Coffee & Games 12.10.2025:
Ήρθε λοιπόν η ώρα. Μας τα έκανε όπως μας τα έκανε το Xbox την προηγούμενη εβδομάδα, αλλά σήμερα ήρθε η στιγμή. Αφού λοιπόν τελείωσα για πρώτη φορά το Silent Hill f, θέλω να γράψω κάποια πράγματα γι’ αυτό. Δε θα είναι μεγάλο το κείμενο. Αν κάπου υπάρχουν spoilers, έστω και μικρά θα βάλω επισήμανση. Γενικώς όμως, θα προσπαθήσω να τα αποφύγω.
Αυτή τη στιγμή πιστεύω βέβαια ότι όσοι ενδιαφέρονται για το game σίγουρα έχουν διαβάσει τα reviews. Ήθελα όμως να γράψω και εγώ την άποψή μου. Μία άποψη που αυτή τη στιγμή δεν είναι καθόλου η τελική για έναν και μοναδικό λόγο. Ακόμα και αν τελειώσεις τον τίτλο μία φορά, αυτό δε σημαίνει ότι τελείωσες μαζί του. Είναι από τα games σαν το Nier: Automata, που θέλουν σίγουρα τουλάχιστον ένα ακόμα πέρασμα. Οπότε ενδέχεται αυτή η άποψη να έχει αλλάξει μετά τον δεύτερο τερματισμό, πόσο μάλλον τον τρίτο ή ακόμα και το πέμπτο, αν αναλογιστούμε ότι ο τίτλος έχει πέντε διαφορετικά τέλη και κάποιος μπορεί να θέλει να τα δει όλα.
Πάμε με τα απλά πράγματα. Αυτά που σίγουρα είναι καλά. Yamaoka είσαι, μουσικάρα θα γράψεις. Ναι, η μουσική και γενικά ο ηχητικός τομέας είναι πολύ καλός, αν όχι άριστος. Ο Akira δε γράφει τη μουσική σε όλο το game, αλλά γενικώς έχουμε πολύ καλή μουσική. Εκεί που είναι ο παλιός συνθέτης της σειράς, νομίζω όμως ότι απογειώνεται το θέμα. Πραγματικά πιστεύω ότι μετά από κάποια χρόνια τα κομμάτια του μουσικοσυνθέτη που έχουμε εδώ, θα γίνουν και αυτά κλασσικά όπως σχεδόν όλες οι δουλειές του. Στα του voice over, επίσης έχουμε τρομερή δουλειά στα ιαπωνικά. Σε αυτή τη γλώσσα έπαιξα εγώ τον τίτλο, και νομίζω ότι είναι ότι καλύτερο και πρέπει να το δείτε και εσείς σε αυτή τη γλώσσα. Όλα είναι πολύ καλά λοιπόν όσον αφορά το τι ακούμε σε αυτό το game.
Στα του gameplay έχουμε λίγο ένα θεματάκι. Καταρχάς, δεν έχουμε καθόλου πυροβόλα όπλα. Ότι όπλο παίρνει η πρωταγωνίστρια, είναι melee. Αυτό από μόνο του κακό δεν είναι. Αυτό που το κάνει λιγάκι κακό όμως είναι η υλοποίηση. Καταλαβαίνω, ότι ήθελαν να το κάνουν κάπως δύσκολο και να μην είναι “βόλτα”, αλλά κάπου το έχασαν. Δυστυχώς από κάποια φάση και κάτω ίσως το σύστημα μάχης να κουράσει. Εμένα προσωπικά δε με κούρασε πολύ, αλλά θα καταλάβω κάποιον που θα μου πει το αντίθετο. Το καλό είναι ότι μπορείς να προσπεράσεις σχεδόν όλες τις μάχες στον τίτλο. Εκτός από κάποια boss fights και δυστυχώς αρκετά σημεία κατά το τέλος, μπορείς να μην παλέψεις με κανέναν εχθρό αν είσαι τόσο καλός στο να τους προσπερνάς. Αυτό δίνει πολύ την αίσθηση παλιών, καλών survival horror τίτλων. Δυστυχώς όμως είναι κάτι που νομίζω πως θα παραξενέψει και ίσως κουράσει αρκετούς από αυτούς που θα πιάσουν αυτό το game. Αν δεις αποσπάσματα της μάχης καταλαβαίνεις κιόλας γιατί κάποιοι previewers είπαν ότι παίρνει στοιχεία από soulslike τίτλους. Δεν είναι ακριβώς αλήθεια αυτό βέβαια, αλλά το καταλαβαίνεις γιατί το είπαν.
