Coffee and Games 03.04.2022:
Κανείς: Δεν μπορείς να κάνεις τον χαρακτήρα σου πιο “τσίρκο”…
Εγώ: Hold my beer!
Κάπως έτσι δείχνει ο 100, και βάλε, πλεόν χαρακτήρας μου στο Elden Ring. Επίσης μπορώ να πω ότι ναι, θα μου πάρει ακόμα έναν μήνα για να δω όσα πρέπει/θέλω να δω από το game. Τουλάχιστον…
Η αλήθεια μου είναι ότι λίγο κουράστικα. Ειδικά με το θέμα της ιστορίας. Δηλαδή της ανύπαρκτης ιστορίας. OK, ξέρω και το κατανοώ. Εγώ δεν είμαι “εκπαιδευμένος” για να την πιάσω και θέλει ψάξιμο το πράμα. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με αυτό. Εγώ όμως μιλάω γενικά και για την ιστορία που διαδραματίζεται με τον χαρακτήρα μου κτλ. Εκεί ίσως λίγο με χάνει το game. Και πάλι όμως δεν με αποθαρρύνει για να το παρατήσω, απλά ίσως να έχω κουραστεί λίγο. Και απλά, ίσως ένα πιο “pop” δόσιμο ιστορίας και πλοκής να με κρατούσε πιο ενεργό. Anyway, συνέχεια σε αυτό στο επόμενο C&G που σίγουρα θα έχουμε και πάλι Elden Ring φωτογραφία καθώς και στα livestreams!
Αφορμή για το σημερινό θέμα στο κείμενο είναι μια δήλωση που έκανε ο Shinji Mikami για το studio του και γενικά το πως θέλει να εξελιχθεί αυτό. Με έβαλε σε σκέψεις για κάποια πράγματα. Πως άραγε “την παλεύουν” αυτοί οι άνθρωποι που δουλεύουν σε studios που είναι “κλεισμένα” να φτιάχνουν το ίδιο και το ίδιο, ξανά και ξανά. Η δήλωση αυτή του Shinji δεν ήταν 100% γιατί το studio του, Tango Gameworks, φτιάχνει το ίδιο game αλλά γιατί όλοι νομίζουν ότι έχουν κλειστεί στην ίδια κατηγορία games. Εγώ το πήγα λίγο παραπέρα, με το μυαλό μου, και το είδα έτσι.
Για να το βάλω σε δύο βάσεις το βλέπω κάπως έτσι, πρώτα είναι τα studios που έχουν κάνει διάφορα αλλά τους έκατσε μία επιτυχία και μετά, είτε ο publisher, είτε οι ίδιοι, κλείνουν τους εαυτούς τους σε αυτό το όνομα και φτιάχνουν το ίδιο και το ίδιο. Μετά, και ίσως χειρότερα, είναι τα studios που φτιάχτηκαν για να διαχειρίζονται μόνο ένα franchise. Bonus, τα studios που φτιάχνουν μόνο remakes!
Με αυτά τα τελευταία θα αρχίσω γιατί πολύ απλά γνωρίζω μόνο ένα, το Bluepoint Games. Τα παιδία εκεί σε όλη τη σταδιοδρομία τους κάνουν ή ports σε άλλες κονσόλες από κάποιους τίτλους ή remakes τίτλων. Για την τη λέξη “remake” έχω μιλήσει πιο παλιά. Δεν ξέρω πόσο περιορισμένοι θα πρέπει να νιώθουν που δε μπορούν να φτιάξουν κάτι δικό τους από την αρχή. Σίγουρα έτσι μαζεύουν εμπειρία όμως, και ποτέ δεν ξέρεις. Κάτι ακούγεται ότι ο επόμενος τίτλος τους θα είναι κάτι δικό τους… Μακάρι τα παιδιά. Μακάρι κιόλας για να δούμε “τι ψάρια μπορούν να πιάσουν” σε κάτι εντελώς καινούργιο και δικό τους.
