Coffee And Games 24.07.2022:
Η αλήθεια είναι ότι καθώς αρχίζουν να γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχω ακόμα καμία ιδέα για το τι game θα υπάρχει στην φωτογραφία. Η γενική σκέψη όμως ήταν να βάλω κάτι που να έχει να κάνει με τα 100 άρθρα. Ναι, κύριες και κύριοι, για κάποιο περίεργο λόγο έφτασα τα 100 Coffee & Games!
Το πρώτο θέμα που θα καταπιαστούμε σε αυτό το κείμενο έχει να κάνει με αυτό το γεγονός. Είναι αρκετά παράξενο το ότι έφτιαξα κάτι και το συνέχισα μέχρι τον αριθμό 100! Γενικά, όπως μπορούμε να καταλάβουμε όλοι, το όλο “project” είναι κάτι που κάνω από την κ**λα μου και τίποτα παραπάνω. Δεν υπάρχει κάποιο χρηματικό κέρδος από αυτό, το αντίθετο μάλιστα.
Υπάρχει όμως ψυχική ανακούφιση και (ίσως) κέρδος, μιας και γράφω ότι με καίει πάνω στα videogames. Τουλάχιστον, μπορώ να βγάλω από μέσα διάφορα πράγματα. “Geek” και άκυρα ή πολλές φορές και (προκλητικά) αδιάφορα με την τρέχουσα και σοβαρή πραγματικότητα που μας δέρνει, και μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά!
Από την αρχή όμως είχα πει ότι τα συγκεκριμένα άρθρα -και ίσως όλο το blog- θα είναι κάτι τέτοιο. Αυτά τα MB που πιάνουμε σε κάποιον server δεν θα έχουν να κάνουν με τον σοβαρό και “μουντό” -κατά τη γνώμη μου- κόσμο που μας περιβάλλει. Θα έχουν να κάνουν με “μα**κίες”. “Μ**ακίες” που βέβαια εγώ, και ίσως και κάποιοι ακόμα, έχουμε ως χόμπι και αγαπάμε. Στην τελική γι’ αυτό είναι και τα χόμπι μας. Για να μας κάνει να ξεχνιόμαστε και να “χαλαρώνουμε”, αδιαφορώντας -με την καλή έννοια- για λίγο για τις σκοτούρες και την κούραση από την “κανονική” ζωή μας.
100 C&G λοιπόν και το πρώτο (τετριμμένο) πράγμα που έρχεται στο μυαλό είναι να κάνω μια αναδρομή. Το ξέρω ότι μπορεί να είναι κουραστικό για κάποιους αλλά εγώ γράφω, εγώ “κρατάω το μαχαίρι και το καρπούζι” οπότε deal with it και sorry-not-sorry!! 😅😆😝
Η πραγματική ιδέα για το όνομα δεν ήρθε τώρα. Δεν θυμάμαι αν έχω ξαναμιλήσει γι’ αυτό. Νομίζω στο πρώτο κείμενο είχα πει κάτι. Ας το ξαναθυμηθούμε και εδώ. Το όλο “concept” άρχισε πολύ παλιά, κοντά 8 χρόνια αν δεν κάνω λάθος. Είχε να κάνει μόνο με φωτογραφίες στο Instagram και αν θυμάμαι καλά άρχισε με ένα post κάποια μέρα πριν πάω στη δουλειά. Συνέχισε με κάποια ακόμα, με το Assassin’s Creed Rogue -είμαι αρκετά σίγουρος γι’ αυτό, και μετά πήγαμε σε κάποια άλλα. Το σταμάτησα, το ξέχασα, και δεν μου έρχεται κάποιος λόγος τώρα στο μυαλό γιατί το έκανα αυτό.
Η συνέχεια έγινε μετά τον στρατό. Κάπου εκεί προσπάθησα και πάλι να κάνω κάτι με το “project”. Βασικά δεν ξέρω καν αν πρέπει να το ονομάζω “project” αλλά πάμε παρακάτω. Αυτό το “άνοιξε-κλείσε” ήταν το μόνο στάνταρ στο C&G, με εμένα να ανεβάζω φωτογραφίες όποτε το θυμόμουν και είχα κέφια.
Κάποια στιγμή ήρθε ο COVID-19 στη ζωή μας και έμεινα άνεργος για κάποιο χρονικό διάστημα. Εκείνη την περίοδο επέλεξα να περάσω τον χρόνο μου λιώνοντας, κυριολεκτικά, αρκετά games που είχα στο κεφάλι μου να παίξω κατά καιρούς αλλά ποτέ δεν είχα χρόνο. Κάποια από αυτά ήταν μεγάλα (ή και όχι) RPGs. Πάντα φοβόμουν τα μεγάλα RPGs, γιατί για κάποιο λόγο θα μου έπαιρναν πολύ χρόνο από τη ζωή μου και δεν θα έπαιζα τίποτα άλλο. Τρία χρόνια μετά εδώ είμαστε και 4 μήνες τώρα παίζω Assassin’s Creed Valhalla… 😅😅 Τέλος πάντων, κάπου εκεί είδα για πρώτη φορά τα Mass Effect.
