Coffee And Games 27.11.2022:
Μου είναι αρκετά περίεργο το ότι ξαναρχίζω να γράφω. Μετά από μήνες επιτέλους ο στόχος επετεύχθη. Έτσι, ο Vegeta έχει και πάλι λίγο παραπάνω ελεύθερο χρόνο για το blog του. Σαν άλλος Tony Stark -από το Iron Man 2– θα αρχίσω με το απλό “it’s good to be back”! Και θα συνεχίσω με το, “ελπίζω να μπορέσω να το κάνω όπως παλιά”, δηλαδή, “τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα -that’s what she said”! 😆
Η φωτογραφία έχει να κάνει με ένα game που δεν ξέρω γιατί έχω κολλήσει… Πραγματικά, είναι ένας τίτλος που φαίνεται και φαντάζει τόσο βαρετός όταν τον δεις σε κάποιο βίντεο ή διαβάσεις γι’ αυτόν. Όταν πιάσεις όμως το μοχλό έχει αυτό το “πάμε άλλο ένα”. Κάτι που τελικά σε βρίσκει να έχεις “χάσεις” δύο και τρεις ώρες από τη ζωή σου χωρίς να έχεις καταλάβει το πως! Το Vampire Survivor δείχνει πολύ καλή συνταγή για κάποιο mobile game. Για κάποιο λόγο όμως έχει βγει σε κονσόλες και PC. Με αφορμή τα καλά λόγια που διάβαζα στο ίντερνετ, καθώς και ότι είναι στο Game Pass, είπα να το δοκιμάσω.
Και, ναι, το λάθος είναι μεγάλο! Κολλάς, δεν ξέρω γιατί, δεν ξέρω το πως, αλλά κολλάς! Μαζί του παίζω το Psychonauts 2. Έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται, “ας αφήσω για λίγο το Psychonauts για να παίξω ένα γύρω στο VS”! Και εδώ να πω ότι το Psychonauts 2 μου αρέσει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.
Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά και ας πάμε στο σημερινό Coffee & Games. Φαντάζομαι ότι καταλαβαίνετε πως θα πάει σήμερα. Θα έχουμε ένα μικρό “potpourri” από τα διάφορα πράγματα που έγιναν όσο “έλειπα” από το blog. Πρώτα απ’ όλα, όπως έγραψα και στην εισαγωγή, ο λόγος που έλειπα επετεύχθη. Πλέον το χαρτί που ήθελα να έχω -για να αλλάξω αυτό που θέλω να αλλάξω στη ζωή μου- είναι στα χέρια μου. Έστω και αν μιλάμε για ψηφιακό αντίτυπο προς το παρόν. Τώρα μπορούμε να γυρίσουμε και στο να γράψιμο.
Η λίστα με τα πράγματα που θέλω να κάνω/γράψω στο/για το blog όλο και μεγαλώνει… Εδώ, όλο και μεγάλωνε όταν ήμουν ενεργός στο blog, πόσο μάλλον αυτούς τους μήνες που δεν είμαι. Το Google Tasks έχει πολλά αλλά σήμερα θα το πάμε casually. Το μόνο πράγμα που δε σταμάτησε για τη μελέτη ήταν τα streams, και γενικά η ασχολία με το YouTube. Η πλατφόρμα -για κάποιο λόγο- μου φαίνεται πιο προσιτή για τα μικρά κανάλια πλέον. Κάτι που με κάνει να έχω κάποια σχέδια και για το μέλλον του καναλιού εκεί.
Με τα streams στο μυαλό να πούμε ότι έβγαλα κάποια games όταν, υποτίθεται, ότι δεν έπαιζα για να διαβάσω. Είμαστε κοντά στο “άπιαστο όνειρο” του να βγάλω ότι υπάρχει από Borderlands. Με τα δύο games που λείπουν από αυτή τη λίστα, να λείπουν απλά και μόνο γιατί δεν τα έχω στη διάθεση μου… Ακόμα! Μέχρι στιγμής, η φόρμουλα του Borderlands μου άρεσε πολύ, και χωρίς να έχω παίξει κανένα, σε κανένα σημείο Co-Op -κάτι που πιστεύω ότι θα ανεβάσει το game ακόμα πιο πολύ.
