Coffee And Games 07.01.2024:
Έχω να γράψω C&G σχεδόν ένα μήνα! Συγνώμη αλλά έπρεπε να πάρω άδεια (από τη σημεία) για τις γιορτές. Όχι ότι έκατσα στις γιορτές, το αντίθετο, αλλά τουλάχιστον είχα ένα λιγότερο πράγμα στο κεφάλι μου. Καλησπέρα, και καλή χρονιά. Μακάρι φέτος να μας πάει όπως πέρυσι στις κυκλοφορίες. Μακάρι φέτος να μη μας πάει όπως πέρσι σε όλα τα άλλα. Αυτό θα είναι λοιπόν το θέμα μας για σήμερα, τι είδα μέσα στο 2023. Παλιά και καινούργια games, για τα livestreams, και για την κα*λα μου και μόνο. Το οτιδήποτε. Όπως κάθε άνθρωπος που γράφει κάτι για videogames (είτε γραπτά, είτε σε videos) έτσι και εγώ πρέπει να πιάσω αυτό το θέμα. Όπως καταλαβαίνεται την επόμενη Κυριακή θα πιάσουμε την συνέχεια αυτού, τι θα δούμε μέσα στο 2024 που με ενδιαφέρουν έστω και λίγο.
Για να είμαι ειλικρινής, όταν γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχω βγάλει ακόμα φωτογραφία. Δε γνωρίζω με ποιο game θα είναι αυτή. Από τη μία παίζω για τα streams τη σειρά Metro, και θα ήθελα να έχω κάτι από αυτή. Από την άλλη, τον ελεύθερό μου χρόνο παίζω Cyberpunk 2077. Έβγαλα την ιστορία του DLC και τώρα κάνω ότι άλλο μου έχει μείνει. Αυτό σημαίνει ότι έχω αρκετές καινούργιες φωτογραφίες από το Cyberpunk. Μου αρέσει τόσο πολύ αυτό που βλέπω στην τίτλο που κάθε φορά που παίζω πρέπει να τραβάω τουλάχιστον πέντε με δέκα φωτογραφίες! Ας πιάσουμε όμως το θέμα μας γιατί δε θα τελειώσει ποτέ το κείμενο αν αρχίσω να μιλάω για το Cyberpunk 2077 και πάλι!
Marvel’s Midnight Suns:
Τώρα να πω την αλήθεια δεν είμαι και 100% σίγουρος να με αυτό άρχισε αυτή η χρονιά ή έκλεισε η προηγούμενη. Πάντως ήταν κάπου εκεί γύρω. Με αφορμή διάφορα -μεταξύ των οποίων και τα livestreams μου με το game- έχω πει πολλά καλά λόγια γι’ αυτόν τον τίτλο. Η άποψή μου δεν έχει αλλάξει μετά και τα DLCs. Αυτό το game είναι ένας τίτλος με κάρτες που σου περνάει όσο λίγα games την ιδέα του superhero. Δεν ξέρω πως το έκαναν, αλλά δουλεύει 100%. Το είπα και θα το ξαναπώ, όσοι είστε fans των superheroes, της Marvel, ή των games με κάρτες, πρέπει οπωσδήποτε να δείτε αυτόν τον τίτλο. Τώρα που η τιμή του είναι και αρκετά χαμηλή είναι “λουκούμι”. Ναι, τα γραφικά δεν είναι και τα καλύτερα αλλά πραγματικά μετά από κάποια στιγμή δε σε ενδιαφέρει καθόλου αυτό. Πιστέψτε με!
Transformers, Devastation:
Ένα μικρό game, αλλά τόσο διασκεδαστικό. Η Platinum Games το έκανε πάλι το θαύμα της. Το κακό είναι ότι αυτός ο τίτλος δεν υπάρχει για αγορά πια. Μόνο αν βρείτε κάποιο φυσικό αντίτυπο κάπου, ή κάποιον κωδικό από κάποιο κλειδάδικο. Είναι κρίμα γιατί πραγματικά η δράση και τα combos κάνουν έναν τίτλο πολύ ευχάριστο στο παίξιμό του.
