Coffee And Games 07.04.2024:
Μη φοβάσαι, δεν έχει να κάνει με τη φωτογραφία το κείμενο σήμερα. Δε θα ξαναμιλήσω για το Batman: Arkham City. Τελείωσα μία φορά το Banishers, όποτε νομίζω ότι ήρθε η ώρα να πω τα τελευταία μου λόγια για τον τίτλο. Πριν πάμε σε αυτό όμως ας πω και δύο λόγια τη φωτογραφία στα γρήγορα.
Τρέχει ακόμα στα livestreams το Batman: Arkham City. Έχουμε μπει στο map cleaning. Συνήθως δεν τα κάνω αυτά στα streams, αλλά στο Arkham City το map cleaning έχει να κάνει με πράγματα που δίνουν λίγο παραπάνω “τυράκι” στην πλοκή του τίτλου. Είμαι λοιπόν σχεδόν αναγκασμένος να το κάνω και αυτό. Το κύριο θέμα στα livestreams είναι να δούμε ότι μπορούμε παραπάνω από την πλοκή της εκάστοτε σειράς, όποτε πρέπει να το κάνουμε και εδώ.
Και καλά το Arkham City είναι διαχειρίσιμο στο map cleaning, πολύ φοβάμαι το Arkham Knight… Έχουμε όμως δύο games πριν από αυτό οπότε όταν φτάσουμε με το καλό εκεί ίσως να έχω κουραστεί τόσο πολύ που να τα πάω όλα με walkthrough και να πάει να γα**θεί! Στην τελική, σε όλα -εκτός του Arkham Knight- έχω κάνει το map cleaning μόνος μου όταν είχαν βγει. Ήμουν μικρός και είχα χρόνο. Επίσης, τότε δε μου άρεσε να βλέπω οδηγούς για το οτιδήποτε, οπότε όλα βγήκαν καθαρά με ψάξιμο και υπομονή. Δε με καίει πλέον και πολύ να τα ξανακάνω όλα μόνος μου λοιπόν.
Εξαιτίας αυτού του map cleaning έχει μείνει πίσω και το Dragon’s Dogma 2. Έχω παίξει καμία ώρα. Το session ήταν γύρω στις δύο βέβαια. Όπως καταλαβαίνετε, μου πήρε περίπου μία ώρα να φτιάξω χαρακτήρα και pawn. Γυρνώντας στον Batman, νιώθω ότι είναι λίγο βαρετό απλά να βλέπει κάποιος εμένα στα livestreams να κάνω μόνο “Riddle stuff” στο Arkham City, έτσι κάνω κάποιο map cleaning και τώρα που δεν έχω streams.
Από την άλλη για κάποιο λόγο το map cleaning του Arkham City με ηρεμεί. Δεν ξέρω τι γίνεται και γιατί. Απλά όταν ανοίγω κονσόλα, και ξέρω ότι έχω να κάνω με αυτό, κάτι με τραβάει. Δε μιλάω για το πόσο καλό μου κάνει μετά τη δουλεία. Νιώθω ότι κάνω κάτι αξιόλογο με τη ζωή μου! 😆😆
Πάμε στο θέμα μας όμως, γιατί θέλω να το κρατήσω όσο γίνεται πιο μικρό το κείμενο. Γενικά, θέλω να γυρίσω στα μικρά κείμενα στη στήλη. Θέλω να πάρω όσο περισσότερο χρόνο μπορώ για να παίζω και μετά να μιλάω γι’ αυτά που παίζω. Τερμάτισα μία φορά το Banishers: Ghosts of New Eden και όπως υποσχέθηκα θα γράψω κάποια τελευταία λόγια για τον τίτλο.
Γενικά, η γεύση που σου αφήνει το game είναι αυτή του ότι όλα τα άλλα τώρα είναι λίγα μπροστά του. Είναι κάποιοι τίτλοι που όταν τους βγάλεις, μένεις και κοιτάς την οθόνη χωρίς να ξέρεις τι να κάνεις. Δεν έχει να κάνει καθόλου με το αν το game αυτό είναι το “10 το καλό”. Το Banishers δεν είναι τέλειο. Έχει πολλά και διάφορα προβλήματα. Κάποια εξαιτίας των developers του, κάποια εξαιτίας του budget του. Εγώ όμως μόνο καλά λόγια έχω να πω για τον τίτλο αυτόν.
Πήρα ένα από τα τέσσερα ή πέντε τέλη του, το όποιο -ω, τι έκπληξη- με έκανε να κλάψω. Δεν ξέρω τι “μαγικά” κάνουν στην Don’t Nod αλλά οι ιστορίες τους είναι το κάτι άλλο. Στο δικό μου τέλος έγινε αυτό που έγινε, και φαίνεται να κολλάει τόσο πολύ με τους χαρακτήρες και την όλη ιστορία τους. Δεν ξέρω αν είμαι εγώ που το βλέπω έτσι. Νομίζω όμως, ότι δε θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερο τέλος για αυτούς του δύο πρωταγωνιστές. Τέλος, που είναι ναι μεν καλό, αλλά είναι πολύ στενάχωρο. Εξού και τα λίγα δάκρια από εμένα.
