Coffee and Games, 24.10.2020:
Η φωτογραφία σήμερα έχει να κάνει με το DOOM Eternal. Παίζω το single player DLC που έβγαλαν αυτή τη βδομάδα. Με αυτή την ευκαιρία και με το ότι πρόσφατα είδα ένα βίντεο για το post launch περιεχόμενο του Assassin’s Creed Valhalla θα ήθελα να χαλαρώσω λίγο με το θέμα της καινούργια γενιάς που ασχολούμαι στα τελευταία άρθρα (Microsoft, Sony, Nintendo) και να πιάσω αυτό το θέμα.
Το ότι πλέον έχουμε διαφημιστικά βίντεο για τα season pass είναι ανησυχητικό για την βιομηχανία σαν σύνολο. Το γεγονός ότι όλες οι εταιρείες προσπαθούν να κάνουν κάποιο παιχνίδι-υπηρεσία ή GaaS (ή παιχνίδια-καρκίνοι όπως τα λέω εγώ) είναι κάτι από μόνο του. Το ότι ο στόχος είναι να μας κάνουν να ασχολούμαστε με ένα game ακόμα και πολύ μετά την κυκλοφορία είναι σίγουρα κακό. Κακό όχι γενικά αλλά στον τρόπο που θέλουν να ασχολούμαστε με το game.
Για να αναπτύξω την σκέψη μου, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με μεγάλα, “καθαρά”, και ωραία expansion. Έχουν λόγο να υπάρχουν και τελικά αποζημιώνουν με το να υπάρχουν, βλ. The Witcher 3, GTA IV, The Last of Us κ.α. Να βλέπεις όμως μικρές πιστούλες/αποστολές/χαρακτήρες είναι κάτι που δεν μου αρέσει. Στο 90% των περιπτώσεων έχουμε να κάνουμε μία από τις δύο περιπτώσεις. Είτε κόπηκε υλικό για να μπει μετά και να υπάρχει λόγος για το season pass. Είτε το game θα μπορούσε να τραβηχτεί ένα ή δύο μήνες μετά και να το έχουμε μέσα στο βασικό πακέτο αυτό το υλικό.
Άλλο πρόβλημα που προκύπτει είναι ότι αν αγαπάς και θες να παίξεις κάποιο game day-one αυτές οι πολιτικές σε κάνουν να πληρώνεις τον τίτλο 20 και 30 ευρώ παραπάνω. Εδώ θα ήθελα να τονίσω το πόσο πονηρές είναι οι εταιρείες του χώρου. Όταν ήθελαν να ανεβάσουν την τιμή στα παιχνίδια στα 100 ευρώ όλοι, πολύ σωστά, είχαμε ενστάσεις. Δεν το έκαναν. Με το season pass, τις cold/ultimate και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο editions έχουν φτάσει όμως την τιμή προϊόντος εκεί που ήθελαν έμμεσα. Βέβαια υπάρχει λύση στο πρόβλημα αυτό. Μην πάρεις τα παιχνίδια day-one. Περίμενε για κάποια έκδοση ένα χρόνο και δύο χρόνια μετά που θα τα έχει όλα μέσα. Αλλά δεν πάει έτσι μπροστά η βιομηχανία παιδιά μου.
Λίγο πριν το τέλος να παρουσιάσω και άλλη μια εκδοχή, ένα δικό μου πρόβλημα αν θέλετε. Εγώ σαν “gamer” μου αρέσει όταν παίζω ένα παιχνίδι να του βγάζω το ζουμί και μετά να πηγαίνω παρακάτω. Αν θέλω και μου αρέσει πολύ, ναι το ξανά επισκέπτομαι αλλά μέχρι εκεί.
Το θέμα μου είναι ότι είμαστε σε μια εποχή που έχουμε τόσες επιλογές. Συνήθως με αυτά τα single player DLC να κάνουν και δύο με έξι μήνες να βγουν, σε πολλές των περιπτώσεων έχω ξεχάσει/ξεσυνηθίσει πως να παίζω το εκάστοτε game. Αυτό με κάνει κάποιες φορές ή να φοβάμαι να το ξαναπιάσω ή να το πιάνω και να έχω την ίδια καμπύλη εκμάθησης από την αρχή. Σε ένα level του game όμως που περιμένει από εμένα να ξέρω αυτά που πρέπει να ξέρω. Τις περισσότερες φορές σου πετάει δοκιμασίες που όπως είναι φυσικό είναι ένα επίπεδο πιο πάνω από το βασικό game, με εμένα να έχω ξεχάσει ποιο είναι το πλήκτρο που πηδάει ο χαρακτήρας πόσο μάλλον βασικούς μηχανισμούς και στοιχεία του game!
Τέλος να πω ότι αν και το DOOM Eternal είναι στην τελευταία κατηγορία, με μένα όταν το ξανά έπιασα να μην θυμάμαι πολλά πράγματα για το πως παίζεται, έχουμε να κάνουμε με ένα DLC που αξίζει. Έχω κάποιες ενστάσεις εδώ και εκεί αλλά γενικά δεν μετανιώνω τα παραπάνω λεφτά που έδωσα γι’ αυτό το game. Αν έχετε το βασικό game πάρτε το. Αν όχι συμβουλή μου είναι να περιμένετε λίγο μέχρι να βγει κάποιο πακέτο για να το πάρεις όλο μαζί.
