Coffee And Games 26.05.2024:
Δεν υπήρχε κάποιο θεματάκι που να με καίει γι’ αυτή την εβδομάδα και έτσι είπα να ψάξω τις καβάτζες. Καλημέρα και πάμε. Έτσι όπως έβλεπα την λίστα με τα θέματα, μου ήρθε να “κολλήσω” δύο με τρία μαζί και να βγάλω κάτι που θα στέκεται με κάποιο “λογικό” αριθμό λέξεων. Η γενική ιδέα είναι το κατά πόσο είναι καλή ή κακή η ξαφνική άνθηση του μέσου των videogames ή του gaming γενικότερα. Θα μιλήσουμε λίγο και για το mobile gaming, και τα GaaS, αλλά και την γενική γιγάντωση της αγοράς μέσα στα χρόνια. Τέλος, θα ήθελα να δω πόσο έχει επηρεάσει και εμάς του παλιούς gamers αυτό το θέμα. Θα προσπαθήσω να το κρατήσω όσο πιο κοντά στις χίλιες λέξεις γίνεται όπως κάθε φορά όμως.
Η φωτογραφία είναι από το Dragon’s Dogma 2 αλλά θα είναι η τελευταία, θέλω να πιστεύω. Είμαι πολύ κοντά στο να τερματίσω το game. Έχω κάνει ότι βρήκα στο χάρτη, έψαξα σχεδόν τα πάντα, και τώρα είμαι στην τελική ευθεία για το τελικό quest. Προσοχή, δεν έχω κάνει τα πάντα. Κάποια δεν τα βρήκα -φαντάζομαι, και κάποια απλά δε βρήκα τη λύση. Παρόλα αυτά, ένα πράγμα θα πω, προσοχή όταν πάτε προς το τέλος γιατί το game δε σας το λέει. Καταλαβαίνεις ότι είσαι κάπου κοντά στο τέλος, αλλά ο τίτλος δε σου λέει τίποτα. Το κακό εδώ είναι ότι αν δεν έχεις ψάξει αυτά που θες, μπορεί να χάσεις και το “μισό” game αν το πας μόνο για το main quest.
Στο θέμα μας τώρα. Όπως ξέρουμε τα τελευταία χρόνια η βιομηχανία των videogames έχει “γα**θεί” να κάνει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο σε έσοδα. Σε αυτό σίγουρα βοήθησε και η καραντίνα, αλλά παρόλο που δεν έχουμε τα ίδια νούμερα με τότε, το “καράβι” πάει πολύ καλά. Πάει πολύ καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη βιομηχανία διασκέδασης. Ακόμα και τώρα που για κάποιο λόγο όλοι έχουν τρελαθεί να απολύουν κόσμο. Γι’ αυτό το τελευταίο θα πω πολύ λίγα σε αυτό το κείμενο. Από την μία, έχω γράψει ήδη κάποιο κείμενο που μιλούσα γι’ αυτό, αν και εκεί είχε καθαρά ως στόχο τις απολύσεις στη Microsoft. Από την άλλη, για ακόμα μία φορά να πω ότι δεν είχα τον χρόνο να πιάσω αριθμούς και στατιστικά για να έχω μία καθαρή εικόνα για το τι γίνεται, και να μιλήσω γι’ αυτό.
Από αυτή την τελευταία πρόταση ίσως να καταλάβετε ότι και για το θέμα που θα πιάσω σήμερα, δε θα μιλήσω με ακριβή στοιχεία. Περισσότερο θα γράψω για το τι βλέπω εγώ ως κάποιος που ασχολείται με το θέμα και έχει τα videogames όσο δεν πάει μέσα στη ζωή του. Είναι τελικά καλή ή κακή η μεγάλη άνθηση της αγοράς αυτής;
Η πρώτη απάντηση που έρχεται κατευθείαν στο μυαλό είναι, σίγουρα ναι. Με την μεγάλη προσέλευση κοινού στο μέσο, έρχονται και περισσότερα χρήματα, και έτσι μπορούν να δημιουργηθούν μεγαλύτερες παραγωγές. Είναι όμως αυτό κάτι μόνο καλό; Τα τελευταία χρόνια έχω αρχίσει και νομίζω πως αυτό το γεγονός είναι και κακό για την βιομηχανία.