Πέραν του Mikami το άλλο που με έκανε να σκεφτώ αυτό το θέμα για σήμερα είναι και το ότι λίγο συμπάσχω με τα παιδιά σε αυτά τα studios. Εντάξει λίγο-πολύ και εγώ είμαι δημιουργός σε κάτι. Τόσα κείμενα μετά νομίζω ότι μπορώ να πω πως κάτι κάνω, ίσως, “καλλιτεχνικά” στη ζωή μου. Έτσι σκέφτομαι πόσο δύσκολο θα μου ήταν εμένα αν έπρεπε να δημιουργώ κείμενα ή υλικό από ένα και μόνο game. Μπορείς να πεις ότι πάνω-κάτω το να μιλάς μόνο για videogames ίσως να είναι το ίδιο αλλά δεν είναι έτσι ακριβώς. Και οι developers αυτοί για να φτιάξουν videogames πάνε, και ξέρουν, και θέλουν αυτό να κάνουν για την υπόλοιπη ζωή τους. Άλλο αυτό και άλλο να κάνεις τον ίδιο τίτλο ξανά και ξανά. Γι’ αυτό λέω ότι, ίσως, αν ήθελα να το βάλω σε αναλογία με αυτό που κάνω εγώ θα ήταν σαν να έγραφα για το ίδιο game πάντα.
Συνέχεια στην “λίστα” θα πάω με τους δεύτερους, μιας που άρχισα ανάποδα. Αυτά τα studios που φτιάχνονται για να διαχειρίζονται ένα και μόνο franchise. Στο μυαλό γρήγορα, γρήγορα μου σκάνε δύο της Microsoft, 343 Industries και The Coalition. Και τα δύο αυτά δημιουργήθηκαν για να δουλεύουν τα μεγάλα ονόματα του Xbox, Halo και Gears of War αντίστοιχα. Μου κάνει πολύ περιοριστικό το ότι πας σε αυτές τις ομάδες και ξέρεις ότι θα φτιάχνεις μόνο έναν τίτλο. Λογικό και επόμενο να κάνεις αναβαθμίσεις και διαφόρων πραγμάτων προσθήκες στον κάθε καινούργιο μέρος του franchise που δουλεύεις αλλά και πάλι. Όταν πας στο 343 Industries ξέρεις ότι όλη η καριέρα σου, μέχρι να φύγεις τουλάχιστον (αν φύγεις δηλαδή), θα είναι Halo. Με Halo θα ξυπνάς, με Halo θα κοιμάσαι! Που λέει ο λόγος. Το καλό είναι ότι κάτι ακούγεται για το The Coalition, ότι δουλεύει πάνω σε κάτι καινούργιο. Μακάρι (και πάλι)! Για να δούμε τι θα δούμε κι από αυτούς πριν το επόμενο Gears of War.
Λίγο πριν πάω να μιλήσω για την τελευταία κατηγορία να πω κι ένα ακόμα παράδειγμα από τη ζωή μου. Αυτό έχει να κάνει με το επάγγελμα μου. Το αναφέρω γιατί ίσως αυτό μπορεί να εξηγήσει κάπως γιατί κάποιος να διαλέξει να μείνει όλη του τη ζωή σε ένα studio, με ένα franchise. Όπως και στα περισσότερα επαγγέλματα, έτσι και στο δικό μου, καλό είναι να βλέπεις και να δοκιμάζεις πράγματα. Πρώτον για την εμπειρία και δεύτερον γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι άλλο μπορεί να σου αρέσει και να είσαι καλός σε αυτό. Εγώ όμως, σχεδόν, όλα τα χρόνια “της καριέρας μου” (μη χέσω!) έχω καταπιαστεί με ένα είδος κουζίνας. Ναι, σίγουρα δεν είναι το ίδιο και το ίδιο φαγητό αλλά είναι ένα είδος. Εγώ, προσωπικά, λοιπόν αρέσκομαι σε αυτή την κατάσταση. Δηλαδή και το φαγητό που φτιάχνω μου αρέσει, και αισθάνομαι πολύ σίγουρος για τα πιάτα μου (τόσα χρόνια στο “κουρμπέτι”!), και να πω την αλήθεια μου δεν με φαντάζομαι να δουλεύω σε υψηλή κουζίνα ή κάτι τέτοιο. Όχι ότι δεν με ενθουσιάζει η ιδέα απλά εγώ δεν μπορώ να με φανταστώ εκεί.
Με αυτό το παράδειγμα θα περάσω και στην τελευταία κατηγορία. Αυτή έχει να κάνει με αυτούς που δοκίμαζαν διαφορετικά games και είδη games, έκαναν μία επιτυχία και τελικά κόλλησαν σε/με αυτή. Από το δικό μου παράδειγμα, από την επαγγελματική μου ζωή, μπορώ να πω ότι τους καταλαβαίνω λίγο καλύτερα αυτούς.
