Coffee And Games 28.05.2023:
Πολύ καλησπέρα σας, και πάμε να δούμε τι θα δούμε και σήμερα! Πολλά τα πραγματάκια που έχω στο κεφάλι μου για να γράψω σήμερα και για ακόμα μία φορά το ξυπνητήρι δεν το άκουσα και τώρα πρέπει να “τρέξουμε”. Καλά, κάποιος θα πει, “δεν πειράζει Vegeta μου, Κυριακή είναι”, αλλά έλα που εγώ είμαι λίγο τρελαμένος με αυτά. Να αναφέρω ότι δεν ξύπνησα στις 20.00, απλά με αυτά και εκείνα τελικά τώρα πρόλαβα να κάνω publish το άρθρο! Πάμε δυνατά με πρώτο θέμα την φωτογραφία.
Σήμερα έχουμε Wolfenstein. Και όταν μιλάω για Wolfenstein, μιλάω για πολύ Wolfenstein! Παρόλο που μπορώ να παίξω αυτούς τους τίτλους μέσω του Game Pass νομίζω ότι αξίζουν την επένδυση για τη συλλογή, ακόμα και αν είναι από δεύτερο χέρι οι περισσότεροι απ’ αυτούς. Τους έχω περάσει όλους – τουλάχιστον μία φορά – εκτός από το Youngblood – αν και ξέρω ότι αυτό δεν αξίζει και πολύ. Μάλιστα τα The New Order και The Old Blood τα έχω και στο Steam, αλλά είναι άλλο πράγμα οι φυσικές κόπιες. Έτσι, τα βρήκα σε πολύ χαμηλές τιμές και είπα να τα βάλω όλα στη συλλογή.
Σειρά έχει το The Dark Pictures Anthology. Τα έβγαλα όλα τελικά και όποιος θέλει να τα δει μπορεί να κάνει μία βόλτα από το κανάλι στο YouTube. Καλά πήγε, αλλά να πω την αλήθεια όχι και τόσο καλά όσο περίμενα. Το πρώτο καλό που μπορώ να πω για τη σειρά και το studio είναι ότι τουλάχιστον εξελίσσονται από το ένα game στο επόμενο. Κάθε επόμενο έχει και κάτι καινούργιο να κάνεις σαν gameplay και όχι μόνο. Το αμέσως επόμενο καλό έχει να κάνει με το ότι κάθε επεισόδιο είναι κάτι άλλο. Δεν ξέρω πόσο δύσκολο είναι αυτό για τους σεναριογράφους του studio αλλά νομίζω ότι το πετυχαίνουν – στις περισσότερες των περιπτώσεων.
Υπάρχουν όμως και κάποια άσχημα σημεία. Σίγουρα για εμένα η βασική πλοκή του πρώτου τίτλου – Man of Medan – δεν είναι ωραία. Πιστεύω όμως ότι αυτό έχει να κάνει με το ότι για κάποιο λόγο έπιασα το plot twist από την αρχή, όπως έχω ξαναγράψει. Τα επόμενα κεφάλαια της σειράς σίγουρα ήταν πολύ καλύτερα σε βασική πλοκή, με το τελευταίο λίγο να με μπερδεύει βέβαια. Δεν ξέρω γιατί, αλλά και δεν κατάλαβα ακριβώς τι παίζει, και λίγο μου έβγαζε αυτό το “paranormal” που θέλουν να κάνουν σειρές όπως τα Friday the 13th και Halloween αλλά για κάποιο λόγο, για εμένα δεν το έκαναν τόσο καλά.