Gungrave G.O.R.E.:
Αυτός είναι ο πρώτος τίτλος που βλέπω από τη λίστα που ήταν κάτι που έπαιξα για εμένα και όχι στα streams. Δυστυχώς, δεν ήταν ένα πολύ ωραίο game. Δεν μπήκα μέσα με μεγάλες προσδοκίες, αλλά και τις λίγες που είχα μου τις κατέστρεψε! Μετά από κάποια φάση απλά το έπαιζα για να το βγάλω και τίποτα παραπάνω…
High on Life:
Εδώ είμαι λίγο χαμένος με το τι έπαιξα μετά, αλλά σκέφτηκα να μιλήσω για δύο τίτλους που -σαν συνέχεια του προηγούμενου- είναι games που έπαιξα γιατί ήθελα να τα δω και όχι να τα παίξω σε κάποιο livestream. Το High on Life είναι ένα πολύ ωραίο, ευφάνταστο, και χιουμοριστικό FPS. Δεν είναι το καλύτερο που κυκλοφορεί, σίγουρα όμως είναι από τα πιο πρωτότυπα, αν όχι το ποιο πρωτότυπο. Σε αντίθεση με το Gungrave, εδώ πέρασα πολύ καλά. Ακόμα και τις στιγμές που ίσως λίγο να βαριόμουν με το gameplay, έρχονταν πάντα το χιούμορ και έφτιαχνε την κατάσταση.
Hi-Fi Rush:
OMG! Από το πουθενά πήραμε έναν τόσο καλό τίτλο. Δεν ξέρω τι άλλο να πω για το game. Είναι απλά τρομακτικά καλό σχεδόν σε όλα αυτά που θέλει να κάνει. Αν έχετε Xbox ή PC που να το τραβάει, βάλτε ένα Game Pass για ένα μήνα -από καμία προσφορά- και παίξτε αυτόν το game, δε θα το μετανιώσετε καθόλου.
Shadow Warrior 3: Definitive Edition:
Ακόμα ένα game που είδα από το Game Pass. Ο τίτλος είναι σαν τον μικρό αδερφό του DOOM. Δεν είναι κακός, αλλά δεν είναι και DOOM. Έχω παίξει όλη την καινούργια τριλογία και σίγουρα το τρίτο μέρος είναι το καλύτερο σε όλα. Για ακόμα μία φορά έχουμε μία ιστορία γεμάτη χιούμορ και “ότι να’ναι” σκηνικά. Είναι όμως μία ιστορία ευχάριστη που κάνει ότι μπορεί για να μη βαρεθείς ποτέ, και νομίζω ότι το καταφέρνει.
Dead Space (Remake):
Περνάμε και πάλι στα games που έπαιξα σε stream. Το συγκεκριμένο μάλιστα δύο φορές. Είναι ένα remake που δεν ξέραμε ότι θέλαμε, ή τουλάχιστον εγώ δεν ήξερα. Αν διαβάζετε γενικά το blog μου θα γνωρίζετε ότι μου ήταν πολύ περίεργο το ότι βγάζουν remake του Dead Space. Εκτός του ότι η ιστορία του -και το lore γενικά- δε νομίζω ότι χρειάζονταν κάποια αλλαγή, τα γραφικά και το gameplay του original τίτλου είναι μία χαρά και σήμερα.
Ήρθε όμως η EA Motive να με βγάλει ψεύτη! Και χρειαζόμασταν καλύτερα γραφικά -για μία ΠΟΛΥ καλύτερη ατμόσφαιρα- και τελικά η ιστορία ίσως έπρεπε να αλλάξει λίγο. Τρομερή εμβάθυνση σε χαρακτήρες και μία ένωση με το δεύτερο Dead Space πολύ καλή και έξυπνη, που για να την δεις πρέπει να βγάλεις τον τίτλο σε New Game Plus.
Hogwarts Legacy:
Συνέχεια με ένα ακόμα μεγάλο όνομα, για εμένα και για τα streams. Το Hogwarts Legacy το αγάπησα όσο λίγα games, αλλά καταλαβαίνω ότι έχει πολλά-πολλά προβλήματα. Ναι μεν είναι ο πρώτος “κανονικός” τίτλος στον κόσμο του Harry Potter, αλλά είναι γεμάτος προβλήματα. Είναι όμως ένα πρώτο πολύ-πολύ καλό βήμα. Ένα βήμα που μας ανοίγει την όρεξη για κάτι παραπάνω. Ελπίζω το επόμενο κεφάλαιο στη σειρά να έρθει όπως του πρέπει, όταν πρέπει. Μην το βιαστείτε παιδιά μου. Κάντε τα κουμάντα σας και δώστε κάτι που θα το “μνημονεύουμε για πάντα” και ως ένα πολύ καλό game, όχι απλά ως το πρώτο καλό game σε αυτόν τον κόσμο.
