Coffee And Games 10.04.2021:
Σήμερα θα κάνουμε το ανάποδο από την προηγούμενη εβδομάδα! Το Σάββατο που μας πέρασε έβαλα μια Kingdom Hearts φωτογραφία και μίλησα για τα horror games. Αυτό το Σάββατο θα έχω μια Resident Evil φωτογραφία και θα μιλήσω για τα Kingdom Hearts! Πιο συγκεκριμένα για κάτι που μου την έχει κάνει ήδη από τα δύο πρώτα games της σειρά που έχω πιάσει στα χέρια μου. Κάτι που ελπίζω να μην συνεχιστεί και στα επόμενα.
Θα αρχίσω με τα disclaimers. Πρώτα απ’ όλα καταλαβαίνω ότι αυτά τα games είναι μιας άλλης εποχής. Μιλάμε για δημιουργίες που είναι δέκα, και κάποιες κοντεύουν και τα είκοσι, χρόνια παλιές. Αυτό πέραν του διαφορετικού game design που μπορεί να έχουν έχει μεγάλη σημασία και για τον χώρο που θα έπιαναν στο εκάστοτε φυσικό μέσο της εκάστοτε τότε κονσόλας. Οπότε έχοντας αυτά τα δύο στο μυαλό πάμε παρακάτω… Να πω αυτό που με καίει και μου έχει σπάσει τα νεύρα στα δύο games που έχω πιάσει, μέχρι σήμερα, από τη σειρά.
Το θέμα μου έχει να κάνει με το γεγονός ότι στα δύο πρώτα games, χρονικά, κατά το τέλος έχουμε να κάνουμε με απανωτές μάχες με bosses χωρίς λόγο και αιτία, κατά τη γνώμη μου. Κάποιες από αυτές είναι ακριβώς τα ίδια bosses με τα ίδια patterns και κινήσεις απλά με μεγαλύτερη μπάρα ζωής… Δεύτερο κακό σε αυτό είναι και τα checkpoints ενδιάμεσα στις μάχες. Αυτό το είχε μόνο το πρώτο game βέβαια. Σε έκανε να πας δύο και τρία (!) bosses πίσω αν έχανες κάπου. Και μιλάμε για bosses που ήταν αρκετά challenging στο να τα περάσεις.
Χωρίς να έχω παίξει πολλά games του Nomura, καθώς και ακόμα λιγότερα JRPGs, δεν γνωρίζω αν αυτή είναι η νόρμα σε αυτά τα games κατά το τέλος. Εμένα όμως αυτό που μου περνάει είναι ότι αυτά τα bosses είναι εκεί για έναν και μόνο λόγο. Να κάνουν το εκάστοτε game πέντε και δέκα ώρες πιο μεγάλο. Υπάρχει μεγάλη περίπτωση βέβαια να παίζω το game λάθος ή με λάθος σκεπτικό στο κεφάλι μου. Θέλω να πιστεύω ότι όταν έχω “χαραμήσει” είκοσι και εικοσιπέντε ώρες σε ένα game έχω πιάσει το πως πρέπει να παίζω.
Προσοχή, ίσως δεν έχω πιάσει όλους τους μηχανισμούς. Δεν καταλαβαίνω γιατί ένα pattern κινήσεων και λογικών που έπιανε πέντε και δέκα bosses πριν να μην πιάνει και τώρα. Που κάποια από αυτά ήταν το ίδιο με το τελευταίο. Ο μόνος λόγος είναι γιατί το τωρινό boss έχει δύο ή τρεις παραπάνω μπάρες ζωής. Εγώ σαν παίκτης αυτό που πρέπει να κάνω είναι να γυρίσω πίσω στο game και απλά να κάνω grind για να πάρω παραπάνω στατιστικά κάπου. Με αυτά θα κατεβάζω πιο γρήγορα τις μπάρες αυτές που. Πάλι προσοχή. Δεν φταίει το πως παίζω γιατί όταν ο χαρακτήρας μου είναι στο level που θέλει το game να είναι, μια χαρά βγαίνουν τα bosses αυτά!
