Map-Cleaning και Open World Games

Coffee and Games 09.01.2022:

Συνεχίζω ακάθεκτος τα map-cleaning games με το Dragon Ball Kakarot. Ε, δεν υπήρχε περίπτωση να μην το πιάσω αυτό το game κάποια στιγμή. Περίμενα να πέσει η τιμή του σε κάτι “λογικό”. Όταν αυτό έγινε το “τσίμπησα”! Έπρεπε. Το game ας πούμε ότι τα πάει καλά στο RPG κομμάτι του… Αλλά και πάλι δεν είμαι 100% σίγουρος. Είναι δύσκολο η αλήθεια είναι να κάνεις ένα εντελώς “RPG-RPG” τίτλο Dragon Ball. Περισσότερο εξαιτίας της φύσης του anime. Εδώ πιστεύω ότι τα πήγαν αρκετά καλά με αυτά που είχαν τα παιδιά της CyberConnect2. Αν εξαιρέσεις το ότι φοβάμαι πως θα χαλάσει το “B” στο μοχλό μου…

Με αφορμή αυτό το game θα ήθελα να μιλήσω σήμερα για τα open world games. Είναι μία κατηγορία που εγώ αγαπώ πολύ. Κάθε χρόνο θα πιάσω ένα ή δύο σίγουρα. Και τις περισσότερες φορές θα είναι τίτλοι που θα πάω μέχρι το τέρμα σε όλα. Το map-cleaning είναι κάτι που μου αρέσει. Το περίεργο είναι ότι δεν μου αρέσει σε όλα τα open world games και προσπαθώ να βρω το λόγο.

Η λογική μου, μου λέει ότι είναι αρκετά δύσκολο να φτιάξεις ένα τέτοιο game και να το γεμίσεις με πολλά διαφορετικά πράγματα να κάνει ο παίκτης. Με αυτό θέλω να πω ότι έχουμε έναν πεπερασμένο όγκο δεδομένων που μπορεί να είναι το κάθε game. Μέσα σε αυτά οι προγραμματιστές πρέπει να έχουν τα πάντα. AI, τοποθεσίες, μηχανισμούς του gameplay, μουσική, ήχους κτλ. Όταν λοιπόν έχεις να “γράψεις” έναν μεγάλο κόσμο οι μηχανισμοί σου στο gameplay δε μπορούν να είναι τόσο διαφορετικοί ο ένας με τον άλλον. Όπως συμβαίνει στα περισσότερα open world.

Εδώ να πω ότι μπορεί να κάνω και λάθος. Μπορεί να είναι απλά τεμπελία ή και θέμα χρόνου. Μπορεί αν είχαν οι άνθρωποι δέκα χρόνια για να κάνουν ένα game να το γέμιζαν με διαφορετικές δραστηριότητες και gameplay σε κάθε σπιθαμή του. Πιστεύω είναι ότι λίγο πολύ όλα τα παραπάνω πάντως. 

Με αυτό στο μυαλό περνάω στο αρχικό ερώτημα. Τι είναι, λοιπόν, αυτό που μας κρατάει να κάνουμε map-cleaning όλο το χάρτη του The Witcher 3 αλλά όχι των Assassin’s Creed(s). Η απάντηση που έρχεται κατευθείαν στο μυαλό είναι η ιστορία και ο κόσμος. Και ναι, αυτό είναι ένα μεγάλο μέρος. Το Witcher ας πούμε έπαιζε πολύ καλά με αυτό και έντυνε τα sidequests του με ωραίες ιστορίες που σε τραβούσαν να τα κάνεις όλα. Παρόλο που στο 99% των περιπτώσεων απλά πηγαίνεις κάπου και σκοτώνεις ένα τέρας. 