Δυστυχώς ή ευτυχώς έτσι όπως δουλεύουν όλες οι επιχειρήσεις, όταν “βάζεις” πολλά, θέλεις να πάρεις και πολλά. Και όταν μία βιομηχανία βλέπει τα νούμερα που βλέπει αυτή των videogames είναι όλο και πιο δύσκολο το ρίσκο. Είναι δύσκολο να δώσεις χρήματα για μία μεγάλη παραγωγή που “θα πάει και δε θα πάει”. Και το καταλαβαίνουμε όλοι αυτό, θέλω να πιστεύω. Το κακό με τα videogame -ή τον κινηματογράφο, ή τη μουσική κτλ- είναι ότι το μέσο αυτό είναι δημιουργικό, και να βάλεις τον “τάδε” καλλιτέχνη σου να φτιάξει κάτι απλά και μόνο γιατί αυτό θα πουλήσει, το μόνο σίγουρο είναι ότι τουλάχιστον το “core” κοινό σου θα το καταλάβει αυτό, και αυτό δεν είναι κάτι καλό για εσένα.
Σίγουρα θα υπάρξουν και αυτοί που δεν τους ενδιαφέρει να παίξουν το “4563ο Assassin’s Creed” που το μόνο διαφορετικό που έχει από το 4562ο είναι το setting. Αυτό ίσως να συμβαίνει ή συνέβαινε και παλιά. Βλέπε τις πωλήσεις του Call of Duty, πριν γιγαντωθεί τόσο πολύ η βιομηχανία, ή όπως πάντα των αθλητικών games. Εκεί ας πούμε ότι αν ο άλλος είναι ευχαριστημένος, όλα καλά.
Δε θα τον κράξω τώρα, όπως έκανα παλιά. Ο καθένας κάνει ότι θέλει με τα χρήματά του. Το κακό όμως είναι ότι μέσα από αυτές τις πράξεις χαλάει την “πιάτσα” και πολλές εταιρείες από το πουθενά θέλουν “Call-of-Duty-νούμερα” σε games και σειρές που δεν είχαν ποτέ τέτοιο κοινό. Πού οδηγεί όλο αυτό; Σε όλο και λιγότερα ρίσκα, Και γιατί είναι κακό αυτό; Γιατί ένα μέσο που είναι δημιουργικό, αν δεν παίρνει ρίσκα θα χάσει αυτό που το κάνει και δημιουργικό και αγαπητό στο κοινό του.
Από την άλλη οι εταιρείες ψάχνουν όλο ένα και περισσότερες πηγές εσόδων, και για τις παραγωγές τους, αλλά και για να δείχνουν ότι η βιομηχανία είναι καλή για επενδύσεις. Το έκαναν με αυξήσεις τιμών, το έκαναν με τα DLCs, το έκαναν -οι platform holders και όχι μόνο- με διάφορες συνδρομές για διάφορα πράγματα, το έκαναν με GaaS, το έκαναν με mobile κυκλοφορίες κτλ. Η λίστα ίσως να τελειώνει κάπου εδώ, αλλά είμαι απόλυτα σίγουρος ότι αυτό είναι μόνο για τώρα. Ποιος ξέρει αν στο μέλλον θα δούμε κάτι για κάτι καινούργιο για την δημιουργία εσόδων από έναν τίτλο που μας έχουν πουλήσει. Πλέον δεν είναι αρκετό το 80άρι, που ήταν 60άρι και 50άρι κάποτε.