Ίσως βέβαια, και αυτό που με χάλασε να ήταν το ότι άλλο περίμενα από το τέλος του τελευταίου τίτλου. Αλλά νομίζω ότι αυτό που δε μου άρεσε ήταν το ότι μάλλον δεν το έχτισαν σωστά ή κάτι. Δηλαδή στα δύο προηγούμενα και πάλι το plot twist είναι κάτι που δεν περιμένεις – εξού και ο όρος – αλλά είναι ωραίες εξελίξεις τις ιστορίας, στο The Devil in Me δε μου άρεσε. Με αυτό στο μυαλό, αν έπρεπε να βάλω μία σειρά στα επεισόδια της πρώτης season αυτή θα ήταν η εξής, Little Hope, House of Ashes, The Devil in Me, και τέλος Man of Medan.
Όπως λέω και ξαναλέω στα streams, σίγουρα δε θα κλάψετε τα λεφτά σας, και σίγουρα αν έχετε παρέα θα περάσετε πολύ καλά. Δείτε το λίγο όμως αν μπορείτε για να βρείτε τις εκδόσεις που βρήκα και εγώ, ή για κάποιο πακέτο μέσω ψηφιακών καταστημάτων. Έτσι, σίγουρα θα τα αξίζουν τα χρήματά τους πολύ περισσότερο.
Τελευταίο και μεγάλο θέμα για σήμερα – όπως είχα υποσχεθεί – θα είναι το Showcase της Sony. Με λίγα λόγια – για όποιον βαριέται να διαβάζει πολλές λέξεις – ένα καλό show, μία κάπως κακή παρουσίαση για το PlayStation. Βλέποντας το live – και γράφοντας νέα παράλληλα – δεν είχα κανένα πρόβλημα. Ο ένας τίτλος μετά τον άλλον, πολλά games και πολλά από αυτά τα βλέπαμε για πρώτη φορά. Το κακό σε αυτό όμως είναι – κάτι που κατάλαβα όταν άρχισα να γράφω τα νέα για το GameOver – είναι ότι και πολλά από τα καινούργια ήταν απλά CGI trailers, αλλά και το ότι σε πολλά από αυτά δεν έχουμε όχι μόνο σίγουρη ημερομηνία, αλλά δεν έχουμε και κάποιο παράθυρο για κυκλοφορία.
Πριν πιάσω να δω κάποιο λίστα – γιατί είμαστε και μεγάλοι άνθρωποι και ξεχνάμε – θα μιλήσω για τα ένα – δύο που μου έρχονται στο κεφάλι κατευθείαν μετά από τόσες μέρες. Με πρώτο απ’ όλα, το Alan Wake 2. Είδαμε και gameplay video, πήραμε και ημερομηνία κυκλοφορίας. Δεν ξέρω πως να περιγράψω το πόσο χαρούμενο με κάνει αυτό που είδα.
Εκτός του ότι θα δούμε τον τίτλο μέσα στο 2023, από το trailer φαίνεται ότι η υπόσχεση για κάτι πιο survival horror γίνεται πραγματικότητα. Γουστάρω τόσο πολύ που επιτέλους θα πάρουμε αυτόν τον τίτλο στα χέρια μας. Ίσως πολλοί από εσάς να μην καταλαβαίνετε αλλά ακόμα θυμάμαι τον εαυτό μου στο κλείσιμο του πρώτου game να κοιτάει την οθόνη σαν βλάκας. Και μετά από τα DLCs να μην υπάρχει κάτι άλλο για να βοηθήσει την κατάσταση. Ακόμα και το American Nightmare δεν έδωσε και πολλές απαντήσεις. Από το Control μάθαμε περισσότερα αλλά και πάλι.
Θυμάμαι αυτό το video που είναι σαν promo για το Alan Wake 2. Μία ιδέα που σαν τότε η Remedy την είχε παρατήσει, νομίζω εξαιτίας του ότι δεν υπήρχαν τα χρήματα για να γίνει αυτό. Δυστυχώς, η Microsoft έκανε πολλές μα**κίες με το Alan Wake, και το έκλασε αρκετά στην κυκλοφορία του απλά και μόνο για να κάνει focus στις μ**ακίες του Kinect. Τέλος πάντων, εκείνη η ομάδα του Xbox 360 – πάνω, κάτω η ίδια ομάδα που ήταν και στην κυκλοφορία του Xbox One – έχει φύγει μακριά και είναι πλέον μία “μαύρη σελίδα” στην πορεία του brand.