Ο παίχτης θα περιηγηθεί μεταξύ δύο κόσμων, όπως ξέρουμε πολύ καλά στη σειρά. Αυτή τη φορά έκαναν κάτι το πολύ διαφορετικό με τον “άλλον κόσμο”. Επίσης, κάτι που μπορεί να παραξενέψει και ίσως ξενίσει αρκετά κάποιους φίλους της σειράς. Εκεί όπως πάντα τα πράγματα είναι λίγο πιο τρομακτικά, ή τουλάχιστον εμένα έτσι μου φάνηκαν. Γενικώς όμως, δεν έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ τρομακτικό game, αλλά θα μιλήσω γι’ αυτό παρακάτω. Στον άλλο κόσμο είναι και τα περισσότερα boss fights του game. Είναι επίσης και οι περισσότερες φορές που θα κληθεί ο παίχτης να βρει τον δρόμο του ή να λύσει κάποιον γρίφο έχοντας όμως στο κατόπι του εχθρούς που για το έναν ή το άλλον λόγο δε θα μπορεί να σκοτώσει. Καλό είναι σαν σημείο; Καλό είναι, αλλά να πω την αλήθεια μου, προτίμησα τον κανονικό κόσμο. Δεν ξέρω γιατί. Ο “άλλος κόσμος” εδώ δε με ενθουσίασε και πολύ. Όταν όμως είμαστε στο χωρίο τα πράγματα αλλάζουν. Εκεί νομίζω, μαζί με τη μουσική του Yamaoka, είναι που ο τίτλος είναι πραγματικά “Silent Hill”.
Χέρι-χέρι όμως με τις δύο τοποθεσίες πάει και το γεγονός ότι πλέον δεν είμαστε στην πόλη του Silent Hill. Είμαστε την Ιαπωνία, και μάλιστα πολύ πιο πίσω χρονικά από οποιοδήποτε άλλο Silent Hill. Για ακόμα μία φορά θα πω, ότι καταλαβαίνω τους φίλους της σειράς που θα δυσανασχετήσουν με μία τέτοια επιλογή. Ακόμα και εγώ που δεν έχω μεγάλο πρόβλημα με αυτό, κάποιες φορές σκέφτομαι ότι μάλλον ήταν κακή επιλογή. Δυστυχώς για εμένα, το ότι είμαστε στην Ιαπωνία το κάνει πολύ ίδιο με τα Project Zero/Fatal Frame. Το κακό είναι ότι αν θέλω να παίξω Project Zero, θα παίξω Project Zero. Παίζω Silent Hill για κάτι άλλο. Από την άλλη όμως, αυτή η αλλαγή φέρνει νέο αέρα στη σειρά, και δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό να κράξω γι’ αυτό το γεγονός. Πόσες φορές να το δούμε αυτό το Silent Hill πχια; Έχουμε δει το παλιό, το νέο, την μία πλευρά, την άλλη πλευρά, τα νοσοκομεία, τα πάρκα, τα ορφανοτροφεία, τις παιδικές χαρές, τα ας τα πούμε μουσεία, ε, το γαμ*μένο…! Στο τέλος θα είναι τόσο μεγάλη η πόλη που δε θα βγάζει νόημα. Έλα όμως που τη σειρά τη λένε Silent Hill… Και, OK, ας μην είναι στο Silent Hill, δεν πρέπει να έχει κάποια σύνδεση όμως;
Και εδώ πάμε στο τελευταίο κομμάτι του μικρού κειμένου με τις πρώτες εντυπώσεις μετά τον πρώτο τερματισμό. Παιδιά, δεν κατάλαβα ”Χριστό” από το σενάριο! Ναι, ο τίτλος σου δίνει στοιχεία και είμαι σίγουρος ότι θα βγάζουν πολύ παραπάνω νόημα όταν καταλάβω τι παίζει. Στο πρώτο playthrough όμως είναι τόσο ανοιχτά στο τι συμπέρασμα θα βγάλεις από αυτά, που “ακουμπάει” το “δε σου λέω τίποτα για το σενάριο μου”. Θα καταλάβεις κάποια πράγματα σίγουρα, αλλά ακόμα και μέχρι το πρώτο τέλος, υπάρχουν χαρακτήρες, πλοκές κτλ, που δεν εξηγούνται. Αυτή τη στιγμή ας πούμε, έχω τουλάχιστον δύο χαρακτήρες στο κεφάλι μου που δεν ξέρω πραγματικά τι ρόλο βαράνε μέσα στο game. Νομίζω όμως ότι αυτό θα φτιάξει μετά το δεύτερο πέρασμα. Τουλάχιστον, αυτό έχω διαβάσει. Γι’ αυτό είπα και στην αρχή ότι το game αυτό αν το τερματίσεις μόνο μία φορά είναι σαν να έχεις παίξει το μισό. Διάβασα ότι από το δεύτερο playthrough και μετά, και ανοίγουν νέες περιοχές, με υλικό για την ιστορία του τίτλου, αλλά και κάποια cutscenes έχουν παραπάνω σκηνές με πληροφορίες και διαλόγους. Οπότε θέλω να πιστεύω ότι μετά τον δεύτερο μου πέρασμα, και ίσως το τρίτο κ.ο, θα καταλαβαίνω όλο και πιο πολύ το τι έγινε τελικά σε αυτό το game. Αυτό και πάλι είναι ένα στοιχείο που δεν ξέρω αν θα το εντάξω στα καλά ή στα κακά του τίτλου.
