Εδώ θα μπω με κάτι θετικό, σίγουρα η ταινία δεν είναι το τόσο ΜΕΓΑΛΟ σκουπίδι που περίμενα. Για ακόμα μία φορά το ίντερνετ νομίζω ότι υπερβάλει. Από την άλλη, σίγουρα δεν είναι και κάτι καλό. Είναι κάτι ανάμεσα στα άκρα, που και πάλι να αναφέρω ότι το ίντερνετ αγαπά να βλέπει μόνο. Γιατί πρέπει κάθε φορά κάτι να είναι ή “ότι καλύτερο” ή “ότι χειρότερο”; Μπορούν να υπάρχουν και τα “πενταράκια” και κανένας να μην έχει θέμα με αυτό. Πάμε να τα πούμε όμως λίγο και να εξηγήσω γιατί πιστεύω ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα “πενταράκι”, άντε “εξαράκι”.
Γενικώς, Γενικά:
Καταρχάς, και το προηγούμενο Black Panther δεν ήταν μέσα στις καλύτερες ταινίες του MCU όταν βγήκε. Ήταν μία καλή μεταφορά, με έναν αρκετά καλό villain, ο οποίος όμως στο τέλος – για ακόμα μία φορά – γινόταν “ο superhero μας, αλλά πιο δυνατός”. Ένα “εμπόδιο” που είχαν στα Marvel Studios ήταν και ο θάνατος του Chadwick Boseman. Τι να κάνεις εδώ; Έχεις δύο επιλογές. Ή πας με αυτό που έκαναν σε αυτή την ταινία. Ή κάνεις recast τον ρόλο. Προσωπικά θα πήγαινα με το δεύτερο. Χωρίς να ξεχνάμε τον χαμό του ηθοποιού, εγώ πιστεύω ότι τα γεγονότα της πραγματικής ζωής δε θα έπρεπε να επηρεάσουν αυτό που είχαν στο μυαλό τους για την ταινία ή το MCU γενικά.
Άλλο τι θα ήθελα εγώ όμως, και άλλο το τι έχουμε εδώ. Πάμε με τη Shuri ως πρωταγωνιστή σε αυτήν την ταινία. Η ηθοποιός – Letitia Wright – το έχει και δεν το έχει. Σε κάποιες σκηνές παίζει πολύ καλά και το παίρνει όλο πάνω της. Σε κάποιες άλλες φαίνεται ότι δυστυχώς δεν είναι αυτό που έχεις στο μυαλό σου όταν κάποιος σου μιλήσει για τον θηλυκό Black Panther. Παρόλα αυτά, αυτή έχουμε, έτσι θα το πάμε.
Σε αυτή την ταινία έχουμε δύο πρωτιές ή πρώτες εμφανίσεις αν θέλετε για το MCU. Πρώτον, έχουμε την εμφάνιση του Namor στο Σύμπαν. Δεύτερον, έχουμε την αναφορά σε μεταλλαγμένους. Αυτό το δεύτερο δεν είναι η πρώτη φορά που το ακούμε στο MCU καθώς έχει ειπωθεί η λέξη και στη σειρά της Ms. Marvel. Είναι όμως η πρώτη φορά που το ακούμε σε ταινία του MCU. Το σενάριο μας λέει ότι και η Ατλαντίδα – πόλη προέλευσης του Namor – έχει vibranium και κάποιος θέλει να το πάρει. Περίμενε λίγο, έκανα λάθος, ο Namor εδώ δεν είναι ο Namor που ξέρουμε από τα comics. Έχουμε αλλαγές σε όλα τα επίπεδα του χαρακτήρα, και ένα από αυτά είναι και η πόλη της οποίας είναι βασιλιάς.