Οπότε ναι, το περιμένω πώς και πώς, και ακόμα και αν έχω πει ότι δε θέλω να αγοράζω games day-one, ίσως αυτό να είναι μία εξαίρεση στον κανόνα. Κάτι που δεν ξέρω αν θα είναι το επόμενο που μου σκάει στο κεφάλι από την παρουσίαση. Assassin’s Creed Mirage.
Πάλι για Assassin’s θα πούμε, ναι! Τουλάχιστον, αυτή τη φορά δε θα “θάψω”. Είδαμε το πρώτο trailer και μάθαμε ότι κυκλοφορεί ακριβώς μία εβδομάδα πριν το Alan Wake 2 και ξαφνικά για εμένα ο Οκτώβρης έγινε πολύ πιο ενδιαφέρον – γι’ αυτούς τους δύο τίτλους. Φαίνεται να μας άκουσαν στην Ubi, και το Mirage δείχνει να είναι κάτι από τα παλιά.
Τώρα αν αυτό είναι καλό ή κακό, θα φανεί στο πως έφτιαξαν το game. Άκουσα κάποια σχόλια του ότι, “ναι, μεν το θέλαμε σαν τα παλιά, αλλά όχι ακριβώς το ίδιο”. Το καταλαβαίνω. Ίσως να μη δουλέψει ένας τίτλος σαν το πρώτο Assassin’s πχ, απλά με καλύτερα γραφικά. Φαίνεται όμως να μην είναι μόνο αυτό. Υπομονή για περισσότερες λεπτομέρειες, αλλά σίγουρα εκεί που δεν είχα καθόλου προσδοκίες για τον τίτλο, τώρα κάτι γίνεται. Για να δούμε αν θα με κάνει η Ubi να πατήσω τον όρκο μου για δεύτερη φορά μέσα στο 2023…
Τώρα ήρθε η ώρα να ανοίξω καμία λίστα και να αρχίσω να μιλάω λίγο για τίτλους που είδαμε εκεί αλλά δεν τους έδωσα και πολύ σημασία.
Οι δύο πρώτοι τίτλοι προσωπικά με αφήνουν αδιάφορο. Είναι από αυτά τα GaaS που έχει πει η Sony ότι θα βγάλει. Δώδεκα στον αριθμό έχουν πει, προχτές είδαμε τα δύο από αυτά. Το Immortals of Aveum μοιάζει πολύ καλό. Χαίρομαι που η EA δίνει και πάλι λεφτάκια για να γίνουν single-player παραγωγές με αρχή, μέση, και τέλος. Βέβαια, έχουμε την Respawn και το Star Wars τους να ευχαριστούμε γι’ αυτό, αλλά και πάλι. Το game θα έρθει και στο Xbox, και αν και δε θα το αγοράσω day-one σίγουρα θα το περάσω ένα χέρι όταν μπει στο EA Play και μαζί και στο Game Pass Ultimate.
Ghostrunner 2. Σίγουρα μου τραβάει το ενδιαφέρον, όπως και ο πρώτος τίτλος. Βλέπω όμως – όπως και με τον πρώτο τίτλο – να το πιάνω στα χέρια μου όποτε και αν…
Το Phntaom Blade 0 είναι κάτι που θα ήθελα να έχω “αύριο” να παίζω. Είδα ότι ο τίτλος προέρχεται από studio που κάνει καθαρά mobile games και αυτό λίγο με φοβίζει. Επίσης, έψαξα να δω που είναι τα άλλα Phantom Blade και δυστυχώς είναι όλα κλεισμένα σε ψηφιακά καταστήματα για κινητά της Ανατολής. Πάντως, το game φαίνεται πολύ όμορφο και ποζεράδικο με την καλή έννοια. Δε μάθαμε όμως πότε θα βγει ή κάποιο παράθυρο κυκλοφορίας.