Από τη μία είμαι ωραίο γιατί υπάρχει αξία στο replayability. Από την άλλη, αν δε σου άρεσε η μάχη ή γενικά κάποια πράγματα μέσα στον τίτλο, μάλλον δε θα σου αρέσει και πολύ όταν μάθεις ότι πρέπει να ξαναπεράσεις τα ίδια. Ας το δούμε όμως, και μετά θα γράψω κάποια παράγραφο στο κείμενο που θα ετοιμάζω σαν τότε στο blog και θα πω κάτι για την τελική μου γνώμη για τον τίτλο. Λίγο πριν κλείσω, να κάνω και μία αναφορά για το πόσο τρομακτικό είναι το game. Δυστυχώς, και σε αυτό θα είμαι “κάθετος”, δεν είναι και τόσο τρομακτικό. Για να εξηγήσω τι εννοώ στους φίλους μου εδώ “έφτιαξα” τον εξής όρο. Νομίζω ότι ο τίτλος είναι “cool horror game”. Υπάρχουν κάποια games όπως τα Silent Hill, Silent Hill 2, Silent Hill 3, και 4, το Alan Wake 2, τα οποία είναι “άβολα” όταν τα παίζεις. Σε κάνουν και νιώθεις πως πρέπει να φύγεις από τον κόσμο τους γιατί είναι πολύ απειλητικός. Είναι και κάποια άλλα, όπως τα Dead Space, το Resident Evil 4 Remake – όχι το original, γιατί το original δεν ήταν καθόλου horror – τα οποία είναι “cool horror”. Είναι games που έχουν κάποιες τρομακτικές σκηνές εδώ και εκεί, αλλά γενικώς δε φοβάσαι και τόσο. Είναι περισσότερο “cool”, παρά “άβολα”. Ε, νομίζω ότι το Silent Hill f ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Αυτό είναι κακό; Για εμένα όχι, κάθε άλλο. Δε χρειάζεται όλα τα horror games να είναι άβολα. Και πάλι όμως θα ακούσω τον τρελαμένο με τη σειρά που θα ήθελε και το Silent Hill f να είναι το ίδιο άβολο με τα παλιά καλά Silent Hill games.
Πάμε για κλείσιμο και για σήμερα. Όπως είπα, νομίζω ότι έχω παίξει το μισό game, όποτε οι τόσες λέξεις είναι αρκετές. Μπορώ να πω όμως με βεβαιότητα ότι μέχρι στιγμής αυτό που παίζω εμένα μου αρέσει. Θα μπορούσε να είναι καλύτερο σε κάποια σημεία, αλλά δεν είναι ότι παίζω ένα κακό game. Ίσως αν δεν το έλεγαν “Silent Hill” να ήταν ακόμα καλύτερο στα μάτια μου. Δεν πειράζει όμως. Πάμε να το περάσουμε άλλες δύο με τρεις φορές, και θα τα πούμε τότε. Αν έφτασες μέχρι εδώ στο κείμενο, για ακόμα ένα ΣΚ σε ευχαριστώ πολύ!! Καλή συνέχεια για σήμερα, καλό Σαββατοκύριακο, και τα φιλία μου!! 😘😗😙😚
ΥΓ1. 1Κ Coffee and Games Live! Ναι, έφτασα τα χίλια αριθμημένα… Τι να πω; Ίσως κάποια άλλη φορά θα μιλήσω και γι’ αυτό, και για το game που διάλεξα γι’ αυτήν την περίσταση. Τέσσερα χρόνια και κάτι μετά το πρώτο livestream, εδώ είμαστε. Για να το γιορτάσω παίζω το αγαπημένο μου game EVER, Shadow of the Colossus. Μπες και δες, ο τίτλος γα*ει!!
ΥΓ2. Οι φωτογραφίες είναι όλες από τα δικά μου playthrough.