Δεν είναι εύκολο να ξεκολλήσεις από κάτι που σου βγάζει τα προς το ζην, με το παραπάνω σε κάποιους τίτλους, είναι δική σου δημιουργία και τέλος είσαι πολύ καλός σε αυτό. Το ξέρω και το καταλαβαίνω. Από την άλλη όμως, όπως και στο παράδειγμα μου, αν δεν δοκίμαζα τον τύπο κουζίνας που δουλεύω τώρα πως θα ήξερα ότι μου αρέσει; Αυτό είναι το θέμα με αυτά τα studios. Όντας ταλαντούχοι και δημιουργικοί άνθρωποι έδωσαν κάτι το καλό. Όντας ταλαντούχοι και δημιουργικοί άνθρωποι καλό θα ήταν να κάνουν κάτι καινούργιο. Και για τους ίδιους αλλά και για εμάς που παίζουμε τα games τους. Μπορεί να μην τους κάτσει με την μία, σίγουρα, αλλά όπως τους έκατσε η πρώτη επιτυχία μπορεί να έρθει και η δεύτερη.
Τέτοια ονόματα είναι πολλά στην Βιομηχανία των videogames. Δείτε λίγο και ψάξτε. Θα βρείτε πολλούς δημιουργούς, που επειδή έκανε ένα δημιούργημα τους επιτυχία, δυστυχώς ή ευτυχώς “έκλεισαν” σε αυτό και με αυτό. Εντάξει όπως τη βρίσκει ο καθένας. Αν εσύ περνάς καλά με τη δουλειά σου δεν θα σου πω εγώ τι να κάνεις. Στην τελική ακόμα και με το “ίδιο” που βγάζεις κάτι παραπάνω θα κάνεις σε κάθε καινούργια δημιουργία αυτού του “ίδιου”. Πάντα βέβαια αν θες να πας το Μέσο λίγο παραπέρα.
Εκεί είναι που έρχεται και κάθεται η δήλωση του Mikami και τον καταλαβαίνω απόλυτα τον άνθρωπο. Ακόμα και από τη σταδιοδρομία του ως δημιουργός μπορεί κάποιος να καταλάβει ότι δεν θέλει να κλείνεται σε ένα είδος ή σε μία σειρά από games. Βέβαια έχει το όνομα, και τη χάρη πιστεύω, να φτιάχνει πολύ καλά horror games αλλά από την άλλη και με ότι άλλο έχει καταπιστεί μία χαρά τα έχει πάει.
Μακάρι, βέβαια, όλοι να μπορούσαν να έχουν τη δημιουργική ελευθερία του Shinji (από τους εργοδότες τους) και να μπορούσαν να κάνουν αυτό που θέλουν τη στιγμή που το θέλουν. Πότε δεν ξέρεις που θα μπορούσε να είχε πάει το Μέσο τώρα. Όχι ότι δεν αλλάζουν πράγματα εδώ κι εκεί αλλά το μέλλον φαίνεται λίγο “μαύρο” να πω την αλήθεια. Ίσως ακούγομαι λίγο “γέρος” και δε θα ήθελα. Γεγονός όμως είναι ότι πριν από δέκα και δεκαπέντε χρόνια τα games που έβγαιναν ήταν, ας πούμε, πιο διαφορετικά το ένα με το άλλο. Κάποιος θα πει ότι και τώρα είναι αλλά εγώ μιλάω για μεγάλους AAA τίτλους. Αν πιάσεις το Steam, πχ, με τα τόσα indie που βγαίνουν εκεί μιλάμε για μεγάλη γκάμα και πάλι. Από αυτά όμως λείπει αυτό το “ουάου” που λες όταν βλέπεις ένα καινούργιο AAA τίτλο. Και δυστυχώς όταν κάτι πιάσει είναι λίγο δύσκολο για τις εταιρείες να το αφήσουν να ηρεμήσει!
Δεν πειράζει (πολύ) όμως. Ας μας δίνει η 343 Industries Halo “με το κιλό”. Αρκεί να είναι καλό Halo και να πηγαίνει το game ένα βήμα παραπέρα σε όλους του τομεις. Τώρα για τα παιδιά που είναι εκεί τι να πω; Όσο τραβάει, το πας! Όταν δεις ότι δεν πάει άλλο την κάνεις για να δουλέψεις σε ένα άλλο studio που θα κάνει κάτι άλλο, ίσως. Ή ακόμα καλύτερα αν πιστεύεις ότι έχεις την εμπειρία και τα “κάκαλα” (και το κεφάλαιο εννοείται) κάνεις κάτι δικό σου εξ’ ολοκλήρου και ποτέ δεν ξέρεις… Μπορεί να γίνεις ο επόμενος Newell!
Τα φιλιά μου και καλή εβδομάδα σε όλους!! 😘😗😙😚