Το Sword of the Sea φαίνεται επίσης πολύ όμορφο. Από το studio αυτό έχω βγάλει το Abzû και ξέρω ότι κάποιοι από τα παιδιά εκεί δούλευαν στην ανάπτυξη του The Journe, οπότε περιμένω καλά πράγματα, τουλάχιστον με πολύ καλό art direction από πίσω.
Προσπερνάω κάποια και πάω σε εκείνα που θέλω να μιλήσω για λίγο, γιατί το κείμενο θα γίνει τεράστιο αν γράψω για όλα. Σειρά έχει το Foamstars, αλλά για κακό λόγο. Αλήθεια ρε Square μου; Αλήθεια; Που σ**τά πάει αυτή η εταιρεία; Ένα remake του Final Fantasy 7 θα μας μένει στην τελική να περιμένουμε από τους Ιάπωνες. Και αυτό το λέω γιατί ο Final Fantasy 16 βγαίνει τον επόμενο μήνα και μετά τίποτα. Άντε ίσως και το Kingdom Hearts 4, αλλά μετά το χάσαμε το παιχνίδι…
Το The Plucky Squire είναι ένας ακόμα τίτλος που μου κινεί το ενδιαφέρον. Κοίτα τώρα μεταξύ μας, είμαι σχεδόν σίγουρος ότι δε θα τον πιάσω ποτέ στη ζωή μου, αλλά πέραν αυτού, αυτό που βλέπω είναι πολύ όμορφο και φαίνεται να έχει πολύ καλές ιδέες από πίσω του.
Metal Gear Solid 3: Snake Eater remake. Το οποίο δεν το λένε, “Metal Gear Solid 3: Snake Eater remake”, αλλά “Metal Gear Solid Δ: Snake Eater”. Τώρα γιατί έγινε αυτό, μόνο η Konami ξέρει. Ε, τι να πεις γι’ αυτό; Δεν είχαμε και τίποτα. Ένα CGI trailer, χαίρω πολύ. Καλό, κακό θα δούμε. Δεν έχουμε και παραδείγματα από την Konami από remakes για να ξέρουμε πως θα τα κάνουν. Θα δούμε από το Silent Hill 2 νομίζω πρώτα. Τουλάχιστον, από αυτό έχουμε δει και λίγο gameplay, πράγμα που θα πει ότι μάλλον είναι πολύ πιο κοντά από το remake του MGS3.
Το Towers of Aghasba είναι επίσης κάτι που φαντάζει πολύ ωραίο στο να το παίξεις. Μοιάζει λίγο σαν Breath of the Wild, κάτι βέβαια που μόνο κακό δεν είναι. Καλό 2024 έχουμε εδώ, οπότε υπομονή και πάλι.
Το Dragon’s Dogma 2 είναι ένα ακόμα game που οι παλιοί το περιμένουμε πώς και πως. Το πρώτο ήταν κάτι σαν το Dark Souls, πριν το Dark Souls. Αν όχι σε όλα, σε πολλά πράγματα που έκανες μέσα στον τίτλο. Δεν ξέρω, εμένα αυτό μου θύμισε. Και για να μην το παίζω γα**τος, το πρώτο Dragon’s Dogma το είδα πριν από πέντε με έξι χρόνια για πρώτη φορά, αλλά με έκανε να κολλήσω. Θέλω να δω και το δεύτερο αλλά και πάλι δεν είδαμε κάποιο παράθυρο κυκλοφορίας. Τουλάχιστον, μπορείς να πει ότι για πρώτο gameplay trailer μας δείχνει σχεδόν όλα αυτά που θέλαμε να δούμε από αυτό το sequel.
