Coffee And Games 05.02.2023:
Έλα καλησπέρα, το έπαιξα το Dead Space επιτέλους! 😅 Ω, και είμαι τόσο χαρούμενος. Θα μιλήσουμε γι’ αυτό όμως παρακάτω. Ας πιάσουμε τη φωτογραφία για να τελειώνουμε με αυτό.
Όπως πάντα, άσχετη φωτογραφία με το θέμα. Σήμερα έχει να κάνει με ό,τι Resident Evil έχω στο σπίτι αυτή τη στιγμή. Θέλω να πιστεύω ότι γνωρίζετε ότι η σειρά – ίσως μαζί με το Dead Space – είναι η αγαπημένη μου από το χώρο των videogames. Φαντάζομαι ότι ένα από τρία βασικά θέματα του blog είναι μία απόδειξη γι’ αυτό. Διαβάστε βρε!! VideoGame Chronicles. Κάποια στιγμή – θα δούμε σε πόσα χρόνια – ίσως να πάμε και στο Dead Space σε αυτή τη στήλη.
Ας μιλήσουμε όμως λίγο για το “καινούργιο” Dead Space. Με το “καινούργιο” να μπαίνει σε εισαγωγικά απλά και μόνο γιατί έχουμε να κάνουμε με remake. Πριν πω το οτιδήποτε να αναφέρω ότι είμαι περίπου στα μισά του τίτλου. Όλο το playthrough – μέχρι στιγμής – υπάρχει σε streams. Έτσι θα πάει μέχρι το τέλος – τουλάχιστον την πρώτη φορά που θα το τερματίσω.
Οπότε – ως κάποιος που αγαπά τη σειρά – θα μιλήσω για το τι θυμάμαι από το αρχικό και το τι βλέπω πως έχει αλλάξει εδώ. Γενικά μόνο καλά πράγματα έχω να πω. Και πάλι όμως μέσα από το “πρίσμα” του ότι εγώ αγαπώ πολύ τον πρωτότυπο τίτλο. Δε γνωρίζω πως θα είναι για κάποιον που πιάνει το game πρώτη φορά τώρα.
Αυτό το λέω απλά και μόνο γιατί οι δημιουργοί – EA Motive – έχουν επιλέξει να κρατήσουν αρκετά στοιχεία από τον αρχικό τίτλο. Κάποια από αυτά είναι ίσως λίγο αναχρονιστικά ή ακόμα καλύτερα να αναφέρω ότι έχουν ξεπεραστεί/διορθωθεί στα sequels της σειράς. Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι το σύστημα που σου δείχνει που να πας.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, το U.S.G. Ishimura δε διαφέρει και πολύ στα επιμέρους κομμάτια του κάτι που – με το πολύ σκοτάδι που πέφτει – σε κάνει να χάνεις τον προσανατολισμό σου συχνά – πυκνά. Ίσως όχι τόσο όταν ακολουθείς μόνο τη βασική αποστολή. Γενικά όμως όταν θέλω να πάω πίσω σε κάποιο μαγαζί ή bench για να κάνω κάτι – ή ακόμα και σε κάποια side mission – βρήκα τον εαυτό μου να χάνεται στους διαδρόμους. Αυτό ίσως έχει να κάνει με το ότι είναι το πρώτο playthrough μου και – με τις αλλαγές που έχουν γίνει – δε γνωρίζω ακόμα το αστρόπλοιο τόσο καλά όσο αυτό του πρωτότυπου τίτλου.
Μικρό το κακό εδώ όμως. Πιστεύω μπορείς να πεις ότι αυτός ο αποπροσανατολισμός βοηθάει κάπως και στο αίσθημα ανασφάλειας που “πρέπει” να έχεις όταν παίζεις έναν horror τίτλο. Περνώντας σε αυτό, να πω ότι περιέργως νιώθω πολύ οικία μέσα στο game. Έχοντας βγάλει αρκετές φορές το αρχικό Dead Space νομίζω ότι αυτό συμβάλει αρκετά στο να δώσω έναν “καλό βαθμό” στην ομάδα. Κατάφεραν να κάνουν τον τίτλο “ίδιο” αλλά και “όχι ίδιο”. Αισθάνομαι σαν το σπίτι μου στο Ishimura αλλά υπάρχουν οι εκπλήξεις που το κάνουν διαφορετικό και – με τη σειρά τους – κάνουν εμένα σαν παίχτη να τρομάζω. Και αν δείτε τα livestreams θα καταλάβετε πόσο καλά το κάνει αυτό το game. Επίσης, με κάνει να θέλω να δω τι θα συμβεί παρακάτω, παρόλο που ξέρω που το πάει η ιστορία.
