Coffee And Games 10.03.2024:
Είχα στο σχέδιο να βγει ανώδυνα το σημερινό C&G με την παρουσίαση του Xbox για τους 3rd party τίτλους που ήθελε να δείξει. Είχαμε όμως άσχημα νέα εξ’ Ανατολής και δεν μπορούσα να μην πω δύο λόγια. Νομίζω ότι ηλίου φαεινότερο ότι το Dragon Ball για εμένα δεν είναι απλά “ένα ακόμα anime”. Είστε σε ένα blog που το URL του λέει “byVegetaJr”, το γαμ***νό δηλαδή! Ναι, θέλω και πρέπει να πω κάποια πράγματα που έχουν να κάνουν με το Akira Toriyama.
Κοίτα, η πιο εύκολη δουλειά θα ήταν να πιάσω το Wiki και να μεταφράζω. Νομίζω όμως ότι υπάρχουν πολύ καλύτεροι κειμενογράφοι γι’ αυτό, plus αρκετά καλά videos στο YouTube. Οπότε να το γράψω από τώρα, αυτό το κείμενο δε θα είναι αναδρομή στη ζωή και το έργο του Akira Toriyama. Δεν υπάρχει ανάγκη για κάτι τέτοιο, και να πω την αλήθεια δε με ενδιαφέρει να κάνω κάτι τέτοιο τώρα.
Οπότε που πάμε μετά από εδώ; Πάμε στο τι σημαίνει για κάποιον σαν και εμένα το Dragon Ball; Ίσως. Θα μπορούσα να πω ότι είναι κάτι αδιάφορο για πολύ κόσμο, αλλά δε πειράζει. Είναι το ίδιο αδιάφορο όπως εκείνο το κείμενο που είχα κάνει για τον Jordison μία φορά στο blog. Βέβαια, το καλό για τη στήλη είναι ότι ο Akira Toriyama έχει αρκετή σχέση και με τα videogames. Όχι την “κοντινότερη”, αλλά σίγουρα έχει δουλέψει σε αρκετούς μεγάλους, και ιστορικούς τίτλους. Βέβαια, δεν έγινε διάσημος από εκεί. Εγώ δεν τον γνώρισα από εκεί.
Το “τον γνώρισα” μπορεί πολύ άνετα να μπει σε εισαγωγικά. Ποτέ μου δεν τον γνώρισα. Ήξερα τις δουλειές του όμως. Είναι ένας από αυτούς τους ανθρώπους που με επηρέασε πολύ, χωρίς να του έχω μιλήσει ποτέ από κοντά. Ακόμα, ακόμα, χωρίς να τον ξέρω μέσα από συνεντεύξεις κτλ. Για το μέτρο που έχει επηρεάσει αυτός ο άνθρωπος τη ζωή μου, είναι πολύ περίεργο το πόσο λίγα γνωρίζω γι’ αυτόν. Θέλω να πω, πχ για τον Jordison -που ανέφερα παραπάνω- γνωρίζω πολλά περισσότερα. Δεν έχει να λέει κάτι αυτό όμως.
Το Dragon Ball ήρθε στη ζωή μου -όπως και κάθε ανθρώπου που είναι στην ηλικία μου φαντάζομαι- μέσω της τηλεόρασης. Και όπως κάθε φορά, δε με γοήτευσε ο πρωταγωνιστής που “κάνει τα πάντα”. Γενικά νομίζω ότι έχω πολύ λίγους φανταστικούς κόσμους που μπορώ να πω ότι μου αρέσει ο πρωταγωνιστής περισσότερο από κάποιον άλλον χαρακτήρα, και γι’ αυτό ίσως μία αιτία να είναι και το Dragon Ball. Είχα πολλά νεύρα μικρός όταν όλοι αναφέρονταν σε αυτό σαν το “Son Goku” και όχι με το πραγματικό του όνομα. Όπως είναι φυσικό και νομίζω καταλαβαίνετε, αυτό γινόταν γιατί ο αγαπημένος μου χαρακτήρας δεν ήταν το Goku. 😅
Δεν ξέρω γιατί πάντα με γοητεύουν παραπάνω οι villains που τελικά γίνονται heroes. Από πολύ μικρός, από την πρώτη φορά που είδα Power Rangers πχ -και εκεί ήταν η αγάπη με τον Tommy σαν χαρακτήρα, ποτέ δε μου άρεσαν αυτοί που είναι καλοί, και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Μάλλον δε βρίσκω κάποια εξέλιξη σε αυτούς τους χαρακτήρες. Καλός και σπουδαίος ήταν από την αρχή, καλός και σπουδαίος είναι μέχρι το τέλος. Αυτός όμως που αρχίζει σαν κάτι άλλο και γίνεται “ηρωικός” με το δικό του τρόπο στην πορεία, είναι κάτι που πάντα με μαγεύει.