Μετά είχαμε το Gotham Knights. Πολλοί έχουν γράψει πολλά για αυτό το game. Εγώ είμαι κάπου στη μέση, με μία ροπή προς τα καλά σχόλια για τον τίτλο. Ξέρω και καταλαβαίνω ότι πολλά πράγματα πήγαν στραβά στην ανάπτυξη του τίτλου. Φαίνεται ότι άλλο game ήθελαν να φτιάξουν στην αρχή και άλλο έφτιαξαν τελικά. Προσωπικά όμως αυτό που είχα στα χέρια μου το απόλαυσα. Καταλαβαίνω ότι θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο. Καταλαβαίνω ότι έχοντας -ίσως- στα χέρια τους τον κώδικα των Batman: Arkham ή και ένα τηλέφωνο/e-mail μακριά κάποιον που έχει δουλέψει στα Batman: Arkham games, αυτό που πήραμε δεν είναι 100% αυτό που θα έπρεπε.
Αλλά βγάζοντας από τη μέση αυτό που περιμέναμε, εγώ προσωπικά δεν μπορώ να πω ότι δεν πέρασα καλά με τον τίτλο. Το αν θα σας έλεγα να τον αποκτήσετε σε full price είναι άλλη κουβέντα, εγώ όμως δε μετάνιωσα για την αγορά μου. Σίγουρα περιμένω πώς και πώς να βγει κάποιο DLC με παραπάνω ιστορία και χαρακτήρες από τον κόσμο του Batman.
Ενδιάμεσα σε αυτό είχαμε και το DLC του Resident Evil 8, Village. Καλό; Καλό, μπορώ να πω. Σίγουρα όμως όχι τόσο καλό όσο τα DLCs του Resident Evil 7. Δύο πράγματα ξεχωρίζουν για εμένα εδώ. Το mode της κάμερας τρίτου προσώπου και το story campaign της Rose. Και τα δύο είναι καλά, όχι τέλεια όμως, και σίγουρα -για εμένα- δεν αξίζουν την τιμή που πλήρωσα γι’ αυτά. Αν πάρετε την Gold Edition του τίτλου με “τα πάντα όλα” μέσα είστε πολύ καλά. Για εσάς -σαν και εμένα- όμως που έχετε ήδη τον τίτλο και θέλετε να δείτε μόνο την ιστορία της Rose θα πρότεινα να περιμένετε για κάποια γενναία έκπτωση για προβείτε στην αγορά αυτού του DLC.
Σειρά είχε το A Plague Tale Requiem, που όπως και προκάτοχος του, ήταν στο Game Pass και με έκανε να θέλω να το αγοράσω, παρόλο που το έβγαλα μία φορά. Η ιστορία του τίτλου είναι για ακόμα μία φορά το δυνατό του σημείο και δε θα απογοητεύσει αυτούς που αγάπησαν την Amicia και τον Hugo. Επίσης, χωρίς να είναι spoiler για κάτι αυτό- αν δεν ήμουν στο livestream μπορεί και να έπεφταν μερικά δάκρυα στο τέλος του game! 😅😅
Φτάνουμε στο σήμερα με το Prodeus. Ένα old-school FPS, στα πρότυπα του DOOM, με γραφικά και art που παραπέμπει ακόμα περισσότερο στην παλιά αυτή εποχή. Ο λόγος επιλογής του τίτλου αυτού για τα streams ήταν απλά και μόνο γιατί ήθελα κάτι μικρό να streamάρω μέχρι να βγει το Callisto Protocol! Το game είναι όντως μικρό, αν το πας μονοκοπανιά, αλλά σίγουρα έχει πολύ replayability, με πολλά μυστικά κτλ μέσα στα levels του. Στο πνεύμα των προηγούμενων σχολίων μου, να πω ότι δεν ξέρω να αξίζει την τιμή που είναι, εγώ πάντως αν δεν είχα μία λίστα με διακόσα -περίπου- games να με περιμένουν σίγουρα θα το αγόραζα, ακόμα και αν το έβγαλα μέσω του Game Pass και αυτό.