Εντάξει, τι να πω εγώ τώρα γι’ αυτή τη σειρά; Είμαι τόσο μικρός και τα έπιασα τόσο μετά που ότι και να πω είναι λίγο. Από εκεί όμως μου δημιουργήθηκε και πάλι η ανάγκη για να γράψω κάτι. Γενικά, πέραν των C&G, υπήρχε και μία “άνοιξε-κλείσε” σχέση με το γράψιμο. Είχα ένα blog πολύ παλιά και έγραφα κι εκεί “μαλα**ές”, όπως κάνω κι εδώ! Εκείνο όμως ήταν κάτι το τελειώς πρόχειρο και ότι να ‘ναι, εδώ θέλω να πιστεύω ότι έχω πάει λίγο παραπέρα τη σαφούλα μου!
Άρχισε να μου μπαίνει η ιδέα ότι θα έπρεπε κάπως να ξαναπιάσω τα C&G αλλά με διπλή μορφή. Φωτογραφία και κείμενο. Έτσι οι ιδέες άρχισαν να τρέχουν. Μίλησα με κάποιο παιδιά εδώ κι εκεί και βρήκα το Wix ως μία πλατφόρμα που μπορούσα να φτιάξω ένα πιο “ανθρώπινο” blog και να κάνω τη δουλίτσα μου. Το κακό είναι ότι στο Wix χρειάζεται να πληρώσεις κάτι αν θες να μην έχεις τη διαφήμιση της πλατφόρμας στο link του site σου και αυτό το “κάτι” είναι πολλά σε σχέση με άλλους προμηθευτές για servers και domain.
Η αρχή όμως έγινε εκεί γιατί δεν ήξερα κι εγώ ο ίδιος αν θα πάει τόσο πολύ το blog, και ως εκ τούτου μία free λύση για αυτό ήταν μονόδρομος. Έπρεπε να έρθουν οι ιδέες για γράψιμο όμως και αυτό πίεσε λίγο τον κεφαλάκι μου να γίνει πιο δημιουργικό. Στην τελική αυτό είναι κάτι που με κάνει να περνάω καλά την ώρα μου ως άνθρωπος, να πιέζω τον εαυτό μου να γίνεται όσο το δυνατόν περισσότερο δημιουργικός.
Έτσι γράφτηκαν κάποια κείμενα που μπορώ να πω ότι μου αρέσουν αρκετά και περνούν τις σκέψεις για διάφορα ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη βιομηχανία των videogames. Που πάμε με την τότε καινούργια γενιά (Microsoft, Sony, Nintendo); Αξίζει να πάρει κανείς τις καινούργιες κονσόλες; Υπάρχουν αποκλειστικά γι’ αυτές;
Άλλα που είχαν ως στόχο εταιρείες ή καταστάσεις που “έπαιξαν” (και παίζουν ακόμα) στην βιομηχανία. Ο “πόλεμος” του internet με το Cyberpunk 2077 και την CD Projekt RED. Ο θάνατος του Anthem και το τι γίνεται με την BioWare. Το τι σημαίνει στην gaming ζωή μας το “always online” κάποιων games. Τι γίνεται με τα games που είναι ετήσιες κυκλοφορίες. Εδώ βεβαίως δεν ξεχνάω τις δύο τριλογίες (που μπορεί να πάνε και παρακάτω) τα Day-One Patch (Μέρος 1ο, Μέρος 2ο, Μέρος 3ο) και τα “Μήπως είμαστε λίγο ακριβοί” (Μέρος 1ο, Μέρος 2ο, Μέρος 3ο).
Και τέλος κάποια λίγο πιο προσωπικά. Γιατί πάντα για μένα το gameplay είναι μεγαλύτερης σημασίας από τα γραφικά; Απορίες για το μήπως είμαι fanboy του Xbox. Games που με έκαναν να κλάψω ή να δεθώ με τους χαρακτήρες και την ιστορία τους. Τι είναι τα remasters, τα remakes και τα “reimagine” για μένα; Και τέλος κράξιμο! Εννοείται, κράξιμο! Κράξιμο για πολλά και διάφορα. Nintendo θες; Έχουμε. Map-Cleaning θες; Έχουμε. Για τους “μεγαλοκαρχαρίες” του χώρους θες; Έχουμε κι από αυτό.