Αν όμως κάτσετε και κάνετε όλα τα εικονίδια του χάρτη και σε αυτό το game πάλι έχουμε μιας λίγο απλής μορφής map-cleaning. Εδώ να πω ότι έπαιξα το game στο normal, οπότε δεν ξέρω αν το παραπάνω challenge του hard αλλάζει κάτι εδώ και εκεί. Δεν νομίζω όμως, μιας και τα εικονίδια κι εκεί τα ίδια θα είναι. Το μόνο που θα αλλάζει είναι η αντιμετώπιση του παίκτη στη μάχη με τα τέρατα, φαντάζομαι… 

Κάνοντας και το map-cleaning στα τελευταία Assassin’s (πλην του Valhalla που δεν το έχω πιάσει ακόμα) δεν είδα κάποια τεράστια διαφορά. Βέβαια θα μου πεις το Witcher 3 είναι το πρώτο καθαρά open world game που φτιάχνει η CD Projekt RED. Το Origins είναι το 234234ο open world που φτιάχνει η Ubi. Κάτι θα έπρεπε να έχουν κάνει με αυτό. Το πολύ κακό στην περίπτωση της Ubi είναι ότι το είχαν βρει σε κάποια φάση. Στην τριλογία του Ezio ή και στο Black Flag. Κάπου στην πορεία όμως το ξανάχασαν από μόνοι τους…

Κάτι που δεν μπορείς να πεις για την CD Projekt RED. Μπορείς να προσάψεις όσα κακά θες για το Cyberpunk 2077 αλλά δεν μπορείς να πεις τίποτα για την ιστορία του και τα sidequests του, όπως και για το map-cleaning του. Αν όχι εφάμιλο του Witcher 3 είναι, για εμένα αν θέλετε, καλύτερο. Ίσως βέβαια να με γοητεύει και περισσότερο ο κόσμος του δεν ξέρω…

Μετά υπάρχουν περιπτώσεις σαν του Evil Within 2. Που δεν είναι open world full. Έχει μικρούς χάρτες που αν θες ψάχνεις. Όταν το σενάριο σε πάει παρακάτω αυτό ήταν. Ότι βρήκες, βρήκες. Σε αυτό μπαίνει για ακόμα μία φορά ο παράγοντας lore και ιστορία. Μετά τον πρώτο χάρτη καταλαβαίνεις ότι υπάρχουν σημεία όπου το game θα σου δώσει μία μικρή ιστορία. Κάτι σαν το Witcher 3 δηλαδή. Εδώ το διαφορετικό είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μια μικρή ιστορία τρόμου. Όπως είναι και λογικό βέβαια, εξαιτίας της φύσης του game. 

Αυτά με ωθούν ακόμα πιο πολύ να ψάξω. Συγκεκριμένα το game για το οποίο μιλάω εδώ με έκανε ένω “φοβόμουν” (ίσως και να μην χρειαζόταν εισαγωγικά αυτό!) να ψάξω για τα πάντα στους χάρτες του. Γιατί πολύ απλά αν φύγω ότι έχασα, το έχασα. Τέλος. Και αυτό είναι κάτι που με “τρελαίνει” και με ωθεί να κάνω το map-cleaning μου νωρίς, νωρίς για να είμαι σίγουρος ότι θα δω ότι έχει να μου δώσει το game. 

Τέλος υπάρχουν και περιπτώσεις σαν το Red Dead Redemption 2. Ένα open world game που δεν σε γεμίζει με σημαιάκια και μ**ακίες στο minimap σου. Το όποιο map-cleaning γίνεται οργανικά και “φυσικά” μέσα από το gameplay. Ότι βρήκες και έκανες το έκανες. Ότι δεν βρήκες “τα ‘πάμε”! Ωραίος τρόπος και αυτός. Δεν σε κουράζει/αγχώνει σαν παίκτη. Εμένα όμως τελικά δεν με τράβηξε και τόσο. Μετά το τέλος του RDR 2 ήταν πολύ λίγα αυτά που έκανα για να δω τι παίζει αν τα κάνεις. Κάτι που σημαίνει ένα πράγμα και μόνο. Απλά δεν δουλεύει σε εμένα αυτό. Κάλλιστα μπορεί ο καθένας να τη βρίσκει έτσι. 