Ε, κάπως έτσι ήρθε και η τρέλα με τον Vegeta. Για κάποιο λόγο όμως δεν ήταν απλά ο επόμενος αγαπημένος φανταστικός χαρακτήρας. Για κάποιο λόγο ο Vegeta έκατσε καλά στο κεφάλι μου. Ίσως ήταν και η φάση τέτοια που βοήθησε, δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι σίγουρα έχω πάρει στοιχεία αυτού του φανταστικού χαρακτήρα στο δικό μου χαρακτήρα ως άνθρωπος. Είναι λίγο περίεργο να το λες, και ίσως φαντάζει ηλίθιο για κάποιους, αλλά είναι αλήθεια.
Ήμουν τόσο τρελαμένος με τον χαρακτήρα που από τότε είχα βγάλει αυτό το nickname που χρησιμοποιώ μέχρι και σήμερα. Vegeta Junior, για όποιον δεν το έχει καταλάβει μέχρι τώρα! Αυτό είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο, που όταν ήμουν φοιτητής απλά συστηνόμουν σε κόσμο με το όνομα “Vegeta”. Υπήρχαν ή και ίσως υπάρχουν ακόμα άτομα που γνώρισα στην Κοζάνη -σε εκείνη την περίοδο της ζωής μου- που δε γνωρίζουν ή γνώριζαν το πραγματικό μου όνομα. Μάλιστα ένας κολλητός για να τους τρολάρει έλεγε ότι με λένε Νίκο για κάποιο λόγο! 😆 Ναι, δε με λένε Νίκο btw.
Σαν τότε όμως η αγάπη έμενε σε αυτό που είναι το Dragon Ball και οι χαρακτήρες του, γνωρίζοντας ότι το manga και το anime είχαν τελειώσει. Δε θα ξεχάσω ποτέ το πως περιμέναμε κάθε καινούργιο υλικό από το Dragon Ball σαν τρελοί. Τα σαν τότες καινούργια games σε PlayStation 2 -Budokai, τα άλλα σε Game Boy Advance -The Legacy of Goku. Ακόμα, ακόμα, δε θα ξεχάσω ποτέ όταν ανακάλυψα για πρώτη φορά την ύπαρξη του Dragon Ball Heroes -arcade τίτλου που κυκλοφορεί μόνο στην Ιαπωνία, ή του Dragon Ball Online -τίτλος που υπάρχει πλέον καθαρά και μόνο εξαιτίας δουλειάς που κάνουν fans πάνω του. Τα αφήνω όμως όλα αυτά στην άκρη για τώρα και ας πιάσουμε το καινούργιο υλικό που μας ήρθε από τον ίδιο το Toriyama.
Κάπου τότε είχε βγει και η live action ταινία του Dragon Ball, η οποία είναι καθαρά για τ’ ανάθεμα! Κάπου τότε είχε τρελαθεί ο Akira Toriyama με αυτό που είδε λένε οι πηγές, και ήθελε να φτιάξει κάτι ακόμα για το Dragon Ball, απλά και μόνο για να μη μείνει ως τελευταίο δημιούργημα με το όνομα της σειράς αυτή η live action ταινία. Εκεί έκανε και κάτι συνεργασίες με το Jump -όπως έκανε και με όλα του manga- και κάπου, κάπως, κάποτε είχαμε συνέχεια στο Dragon Ball.