Από τις τελευταίες παραγράφους μπορούμε να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχει κάποια θεματική στα κείμενα. Videogames να είναι και αυτό φτάνει. Υπάρχει βέβαια και ένα κείμενο, και μοναδικό, που δεν μιλάει για videogames… Ένα είναι, δεν θα ξαναγίνει.
Αυτά κι άλλα πολλά έγραφα κάθε εβδομάδα. Αν θυμάμαι καλά κάθε Παρασκευή, μετά έγινε κάθε Σάββατο και φτάσαμε στο τώρα του κάθε Κυριακή. Και με αυτό πάμε στο μέλλον. Κάποια στιγμή έπρεπε να αλλάξουν κάποια πράγματα στο blog και έπρεπε να περάσω σε άλλη πλατφόρμα, εξού και το WordPress. “Χεράτα” μετέφερα τα πάντα από το παλιό blog σε WordPress και αυτό γιατί το Wix σε κλειδώνει εκεί. Έχει βέβαια επιλογή να κατεβάσεις κάποια πράγματα -και τα κείμενα σου κτλ- αλλά είναι λίγο δύσκολο να τα περάσεις έτσι απλά σε άλλη πλατφόρμα -χώρια ότι δεν περνάει εικόνες κτλ. Μου πήρε αρκετούς μήνες αυτή η διαδικασία.
Έφτιαξα ένα site όπως “να ‘ναι” με τη βοήθεια από YouTube tutorials -δεν έχω καμία ακαδημαϊκή γνώση πάνω στο θέμα. Να πω την αλήθεια, αν και μου αρέσει αυτό που βλέπω, δεν είναι 100% αυτό που έχω στο μυαλό μου. Αλλά αυτές τις γνώσεις έχω, αυτό μπόρεσα να κάνω. Δεν με πειράζει. Είναι ωραίο γι’ αυτό που είναι. Θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο και ίσως γίνει στο μέλλον. Έχω “κάνει τα κονέ” μου -δηλαδή έχω πληρώσει 😆😆- και όλα θα συνεχίσουν να είναι έτσι για τα επόμενα δύο χρόνια τουλάχιστον.
Κάπου εδώ να αναφέρω και τα δύο άλλα “projects” που τρέχουν στο blog. Όταν βαρέθηκα να παίζω όλη μέρα (!) είπα να δω και καμία ταινία, έτσι δημιουργήθηκε το SuperHero Archives. Απλά για να λέω μία άποψη. Μετά και με αυτό δεν ήμουν ικανοποιημένος για την ύλη που έβγαζα και έτσι -με αφορμή και τα 25 χρόνια του Resi- άρχισα και το VideoGames Chronicles. Και τα δύο είναι κάτι που με κάνουν και περνάω πολύ καλά στην δημιουργία τους και θα πάνε μαζί με το C&G για όσο πάει το blog.
Μετά είχαμε επίσης και την “ανάπτυξη” μας σε άλλα μέσα! Livestreams, Twitter και τέλος το Instagram αποκλειστικά για το blog, μιας και δεν ήθελα να πρήζω στο δικό μου Instagram και στο Facebook μου. Αυτά αν και άρχισαν ως κάτι που πήγαινε μόνο για την, όποια μικρή, προώθηση του blog έγιναν κι εκεί “projects” που είναι εντελώς δικά τους.
Τα livestreams, πέραν κάποιων μεγάλων κυκλοφοριών, μάλλον θα γίνουν κάτι που θα παίζω σειρές από games ολόκληρες για την ιστορία αλλά και όχι μόνο. Στο Instagram “τρέχει” το “More and more Resident Evil every day”, στο οποίο κάνω post κάτι από Resi κάθε μέρα και αυτή τη στιγμή μετράμε 509 συνεχόμενες μέρες! Στο Twitter γράφω κάτι για κάποιον τίτλο από την ιστορία μου με το Xbox. Αυτό άρχισε πέρυσι για να γιορτάσω τα 20 χρόνια Xbox αλλά ακόμα πάει. Τώρα έχουμε μπει στην Xbox Series εποχή μου, οπότε μάλλον θα τελειώσουμε μέσα στο επόμενο μήνα καθώς δεν έχω παίξει πολλά games σε αυτή την κονσόλα.
Παράλληλα άρχισα να γράφω και στο GameOver.gr, ένα site που αγαπώ πολύ και είμαι τόσο χαρούμενος που μου έχει δοθεί η ευκαιρία να βοηθήσω κάπως. Αναγνωρίζω όμως ότι δεν προσφέρω τόσα πολλά εκεί, τουλάχιστον όχι ακόμα. Στο μέλλον θα δούμε. Θέληση υπάρχει, χρόνος δεν υπάρχει, όπως πάντα!
