Αν σας άρεσε η πρώτη σίγουρα θα σας αρέσει και η δεύτερη! Πάμε στην χρονικά επόμενη, τόσο κανονικά όσο και μέσα στον κόσμο της, ταινία του Hellboy για να δούμε τι κάνουν οι χαρακτήρες που αφήσαμε από την πρώτη. Για αρχή να πω ότι η πλοκή της ταινίας αυτής είναι καθαρά δημιουργία για το σινεμά. Δεν έχει πάρει καμία ιστορία από τα comics. Το καλό εδώ είναι ότι ο del Toro, που είναι για ακόμα μια φορά σκηνοθέτης της, έχει δουλέψει πολύ στενά για την δημιουργία του σεναρίου με τον Mike Mignola, που είναι ο δημιουργός του comic. Αυτό από τη μία μπορεί να ξενίσει κάποιον που ξέρει τις ιστορίες από τα comics. Από την άλλη έχει γίνει πολύ καλή δουλειά οπότε…
Γενικώς, Γενικά:
Το ίδιο κωμικό ύφος με την πρώτη ταινία έχουμε και εδώ. Δούλευε τότε, δουλεύει και τώρα, πάμε παρακάτω! Το πρώτο πράγμα που θα δει κανείς είναι ότι ο del Toro έχει “ξεφύγει” σε αυτή την παραγωγή! Έχουμε πιο πολύ βάθος στο lore και στον κόσμο του Hellboy. Αυτό έχει δώσει την ευκαιρία στον σκηνοθέτη να βάλει μέσα στην δημιουργία του αρκετά “παραμυθένια” τρομακτικά πλάσματα και τοποθεσίες, όπως μόνο αυτός και οι βοηθοί του ξέρουν να κάνουν. Το επόμενο είναι ότι φαίνεται καθαρά πως το budget ανέβηκε. Αυτό βοηθάει και στην ποιότητα της εικόνας αλλά και στα CGI και τα πρακτικά εφέ.
Το σενάριο μας μιλάει για έναν αρχαίο πόλεμο μεταξύ των “φανταστικών” πλασμάτων που όλοι ξέρουμε και των ανθρώπων. Οι πρώτοι για να βγουν νικητές έφτιαξαν τον Golden Army. Ο βασιλιάς των Ξωτικών όμως δεν ήθελε μια τόση μεγάλη δύναμη στα χέρια κάποιου. Έτσι αποφάσισε να κρύψει τον στρατό αυτόν και να χωρίσει στα τρία το αντικείμενο με το οποίο ελέγχεται ο στρατός. Ο γιός του όμως έχει άλλη άποψη για το θέμα και θα πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Αυτή είναι η βασική πλοκή/απειλή για τον Hellboy και την ομάδα του. Βασική αλλαγή και ίσως πιο ωραία είναι το γεγονός ότι πλέον έχουμε φύγει από την απειλή των Ναζί της πρώτης ταινίας. Έχουμε πάει σε κάτι που έχει να κάνει με φαντασία.
Αυτό που φαίνεται είναι ότι στην πρώτη ταινία έχουμε κάτι που ναι μεν είναι παραφυσικό αλλά αυτοί που κινούν τα νήματα είναι άνθρωποι, λίγο-πολύ. Πέρα από ένα-δύο πλάσματα όλα τα άλλα είναι, γενικά, αληθινά. Εδώ έχουμε ξεφύγει τελείως, όπως και ο σκηνοθέτης. Πέρα από πολλά καινούργια πλάσματα έχουμε και τοποθεσίες σε στυλ “Harry Potter”. Δηλαδή κάτι που υπάρχει στον κόσμο μας και ζουν μαγικά/φανταστικά πλάσματα μέσα σε αυτό. Εμείς όμως δεν μπορούμε να το δούμε γιατί κάπως το κρύβουν.
B.P.R.D. Μέρος Δεύτερο:
Ο Hellboy είναι πολύ καλή συνέχεια της πρώτης ταινίας. Αυτό πάει σε όλα ακόμα και στο ότι είναι λίγο μ**άκας εκεί που δεν πρέπει! Ο Ron Perlman πάλι κάνει καταπληκτική δουλειά στο ρόλο. Επίσης το μακιγιάζ και τα προσθετικά φέρνουν στη ζωή τον “Red” όπως τον φαντάζεσαι όταν διαβάζεις τα comics. Ο χαρακτήρας έχει κάποιο “ταξίδι του ήρωα”. Μπορείς να πεις ότι αν και αρχίζει σαν ο μ**άκας μέχρι το τέλος μαθαίνει πέντε πράγματα και αλλάζει τον χαρακτήρα του προς το καλύτερο. Και για τον ίδιο αλλά και για την σχέση του με τους γύρω του.
Η ομάδα είναι πάλι εδώ αν και οι δημιουργοί κατάλαβαν πόσο άκυρος ήταν ο Myers από την πρώτη ταινία και δεν το έβαλαν καθόλου. Παρόλα αυτά δίνουν δικαιολογία κάποια στιγμή γιατί αυτός δεν είναι εδώ για να μην φαίνεται άκυρη η απουσία του. Γενικά έχει δοθεί παραπάνω βάρος σε όλους του δευτερεύοντες χαρακτήρες από την πρώτη ταινία. Αυτό είναι κάτι που μου αρέσει πολύ. Αν και μου αρέσει ο Hellboy που έχουμε και στις δύο παράγωγες, πάντα για εμένα είναι καλύτερο να έχουμε παραπάνω εξέλιξη και στους χαρακτήρες γύρω από τον πρωταγωνιστή. Αυτό δίνει μια πιο αληθοφανή εικόνα σε κάθε ταινία.