Τώρα περιμένουμε για το Callisto Protocol και το Marvel’s Midnight Suns. Τουλάχιστον, για τα livestreams. Στο ενδιάμεσο όλων αυτών -για τα streams- έπιασα και το πρώτο Psychonauts, μετά από τόσα χρόνια που κυκλοφορεί. Το game είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ. Γενικά, ήθελα να τα δω και τα δύο τα Psychonauts και έτσι ήταν μια καλή ευκαιρία, όποτε είχα ελεύθερο χρόνο να παίζω λίγο-λίγο το πρώτο. Το έβγαλα τελικά, και μόνο μία ερώτηση μου έσκασε στο μυαλό, “γιατί δεν το είχα παίξει στην ώρα του αυτό το game;”. Αν αυτός ο τίτλος μου άρεσε τόσο πολύ τώρα, που είναι τόσο παλιός, δεν μπορώ να φανταστώ πόσο πολύ θα μου άρεσε αν το είχα πιάσει όταν κυκλοφόρησε στο -τότε- original Xbox μου. Και με αυτά και αυτά, τώρα είμαστε στο Psychonauts 2.
Κάπου εκεί μέσα μπήκε στις ζωές μας και το Marvel Snap. Ένα card game που μέχρι τώρα με έχει κάνει να ασχοληθώ πολύ μαζί του. Ήταν το τέλειο game για τη δουλειά! Μεταξύ των tickets/παραγγελιών, ένα matchάκι και πάμε παρακάτω. Αυτό το προτείνω σίγουρα. Αν είστε κάποιος που του αρέσουν τίτλοι όπως το Hearthstone -που ένας από του δημιουργούς του είναι πίσω από το Snap- πάτε εκεί με “κλειστά μάτια”. Στην τελική είναι free-to-play -και όχι όπως το νομίζετε, οπότε το βάζεις, παίζεις λίγο και βλέπεις. Από εμένα πάντως είναι “ναι”!
Με αυτά και το διάβασμα, πέρασαν οι μήνες. Τώρα περιμένουμε το Callisto Protocol και το Marvel’s Midnight Suns για να γεμίσουν τα Χριστούγεννα, και τα livestreams. Λογικά στο επόμενο C&G θα μιλήσω για τις πρώτες εντυπώσεις από το Callisto Protocol.
Μετά από αυτό -για τη μεθεπόμενη εβδομάδα- έχουμε VGA στις 8 Δεκεμβρίου, για να δούμε και να μιλήσουμε για ότι καινούργιο προκύψει από εκεί. Κάτι που όμως δε γνωρίζω ακόμα είναι το πότε και αν θα “μετακομίσει” η μέρα που θα δημοσιεύονται τα άρθρα στο blog… Είναι κάποια πράγματα που θα αλλάξουν/αλλάζουν στο πρόγραμμα μου -από την επόμενη εβδομάδα- και δυστυχώς δε γνωρίζω ακόμα πότε θα υπάρχει ο χρόνος για να γράφω, και πόσος θα είναι αυτός για να δω πόσα θα γράφω. Πάντως, μέσα στα άμεσα σχέδια είναι η επιστροφή και του Superhero Archives -που θα ξαναρχίσει με το Thor: Love and Thunder 😔- και του VideoGame Chronicles, για τη συνέχεια στο lore του Resident Evil!
Αυτά τα λίγα για την επιστροφή και την απουσία μου από το blog. Όπως πάντα, “καείτε” με ότι σας ευχαριστεί και καλή εβδομάδα! Τα φιλιά μου!! 😘😗😙😚
