Είναι αυτό το κακό με το Hollywood και τα reboot του… Για κάποιο λόγο ο del Toro δεν μας έδωσε ποτέ το τρίο μέρος της τριλογίας του και οι παραγωγοί αποφάσισαν να πάνε με ένα reboot. Λογικό και επόμενο. Δεν θα περιμένουμε τον Guillermo να μας πει πότε θα ξεμπερδέψει από τα δικά του για να κάνουμε τη συνέχεια! Ξεχάστε, σχεδόν, ότι ξέρατε για τον Hellboy μέχρι τώρα (στις ταινίες). Έχουμε άλλο σενάριο, άλλους συμπρωταγωνιστές, άλλο κόσμο και τέλος άλλους ηθοποιούς να παίζουν τους δύο μόνο (αν δεν κάνω λάθος) χαρακτήρες που είναι ίδιοι από τις δύο προηγούμενες ταινίες.
Γενικώς, Γενικά:
Τα άσχημα αρχίζουν από νωρίς-νωρίς στο κείμενο. Προσπαθώ να σκεφτώ τη βασική πλοκή για να γράψω ένα σκελετό της ταινίας μπας και σας δώσω να καταλάβετε τι παίζει… Και υπάρχει ένα μπέρδεμα στο κεφάλι μου.
Είπαμε ότι έχουμε άλλον Hellboy και άλλον Trevor Bruttenholm (τον “πατέρα” του). Η ιστορία μας πάει πίσω στο χρόνο σε σχέση με τις άλλες ταινίες καθώς στην ομάδα της B.P.R.D. δεν έχει μπει ακόμα ο Abraham Sapien ούτε η Liz Sherman. Αν δεν κάνω λάθος έτσι όπως κατάλαβα στην αρχή της ταινίας ο μόνος “περίεργος” στον οργανισμό είναι ο πρωταγωνιστής μας. Αυτό συμβαίνει για κάποιο λόγο. Η ταινία θέλει να παίξει πολύ με τη φάση “τέρατα εναντίον ανθρώπων” και ο Hellboy κολλάει καλά και στις δύο κατηγορίες.
Ένα B.P.R.D. Άνω των 18:
Δίπλα στον Anung un Rama έχουμε ένα άλλο καστ από χαρακτήρες. Πάνε να κάνουν κάποια πρότυπα από ταινίες δράσης (ή δεν ξέρω και εγώ τι) και πιστεύω ακράδαντα ότι δεν έπιασαν το νόημα ακριβώς. Γενικά δεν γνωρίζω αν κάποιοι από αυτούς είναι από τα comics ή είναι όλοι δημιουργία της ταινίας αλλά αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι όλοι τους είναι το ίδιο σπαστικοί…
Βέβαια αυτό είναι κάτι που δεν είναι προνόμιο μόνο αυτών των χαρακτήρων. Γενικά, σχεδόν, κάθε ένας σε αυτή την ταινία είναι λες και τον έγραψαν για να είναι δεκαεπτά χρονών έφηβος με ότι να ‘ναι κολλήματα για να έχουμε λίγο δράμα. Το κακό είναι ότι το δράμα έρχεται αλλά όχι έτσι όπως το περίμεναν οι παραγωγοί της ταινίας μας.
Για εμένα μόνο ο Ian McShane, που παίζει τον Trevor Bruttenholm, και το πολύ-πολύ και ο David Harbour, που παίζει τον Hellboy, κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Το θέμα με τους υπόλοιπους δεν είναι 100% ότι δεν μπορούν αλλά ίσως να μην είχαν καλές οδηγίες.
Με αυτό ας πιάσουμε τους δύο πρωταγωνιστές μας. Ο Hellboy είναι πολύ μ**άκας! Εντάξει μα**κας ήταν και στα δύο προηγούμενα αλλά όχι και έτσι. Σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της ταινίας ενεργεί σαν κακομαθημένο δωδεκάχρονο που δεν του παίρνουν δώρο ποδήλατο. Δεν καταλαβαίνω πραγματικά καθόλου πως και γιατί. Κάποιες φορές μάλιστα είναι μαλά**ς απλά για να είναι, χωρίς οι πράξεις του ή ο χαρακτήρας που μας συστήνει η ταινία να έχει κάποιο λόγο να κάνει αυτό που κάνει, έτσι όπως το κάνει σε κάποιες σκηνές. Και μετά σε κάποιες άλλες είναι ακριβώς το αντίθετο… Φαντάζομαι γιατί είναι και ο ήρωας μας και δεν θα μπορούσε να είναι μια ζωή **λάκας σε όλη την ταινία!