Δε μιλάω καν για το ότι έχουμε ίσως συνηθίσει και σε μία βιομηχανία που για κάποιο λόγο μας πουλάει “μισό” το προϊόν και το φτιάχνει στην πορεία. Έχω ρίξει και αν έχω ρίξει κράξιμο γι’ αυτό σε αυτό το blog. Και τώρα που το σκέφτομαι και γενικά για τα χρήματα και για την άνθηση της βιομηχανίας έχω μιλήσει “εδώ και εκεί” μέσα σε αυτά τα τέσσερα χρόνια που τρέχει το byvegetajr.com. Αυτό νομίζω ότι δείχνει ένα πράγμα, οι τιμολόγηση της βιομηχανίας είναι κάτι που ταλανίζει το κεφαλάκι μου καιρό τώρα, αν όχι από πάντα.
Ένα ακόμα θέμα που έχω αναφέρει εδώ και εκεί, έχει να κάνει και με τον κόσμο που μπαίνει στο μέσο. Μαθηματικά αν το πάρεις, όσο περισσότερα άτομα μπαίνουν σε κάτι, τόσο περισσότεροι βλάκες θα μπαίνουν σε αυτό. Είναι πολύ δύσκολο να μην ισχύει κάτι τέτοιο. Δε λέω ότι δεν μπορεί να γίνει, απλά λέω ότι είναι η νόρμα να είναι έτσι. Στα videogames πιο συγκεκριμένα πιστεύω ότι δεν υπάρχει κάποιος που θα πει ότι με το ερχομό τόσου κόσμου στο μέσο, είχαμε και μία κάποια βελτίωση στον μέσο όρο IQ του κοινού αυτού του μέσου.
Προσοχή, δε λέω ότι πριν ήμασταν η “avant garde” του πλανήτη στο μέσο, απλά λέω ότι πλέον οι βλάκες έγιναν περισσότεροι. Το δύσκολο με αυτό είναι να ακουστούν οι φωνές της λογικής σε πολλές των περιπτώσεων. Δυστυχώς, οι βλάκες κάνουν και την περισσότερη φασαρία. Ίσως κάποιοι από αυτούς είναι και στην ίδια λίστα με την άλλη κατηγορία που ανέφερα παραπάνω που δεν τους ενδιαφέρει η αγορά κάποιου καινούργιου τίτλου, αλλά η αγορά κάποιου τίτλου που ξέρουν σαν σειρά. Λέω ίσως, μη με βαράτε! Όλοι λίγο – πολύ αγαπάμε κάποιες σειρές και τις αγοράζουμε -σχεδόν- με κλειστά μάτια.
Πάμε πίσω στα οικονομικά όμως. Εξαιτίας αυτής της γιγάντωσης της αγοράς έχουν μπει στο μέσο και άνθρωποι που είναι άσχετοι με αυτό. Κάποιοι για καλό, αλλά νομίζω οι περισσότεροι για κακό. Αυτό κολλάει και τα “ρίσκα” που έγραψα λίγο πιο πριν. Φαντάζομαι ότι αν κάποιος έχει σπουδάσει οικονομολόγος και ξέρει από “κομπιούτερς και αριθμούς” -σε αντίθεση με τον Μητροπάνο- θα έχει ως “μονόδρομο” αυτό το προαναφερθέν “4563ο Assassin’s Creed” και όχι κάτι καινούργιο από το “τάδε” studio της “τάδε Ubisoft”. Η όλη παραγωγή θα είναι κάτι το σίγουρο σαν επένδυση. Δεν τον αδικώ, και δεν μπορώ να του πω και κάτι άλλο. Αν όμως μείνουμε μόνο στα “σιγουράκια” το χέ**με το θέμα.
