Coffee And Games 28.07.2024:
Υποσχέθηκα Sand Land, θα πω για Sand Land. Δε θα πω πολλά όμως. Καλά, κάθε φορά έτσι λέω και κάθε φορά γράφω και γράφω και πάμε στις 1500 λέξεις και πρέπει να το κλείσω. Δε νομίζω όμως να έχω να πω πολλά για το Sand Land, καθώς δεν είμαι και ο “πιο ειδικός” στο θέμα. Αν δεν κάνω λάθος πρέπει να είναι το δεύτερο JRPG που τερματίζω ποτέ στη ζωή μου.
Φωτογραφία από ακόμα ένα “μικρό” game. Ε, αφού τα έπιασα, ας τα βγάλω όλα αυτά που ήθελα να βγάλω. Planet of Lana έχουμε για σήμερα. Δε θα πω τίποτα όμως. Θα το αφήσω για την επόμενη Κυριακή που θα μιλήσω γενικά, για όλα τα indies που έχω βγάλει αυτόν τον καιρό.
Για αρχή στο θέμα μας, ας αναφέρω το άλλο JRPG που έχω τερματίσει. Αυτό είναι το Blue Dragon. Νομίζω ότι κάποιος μπορεί να κάνει την σύνδεση και να καταλάβει γιατί ήθελα να παίξω σώνει και καλά το Sand Land. Τι να κάνουμε; Η αγάπη είναι μεγάλη για τον sensei. Άσε που κάπου διάβασα ότι το video game του Sand Land είναι μία από τις λίγες φορές σε video game που ο Toriyama είχε στενή παρακολούθηση του project και έδινε κάποιες οδηγίες γι’ αυτό. Πώς τα πήγαμε όμως;
Ας πούμε με τι έχουμε να κάνουμε γενικά για να μιλήσουμε και για το αν το πετύχαμε. Το Sand Land είναι ένα action RPG που δίνει αρκετή έμφαση στα οχήματα. Αυτό είναι κάτι που γίνεται και στο manga και το anime της σειράς, και για όσους δεν ξέρουν γενικά τα οχήματα ήταν μεγάλη αγάπη του Toriyama. Προσωπικά αυτό μου άρεσε πολύ. Δεν είναι ότι δεν έχουμε και μάχες “σώμα με σώμα”, αλλά νομίζω ότι τα μεγάλα/κυρίως events του τίτλου είναι μάχες με οχήματα. Γράφοντας όμως αυτό, αμέσως μου ήρθαν στο μυαλό κάποιες μάχες “σώμα με σώμα” που είναι αρκετά σημαντικές για την πλοκή, οπότε ας πούμε ότι έχουμε να κάνουμε με 50/50 σε αυτόν τον τομέα.
Με αυτό στο κεφάλι καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι μόνο οι χαρακτήρες που πρέπει να αναβαθμίζουμε, αλλά και τα οχήματα. Στους χαρακτήρες έχουμε την κλασσική γραμμή, “ανεβαίνω level, παίρνω skill points, τα βάζω κάπου”. Στα οχήματα είναι λίγο διαφορετική η φασούλα, και πρέπει να ψάξεις για να τα “τελικιάσεις”. Εδώ μπαίνουν οι μηχανισμοί του crafting και του μαζέματος υλικών για ότι θες να αναβαθμίσεις ή να δημιουργήσεις γι’ αυτά. Μου άρεσε αυτός ο μηχανισμός, αλλά θα μου άρεσε ακόμα παραπάνω αν ήταν και λίγο πιο δύσκολο το game.
Ναι, το έβγαλα στο “normal”, αλλά για “normal” ήταν πολύ “easy” η φάση. Αν δεν κάνω λάθος οι φορές που πέθανα πρέπει να μετρούνται στο ένα χέρι. Δεν ξέρω τώρα αν αυτό είναι καλό ή κακό, αλλά για εμένα είναι κακό. Θα ήθελα λίγο παραπάνω δυσκολία, για να με βάλει ακόμα περισσότερο στο “τρυπάκι” να ψάχνω υλικά για να κάνω τα οχήματά μου καλύτερα.