Εμένα αυτό μου κάνει ότι αυτά υπάρχουν στο τέλος μόνο για να κάνουν ένα game των δεκαπέντε ωρών, είκοσι και εικοσιπέντε ώρες. Για ακόμα μια φορά ξέρω ότι μιλάμε για άλλη εποχή. Υπήρξαν games όμως εκείνη την εποχή που δεν έκαναν αυτό για να γίνουν πιο “μεγάλα”. Τώρα θα μου πεις ότι αν κάποιος αρέσκεται σε αυτό το game το παραπάνω grind μόνο καλό θα του κάνει. Θα έχει παραπάνω ώρα μέσα σε κάτι που του αρέσει. Αυτό είναι κάτι που πολλά games έχουν κατηγορηθεί κατά καιρούς, και από εμένα. Ειδικά τα τελευταία χρόνια. Αλλά για κάποιο λόγο τα Kingdom Hearts (και ίσως και άλλες δημιουργίες του Nomura) το έκαναν, σχεδόν, είκοσι χρόνια πριν και όλοι τα αποθέωναν.
Για τελευταία φορά καταλαβαίνω ότι μιλάμε για άλλες εποχές. Καταλαβαίνω ότι μπορεί αν έπιανα και εγώ αυτά τα games τότε να μην είχα τόσο μεγάλο πρόβλημα. Τώρα έρχομαι έχοντας στο “βιογραφικό μου” πολλά games που ήθελαν grind απλά και μόνο για το grind. Ίσως να έχω κουραστεί από αυτό. Αλλά είναι κάτι που με ενοχλεί ιδιαίτερα. Πραγματικά αν δεν ήξερα ότι ήμουν τόσο κοντά στο τερματισμό του game θα το παρατούσα. Αυτό γιατί πιστεύω σθεναρά ότι δεν έχει κάτι άλλο να μου προσφέρει σαν gameplay.
Οι ώρες που έχω να παίξω κάτι που θέλω να βγάλω για πρώτη φορά και ποτέ δεν έπιασα είναι λίγες μέσα στη μέρα. Με το blog, με τα livestreams κτλ. Και σκέψου ότι δεν δουλεύω την κανονική δουλειά μου αυτόν τον καιρό. Ότι στο blog ανεβάζω, μόνο, ένα άρθρο κάθε μέρα. Δεν ξέρω αν θα έχω την ίδια υπομονή να πάω σε όλα τα Kingdom Hearts αν δω ότι αυτό το pattern ακολουθείται και στα επόμενα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αν με νευριάσουν πολύ και δεν τα δω όλα. Όπως θέλω να κάνω. Θα πάω κατευθείαν στο τρίτο που έχει ένα resume με τι έγινε μέχρι εκεί για να το βγάλω και τέλος! Θέλω να πιστεύω ότι ο Nomura θα έχει καταλάβει πέντε πράγματα και θα έχει αλλάξει λίγο τα τέλη…
Anyway, αυτό το κείμενο γράφτηκε και σαν κάτι που παρουσιάζει ότι δεν είμαι “γέρος”. Ότι δεν έχω μόνο καλά πράγματα να πω για τα παλιά games. Αυτό το level design είναι κάτι που πιστεύω ότι έχει φύγει πλέον από τα games. Αν θέλετε τη γνώμη μου σε αυτό, καλώς έχει κάνει. Μιλάω πάντα για games που δεν είναι MMORPGs ή αυτά που κάθε βδομάδα πετάνε καινούργιο gear για να σε έχουν εκεί μέχρι να σου πέσει.
Αν θες να μου βάλεις πέντε bosses στο τέλος κάν’ το αλλά βάλε και λίγο φαντασία να μου ζητάνε μένα σαν παίκτη κάτι διαφορετικό να κάνω, για να μου δείξεις τους μηχανισμους του game σου, και από την άλλη όταν πεθάνω σε κάποιο από αυτά μην με πας από την αρχή τους. Αυτά, καλό σ/κ και όποιος θέλει σήμερα θα κάνω ακόμα ένα live stream στο Twitch αυτή τη φορά, για να δοκιμάσω την πλατφόρμα και το Resident Evil Re:Verse!
