Coffee And Games 16.07.2023:
Πάμε για μία ακόμα χαλαρή Κυριακή. Η ζέστη είναι πολύ – ναι, ακόμα και στην Πράγα – και γενικά η θέληση για να παίξω κάτι είναι μικρή, πόσο μάλλον να γράψω για games! Πέραν αυτού, δεν υπάρχει και τίποτα το πολύ – πολύ μεγάλο που θα ήθελα να μιλήσω. Οπότε, το πάμε λίγο απ’ όλα αυτή την Κυριακή και βλέπουμε για την επόμενη.
Στη φωτογραφία έχουμε Diablo 2, και αυτό θα είναι το πρώτο θεματάκι του κειμένου. Για πρώτη φορά στη ζωή μου βλέπω αυτόν τον τίτλο. Εγώ μπήκα στον κόσμο του Diablo με το τρίτο. Ενώ άκουγα εδώ και εκεί ότι το Diablo 2 είναι τρομερό, θέλω να πιστεύω ότι θυμάστε το κόλλημά μου με τα RPGs. Φοβόμουν να τα πιάσω, και έτσι δεν έγινε ποτέ το πέρασμα από αυτό το game. Τελικά όμως, είχα δει κάπου το πρώτο Torchlight και από τότε κάτι άρχισε να γίνεται.
Μετά από κάποια χρόνια έφτασε στα χέρια μου το Diablo 3. Με την εμπειρία του Torchlight ήμουν μέσα για να δω τι κάνει η Blizzard σε αυτόν τον τομέα. Με το Diablo 3 έχω χάσει ΠΟΛΛΕΣ ώρες, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν έχω δει ποτέ όλο το βασικό campaign. Πολύ multiplayer, και πολύ rift. Μα μιλάμε για ΠΟΛΥ rift!
Το Diablo 4 το φοβάμαι ακόμα για πολλούς λόγους. Έτσι είπα να μην μπω στο game day-one και να περιμένω λίγο. Έχω ξαναπεί ότι είχα πάρει και τα Diablo 2 και 3 στα Xbox. Ήρθε η ώρα λοιπόν να δω αυτά πριν πέσει η τιμή του τέταρτου κάποια στιγμή και το πάρω. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω ποιος ενδιαφέρετε για το τι έχω να πω εγώ για το Diablo 2; Ο τίτλος έχει γράψει ιστορία για πολλούς και διάφορους λόγους. Εγώ απλά θα πω τι είδα ως κάποιος που έχει παίξει πολύ λίγα RPGs, και έχει εμπειρία μόνο από το Diablo 3.
Καταρχάς, καταλαβαίνω γιατί αυτό το game είναι ιστορικό. Σκέφτομαι τον εαυτό μου σαν τότε να πιάνει αυτόν τον τίτλο στα χέρια του. Σίγουρα θα είχα τρελαθεί με αυτόν. Εκτός του ότι οι ώρες φεύγουν νερό, τα cutscenes και η ιστορία φαίνονται πολύ καλά, και αρκετά πιο “μαύρα” από αυτά που είδα – όσο είδα τέλος πάντων – στο Diablo 3. Βέβαια, εδώ να πούμε ότι παίζω το remake του 2, όποτε καταλαβαίνω ότι έχουμε πολύ καλύτερα γραφικά στα cutscenes, αλλά απ’ ότι έχω δει και τα original – για τον καιρό τους – ήταν πολύ καλά.
Άρχισα με τον Necromancer. Σκέφτομαι ότι μιας και αυτός είναι ίδιος σε όλα τα Diablo – 2, 3 και 4 – να τον δω πως παίζει σε όλα. Ίσως καταλάβω κάποιες από τις διαφορές που έχουν τα games μεταξύ τους. Δεν έχω μεγάλες ελπίδες όμως, καθώς είπαμε ότι έχω παίξει γενικά πολύ λίγα RPGs, πόσο μάλλον αυτού του είδους.
Γενικά, δεν μπορώ να πω ότι δεν περνάω καλά με το game. Έχω όμως ένα πρόβλημα. Αυτό είναι το ότι οι χάρτες – και τα dungeons – κάνουν reset κάθε φορά που βγαίνω από τον τίτλο. Δεν ξέρω αν είναι γιατί έβαλα τον χαρακτήρα μου στο online κομμάτι του game – γιατί στο menu λέει ότι θα μπορώ να τον πάρω και σε άλλες κονσόλες/PC. Μπορεί αν παίξεις offline να μην κάνει reset. Πάντως, νιώθω λίγο σαν να χάνω το progress που έχω κάνει στους χάρτες, και αυτό δε μου αρέσει και τόσο. Νιώθω σαν να με “κλειδώνει” ο τίτλος να παίζω μία συγκεκριμένη ώρα κάθε φορά – που είναι αρκετή, απλά και μόνο για να κάνω τουλάχιστον κάτι στο χάρτη. Νόμιζα ότι θα μπορούσα να το πάω πιο χαλαρά, θα δούμε. Δεν είναι κάτι που είναι πολύ ενοχλητικό ακόμα, μιας και τώρα έχω τον χρόνο να το κάνω. Δεν ξέρω όμως τι θα γίνει στο μέλλον.