Ο πατέρας του από την άλλη βγάζει νόημα τις περισσότερες φορές. Είπαμε ότι κάνει και καλή δουλειά και ο ηθοποιός αλλά γενικά ο χαρακτήρας του Trevor εδώ μπορώ να πω ότι μου αρέσει ίσως και πιο πολύ από τον άλλον στις δύο προηγούμενες ταινίες. Σε καμιά περίπτωση δεν λέω ότι ο John Hurt δεν έκανε καλή δουλειά με τον χαρακτήρα στις παλιές ταινίες, ίσα-ίσα, απλά εδώ ο Ian μου αρέσει πιο πολύ. Βοηθάει πολύ και το ότι η ταινία είναι “άνω των 18” και οι βρισιές είναι εκεί όποτε πρέπει (ή και κάποιες φορές που δεν πρέπει).
Πάμε και σε αυτό το θεματάκι. Από την μια μόνο καλό είναι που έχουμε να κάνουμε με αποκλειστικά για ενήλικες. Από την άλλη ώρες-ώρες η ταινία είναι σαν να μην ξέρει τι θέλει. Έχει το splatter της, και σε μεγάλες ποσότητες σε κάποιες σκηνές. Έχει αβέρτα τις “f-bombs” της, σχεδόν σε κάθε σκηνή! Αλλά σεναριακά και σε πλοκή πολλές φορές κάνει λες και απευθύνεται σε κοινό που είναι κάτω των 18 και δεν θα πολυσκεφτεί τι βλέπει.
“Χάνουμε χρόνο παιδιά”…:
Το σενάριο σε πάει από εδώ κι εκεί χωρίς να σου πει πολλά-πολλά. Μάλιστα πολλές είναι οι σκηνές και οι πλοκές που φαίνεται ότι μπήκαν εκεί μόνο για και μόνο για να εξηγήσουν ΕΝΑ πράγμα. Αυτό δεν είναι λογικό για ταινίες. Όχι δεν έγινα σκηνοθέτης και παραγωγος. Όχι δεν ξέρω τα πάντα για τον κινηματογράφο αλλά όταν μου τρως ένα τέταρτο, δέκα λεπτά, ή ακόμα και πέντα απλά και μόνο για μια μ**ακιούλα που θα κάνει κάποιος χαρακτήρας μετά δεν βγάζει νόημα στο κεφάλι μου.
Λογικό και επόμενο οι σκηνές να χτίζουν αυτά που θέλει να κάνει το σενάριο παρακάτω αλλά όχι να μου τρως είκοσι λεπτά, με το ρολόι, για να φέρεις τον πρωταγωνιστή σου στην Αγγλία με μια μικρή πλοκή που τελικά δε βγάζει πουθενά. Πολύ απλά θα μπορούσε να πάει στο νησί ο Hellboy για τον οποιοδήποτε γρήγορο, απλό και ωραίο λόγο ήθελε για να γνωρίσει την villain μας και να “παίξουν τις μπουνίες”. Όχι για κάποιον άλλον λόγο, απλά και μόνο για να έχουμε χρόνο να μας γνωρίσουν τους χαρακτήρες μας όπως πρέπει ή ίσως να έκοβαν κανένα τέταρτο από το τελικό αποτέλεσμα (κάτι που η ταινία θέλει πολύ).
Η Κακία η Μάγισσα:
Πάμε στην main villain μας τώρα. Έχουμε μια βασική πλοκή που τρέχει με αυτή. Η ταινία μας στην αρχή μας τη συστήνει για να ξέρουμε πως και τι. Μετά την ξεχνάει για λίγο και πάμε πάλι δυνατά λίγο πριν τη μέση και μέχρι το τέλος. Το σχέδιο και οι λόγοι που κάνει ότι κάνει βγάζουν νόημα, μπορώ να πω, το πως κάνει ότι κάνει δεν βγάζει και τόσο. Δεν ξέρω.
Φαίνεται λες και υπάρχει ένα κενό στις πράξεις της… Κενό που αν είχαν παραπάνω χρόνο καλό θα ήταν να το εξηγήσουν. Βλέπουμε τι θέλει να κερδίσει από τη “διαμάχη” με τον Hellboy αλλά για κάποιο λόγο δεν το “νιώθουμε”. Μπορεί να φταίει και η Milla Jovovich. Εντάξει ίσως να μην “τραβάει” άλλο η γυναίκα σαν ηθοποιός. Όχι ότι ήταν ποτέ κάτι το τρομερό αλλά μετά τα Resi κτλ ή έχει πέσει ή μπορεί εδώ να βαριόταν. Πάντως μια φορά εμένα δεν με πείθει με αυτό που δίνει σε αυτή την ταινία.
