψαν 100%.
Γνωρίζοντας και τους δύο τίτλους που μας έχουν πάει σε αυτόν τον κόσμο, δεν ξέρω αν κάποια πράγματα στη σειρά φαίνονται βεβιασμένα ή εγώ το πιστεύω αυτό γιατί πολύ απλά ξέρω περισσότερα για τη σεναριακή πλοκή της από τα games. Ένα ίδιο παράδειγμα είναι και η πέμπτη ταινία του Harry Potter, το The Order of the Phoenix. Το πέμπτο βιβλίο της σειράς είναι και το μεγαλύτερο. Αυτό θα πει ότι είναι και αυτό που έκοψαν τα περισσότερα στην κινηματογραφική μεταφορά του. Εμένα η ταινία μου φάνηκε ότι πήγαινε πολύ γρήγορα. Μου φάνηκε ότι κράτησαν τα πολύ βασικά από την πλοκή και τίποτα άλλο. Το ίδιο είδα και στη σειρά εδώ.
Από μόνο του αυτό δεν είναι κακό, και αυτός είναι ένας λόγος που θα ήθελα να μιλήσω με κάποιον που δεν έχει παίξει το game και βλέπει τη σειρά για πρώτη φορά. Γενικά, πιστεύω ότι έκαναν καλή μεταφορά αλλά ίσως ήθελαν κάποια επεισόδια παραπάνω για να ξεδιπλώσουν κάποιες ιστορίες και κάποιους χαρακτήρες. Δεν είναι άσχημα το πως το κάνουν εδώ αλλά – ειδικά στα τελευταία επεισόδια – ένιωσα λίγο “ότι τρέχαμε”. Και το κακό είναι ότι κάποια επεισόδια από την αρχή παίρνουν το χρόνο τους να μας πουν πράγματα που – φαινομενικά πάντα – είναι άσχετα με την περιπέτεια του Joel και της Ellie.
Ακόμα ένα περίεργο είναι ότι αν δεις τα επεισόδια από μόνα τους είναι σχεδόν άριστα, αλλά όταν τα δεις στη γενική εικόνα χάνουν. Πολλές από τις ιστορίες από το ταξίδι που μας διηγούνται είναι πολύ καλές στο “κενό” της μίας ώρας του κάθε κεφαλαίου. Όλα τα κεφάλαια μαζί όμως δεν είναι το ίδιο άριστα. Παρόλα αυτά, δεν μπορείς να πεις κάτι κακό για πόσο κοντά στο game είναι η σειρά, ακόμα και με τις αλλαγές που έχει. Κοίτα, καταλαβαίνω ότι κάποιοι ίσως να ήθελαν ακόμα πιο πολλές αλλαγές στο ύφος του game. Δεν μπορείς να πεις όμως ότι δεν ήταν ωραίο το γεγονός ότι έχουμε μία από τις λίγες φορές που οι δημιουργοί προσπαθούν να μείνουν όσο πιο πιστοί γίνεται στον τίτλο που μεταφέρουν και παράλληλα να μας δείχνουν πτυχές του κόσμου που δεν είχαμε δει.
Αυτό που σίγουρα δε μου άρεσε είναι η απουσία “zombies”. Έχουμε κάποιες σκηνές εδώ και εκεί. Κάποιες είναι και πολύ καλές, η αλήθεια είναι. Έλα όμως που ήθελα πιο πολύ. Και το ήθελα αυτό όχι για τη δράση, αλλά για να μου δείξει ακόμα καλύτερα το πόσο επικίνδυνος είναι ο κόσμος εκτός των καταυλισμών και των ζωνών που έχουν κλειστεί οι άνθρωποι για να επιβιώσουν.
Για να το πω και αλλιώς, δε με ενδιαφέρει αν είχαν μόνο “zombies”, ίσως ήθελε ακόμα περισσότερους “περιπλανώμενους” που θα ήταν έτοιμοι να σκοτώσουν τους δύο πρωταγωνιστές για μία κονσέρβα φαγητό. Αυτό το στοιχείο νομίζω ότι είναι και το πιο αδύναμο της σειράς. Πχ, το The Walking Dead το έχει καταφέρει αυτό πολύ καλύτερα. Στη σειρά αυτή ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που κάποιος είναι στον “ανοιχτό κόσμο” φοβάσαι ότι μπορεί να πεθάνει πολύ εύκολα. Εδώ δεν το ένιωσα αυτό και τόσο.