Στην εισαγωγή είπα ότι θα αναφέρω και το mobile gaming, αλλά τι να πεις γι’ αυτό; Εκεί και αν γίνεται “της κακομοίρας”. Το χρήμα πολύ, και έρχεται από κόσμο που δεν έχει καμία σχέση με τα videogames. Εδώ εννοώ τους πελάτες, και όχι τους παραγωγούς του προϊόντος. Αυτό είναι ένα ακόμα θέμα που ίσως θα μας βοηθούσε, αλλά δυστυχώς οι εταιρείες που δημιουργούν “κλασσικά videogames” μάλλον δεν ξέρουν πως να χειριστούν.
Γράφω “βοηθούσε”, γιατί θα μπορούσε πολύ άνετα να βγει κάποια παραγωγή εκεί, να βγάζει τα χρήματά της και πολλά περισσότερα, και κάποια από αυτά τα “πολλά περισσότερα” να έμπαιναν σε παραγωγές για “κλασσικά videogames”. Δυστυχώς όμως, μας έχουν δείξει ότι κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό. Τουλάχιστον, όχι μέχρι τώρα. Μπορεί στο μέλλον. Βέβαια, αυτά για ακόμα μία φορά τα γράφει κάποιος που δεν είναι μέσα στη βιομηχανία, οπότε το “αλάνθαστο σχέδιο” του “προπονητή του καναπέ” Vegeta Jr. εδώ, μπορεί να είναι και λάθος.
Τέλος, έχουμε και τα GaaS, τα οποία για κάποιο -καλό- λόγο έχουν αρχίσει και “ξεφουρκώνουν”. Πάντα υπάρχουν ακόμα οι βλάκες που νομίζουν ότι θα πιάσουν “τον παπά από τα αρχ**ια” αν βγάλουν ένα GaaS, αλλά σίγουρα η γενική “κοινή γνώμη” της βιομηχανίας έχει γυρίσει την πλάτη σε αυτά. Δε λέω ότι πέθαναν. Σε καμία περίπτωση. Ίσα – ίσα, αυτά που ήταν μεγάλα πριν από πέντε χρόνια συνεχίζουν να είναι το ίδιο ή και ακόμα μεγαλύτερα. Μιλάω περισσότερο για τις καινούργιες παραγωγές.
Σίγουρα έχουν ακυρωθεί αρκετές από αυτές. Μόνο τα σχέδια της Sony να πάρεις ως παράδειγμα. Βέβαια, είναι καλό μόνο αν έχουν πιεστεί studios και δημιουργοί που δεν ξέρουν από αυτά να το κάνουν. Υπάρχουν studios που αυτό ξέρουν να κάνουν καλά, και ίσως δεν είναι και η καλύτερη εξέλιξη για τους ίδιους να τους ακυρώνεις το project. Από αυτά που μαθαίναμε όμως γενικά, μάλλον είναι πολύ λίγες αυτές οι περιπτώσεις. Συνήθως για κάποιο λόγο που μόνο αυτοί ξέρουν, έβαζαν studios που δεν είχαν ιδέα από GaaS, να φτιάξουν GaaS.
Νομίζω τελικώς όμως ότι το ερώτημα της εισαγωγής δεν έχει απάντηση. Πάντα οι απόψεις θα διίστανται. Κάποιοι θα λένε ότι είναι πολύ καλό το ότι έχουμε γίνει η μεγαλύτερη βιομηχανία στην ψυχαγωγία, και πάντα θα υπάρχει και η αντίθετη άποψη. Εγώ νομίζω ότι είμαι στη μέση με μία μικρή κλήση προς την δεύτερη ομάδα. Επίσης πριν κλείσω να πω ότι δεν ξέρω γιατί όταν μιλάω για την βιομηχανία των videogames μιλάω στο πρώτο πληθυντικό πρόσωπο… Λες και ανήκω και εγώ σε αυτή. Ένας μεγάλος fan του μέσου είμαι απλά που λέω το “μακρύ μου και το κοντό μου” σε ένα blog και στο YouTube! Άντε να πάμε και στις ευχές μου για μία καλή Κυριακή, καλή εβδομάδα, και όπως πάντα τα φιλιά μου! 😘😗😙😚