Νομίζω ότι αυτές οι τρεις είναι η κατηγορίες open world games. Τρεις που γίνονται τέσσερις αν πεις ότι στην πρώτη έχουμε τον “μούφα” τρόπο των Assassin’s και τον “ωραίο” τρόπο της CD Projekt. Πριν κλείσω όμως με το θέμα θα ήθελα να πω και κάτι άλλο. Κάτι που έχει να κάνει με μία διαπίστωση που έχω στο μυαλό μου. Η οποία, βέβαια, μπορεί να είναι και λάθος. Στο σημείο που έχουμε φτάσει πλέον βλέπεις ότι οι περισσότεροι ΑΑΑ τίτλοι που βγαίνουν ανήκουν σε μια κατηγορία open world. Σαν να έχουμε χάσει τα games που “απλά” περνάς ένα level και πας παρακάτω στο επόμενο. 

Πιστεύω, λοιπόν, ότι οι εταιρείες ή τα στούντιο πλέον αρέσκονται σε αυτό για δύο λόγους. Πρώτον το καλό PR του να πεις “το game μου κρατάει 234132 ώρες”. Βέβαια το τι είναι αυτές οι 234132 ώρες είναι άλλη κουβέντα. Δεύτερον, μάλλον έχουν γίνει από λίγο εως πολύ “τεμπέλιδες”. Σκέψου λίγο, πιστεύω ότι είναι πολύ πιο δύσκολο να φτιάξεις ένα game με διαφορετικά levels που να κρατάει μια “αποδεκτή” ώρα και να το στήσεις έτσι που να έχεις το ενδιαφέρον του παίκτη σου εκεί πάντα. Πάλι όμως μπαίνει και ο παράγοντας χρόνος κάπου εδώ. Ε, δεν έχουν όλοι τον χρόνο και το budget από την εταιρεία publish τους να κάνουν ότι θέλουν. 

Όπως και να το κάνεις θέλει λίγο παραπάνω σκέψη για να φτιάξεις διαφορετικά levels. Πρέπει να έχεις άλλο concept στο κεφάλι σου κάπως. Άλλη μουσική. Άλλους εχθρούς, ίσως. Και άλλα πολλά. Και όλα αυτά να είναι “ενωμένα” με μια κεντρική ιστορία που ο πρωταγωνιστής έχει κάποιο λόγο που κάνει αυτά που κάνει σε διαφορετικές περιοχές κάθε φορά. 

Τα τελευταία δεν τα λέω ως δικαιολογία. Δεν δικαιολογώ τις εταιρείες, ειδικά από τι στιγμή που θέλουν για ακόμα μια φορά να ανεβάσουν τα χρήματα που δίνουμε ανά τίτλο. Απλά το αναφέρω. Σίγουρα θα πρέπει να κάτσουν τον κ**ο τους λίγο παραπάνω για να φτιάξουν ένα game κάπως έτσι. Από την άλλη όμως όταν μου ζητάς τα λεφτά που μου ζητάς καλό θα ήταν να έχεις κάνει και το “ένα βήμα” παραπάνω. Απλά και μόνο για να σου δώσω και εγώ και το “κάτι παραπάνω” που μου λες ότι χρειάζεσαι! 

Άλλη κουβέντα τα οικονομικά και την έχω κάνει σε δύο παλιά κείμενα. Spoiler alert, λογικά κάποια στιγμή θα κλείσω και εκεί την “τριλογία” όπως με τα Day-One Patch. 

Αυτά τα λίγα και για σήμερα. Αν και δεν έβγαλα συμπέρασμα τελικά. Μάλλον είναι αυτό που είναι. Πολλά μπορεί να σε τραβάνε σε ένα map-cleaning και, σίγουρα, πολλά είναι αυτά που σε αποθούν. Παρόλα αυτά δεν μπορώ να πω και κάτι κακό για καμία από τις δύο περιπτώσεις. Και στην μία και στην άλλη εγώ, σχεδόν, πάντα θα τα κάνω όλα όποτε… Με λες και καταναγκαστικό! 

Τα φιλιά μου και καλή εβδομάδα!! 😘 😗 😙 😚