Τεχνικά:
Κλασικά λίγο πριν κλείσουμε πάμε και στα τεχνικά μας. Πρακτικά εφέ έχουμε αλλά όχι τόσα όσα θα ήθελα εγώ, που τα αγαπάω πολύ. Στην προηγούμενη ταινία με τον χαρακτήρα, ο del Toro και η ομάδα του κατάφεραν να δημιουργήσουν τόσα πολλά και ωραία πρακτικά εφέ. Σχεδόν για τα πάντα μέσα σε εκείνη ήταν κοστούμια ή μακιγιάζ. Εδώ έχουμε έντονη τη χρήση GCI. Αυτό από μόνο του δεν ενοχλεί. Μάλιστα κάποια από αυτά είναι και πολύ ωραία. Αλλά υπάρχουν άλλα που δεν…
Το κακό είναι ότι έχουμε την ίδια ποιότητα και στα πρακτικά εφέ. Ευτυχώς όχι σε όλα. Ο Hellboy, ας πούμε, έχει πολύ ωραίο μακιγιάζ. Γενικά όμως και στους δύο τύπους εφέ, έχουμε να κάνουμε με κάποια παραδείγματα που είναι πολύ καλά και κάποια που είναι πολύ κακά. Και με αυτό δεν μιλάω μόνο για εφέ που είναι στο background και μπορεί και καθένας να μην τα δει ποτέ αλλά και για άλλα που είναι στην ίδια σκηνή, στο ίδιο πλάνο, δίπλα-δίπλα με εφέ που είναι αντικειμενικά πολύ ωραία. Ε, εκεί έχουμε ένα ακόμα πρόβλημα.
Γενικά βέβαια το “art direction” που έχει μου αρέσει πολύ. Ο Hellboy, είναι πολύ ωραίος αλλά όχι μόνο. Τα τέρατα που βλέπουμε και οι τοποθεσίες μας μεταφέρουν πολύ ωραία στο κόσμο του comic. Προσωπικά σχεδόν όλα όσα είδα μου άρεσαν σαν concept. Κάποια από αυτά όμως, όπως είπα και πιο πάνω, είναι πολύ άσχημα στην υλοποίηση τους.
Περιέργως μου άρεσαν οι μουσικές επιλογές! Ναι, τα περισσότερα κομμάτια είναι μουσική που ήδη υπάρχει και δεν έχει δημιουργηθεί γι’ αυτή την ταινία μόνο αλλά και πάλι. Πολύ καλές επιλογές. Σημεία που η μουσική σε κάνει να γελάς (λίγο, είπαμε μη το γ**ήσουμε). Σημεία που προσθέτει στη δράση πολύ. Άλλα που δίνει μυστήριο και ένα vibe τρόμου κτλ. Γενικά εκεί έχει γίνει καλή δουλίτσα.
Επίλογος:
Τελικά όμως δεν… Είναι κρίμα γιατί φαίνεται ότι είχαν καλές ιδέες αλλά κάπου το χάσανε. Και αυτό το “κάπου” είναι εκεί από την αρχή της, μέχρι το τέλος της. Δεν μου άρεσε, αν δεν το καταλάβατε από το κείμενο! Δεν θα έλεγα ότι πέρασα καλά. Δεν θα έλεγα ότι δε βαθέρηκα. Πολλές φορές είναι ωραία αυτά που βλέπεις. Πολλές φορές θα δεις καλές σκηνές δράσης. Πολλές φορές θα ακούσεις την καλή ατάκα και θα γελάσεις εκεί που θα πουν τα αστεία τους. Γενικά όμως η γεύση που μένει δεν είναι καλή.
Είναι σίγουρα μισή ώρα παραπάνω απ’ όσο πρέπει. Με μια βασική πλοκή που στην αρχή την ξεχνάει λίγο. Όπως ξεχνάει, βέβαια, και να μας συστήσει σωστά τους χαρακτήρες της. Χαρακτήρες που όλοι είναι γραμμένοι σαν δεκαπεντάχρονα. Τέλος πάντων, όχι, δεν αξίζει να την δείτε. Ή για να το πω καλύτερα μόνο δεκαπέντε δευτερα αξίζουν κάπου προς το τέλος (όποιος έχει δει νομίζω θα καταλάβει τι λέω). Οπότε χαλαρά και γρήγορα θα έλεγα προσπεράστε και “χάστε” το χρόνο σας σε κάτι καλύτερο. Δεν είναι και πολύ δύσκολο να βρείτε κάτι καλύτερο από αυτή την ταινία…
Spoiler Alert:
ΥΓ. Δεν μου άρεσε το πως έδωσαν την ιστορία με τη μητέρα του Hellboy. Δεν μου άρεσε που ο Hellboy είναι απόγονος του Αρθούρου. Και όλα αυτά δεν μου άρεσαν γιατί η ιδέα του ότι ο Hellboy είναι εκεί από “πάντα” γιατί πρέπει να γίνει το “Δεξί Χέρι της Αποκάλυψης” ήταν πολύ-πολύ πιο ωραία από αυτά που μας δίνουν εδώ. Πολύ απλά μας λένε ότι αν δεν ήταν “μάγισσα” που πάει με δαίμονες η μητέρα του, ίσως να μην είχαμε τον ίδιο, όποτε ίσως να μην είχαμε Αποκάλυψη… Δεν βγάζει νόημα… Νομίζω…
Αφήνουν και υπονοούμενα ότι θα είχαν τον Ρασπούτιν στο sequel… Ποιό sequels βρε καημένοι;
End of Spoilers