Resident Evil 4 (Remake):
Τι έκανες ρε Capcom μου; Ακόμα ένα remake που δεν το περιμένεις ότι θα είναι τόσο καλό. Δε “πειράζει” το original, αλλά χτίζει πάνω σε αυτό. Δεν το αλλάζει για να το αλλάξει, αλλά το κάνει τόσο όσο πρέπει. Έτσι έχουμε ένα καινούργιο game που πατάει στο παλιό χωρίς -κατά τη γνώμη μου- να διαγράφει τον παλιό τίτλο για να γίνει αυτό το “Resident Evil 4” που πρέπει να ξέρουμε. Ίσα-ίσα πιστεύω ότι αν έχεις παίξει και το original, θα εκτιμήσεις αυτό το Resi 4 ακόμα πιο πολύ.
Έχουν βάλει/αλλάξει πολύ έξυπνα πολλά πράγματα, με κάποια από αυτά να έρχονται και στο DLC Separate Ways της Ada. Αυτό είναι για εμένα ίσως και το μόνο κακό όμως. Ότι έβγαλαν το Separate Ways ως επί πληρωμή DLC. Νομίζω ότι δεν έπρεπε. Τουλάχιστον όμως έφτιαξαν κάτι που αξίζει τα δέκα ευρώ παραπάνω, και δεν είναι ένα DLC απλά για να είναι DLC.
Star Wars Jedi: Fallen Order/Survivor:
Αυτά τα δύο θα τα βάλω μαζί γιατί ο μόνος λόγος που έπαιξα και πάλι το Fallen Order ήταν για να τα έχω και τα δύο σε livestreams. Το δεύτερο game είναι αυτό για το οποίο θέλω να μιλήσω πραγματικά. Νομίζω ότι αυτό είναι κάτι που έχω πει πολλές φορές γι’ αυτόν τον τίτλο. Έχουμε να κάνουμε με ένα sequel που δείχνει πως πρέπει να είναι τα sequels. Είναι από τις πολύ λίγες συνέχειες που όχι μόνο κάνει καλύτερα ότι έκανε καλά ο πρώτος τίτλος, αλλά βάζει και ακόμα περισσότερα στοιχεία. Στοιχεία που τα κάνει και αυτά πολύ καλά.
Υπάρχει όμως ένα κακό στο game, ή καλύτερα υπήρχε. Είχαμε πολύ κακή κυκλοφορία σε PC. Ο τίτλος ήταν σχεδόν unplayble στο PC, με τις κονσόλες να έχουν πολλά προβλήματα και αυτές. Νομίζω ότι αν προσέξουν και δε βγάλουν κάτι το βιαστικό, στο τρίτο κεφάλαιο της σειράς θα δούμε κάτι το πραγματικά μοναδικό και καλό.
Transformers: Fall of Cybertron:
Αν υπάρχει ένα game που στεναχωριέμαι που δεν μπορεί κάποιος να το αγοράσει πλέον, αυτό είναι το Fall of Cybertron. Έχουμε να κάνουμε με ίσως τον καλύτερο Transformers τίτλο, και έπρεπε να τον δω στα livestreams. Ήθελα πολύ να κάνω ένα πέρασμα και το πρώτο game της σειράς, War for Cybertron, αλλά δυστυχώς δεν το είχα αγοράσει σαν τότε σε Xbox One -έχω τη φυσική κόπια του Xbox 360 πίσω στην Ελλάδα- και έτσι δε θα μπορέσουμε να το δούμε. Για να δούμε τι θα γίνει τώρα που η Microsoft αγόρασε την Activision…
The Dark Pictures Anthology, Season 1:
Είχα παίξει κάποια στιγμή παλιά το Man of Medan και ήθελα να δω και τα άλλα. Όταν έκλεισε η πρώτη season έβγαλαν κάτι ωραίες φυσικές εκδόσεις και είπα να τις πάρω. Με αυτό στο μυαλό, σκέφτηκα να κλείσω και αυτή τη σειρά στα livestreams. Από τα τέσσερα θα πω ότι μου άρεσε περισσότερο το Little Hope. Πολύ ωραία ανατροπή στο τέλος, και γενικά μία ιστορία που σε κρατάει. Τελευταίο θα βάλω το Man of Medan. Έχω ξαναπεί πολλές φορές ότι για κάποιο λόγο κατάλαβα την “ανατροπή” στο τέλος και το τι συμβαίνει στον τίτλο από την αρχή, όποτε δε με έπιασε και πολύ η όλη ατμόσφαιρα.
Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά για τα παιδιά της Supermassive Games είναι ότι τίτλο με τον τίτλο γίνονται και όλο καλύτεροι στο gameplay κομμάτι. Περιμένουμε και την επόμενη season για να δούμε ένα Sci-Fi horror σκηνικό όπως μας έχουν υποσχεθεί στο τέλος της πρώτης season.
Tiny Tina’s Wonderlands/New Tales from the Borderlands:
Για ακόμα μία φορά έχουμε να κάνουμε με “χρωστούμενα”. Το καλοκαίρι του 2022 έπιασα να παίζω την σειρά Borderlands στα livestreams. Δεν την τελείωσα ποτέ όμως. Εντάξει, μετά από 4 απανωτά looter-shooters και ένα Telltale κουράστηκα λίγο με τον κόσμο της Pandora, όσο ωραίος και διασκεδαστικός και να είναι. Ήθελα ένα διάλειμμα. Το έκανα, και επέστρεψα. Το Tiny Tina’s είναι πολύ καλό σε αυτό που θέλει να κάνει, δεν είναι όμως καλύτερο από το Borderlands 3. Αν κάποιος είναι fan της σειράς θα του έλεγα να “λιώσει” το τρίτο μέρος.
Το New Tales from the Borderlands δυστυχώς δεν ήταν και τόσο καλό. Περίμενα πολύ καλύτερα πράγματα, και δεν τα έδωσε. Η ιστορία είχε ένα ενδιαφέρον και ένα χιούμορ, αλλά γενικά μου φάνηκε σαν να ήταν μία πολύ-πολύ κακή κόπια του Tales from Borderlands. Ένα πράγμα που μπορώ να πω ότι είναι καλύτερο, ήταν σίγουρα το gameplay, και οι ηθοποιοί. Προσοχή, όχι οι διάλογοι αλλά οι ηθοποιοί που τους έλεγαν.
Ghostwire: Tokyo:
Εεε… Εντάξει, τι να πω; Καλό ήταν αλλά όχι και ότι καλύτερο. Νομίζω τα παιδιά της Tango Gameworks έχουν κάνει πολύ καλύτερες δουλειές. Δεν ήταν ότι δεν πέρασα καλά, αλλά σίγουρα δεν πέρασα όσο καλά περίμενα. Αν και έκανα ότι υπήρχε στον χάρτη, από κάποια στιγμή και κάτω απλά το έκανα για να το κάνω. Ένα πράγμα που μπορώ να πω όμως είναι ότι μου άρεσε η μάχη του. Ξέρω ότι πολλοί την βρήκαν βαρετή από κάποια φάση και κάτω. Εμένα μέχρι το τέλος του τίτλου για κάποιο λόγο μου άρεσε πολύ, παρόλο που έκανες τα ίδια και τα ίδια πάνω-κάτω.
Hot Wheel Unleashed:
Καλό arcade racing, αλλά πολύ δύσκολο! Έχει αυτό που είχαν κάποια παλιά arcade racing games που από κάποια φάση και κάτω οι πίστες ήταν τόσο δύσκολες, ή ζητούσαν από εσένα να τα πας τόσο καλά, που ακόμα και ένα λάθος να έκανες έχανες τα πάντα. Έπρεπε να μάθεις την πίστα 100% απ’ έξω. OK, κάποιος μπορεί να αρέσκεται σε αυτό, εγώ νευρίασα και το παράτησα πάντως.
Diablo II: Resurrected:
Δεν είχα παίξει ποτέ Diablo 2. Έχω λιώσει το τρίτο. Είδα και λίγο από το τέταρτο, αλλά ποτέ δεν έπαιξα το δεύτερο. Ε, το έπαιξα. Ε, κατάλαβα γιατί όλοι το έχουν τόσο ψηλά! Κατάλαβα γιατί το τρίτο και το τέταρτο δε θα μπορέσουν ποτέ να το φτάσουν. Είναι ένα τρομερό game σε αυτό που κάνει, και πραγματικά αν το έπαιζα σαν τότε που βγήκε νομίζω ότι θα ήμουν και εγώ ένας από τους τρελούς οπαδούς της Blizzard.