Πάμε και στο προηγούμενο game που έπαιζα, γιατί νομίζω ότι ξέχασα να γράψω κάτι γι’ αυτό στη στήλη εδώ. Έχω μιλήσει για το Ghostwire: Tokyo στα livestreams, οπότε θα πω δύο λόγια εδώ, απλά για να υπάρχουν. Καλός ο τίτλος, αλλά αν δε σου αρέσει από τις πρώτες ώρες, δε θα σου αρέσει και παρακάτω. Δυστυχώς ή ευτυχώς, έχουμε να κάνουμε με έναν τίτλο που θα μπορούσε άνετα να είναι από την Ubisoft. Μεγάλος χάρτης, με πολλά objectives, που είναι πάνω – κάτω τα ίδια.
Το καλό είναι ότι εμένα με έπιασε και πέρασα καλά. Έκανα και mapcleaning! Το Τόκιο έχει μεταφερθεί πολύ όμορφα, και νιώθεις ότι είσαι εκεί. Κάποιες side missions έχουν κάποια φαντασία από πίσω, και μου αρέσει ΠΟΛΥ το ότι έχουν πάρει μύθους και φαντάσματα τις Ιαπωνίας και τα έχουν βάλει όλα εδώ. Αλλά όπως είπα και πριν, θα κάνεις το ίδιο και το ίδιο και το ίδιο στο game. Τουλάχιστον, είναι στο Game Pass και στο PS Plus, όποτε όποιος θέλει μπορεί να το δει εκεί. Παίζεις μία – δύο ώρες και επιλέγεις αν θα του δώσεις και άλλες τελικά ή όχι. Το μόνο που θα αλλάξει μετά από αυτές είναι το ότι ο χαρακτήρας σου θα είναι πολύ πιο δυνατός, αλλά αυτά που θα κάνεις τις πρώτες ώρες, θα τα κάνεις και μετά.
Σειρά έχει ένας ακόμα τίτλος του Game Pass, Exoprimal. Είδα το game πολύ λίγο, έτσι δεν μπορώ να πω πολλά. Πάντως, καλά περνάς για λίγο. Εμένα με ξέρετε με τα multiplayer, όσο και να μου αρέσει κάποιο από αυτά, μετά από κάποιο “α” χρονικό διάστημα θα το βαρεθώ. Εδώ οι άνθρωποι που παίζουν multiplayer λένε ότι έχουμε να κάνουμε με μία καλή βάση, αλλά με πολύ λίγα πράγματα να κάνεις προς το παρόν.
Το χειρότερο είναι ότι είναι ένας τίτλος που είναι σε κανονική τιμή αλλά έχει μέσα του “μαγαζάκι” σε στυλ free-to-play. Για κάποιους από εμάς θα είναι “free-to-play” – αν δε σκεφτείς ότι πληρώνεις κάποια συνδρομή – αλλά γενικά δεν είναι έτσι. Θα δούμε πως θα της βγει της Capcom αυτό. Γενικά η αγαπημένη εταιρεία τα πάει πολύ καλά τα τελευταία χρόνια, οπότε και ένα παραπάτημα ίσως και να της το συχωρέσουμε. Ίσως… Το μέλλον του Exoprimal θα μας δείξει.
Τέλος, να πιάσουμε λίγο και τα Castlevania Lords of Shadow που παίζω αυτόν τον καιρό στα steams. Το πρώτο το αγαπώ όσο λίγα games. Τα έχουμε ξαναπεί. Αυτό το τελικό boss όμως – στο δεύτερο DLC – δεν παλευόταν. Ίσως το σκεπτικό τους να ήταν ότι κάποιος θα το παίξει αφού έχει “λιώσει” το αρχικό game. Ίσως, το θέμα ήταν ότι το τελικό boss του κανονικού τίτλου δεν είναι και πολύ δύσκολο. Δεν ξέρω… Πάντως, εμένα μου πήρε γύρω στις 7 με 7.5 ώρες για να τον νικήσω, με τις περισσότερες από αυτές να είναι στα livestreams. Στο τελευταίο stream με τον πρώτο τίτλο μάλιστα απλά απηύδησα και έβαλα ένα video από το YouTube με το τελικό cutscene για να το δούμε και να πάμε παρακάτω τελικά!
Το Mirror of Fate – που παίζω τώρα – είναι ένα πολύ ευχάριστο game, που είναι ίσως λίγο πιο κοντά στο να είναι “πραγματικό Castlevania” σε σχέση με το τι ήταν το πρώτο Lords of Shadow. Για να δούμε πως θα πάει και αυτό. Το έχω βγάλει κάποια στιγμή, αλλά ήταν τόσο παλιά που δε θυμάμαι πολλά πράγματα για τον τίτλο. Όπως το ίδιο συμβαίνει και με το τρίτο game της σειράς, που έχει όμως στον τίτλο του το “2”. Δε θυμάμαι γιατί δεν άρεσε σε πολλούς, με εμένα μέσα σε αυτούς. Θέλω πολύ να το ξαναδώ, για να θυμηθώ αν όντως ήταν τόσο κακό όσο λέγαμε τότε.
Και κάπου εδώ θα κλείσω για σήμερα έτσι χαλαρά όπως άνοιξα. Δεν είχα και πολλά να πω, οπότε ας πάμε πίσω στο Diablo, και για όσους θέλουν να δουν το Lords of Shadow: Mirror of Fate το απόγευμα/βράδυ έχει ένα ακόμα stream με αυτό.
Καλή συνέχεια στην Κυριακή σας, καλή εβδομάδα, και τα φιλία μου!! 😘😗😙😚