Ο “άλλος” Namor και η Iron Heart:
Ο Namor πλέον δεν είναι Ευρωπαίος ή λευκός. Είναι Αζτέκος και η πόλη που διοικεί στα βάθη της θάλασσας είναι η Talokan. Προσωπικά αυτό είναι κάτι που δε μου άρεσε από την πρώτη στιγμή που είχαμε αυτή την πληροφορία. Είναι κάποιες αλλαγές όμως που “γράφουν” ωραία πάνω στο “πανί” του κινηματογράφου, και τελικώς νομίζω ότι και αυτή η αλλαγή είναι καλή. Όχι τέλεια – γιατί φαίνεται να μην έπεσε και πολύ δουλεία πάνω της, αλλά καλή. Το μόνο πολύ κακό σε αυτήν την “μετανάστευση” του origin του Namor είναι η εμφάνισή του, που προσωπικά νομίζω ότι είναι λίγο “τσίρκο”, κατά τα άλλα όλα καλά.
Μετά το άνοιγμα της Wakanda στο κόσμο, πολλά είναι τα έθνη που θέλουν λίγο από το vibranium, κάτι το οποίο φαντάζει λογικό. Η Wakanda δε θέλει να τους δώσει τίποτα όμως, έτσι η Αμερική φτιάχνει μία μηχανή που μπορεί να βρει το μέταλλο αυτό. Με τα πολλά φτάνουν κοντά στην υποβρύχια πόλη του Namor και οι κάτοικοί της δεν το εκτιμούν και πολύ αυτό! Αυτός είναι ο βασικός μοχλός για την όλη πλοκή της ταινίας.
Τα θεματάκια που παίρνουν τους βαθμούς από το δεκάρι της όμως είναι πολλά, και αρχίζουν με το πως προσπαθεί ο Namor να σταματήσει αυτό το ψάξιμο των ωκεανών, που θα φέρει “τους της επιφάνειας” στην πόρτα της Talokan. Φαίνεται λες και υπήρχαν πολλοί σεναριογράφοι στην ταινία, και τελικώς άλλα έγραψε ο ένας, και άλλα ο άλλος. Κάπως έπρεπε να φέρουν σε διαμάχη την Wakanda με την Talokan, και μάλλον δεν το σκέφτηκαν και πολύ. Κοίτα, βγάζει νόημα το πρώτο έθνος που θα πάει ο Namor για να μιλήσει να είναι αυτό που έχει επίσης vibranium, αλλά αυτό που κάνει όταν πάει να μιλήσει με αυτούς, νομίζω ότι δε βγάζει νόημα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, 20’ με 30’ μετά φαίνεται να έχει αλλάξει το σχέδιο του. Και μάντεψε, 20’ με 30’ μετά φαίνεται να ξαναλλάζει το σχέδιο του για κάποιο λόγο…
Κάπου εκεί εμπλέκεται και το “παιδί θαύμα” που μετέπειτα θα γίνει η Iron Heart. Το θέμα με αυτή την χαρακτήρα δεν είναι πρόβλημα της ταινίας. Δυστυχώς – πάνω, κάτω – το ίδιο origin έχει και στα comics αυτή η superheroine, οπότε δεν μπορώ να κατηγορήσω 100% την ταινία για κάτι που ήθελε να μείνει όσο πιο κοντά γίνεται στα comics. Από την άλλη όμως άλλαξαν τον Namor, οπότε πιστεύω ότι απλά βολεύτηκαν με αυτό που είναι η Iron Heart στα comics απλά και μόνο για να περάσουν το “μήνυμα”.