Resident Evil 4 remake VR, το οποίο φαίνεται να έχει την Resident Evil 4 VR edition ιδέα από πίσω, μιας και το game γίνεται fps. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι καλό ή κακό αυτό. Δεν έχω παίξει το RE4 VR, αλλά όσοι το έχουν παίξει λένε καλά λόγια, όποτε περιμένω και το VR του remake να είναι εξίσου – αν όχι καλύτερα – δημιουργημένο. Αλλά, και πάλι δεν είχαμε καμία ημερομηνία κυκλοφορίας, απλά είδαμε ότι το φτιάχνουν. Χαρήκαμε. Το ξέραμε Capcom μου, μας το έχεις ξαναπεί.
Θα προσπεράσω το Marathon, γιατί δεν έχω τίποτα να πω για ένα CGI trailer, από τη στιγμή μάλιστα που δε μας είπαν τίποτα από ημερομηνία ή παράθυρο κυκλοφορίας. Και θα πάω στο Project Q. Κάτι είχαμε ακούσει, και τελικά αυτό που είδαμε είναι ακριβώς αυτό που είχαμε ακούσει. Συγνώμη για τα “γαλλικά” μου, τι μα**κία είναι αυτή Sony μου; “Remote play, over Wi-Fi”; Και να το κάνω τι; Ήδη υπάρχουν εφαρμογές στα κινητά που το κάνουν αυτό, και μάντεψε, δεν χρειάζεται να σου δώσω και άλλα 300 ευρώ – που λέει ο λόγος, γιατί δεν ξέρουμε την τιμή του Q ακόμα.
Ρε μας δουλεύετε; Ποιος θα το πάρει αυτό; Ξέρω κάποιοι θα πουν, “δε μένεις με οικογένεια σπίτι και δεν ξέρεις”. Το θέμα δεν είναι το τι κάνει η συσκευή, το θέμα είναι ότι μία τέτοια συσκευή ήρθε αργά στον χορό, και το κάνει και λάθος. Με το Xbox μου, μπορώ να κάνω ακριβώς το ίδιο στο κινητό μου και να κολλήσω απλά έναν μοχλό μέσω Bluetooth. Και το αστείο είναι ότι και οι κάτοχοι του PlayStation μπορούν να το κάνουν αυτό. Το μόνο κακό είναι ότι η εφαρμογή για το PS είναι από κάποιον άλλον και όχι από τη Sony. Ε, φτιαχτέ μία καλύτερη εφαρμογή, γ**ώ το σπιτάκι σας. Γιατί πρέπει να βάλεις τον καταναλωτή σου να πάρει και άλλο μηχάνημα; Λεφτάκια, να γιατί! Τέλος πάντων, ότι θέλει ο καθένας κάνει με την τσέπη του…
Τέλος, είχαμε το Spider-Man 2. OK, OK, καλό θα είναι. Γαμάτο θα είναι. Αλλά πέραν του ότι αλλάζεις μεταξύ των δύο Spider-Man, του ότι θα έχουμε για κάποιο σημείο της ιστορίας το Symbiote σαν στολή, και το ότι – όπως είναι φυσικό – έχει άλλη ιστορία από το πρώτο μαζί με άλλους supervillains, εγώ προσωπικά δεν ξέρω γιατί πρέπει να “βγω στα μπαλκόνια” για τον τίτλο. Κοίτα, 100% “καίω το βρακί μου” για το game. Είμαι superhero fan τρελός, το ξέρετε και σίγουρα θέλω να δω το game day-one.