Μιλώντας ξανά και ξανά για το μέλλον θα πρέπει να πω και δύο λόγια γι’ αυτό, την κατάσταση στη ζωή μου τώρα, και τέλος το πως θα πάμε με το blog γενικά. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ακόμα έχει “ψωμί” μπροστά του. Όπως είπα, έχω ακόμα κλεισμένους servers και domain για δύο χρόνια, οπότε μέχρι το ‘24 όλο και κάτι θα κάνουμε. Εδώ όμως έρχεται και κάτι άλλο. Κάτι που θα πικράνει λίγο τη γεύση αυτού του γλυκού, από τις αναμνήσεις, κειμένου. Εδώ και καιρό γίνεται μία προσπάθεια από εμένα για να αλλάξει κάτι μεγάλο στη ζωή μου. Ήδη, πιο παλία, είχα κόψει τις δημοσιεύσεις για το blog σε σχέση με το τι έκανα στις αρχές. Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό γι’ αυτό που θέλω να κάνω focus τώρα και για ακόμα μία φορά έκοψα κι άλλα, δύο με τρεις μήνες πριν. Τώρα, δυστυχώς, έρχεται η ώρα που όλο το blog πρέπει να μπει στον “πάγο”.
Ακόμα και τώρα που το λέω, δεν το έχω συνειδητοποιήσει καλά-καλά. Πρέπει όμως. Γι’ αυτό το μεγάλο βήμα που θέλω να κάνω, πρέπει να μελετήσω. Νόμιζα ότι θα είμαι καλά με το πρόγραμμα που είχα βγάλει αλλά δεν είναι έτσι τελικά. Πίστευα ότι την συγκεκριμένη χρονική στιγμή θα έχω περάσει ένα “milestone” που είχα βάλει γι’ αυτόν τον στόχο και τελικά δεν έγινε… Το μόνο που ξέρω είναι ότι πρέπει να κάνω περισσότερο focus σε αυτό.
Να κόψω τη δουλειά μου δεν γίνεται. Σκέφτηκα να κόψω τα streams αλλά δεν μπορώ χωρίς να παίξω κάτι, έστω και για μία ώρα την ημέρα, όποτε αυτό δεν θα είναι λύση, μιας και ο χρόνος στο gaming θα “χάνεται” έτσι κι αλλιώς. Οι πραγματικά ελεύθερες μέρες που έχω για να κάνω κάτι είναι η Κυριακή και η Δευτέρα. Από αυτές η Κυριακή φεύγει όλη στο blog και δυστυχώς μόνο η Δευτέρα δεν φτάνει για να γίνει σωστή δουλίτσα σε αυτό που θέλω να κάνω.
Δεν πτοούμαστε όμως. Το C&G θα συνεχιστεί μέσω των streams για τώρα και μέσω κειμένων στο μέλλον. Μαζί του βέβαια μπαίνουν στο πάγο και όλα τα άλλα που έχουν να κάνουν με το blog. Τελευταίο κείμενο -μέχρι νεοτέρας- θα είναι ένα review για τη σειρά του Resi στο Netflix -προειδοποίηση, θα πέσει πολύ σ**τό! 😝😝 Μετά από αυτό θα έρθει μία “άδεια” μέσα τον Αύγουστο, που ίσως θα κρατήσει λίγο παραπάνω. Όταν γίνει όμως αυτή η αλλαγή που εβελπιστώ στη ζωή μου, όλα θα πάνε πολύ-πολύ καλύτερα και για το blog. Προβλέπεται μία πολύ καλή “νέα σεζόν”, με πολύ υλικό. Όλα όμως μετά την αλλαγή. Και γι’ αυτό πρέπει να γίνει, ίσως, μοναδική μου προτεραιότητα αυτό.
Παρόλα αυτά δεν κλείνω τίποτα. Υπάρχει η περίπτωση να γράψω για κάτι μεγάλο που μπορεί να γίνει στη βιομηχανία όσο θα είμαι “εκτός”. Έχουμε και μία Gamescom. Έχουμε το κείμενο για το Resi του Netflix. Και πάντα έχουμε τα streams για να παίξουμε κάτι και να πιούμε έναν καφέ το πρωί! Με αυτό θα κλείσω. Πραγματικά ακόμα και τώρα δεν το έχω καταλάβει αυτό που λέω. Είμαι σίγουρος ότι την επόμενη Κυριακή που θα ξυπνήσω θα μου φανεί πολύ περίεργο που δεν θα κάτσω να γράψω Coffee & Games. Δεν πειράζει, τα καλύτερα έρχονται. Πάμε για άλλα 100 C&G αλλά όχι ακόμα! 🤟🤟🤟
Καλή εβδομάδα και καλό λιώσιμο σε ότι γουστάρει ο καθένας και όσο γουστάρει ο καθένας. Θα τα ξαναπούμε σύντομα! Ελπίζω…
Τα φιλιά μου!! 😘😗😙😚
Στα υπόλοιπα 100!