Οι αλλαγές στο κεντρικό story – και την εξέλιξη του – έρχονται από την αρχή. Με το που ακούς τον Isaac να μιλάει. Όσο γ**άτο και να ήταν το πρώτο Dead Space, το γεγονός ότι είχαμε ένα μουγκό πρωταγωνιστή ήταν πολύ περίεργο. Τώρα αυτό άλλαξε, και μπορώ να πω ότι η όλη ιστορία γίνεται ακόμα πιο πιστευτή. Δίπλα σε αυτό έρχεται και το γεγονός ότι σε κάποια από τα side missions – ναι, έχουμε τέτοια εδώ – βλέπουμε παραπάνω την ιστορία της Nicole.
Η Nicole είναι ο λόγος που ο Isaac είναι μέσα σε αυτόν τον χαμό, και η γνωριμία με “τρία” πράγματα παραπάνω γι’ αυτή μόνο καλό είναι. Αυτά τα στοιχεία δεν προσφέρουν μόνο παραπάνω lore στο Dead Space αλλά καταλαβαίνουμε πιο πολλά πράγματα για την ίδια τη Nicole. Πράγματα που – σαν τότες – τα είδαμε κυρίως μέσω του τίτλου του Wii – Dead Space: Extraction, της πρώτης animated ταινίας – Dead Space: Downfall, και του comic. Τώρα αυτά τα στοιχεία έχουν μπει μέσα στο τίτλο αρμονικά και κάποιος που θα δει μόνο το remake μπορεί να καταλάβει πολύ περισσότερο τη Nicole.
Και λίγο πριν το κλείσουμε για το Dead Space ας πάμε και στα τεχνικά, ίσως το μόνο θέμα που μπορώ να μιλήσω με βεβαιότητα ακόμα και τώρα. Προφανώς και όλα τα πράγματα είναι πολύ – πολύ καλύτερα εδώ. Γραφικά και ήχος έχουν έρθει στο σήμερα, με όλα τα καλά που φέρει αυτή η μεταφορά. Ο ήχος ήταν καλός και τότε, τώρα απλά έχει γίνει καλύτερος.
Τα γραφικά ήταν καλά και τότε, τώρα όμως έχουν γίνει τρελά καλύτερα. Δε μιλάω μόνο για το πόσα πολύγωνα μπορεί να τρέξει η κονσόλα, κάτι που κάνει αυτό που βλέπεις πολύ πιο όμορφο. Μιλάω για το πως έχουν παίξει και με το φως γενικά στο game. Πλέον το Ishimura μοιάζει απειλητικό απλά και μόνο γιατί είναι σκοτεινό όπως πρέπει. Αυτό σε συνδυασμό με τον ήχο, σε κάνει να νιώθεις άβολα. Όπως πρέπει δηλαδή για τίτλο του είδους. Βάλε και τα ξαφνικά πετάγματα εχθρών κτλ, όλα δουλεύουν πολύ καλά στο να σε τρομάξουν.
Τελικώς, μέχρι στιγμής μπορώ να πω ότι δεν τα κλαίω τα λεφτά μου. Μιλώντας όμως ως κάποιος που είναι και – από λίγο έως πολύ – fanboy της σειράς. Τώρα ας πούμε, γράφοντας για το game κάτι με έκανε να θέλω να το πιάσω πάλι. Αυτό πιστεύω μόνο ως καλό μπορεί να χαρακτηριστεί.
Λίγο πριν κλείσουμε ας μιλήσουμε και για το Hogwarts Legacy. Όχι, δεν το έχω στα χέρια μου, όπως όλοι άλλωστε. Για κάποιο λόγο το hype μου είναι “στο θεό”! Θες αυτός ο κόσμος; Που τον αγαπώ πολύ. Θες το ότι έχουμε καιρό να δούμε κάτι από αυτόν τον κόσμο; Δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι περιμένω να πιάσω το game πώς και πώς. Από τις λίγες φορές – πλέον – που νιώθω hype για καινούργιο τίτλο και δε βλέπω την ώρα να τον παίξω.
Πιστεύω ότι ακόμα και αν έχουμε να κάνουμε με ένα μέτριο game, θα μου αρέσει πολύ. Υπάρχουν και κάποια σχέδια στο κεφάλι μου για τις φωτογραφίες που θα έρθουν μαζί τα κείμενα εδώ για τον τίτλο – και όχι μόνο. Να δούμε. Αυτή η Τρίτη ίσως να είναι λίγο παραπάνω χαρούμενη απ’ ότι υπολόγιζα γενικά.
Εν αναμονή της κουκουβάγιας λοιπόν με την ελπίδα να μην ξενερώσουμε από το Dead Space στο δεύτερο μισό του και το καινούργιο “Harry Potter game” να είναι – τουλάχιστον – μέτριο! 😆😆
Καλή συνέχεια, καλή εβδομάδα και τα φιλιά μου!! 😘😗😙😚