Exoprimal:
Κάπου εκεί ενδιάμεσα έπαιξα και λίγο Exoprimal… Ε, εντάξει… Ξέρω ‘γω… Καλό ήταν. Μπορεί με παρέα να είναι καλύτερο. Δεν έχω κάτι άλλο να πω.
ΟΛΑ τα DOOM:
Ναι, ΟΛΑ τα DOOM! Από το πρώτο του ‘93! Ήταν τα 30 χρόνια της σειράς και ήθελα να τα δω ΟΛΑ. Να τα δείτε και εσείς όλα. Κρατάνε μια χαρά ακόμα και σήμερα. Καλά για τα τελευταία δύο δε λέω κουβέντα. Είναι από αλλού αυτά τα FPS. Λες και βγήκαν από άλλη εποχή.
Signalis:
Και αυτό το έπαιξα για εμένα, και ίσως έπρεπε να το δω σε streams. Καταπληκτικό survival-horror indie game. Η ιστορία του είναι “τρελή”, σε εισαγωγικά και μη. Η ατμόσφαιρα φοβερή. Τέλος, εσύ σαν παίχτης δεν έχεις καταλάβει τι έχει γίνει, αν δε δεις για τρίτη ή και για τέταρτη φορά τους τίτλους τέλους. Ακόμα ένα παράδειγμα τίτλου που έβγαλα από το Game Pass, αλλά θέλω να τον αγοράσω γιατί αξίζει.
Star Wars Episode I Racer:
Αυτό το είχα παίξει όταν είχε βγει για πολύ λίγο. Δεν είχα πολύ καλό PC σαν τότε και δεν μπορούσα να το τρέξω καλά. Δεν είναι κάτι παραπάνω από ένα arcade racing που έχει και κάποια στοιχεία “modαρίσματος” του podracer. Δεν είναι κακό, αλλά δεν είναι και κάτι που πρέπει να παίξεις.
DragonBall FighterZ:
Καλά Τάκη, δεν υπάρχει αυτό το game! Όχι μόνο επειδή είναι DragonBall. Μιλάμε για ένα καταπληκτικό fighting τίτλο που ακόμα και σήμερα έχει το δικό του παγκόσμιο πρωτάθλημα. Είναι καλό και δύσκολο game. Από αυτά που θα παίξεις στην αρχή και να θα νομίζεις ότι κάτι έκανες, και όταν θα δεις “πραγματικούς παίχτες” του να παίζουν, δε θα ξέρεις από που σου ήρθε. Αν είσαι fan του DragonBall ή των fighting games ΠΡΕΠΕΙ να το δεις αυτό το game.
Armored Core VI Fires of Rubicon:
Βρε δες που μας την έκανε από το πουθενά το AC! Δεν περίμενα να μου αρέσει τόσο πολύ ένας τίτλος αυτής της σειράς. Είναι καταπληκτικό game. Κάνει την φαντασίωση του να οδηγάς mech κάτι το μοναδικό. Και έχει αυτό της FromSoftware, που κάτι θα το περάσεις εσύ “έτσι”, και εγώ “αλλιώς”. Σίγουρα υπάρχουν “standards” στα στησίματα των mechs σου και για τις πίστες, αλλά είναι τόσο μεγάλη η ελευθερία που έχεις, που μπορείς να κάνεις ότι θες για να περάσεις τις πίστες και τα bosses. Κακό είναι το γεγονός ότι για ακόμα μία φορά από το studio δε δίνεται και πολύ βάση στην ιστορία του τίτλου, ή τουλάχιστον δε στο περνάει τόσο καλά. Μετά από κάποιο μέρος και κάτω όμως δε θα σε ενδιαφέρει καθόλου αυτό.