Ήρθαν οι δύο anime ταινίες -Battle of God και Resurrection F, και το πράγμα πήρε το δρόμο του. Πήγαμε στο anime του Super, είδαμε το manga του Super -αν και αυτό είναι άλλον καλλιτέχνη, καινούργιες canon anime ταινίες, και τέλος ξέρουμε ότι φέτος θα δούμε ένα ακόμα καινούργιο anime με την ονομασία Dragon Ball Daima. Σε όλα αυτά λίγο-πολύ είχε βάλει το χέρι του ο Akira Toriyama. Με το Daima συγκεκριμένα να είναι και η πρώτη του δουλεία που είναι τόσο κοντά σε anime Dragon Ball, μιας και αυτό θα βγει για να γιορτάσει τα 40 χρόνια της σειράς.
Τώρα το θέμα είναι, όλα αυτά χωρίς τον Toriyama να “κρατάει” κάποια “λουριά” από πίσω, που θα πάνε; Θα δούμε “45 anime” και “52 ταινίες”; Γιατί πραγματικά για όλους τους εμπλεκόμενους, το Dragon Ball είναι “η κότα με τα χρυσά αυγά”, και ο λόγος που κάπως κρατιόταν αυτό ήταν ο Akira Toriyama…
Τώρα, κάποιοι θα πουν ότι δεν ήταν καλό αυτό το καινούργιο υλικό. Εμένα προσωπικά μου άρεσε, και πιστεύω ότι και το Daima θα μου αρέσει. Ίσως να φοράω τα γυαλιά της αγάπης μου για το Dragon Ball, αλλά τι να σου πω; Είμαι από τους λίγους που τους αρέσει πολύ, πολύ, πιο πολύ ο η εκδοχή του Broly από την ταινία που έγραψε ο Akira Toriyama -και τον έκανε canon πλέον- πάρα αυτή που είχαμε στις OVA/non-canon anime ταινίες του ‘90. Και εκεί μου άρεσε ο χαρακτήρας, αλλά η εκδοχή που έχουμε τώρα μου αρέσει περισσότερο.
Το ίδιο μου αρέσει και το manga του Super, έχει ξεπεράσει κατά πολύ το anime πλέον. Σίγουρα δεν είναι καλύτερη δουλεία από αυτή που έχει κάνει ο Toriyama σε πολλαπλά επίπεδα, αλλά είναι μία ευχάριστη συνέχεια των χαρακτήρων και των περιπετειών τους. Κάτι που άνοιξε και το Σύμπαν του Dragon Ball πολύ. Βέβαια, αυτό το είχε κάνει ο Toriyama ήδη από το Battle of Gods.
Στα games τώρα. Είχαμε τελικά μίας μορφής μεταφορά του Dragon Ball Heroes και στη Δύση, σε Steam και Nintendo Switch. Τα Xenoverse έφεραν ακόμα πιο κοντά σε εμάς τους χαρακτήρες από αυτό το Σύμπαν του Dragon Ball. Μιλώντας γι’ αυτό το Σύμπαν να αναφέρω ότι τα games αυτά έχουν ένα δικό τους κόσμο, που τον ονομάζουν Xeno. Εκεί είναι ΟΛΑ canon. Θέλω να πω, anime ταινίες, το Dragon Ball GT, κάποιοι villains που ήταν αποκλειστικά σε games, τα διαφορετικά μέλλοντα κτλ.
Για τα games συγκεκριμένα δε γνωρίζω αν είχε μεγάλη ανάμειξη ο Akira Toriyama, αλλά σίγουρα βοήθησε σε σχεδιασμό χαρακτήρων -όπως για την Android 21. Αυτό το έχει κάνει και για άλλα videogames. Συγκεκριμένα πρέπει να αναφέρω το Chrono Trigger -που είναι ένα από τα καλύτερα JRPG, και το Blue Dragon -που είναι το πρώτο JRPG που εγώ τερμάτισα ποτέ μου.
Μετά έχουμε και το card game. Γι’ αυτό έχω μιλήσει κάποιες φορές. Είναι μεγάλη η αγάπη μου. Τώρα ένα παραπάνω, μιας και έχω βρει μία μικρή κοινότητα και παίζουμε πρωταθλήματα εδώ. Εκεί και αν γίνεται χαμός.