Θα συνεχίσω με κάτι ακόμα που δε μου άρεσε, και αυτό είναι γενικά τα φώτα και οι πόροι ενέργειας σε αυτόν τον μετά Αποκαλυψιακό κόσμο. Δεν ξέρω γιατί μου έκατσε τόσο άσχημα αυτό, αλλά μου έκατσε. Υποτίθεται ότι είμαστε είκοσι χρόνια μετά την Αποκάλυψη και οι άνθρωποι έχουν βρει πηγές ηλεκτρικής ενέργειας τόσο πολύ που όλο το βράδυ οι στύλοι στους δρόμους καίνε, μπορούν και έχουν διάφορα μέσα στο σπίτι τους που καίνε ακόμα πιο πολύ ενέργεια, φωτάκια εδώ και εκεί, και τέλος ένα ολόκληρο mall που έχει “ζωή μέσα του”, αν και μάλλον όχι για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν ξέρω… Μου κάνει πολύ δύσκολο να το πιστέψω. Σε ένα game κάποια από αυτά βγάζουν νόημα, στη σειρά δε νομίζω.
Πάμε στα καλά πράγματα τώρα. Οι ηθοποιοί είναι κάτι που μόνο καλά λόγια μπορείς να πεις. Αν όχι όλοι, σχεδόν όλοι κάνουν άριστα τη δουλεία τους. Σε αυτό βοηθάει και το πολύ καλό σενάριο, οι πολύ καλοί διάλογοι και τέλος οι πολύ καλές επιλογές στην πλοκή του κάθε επεισοδίου – ακόμα και αν στο τέλος δε δένουν και πολύ καλά όλες μεταξύ τους. Επίσης, βλέπουμε και πολύ ωραία σκηνικά. Εντάξει, εδώ και εκεί φαίνεται το CGI – ειδικά στα πλάνα που υποτίθεται ότι είναι κάποια κατεστραμμένη μεγάλη πόλη. Στα πλάνα που είναι εσωτερικά όμως, όλα δείχνουν τουλάχιστον πιστευτά, με πολλές τον περιπτώσεων να δείχνουν 100% αληθινά.
Καλά είπαμε, κακά είπαμε, ας πούμε τώρα και κάτι που δεν ξέρω που μπαίνει. Προσωπικά δεν έχω αποφασίσει αν μου άρεσε η αλλαγή που έχει γίνει με τη μεταφορά του “μανιταριού”. Στο game οι άνθρωποι αρκεί να μυρίζουν κάποιους σπόρους του και γίνονται αμέσως “zombies”. Στη σειρά το άλλαξαν αυτό και έκανα κάτι διαφορετικό που έχει να κάνει με ρίζες. OK, ίσως να βγάζει λίγο παραπάνω νόημα σε μία σειρά αυτό. Πάλι όμως χάνει η επικινδυνότητα του “ανοικτού κόσμου”. Τέλος με αυτό, κάπου άκουσα ότι το έκαναν για να μη φορούν μάσκα οι ηθοποιοί όλη την ώρα. Αυτό δε μου αρέσει σαν δικαιολογία να πω την αλήθεια μου…
Επειδή όμως βλέπω ότι ξεφύγαμε τις χίλιες λέξεις – κάτι που έχω ως στόχο για τα C&G – θα σταματήσω κάπου εδώ. Τελικώς, εμένα η σειρά μου άρεσε πολύ παρόλα τα στραβά της. Πιστεύω ότι αν πάρουν υπόψιν το feedback θα δούμε κάτι κατά πολύ ανώτερο στη δεύτερη σεζόν. Πω, πω μιλώντας για τη δεύτερη σεζόν μου έρχονται τόσα πολλά που θέλω να γράψω για τι μπορεί να κάνουν με αυτή. Δε θα το κάνω όμως. Πάμε πίσω σε αυτό που είδαμε.
Και πάνω απ’ όλα, ήταν μία σεζόν που εγώ περίμενα πότε θα βγει το επόμενο επεισόδιο κάθε εβδομάδα. Ειλικρινά, δε θυμάμαι την τελευταία φορά που κάτι τέτοιο έγινε με κάποια σειρά. Ίσως εκεί να είναι η μεγάλη νίκη της. Δε με έκανε να βαρεθώ, το αντίθετο μάλιστα. Ακόμα και αν γνωρίζω τι θα γίνει στη δεύτερη σεζόν, δεν πτοούμε καθόλου και θέλω να τη δω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Οπότε, έχουμε μία νίκη θα μπορούσα να πω. Μακάρι να κάνουν και άλλες μεταφορές από games αυτό που έκαναν εδώ οι δημιουργοί της. Και μακάρι να ακούσουν τον κόσμο και να κάνουν την επόμενη σεζόν όπως της αξίζει.
Μπορώ να πω ότι αυτή η σειρά με έκανε να πιστεύω και πάλι στις μεταφορές. Είχα γράψει και στο review για το Resident Evil ότι σειρές όπως αυτό – ή το HALO – με έκαναν να μη θέλω να δω άλλη μεταφορά. Το The Last of Us με έφερε “στα ίσια μου” και πάλι! Σκέφτομαι να αγοράσω και το Blu-ray της σειράς όταν θα βγει κάποια στιγμή μέσα στο καλοκαίρι.
Αυτά και για σήμερα, καλή συνέχεια, καλή εβδομάδα, και τα φιλιά μου! 😘😗😙😚