Sekiro:
Από το ένα, πάμε στο άλλο της FromSoftware. Παιδιά φαίνονταν πολύ ωραίο στην αρχή… Τελικά όμως, έχω να πω ότι ο τίτλος με κούρασε. Δεν είναι ότι δε μου άρεσε, αλλά από μία φάση και κάτω τον έπαιζα απλά και μόνο για να τον βγάλω και τίποτα άλλο. Πραγματικά τώρα που το μιλάμε, είναι ένα από τα games που δε θέλω να ξαναδώ στη ζωή μου! Αυτό μπορεί αλλάξει σε ένα-δύο χρόνια, ποιός ξέρει; Α! Ξέχασα να πω ότι αυτό το game το άρχισα στα livestreams αλλά το έβγαλα μόνος μου γιατί είχαμε θέμα με τον χειρισμό στα streams. Θέμα που έχει να κάνει με το setup μου και το πως παίζουν τα games σε αυτό για τα livestreams.
Starfield:
Επίσης ένας τίτλος που είδα λίγο μόνος μου, και λίγο στα streams. Δεν ξέρω τι να πω εδώ… Εμένα μου άρεσε, αλλά βλέπω τα λάθη και τα μειονεκτήματα που κάποιος θα μου πει ότι έχει το game. Θα καταλάβω αν κάποιος δε θέλει να το βλέπει γι’ αυτά τα μειονεκτήματα. Ακόμα και εμένα που μου άρεσε, με έχασε κάποιες στιγμές γιατί δυστυχώς για τον τίτλο είχαμε εκεί γύρω και το DLC του Cyberpunk 2077 και οι συγκρίσεις ήταν κατά του Starfield για εμένα. Ξέρω, άλλο πράγμα θέλει να κάνει ο ένας τίτλος, και άλλο ο άλλος. Είναι όμως και οι δύο κάτω από την ομπρέλα των RPGs και δυστυχώς ή ευτυχώς μία κάποια σύγκριση θα υπάρξει…
Onimusha: Warlords:
Μετά από καιρό που ήθελα να παίξω από το remaster το έκανα. Δύο ερωτήσεις μόνο: Capcom που είναι και τα υπόλοιπα remasters; Capcom που είναι ο επόμενος τίτλος της σειράς;
Assassin’s Creed Mirage:
Ναι, μας έχει κουράσει η Ubisoft με τα AC, αλλά για κάποιο λόγο το Mirage μου άρεσε! Βασικά, δεν είναι ότι απλά μου άρεσε, με έκανε να θέλω να παίξω παλιά κεφάλαια της σειράς. Ξέρεις παλιά, πριν το Origins που άλλαξε τη “συνταγή” τους. Όλοι γνωρίζουμε ότι το Mirage ήταν να γίνει DLC του Valhalla, αλλά για κάποιο λόγο πιστεύω ότι είναι τελικά πολύ καλό το γεγονός ότι δεν έγινε έτσι, και έχουμε κάτι καινούργιο και διαφορετικό. Εμένα μου άρεσε πολύ. Αν σας αρέσει και εσάς η old-school σχολή των AC να το δείτε άμεσα!
Alan Wake 2:
“OMG και τρία LOL”!! Ποιός είναι αυτός που περίμενε ότι θα βγει αυτός ο τίτλος; Ποιός είναι αυτός που περίμενε ότι θα βγει ΤΟΣΟ ΚΑΛΟΣ αυτός ο τίτλος; Χαίρομαι τόσο πολύ που η Remedy τους “πάτησε όλους”. Καλά, καλά όχι όλους… Σχεδόν όλους, είχαμε και ένα Baldur’s Gate 3! Για ακόμα μία φορά δε θα πω πολλά. Απλά αγαπώ αυτό το game. Αγαπώ την ύπαρξη του! Είναι κάτι που περιμέναμε δεκατρία χρόνια, και ήρθε και μας πήρε τα μυαλά. Ναι, σίγουρα είναι λίγο κακό ότι δεν έχει φυσική κόπια, αλλά αλήθεια για εμένα αυτό είναι το μόνο αρνητικό που μπορώ να πω για το game! Παίξτε το τώρα! Αν σας αρέσουν οι horror βασικά…
The Evil Within/The Evil Within 2:
Δεν ξέρω γιατί αυτή η σειρά δεν είναι στο “πάνθεον” των survival-horror τίτλων. Είναι δύο games που σε βάζουν πολύ καλά στην ατμόσφαιρά τους, και σε μία πλοκή που τη λες τουλάχιστον “τρελή”. Αυτό το ότι πολλά πράγματα δε βγάζουν νόημα μέχρι το τέλος, είναι κάτι που σε κάνει να φοβάσαι ακόμα πιο πολύ. Εγώ για να πω ότι έκανα το χρέος μου, τα έπαιξα και τα δύο σε livestreams, όποτε να πάτε να τα δείτε και μετά να τα παίξετε και εσείς!