Όλα αυτά για να σας δώσω να καταλάβετε πόσο πολύ αγαπώ αυτή τη δημιουργία. Πόσο πολύ αγαπώ αυτόν τον κόσμο. Το θέμα είναι ότι ακόμα και πριν φοβόμουν για το που το πάνε, τώρα με τον θάνατο του Toriyama φοβάμαι δέκα φορές περισσότερο. Είναι πολλά τα λεφτά… Η μεγαλύτερη όμως ανάγκη που με ώθησε στο να γράψω αυτό το κείμενο δεν ήταν μόνο το τι ήταν και είναι στη ζωή μου το Dragon Ball και ο Vegeta σαν χαρακτήρας.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι χάσαμε έναν ακόμα ταλαντούχο άνθρωπο. Έναν άνθρωπο που επηρέασε την pop κουλτούρα όσο λίγοι. Θα μπορούσα να πω ότι είναι ο “Stan Lee της Ιαπωνίας”, και όχι μόνο. Μιλάμε για έναν δημιουργό που έβαλε μία πολύ μεγάλη “πέτρα” στο να γίνουν τα anime και τα manga γνωστά και δημοφιλή στη Δύση. Αν δεν υπήρχε το Dragon Ball, δε θα υπήρχαν πολλά μεγάλα manga. Αυτό δεν το λέω εγώ σαν παρατηρητής, το λένε οι ίδιοι οι δημιουργοί τους. Πολλοί από αυτούς βγήκαν να πουν ένα “τελευταίο αντίο” στον Akira Toriyama.
Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι εγώ δε θα είχα την ίδια αγάπη για την Ιαπωνική κουλτούρα, και την Ιαπωνία γενικά. Δεν είναι οι καλύτεροι σε αυτό που κάνουν, και σε πολλές ιδέες τους -πολιτικές και μη- είμαι αρκετά αντίθετος, αλλά υπάρχουν τόσα άλλα που αγαπώ σε αυτή τη χώρα. Και όλα αυτά εξαιτίας του Dragon Ball. Γράφοντας αυτά μου έρχονται στο μυαλό και άλλοι στο γύρω μου περιβάλλον που είναι το ίδιο. Είμαι σίγουρος ότι διαβάζοντας αυτές τις γραμμές και εσύ ο ίδιος σκέφτεσαι αυτή ή την άλλη περίπτωση στο δικό σου περιβάλλον. Μπορεί να είσαι και εσύ ένας από εμάς.
Πρέπει όμως να κλείσω, γιατί δε θα κλείσω ποτέ. Οι αναμνήσεις από τις στιγμές που έχω περάσει με το Dragon Ball είναι πολλές -είτε μιλάμε για anima/manga, είτε για videogames. Μία ολόκληρη φάση της ζωής μου ήταν γύρω από αυτό. Ακόμα και τώρα κάποιες εκφάνσεις της ζωής μου είναι γύρω από αυτό. Και όλα αυτά επειδή ο Akira Toriyama ήθελε να κάνει μία μεταφορά του Journey to the West!
Δεν ξέρω τι άλλο να πω για τον Akira. Απλά ο άνθρωπος αυτός “ακούμπησε” και θα “ακουμπήσει” τόσο κόσμο με τις δημιουργίες του, που είναι λίγο δύσκολο να το βάλεις σε κάποια βαθμίδα με άλλα pop-culture φαινόμενα. Μακάρι οι χαρακτήρες του να πάνε σε κάτι καλό -αν και προσωπικά θα ήθελα να τελειώσουν αν δεν υπάρχει αυτός στον “τιμόνι”. Καθότι άθεος, και δεν πιστεύω σε μετ’ αθάνατον ζωή ή κάτι, και δε θα πω “καλό ταξίδι” κτλ. Θα ήθελα όμως να μπορούσα να πάω στον τάφο του να αφήσω ένα “κάτι”, με ένα “αντίο”. Κρατάμε τα καλά -που είναι και πολλά, και μακάρι οι πολύ κοντινοί του άνθρωποι να είναι δυνατοί και να κρατήσουν μετά την απώλειά του.
Καλή Κυριακή να έχουμε, καλή εβδομάδα, και τα φιλιά μου… 😘😗😙😚