Ένας φανταστικός Villain:
Σε αντίθεση με την πρώτη ταινία ο villain που έχουμε εδώ είναι αρκετά μεγάλη φυσική απειλή για όλους. Είναι ένας χαρακτήρας που μπορείς να πεις ότι κάποιες φορές συμπονάς απλά και μόνο γιατί τα κίνητρα για να κάνει αυτό που κάνει βγάζουν νόημα. Βέβαια αυτό δεν δικαιολογεί το “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα”. Αυτά που κάνει για να φτάσει στο στόχο του είναι αρκετά ακραία.
Εμένα μου βγάζει λίγο και το ότι τον έβαλαν εκεί για να έχουμε μια ωραία τελική σκηνή μάχης. Στο πρώτο κάτι τέτοιο έλειπε από το τέλος. Εδώ παραδίδει αυτό που πρέπει και μπορώ να πω ότι όλες οι χορογραφίες όπου αυτός παλεύει είναι αρκετά καλές. Επίσης να πω ότι είναι ο ίδιο ηθοποιός που έπαιζε τον villain και στο Blade II, Luke Goss. Αυτό μάλλον θα πει ότι άρεσε στον del Toro η ερμηνεία και τα “ακροβατικά” που αυτός έκανε εκεί και τον πήρε να κάνει τα ίδια και εδώ!
Τεχνικά:
Τεχνικά όπως είπα και πιο πάνω όλα είναι ένα σκαλι παραπάνω, τουλάχιστον. Έχουμε πολύ καλύτερα CGI, όπου αυτά χρησιμοποιούνται. Τα πρακτικά εφέ είναι και αυτά πολλά σκαλιά πιο πάνω και σε ποιότητα αλλά και σε αριθμό. Τα φανταστικά πλάσματα που βλέπουμε είναι πολύ πιο πολλά από την πρώτη ταινία. Στην πλειονότητά τους είναι φτιαγμένα πρακτικά, κάτι που βοηθάει πολύ την ταινία κι εμάς “να μασήσουμε” το ότι, ότι βλέπουμε είναι αληθινό.
Να αναφέρω εδώ ότι δεν μου άρεσε και πολύ η αλλαγή χρώματος της φωτιάς που δημιουργεί η Liz. Δεν γνωρίζω αν αυτό έχει να κάνει με κάτι από τα comics ή αν ήθελαν να περάσουν κάτι στην ταινία που συμβαίνει στην ίδια με οπτικό τρόπο. Δεν λέω για να μην spoilάρω. Νομίζω όμως ότι στην πρώτη ταινία η μπλε φωτιά που δημιουργούσε της έδινε έναν άλλον ωραίο χαρακτήρα. Αυτό βέβαια είναι κάτι τελείως υποκειμενικό. Μουσικά πάμε πάλι στα ίδια μονοπάτια. Καλό soundtrack εκεί που πρέπει αλλά και με μένα να μην θυμάμαι τίποτα από αυτό μετά το πέρας της ταινίας.
Λίγο πριν κλείσω να πω κάτι που ισχύει και για αυτή αλλά και για την προηγούμενη ταινία. Οι ηθοποιοί που κάνουν τα πλάσματα, μεταξύ τους και ο Hellboy, κάνουν εξαιρετική δουλειά. Αυτό το αναφερω ξεχωριστά γιατί πιστεύω ότι είναι πολύ, πολύ δύσκολο να παίξεις το ρόλο και να περάσεις τα συναισθήματα του με τόσο πολύ μακιγιάζ και προσθετικά πάνω σου. Μπορείς να το δεις στην αρχική σκηνή της ταινίας αυτής που έχουν πάρει ένα νεαρό ηθοποιό να παίξει τον Hellboy όταν ήταν μικρός. Βλέπεις ότι το παιδί προσπαθεί αλλά δεν μπορεί να πιάσει τους άλλους, καταξιωμενους, ηθοποιούς. Μάλιστα αν παρατηρήσεις καλά φαίνεται ότι η φωνή του έχει περαστεί από πάνω. Ίσως δεν μπορούσε καν να μιλήσει σωστά το παιδί. Η σκηνή έχει κοψίματα για να μην φαίνεται πολύ, πολύ όταν μιλάει αυτός!
Επίλογος:
Για εμένα αυτή η ταινία είναι πιο καλή από την πρώτη σε, σχεδόν, όλα τα σημεία. Αν κάτι με πειράζει, πολύ λίγο όμως, είναι το ότι δεν έχει πάρει κάποιο σενάριο από τα comics. Από την άλλη αυτό δεν είναι κάτι που θα κάτσω να σκέφτομαι για πολύ. Πρώτον αυτό που έχουν “γεννήσει”/κάνει εδώ είναι μια χαρά. Δεύτερον έχει δουλέψει και ο δημιουργός των comics σε αυτό. Μπορείς να πεις ότι “είναι από τα comics” μιας και όλα από το ίδιο μυαλό βγήκαν! Σίγουρα αξίζει, τουλάχιστον, μια θέαση η ταινία αλλά είμαι σίγουρος ότι αν τη δείτε μια φορά θα θέλετε κι άλλη. Ο “παραμυθένιος” κόσμος της δύσκολα ξεπερνιέται.
ΥΓ. Που είναι το τρίτο μέρος της τριλογίας del Toro μου;