Need for Speed Unbound:
Λίγο πριν το τέλος της χρονιάς είπα να δω και αυτό. Από το Need for Speed Underground -το πρώτο- μέχρι τώρα νομίζω ότι έχω κάνει τουλάχιστον ένα πέρασμα από όλα τα NfS. Μη με ρωτήσεις γιατί. Εμένα μου αρέσουν και οι καλοί, και οι κακοί οι τίτλοι της σειράς. Εδώ έχουμε έναν που είναι απλά OK. Δεν κάνει κάτι το πολύ διαφορετικό. Παίρνει κάποια στοιχεία από παλιά games της σειράς και τα δένει καλά. Το μόνο καινούργιο είναι ότι έχουμε να κάνουμε με ρεαλιστικά γραφικά στα αυτοκίνητα και στο περιβάλλον, και cel shading γραφικά στους χαρακτήρες και σε κάποια άλλα πραγματάκια. Προσωπικά αυτό που είδα μου άρεσε αρκετά στο μάτι. Σίγουρα όμως δεν έχουμε να κάνουμε με το καλύτερο arcade racing εκεί έξω.
Cyperpunk 2077, Phantom Liberty:
Ναι, ναι έκλεισα με Cyberpunk τη χρονιά! Αχ, Παναγιά του… Πόσο πολύ αγαπώ αυτό το game; Αφορμή ήταν το DLC και το τελευταίο update. Τι έκαναν πάλι οι Πολωνοί; Πώς το κάνουν αυτό οι Πολωνοί; Για ακόμα μία φορά έχουμε μία ιστορία που ίσως θα σου γα**σει λίγο την ψυχούλα με τις επιλογές που πρέπει να πάρεις! Μία ιστορία που αρχίζει και τελειώνει ΓΑ**ΤΑ, και είναι κάτι καινούργιο για τον κόσμο του τίτλου. Αν σας άρεσε το Cyberpunk 2077 δεν το μιλάμε, ΠΡΕΠΕΙ να δείτε το Phantom Liberty.
Από την άλλη έχουμε και το 2.1 update. Με το 2.0 άλλαξαν όλο το game, κυριολεκτικά. Αν δεν έχετε δει τον τίτλο από το φθινόπωρο και πριν, θα δείτε ένα άλλο σύστημα στο πως αναπτύζεις τον χαρακτήρα σου κτλ. Και δεν είναι μόνο αυτές οι αλλάγες -που έχουν να κάνουν με τον/την V. Έχουν αλλάξει πολλά πράγματα και ο τίτλος είναι πολύ πιο καλός σε όλα του τα σημεία. Παίξτε Cyberpunk 2077 ΤΩΡΑ! Αν δεν είχατε το game ποτέ, τώρα είναι μία καλή ευκαιρία να το πάρετε. Θα σας βγει πιο φτηνά με το DLC μαζί πακέτο. Επίσης, τώρα είναι η στιγμή να δείξουμε ότι όταν μας πουλάς ένα ολοκληρωμένο προϊόν εμείς θα το αγοράσουμε. Τώρα που ο τίτλος είναι όπως πρέπει, τώρα θα τον πάρουμε.
Αυτό το μεγάλο κείμενο ήταν πάνω-κάτω ότι έπαιξα μέσα στο 2023. Είδα και ένα-δύο άλλα games αλλά δεν τους έδωσα και πολύ βάση, όποτε δεν τα γράφω. Το άλλο που έχει να κάνει με φυσικό παιχνίδι είναι ότι ανακάλυψα και το card game του DragonBall Super, κάτι που έχει κάνει/θα κάνει την τσέπη μου να πονάει/πονέσει πολύ!!
Αυτά, άντε να κλείσω γιατί είναι ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ το κείμενο και να δω ποιος θα το διαβάσει μέχρι το τέλος. Σε ένα τέλος που ακόμα δεν έχω αποφασίσει τι θα βγάλω φωτογραφία σήμερα! Για να δούμε τι θα δούμε. Όπως πάντα να δώσω τις ευχές μου για μία καλή Κυριακή, μία καλή εβδομάδα, τα φιλία μου, και τα λέμε την επόμενη εβδομάδα! 😘😗😙😚