Το “Μήνυμα”:
Ναι, δυστυχώς για ακόμα μία φορά η ταινία του Black Panther κάνει πολιτική προπαγάνδα. Ναι, δυστυχώς για ακόμα μία φορά στα Marvel Studios δεν ξέρουν πως να το κάνουν σωστά. Απλά πετάνε λεξούλες και χαρακτήρες εδώ και εκεί για να σου δείξουν το πόσο κακό έκαναν στον κόσμο οι αποικιοκράτες λευκοί τα χρόνια που με τα καράβια τους έκοβαν βόλτες την Υφήλιο. Το “μήνυμα” κακό δεν είναι. Ναι, οι λευκοί έκαναν πολλές μα**κίες σαν τότε. Ναι, οι λευκοί σκότωσαν και κατέστρεψαν έθνη και πολιτισμούς. Έλα όμως που είναι “κουλοί” στη Marvel και δεν ξέρουν πως να περάσουν αυτό το “μήνυμα” σωστά…
Και είναι και το άλλο, προσωπικά δε θέλω να δω κάτι τέτοιο από μία τέτοια ταινία. Δόξα τον Baphomet, υπάρχουν πολλές άλλες τέτοιες ταινίες που – μάντεψε – το κάνουν και πολύ καλύτερα. Οπότε, μέσα στο κεφάλι μου τα πράγματα είναι πολύ απλά. Βρες έναν καλό λόγο ο Namor να “παίξει τις μπουνιές” με τον/την Black Panther, και άσε όλα τα άλλα. Γιατί πρέπει μία ταινία δράσης με superheroes να γίνει βήμα για πολιτική προπαγάνδα; Είτε αυτή είναι σωστή, είτε λάθος.
Αυτό είναι κάτι που μισώ στη Marvel γενικά – comics και ταινίες. Αυτό το “American f*ck yeah”! Αυτό που από πάντα, τα comics της Marvel περνούν μία Αμερικανική προπαγάνδα. Είναι τόσο ωραίες οι ιστορίες τους όταν απλά κάνουν focus στους superheroes, και στους ανθρώπους πίσω από την μάσκα. Είναι τόσο άσχημες όμως όταν προσπαθούν να σου πουν ότι “όλος ο κόσμος” είναι μόνο η Βόρεια Αμερική… Με αυτή την παράγραφο θέλω να τονίσω ότι η πολιτική προπαγάνδα και η Marvel είναι φίλοι από καιρό, αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι είναι μία μ**ακία και μισή όταν αυτό γίνεται τόσο έντονα μέσα στα μούτρα σου.
Η Wakanda μετά τον T’Challa:
Πίσω στην ταινία τώρα. Η ζωή μετά τον T’Challa στη Wakanda είναι λίγο περίεργη. Καταρχάς, δεν έχουμε πλέον το heart-shaped herb, και έτσι δεν μπορούμε να έχουμε και Black Panther. Οπότε το πράγμα πηγαίνει λίγο με το ποιος είναι ο διάδοχος, χωρίς πολλά – πολλά. Λίγο με παραξένεψε αυτό, να πω την αλήθεια. Περίμενα ότι ένας τέτοιος πολιτισμός – που είναι και τόσα χρόνια – θα είχαν κάτι πριν την όλη φάση με τον Black Panther. Ή, αν δεν είχαν, κάτι άλλο θα γίνονταν τώρα με την βασιλεία της Wakanda. Αυτό όμως είναι κάτι δικό μου.
Μεγάλο ρόλο στα γεγονότα της ταινίας παίζει και η μητέρα της Shuri, Ramonda. Για ακόμα μία φορά δεν μπορώ να αποφασίσω αν η ηθοποιός – Angela Bassett – παίζει καλά ή όχι. Κάποιες φορές είναι πολύ καλή, άλλες νομίζω ότι είναι λίγο υπερβολική σε αυτό που κάνει. Μαζί τους είναι σχεδόν όλο το cast από την πρώτη ταινία, και αυτό δείχνει μία πολύ ωραία συνέχεια στη φάση.