Αν όμως το δεις από μακριά, δε φαίνεται να υπάρχει κάτι που να κάνει τον τίτλο τόσο διαφορετικό σε σχέση με τον πρώτο ή τον 1.5 που βγήκε ενδιάμεσα. Επίσης, δεν είχαμε ημερομηνία κυκλοφορίας. Δεν ξέρω τι να πω; Καλό αυτό που είδαμε αλλά… Να γράψω και κάτι άλλο, για κάποιο λόγο δε μου φαίνεται και κάτι που το PS4 δε θα μπορούσε να τρέξει με λίγο downgrade. Το νερό στις σκηνές με το νερό φαίνεται λίγο χάλια για PS5 παιχνίδι. Και θα μου πει κάποιο fanboy, “γιατί έχει το Xbox Series X games με καλύτερα γραφικά”, και η απάντηση είναι όχι. Αυτό όμως δε λέει κάτι, όταν το Horizon Forbidden West φαίνεται να έχει καλύτερα γραφικά από έναν τίτλο που δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα…
Βέβαια, ξέρουμε ότι όσο και αν προμοτάρουν το Kreaven ως τον μεγάλο κακό στο game, ένα σενάριο που έχει μέσα του το Symbiote άλλον θα έχει ως βασικό κακό ή μεγάλο κακό στο τέλος. Μετά απ’ όλα αυτά μάλλον κάποιος θα νομίζει ότι κράζω αλλά υπάρχει ένα πράγμα που πρέπει να μας κάνει να πιστεύουμε σε αυτόν τον τίτλο και το όνομά του είναι Insomniac. Δεν υπάρχει περίπτωση να κάνει λάθος αυτό το studio. Για να πω και το άλλο όμως, ποτέ δεν ξέρεις, έτσι λέγαμε και για άλλα μεγάλα studios και τελικά την πατήσαμε. Τουλάχιστον η Insomniac δε μας έχει δώσει ακόμα κάποιο λόγο για να μην πιστεύουμε σε αυτούς, οπότε το πάμε έτσι.
Όπως είπα και στην εισαγωγή για το show, όταν όλα τελείωσαν δεν έμεινα με κάποιο παράπονο. Μετά που άρχισα να το σκέφτομαι όμως είδα κάποια κακά. Πρώτον, τα περισσότερα trailers από καινούργια game ήταν απλά CGI. Δεύτερον, στα περισσότερα από αυτά δεν είχαμε ημερομηνία κυκλοφορίας, δεν είχαμε κάποιο παράθυρο κυκλοφορίας. Μετά, πολύ λίγα απ’ αυτά ήταν αποκλειστικά. Εμένα προσωπικά, αυτό το τελευταίο μόνο με χαροποιεί, αλλά υποτίθεται ότι η Sony μας λέει ότι τα αποκλειστικά της είναι η δύναμή της.
Δεν ξέρω, καλά πέρασα, και ακόμη καλύτερα που θα δω αρκετά από αυτούς τους τίτλους στο Xbox μου. Το μόνο που θα πω, για να το αφήσω έτσι με ένα παράπονο, είναι ότι αν αυτή η παρουσίαση είχε το “Xbox” από πάνω και όχι το “PlayStation” τώρα θα μιλούσαμε για κηδείες! Η Sony δεν έδωσε αυτό που περίμεναν πολλοί και καταλαβαίνω την στεναχώρια και τα νεύρα. Αλλά σίγουρα θα έχουμε games να παίξουμε, ακόμα και αν δεν είναι αποκλειστικά.
Για το Project Q, “Γ*ΑΜΑΤΑ, με κεφαλαία γράμματα”, που έλεγε και η συγχωρεμένη η μάνα μου. Δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης του περιφερειακού και πολύ φοβάμαι ότι η Sony έχει αρχίσει να γίνεται επικίνδυνα Nintendo και να εκμεταλλεύεται στο έπακρο τους ανθρώπους που την αγαπούν και δίνουν όσα χρήματα χρειαστεί για τα προϊόντα της. Θα δούμε όμως, ας βγει πρώτα και μπορεί να είναι κάτι άλλο τελικά, με περισσότερες λειτουργίες που δε μας έχουν πει ακόμα.
Αυτά τα πολλά γι’ αυτή την Κυριακή. Τα λέμε την επόμενη, με κάτι που δεν ξέρω ακόμα τι θα είναι! 😅 Καλή συνέχεια, καλή εβδομάδα, και τα φιλία μου!! 😘😗😙😚