Έχουμε λοιπόν, μία ωραία ιστορία, με ωραίους χαρακτήρες και πιστευτούς -σχεδόν- παντού, σε έναν ωραίο κόσμο, με ένα αρκετά ωραίο gameplay. Εδώ μπαίνει λίγο το budget που ανέφερα παραπάνω. Δυστυχώς, δεν είναι God of War (2018), αν και θέλει πολύ να είναι. Αυτό δεν το κάνει κατώτερο του GoD σε πολλά, παρά μόνο σε κάποια λίγα τεχνικά. Ας πούμε πχ, ο Red δεν έχει το πλούσιο animation του Kratos. Αρκετά γρήγορα στον τίτλο θα βλέπεται τους χαρακτήρες να κάνουν τις ίδιες και τις ίδιες κινήσεις.
Το ίδιο θα ακούσετε και στους διαλόγους που κάνουν μεταξύ τους όταν δεν έχουν να πουν κάτι που έχει άμεση σχέση με την κεντρική ιστορία. Σε καμία περίπτωση δε λέω ότι αυτοί είναι κακοί. Ίσα – ίσα που σου περνούν στο έπακρο την σχέση των δύο πρωταγωνιστών μεταξύ τους. Απλά, από κάποια φάση και κάτω θα τους ακούτε να λένε τις ίδιες ατάκες όταν κάνετε κάποια ίδια κίνηση κτλ. Στο θέμα των ηθοποιών γενικά στο Banishers δεν έχω να πω τίποτα κακό. Είναι πολύ καλοί όλοι τους, με αποκορύφωμα τους δύο πρωταγωνιστές. Υπήρξαν στιγμές που δεν κοιτούσα την οθόνη γιατί έπινα καφέ ή κάτι, και καταλάβαινα τα συναισθήματα των χαρακτήρων απλά και μόνο ακούγοντας το διάλογο των ηθοποιών.
Για τα του gameplay τα έχω πει πάνω – κάτω. Action σαν τα τελευταία GoD, με το δικό του χαρακτήρα όμως. Ωραίες μάχες, αλλά μπορώ να πω ότι στο normal ήταν αρκετά εύκολες. Ακόμα και στα bosses. Τα bosses είναι πολύ όμορφα και διαφορετικά μεταξύ τους. Για ακόμα μία φορά όμως μπαίνει το budget και αυτά είναι λίγα σε σχέση με τη διάρκεια του τίτλου.
Στο μεγαλύτερο μέρος όμως του game θα λύνετε υποθέσεις στοιχειωμάτων. Είναι αρκετές αυτές -δεν θυμάμαι το ακριβή αριθμό- είναι όμως όλες τελείως διαφορετικές μεταξύ τους. Αυτό είναι αρκετά εντυπωσιακό για εμένα. Δεν ξέρω τι σεναριογράφους έχουν στην ομάδα τους, αλλά το να γράφεις πάνω από είκοσι διαφορετικές υποθέσεις φαντασμάτων, που όλες να έχουν κάτι άλλο να δώσουν, θεωρώ ότι είναι κάτι το πολύ δύσκολο.
Τέλος, έχουμε και το map cleaning του Banishers. ΟΚ, δεν ήταν κάτι το φοβερό από μόνο του. Προσοχή εδώ μιλάω καθαρά για map cleaning και όχι κάτι από τις side missions που έχεις να βγάλεις. Ήταν όμως αρκετά διασκεδαστικό και αυτό. Ίσως το μόνο κακό, ήταν οι τυχαίες μάχες με εχθρούς, που όταν ψάχνεις να βρεις κάτι συγκεκριμένο ήταν απλά εκεί για να σου σπάνε λίγο τα νεύρα.
Τώρα αν και πότε θα υπάρξει κάποια συνέχεια δεν το ξέρουμε ακόμα. Είναι δύσκολο πάντως. Ειδικά αν σκεφτείς το τέλος που πήρα, που μάλλον είναι και το “καλό”/σωστό τέλος. Μακάρι να υπάρξει κοινό γι’ αυτόν τον τίτλο. Μόνο και μόνο σεναριακά κάνει πολύ καλά πράγματα που δεν τα βλέπουμε “κάθε μέρα” στη βιομηχανία αυτή. Σίγουρα όμως από εμένα είναι ένα μεγάλο και με κεφαλαία “ΝΑΙ”! Πάρτε το, και παίξτε το. Το Banishers είναι ένας από τους λίγους τίτλους που θα λέω και θα ξαναλέω ότι πρέπει να το παίξουν όσοι περισσότεροι γίνεται. Αξίζει και τα χρήματά σας, και το χρόνο σας.
Πάμε όμως για κλείσιμο για να μείνει και μικρό το κείμενο όπως είπα. Εδώ να πω βέβαια ότι αν υπάρξει κάποιο καλό θέμα που θα πρέπει να ψάξω λίγο παραπάνω, ίσως γυρίσω και πάλι σε κάποιο λίγο πιο μεγάλο κείμενο. Προς το παρόν όμως ο χρόνος είναι λίγος, και όπως είπα σε προηγούμενο κείμενο, δε θέλω να φτάσω και πάλι στο να γράφω για games περισσότερο απ’ ότι τα παίζω. Θα τα ξαναπούμε την επόμενη Κυριακή με κάτι άλλο, που να πω την αλήθεια μου, δεν έχω βρει ακόμα! Τις ευχές μου για μία καλή Κυριακή, καλή εβδομάδα, και τα φιλιά μου! 😘😗😙😚