Μία κακή συνέχεια είναι αυτό με το τι γλώσσα μιλάνε. Για ακόμα μία φορά στη Wakanda δεν μπορούν να καταλάβουν ότι είναι ένα έθνος της Αφρικής με μεγάλη ιστορία και γλώσσα. Γιατί μιλάνε αγγλικά μεταξύ τους; Και για να γίνει ακόμα χειρότερο, για ακόμα μία φορά έχουμε αυτά τα δυνατά “rrrr” και “nnnn” κτλ. Για ακόμα μία φορά έχουμε αυτά που πετάνε κάποιες λέξεις της γλώσσας τους μέσα στους διαλόγους κτλ. Πολύ άσχημο κατά τη γνώμη μου… Εντάξει, εγώ έχω και το κόλλημα με τις γλώσσες γενικά, αλλά σε αυτή την ταινία συγκεκριμένα φαίνεται πολύ κακό γιατί από την άλλη μεριά έχουμε τους Αζτέκους που μιλούν μία χαρά τη γλώσσα τους και μόνο όταν είναι μεταξύ τους. Γιατί λοιπόν και ο λαός της Wakanda δεν κάνει το ίδιο;
Μία ΜΕΓΑΛΗ – σε διάρκεια – ταινία:
Ένα ακόμα ΜΕΓΑΛΟ πρόβλημα με την παραγωγή είναι και η διάρκειά της. Είναι σχεδόν τρεις ώρες. Πιστεύω ότι πολλές σκηνές είναι μεγαλύτερες σε διάρκεια απ’ ότι αξίζουν. Νομίζω ότι κάποιες σκηνές θα μπορούσαν να λείπουν. Πιστεύω ότι αν κάποιος είχε το χρόνο και τη θέληση θα μπορούσε να γράψει ένα πολύ-πολύ καλύτερο σενάριο απ’ όλες τις απόψεις, αλλά κυρίως στο θέμα διάρκειας. Δηλαδή ρε πουλάκια μου, δεν μπορείτε να πείτε μία ιστορία δράσης σε 2 ώρες το πολύ; Μία ιστορία που να είναι μαζεμένη και να βγάζει νόημα.
Αυτό όμως που μπορώ να δώσω στο σενάριο είναι το “ταξίδι του ήρωα” της Shuri. Πιστεύω ότι η πρωταγωνίστριά μας κάνει ένα “α ταξίδι” και σίγουρα δεν είναι ο ίδιος άνθρωπος στο τέλος της όλη διαδρομής της με αυτόν τον άνθρωπο που ήταν στην αρχή της. Αυτό είναι ένα από τα καλά στοιχεία.
Μετά μπορώ να πω ότι και τα εφέ ήταν αρκετά καλά. Κάτι που σίγουρα δε θα γράψω για τη μουσική. Η μουσική κάποιες φορές είναι πολύ καλή, κάποιες άλλες είναι πολύ ξένη – τουλάχιστον στα αυτιά μου – με αυτό που γίνεται στην οθόνη. Δεν ξέρω γιατί πάρθηκαν κάποιες επιλογές τραγουδιών σε κάποιες σκηνές. Αυτό μαζί με το ότι κάποιες από αυτές τις σκηνές είναι αχρείαστες κατά τη γνώμη μου, παίρνει ακόμα “έναν” βαθμό από το σύνολο σε μία ταινία που στο τέλος καταλήγει να είναι αρκετά ΜΕΓΑΛΗ και κουραστική.
Επίλογος:
Για να κλείσουμε να πω για ακόμα μία φορά ότι δεν πέρασα πολύ άσχημα. Σίγουρα ένιωσα όμως κουρασμένος μετά το τέλος. Δεν είναι τόσο καλή όσο η πρώτη, και μιλάμε για μία “πρώτη” που δεν ήταν ούτως ή άλλως τόσο καλή σαν superhero ταινία. Ο πήχης σίγουρα έχει πέσει αρκετά στο MCU, αλλά δεν είναι και στα “τάρταρα” όπως μας λένε στο ίντερνετ! Τουλάχιστον όχι ακόμα. Τουλάχιστον όχι όσον αφορά τις ταινίες, γιατί οι σειρές είναι μία άλλη πολύ πονεμένη ιστορία για τους fans του Σύμπαντος αυτού…