Το επόμενο θέμα είναι και ο χάρτης, οποίος εμένα προσωπικά δε μου άρεσε. Δε μιλάω για τον χάρτη που παίζουμε, αλλά για τον χάρτη που μας κατατοπίζει στο που είμαστε, που πάμε, και τι έχουμε να κάνουμε σε αυτόν. Η περιοχές του τίτλου έχουν πολλά “πάνω, κάτω” και για κάποιο λόγο αυτό δε φαίνεται σχεδόν καθόλου στο χάρτη μας. Επίσης, δε μου άρεσε καθόλου το πως σου δείχνει τι έχεις κάνει και τι όχι από mapcleaning. Μετά από κάποια φάση χάθηκα, και είναι ένα από τα λίγα open world games που τελικώς δεν έκανα όλο το mapcleaning.
Η ιστορία είναι ωραία, και το ίδιο ωραίοι είναι και η χαρακτήρες. Για την πλοκή μπορώ να πω ότι το πάει παρακάτω από το manga και το anime, και βάζει χαρακτήρες, καταστάσεις και περιοχές με την “ευλογία” του sensei. Αυτό με κάνει να φαντάζομαι ότι κάποια πράγματα που βλέπουμε εδώ, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα και κάτω, θα είναι και αυτά που θα δούμε στη δεύτερη season του anime.
Η ιστορία είναι και αυτή που με κράτησε μέχρι το τέλος να πω την αλήθεια μου. Κάπου στις πέντε ώρες πριν από αυτό, ένιωσα κάποια κούραση. Δεν ήθελα να το αφήσω όμως, και γιατί θέλω να βγάζω ότι παίζω αλλά και γιατί η ιστορία και οι χαρακτήρες μου άρεσαν και ήθελα να δω το τέλος τους. Οπότε, πιστεύω ότι όσο και αν σου αρέσει το gameplay του τίτλου, από κάποια φάση και κάτω ίσως κουραστείς, όπως και εγώ. Δεν έχει και πολλά να δώσει.
Δηλαδή, OK, υπάρχει η ποικιλομορφία των οχημάτων, αλλά επειδή όπως είπα παραπάνω το game δεν είναι και πολύ δύσκολο, κάποια στιγμή θα βρεις τα τέσσερα – πέντε που σου αρέσουν και θα μείνεις εκεί. Ναι μεν, έχει και άλλα ο τίτλος, αλλά κανένας δε σε πιέζει να παίξεις με αυτά. Εδώ δεν ξέρω αν το λάθος είναι δικό μου ή των δημιουργών. Κάποιος θα πει ότι εγώ θα έπρεπε να αλλάξω πράγματα στο πως παίζω αν βαριόμουν, αλλά νομίζω ότι άλλα πολλά games έχουν αποδείξει ότι μάλλον αυτό δεν πάει έτσι. Υπάρχουν τίτλοι που σε κάνουν να ψάχνεις το κάτι διαφορετικό, γιατί αν πηγαίνεις με αυτά που ξέρεις μονό, δε θα δεις τερματισμό ποτέ. Εκεί νομίζω ότι είναι λάθος το Sand Land, και φυσικά δεν είναι το μόνο game που το κάνει αυτό, απλά γι’ αυτό μιλάμε τώρα.
Τελικώς, μου άρεσε αυτό που έπαιξα, και δε θα πω ότι κλαίω τα λεφτά μου. Δεν ήταν όμως αυτό που φανταζόμουν όταν το έβαλα να τρέξει για πρώτη φορά. Γι’ αυτό νομίζω ότι ο τίτλος χάνει “κάποιους βαθμούς” στο κεφάλι μου. Δεν είναι ότι έχουμε να κάνουμε με ένα κακό game, απλά δεν είναι και το καλύτερο JRPG. Κάπως έτσι θέλω να το πω.
Αυτά για το μικρό review, με κάποιες πληροφορίες που νομίζω ότι περιέχουν όλη την εμπειρία μου με τον τίτλο. Θα κλείσω τώρα να πάω να παίξω και άλλα indies! Να δούμε για τι θα πρωτομιλήσω την επόμενη Κυριακή. Όπως πάντα όμως πριν κλείσω να δώσω τις ευχές μου για μία καλή Κυριακή, καλή εβδομάδα, και τα φιλιά μου! 😘😗😙😚
