Coffee and Games 19.12.2021:
Spoiler Alert για τα livestreams είναι η φωτογραφία! Μέσα από τις διάφορες εκπτώσεις κτλ έφτασαν στην κατοχή μου όλα τα Resi που μπορώ να παίξω στο Xbox. Έτσι, έχοντας κάνει stream κάποια από αυτά, σκέφτηκα να τα δω όλα. Μου άρεσε πολύ η ιδέα μετά τα Halo(s) και τα Gears of War(s). Στην τελική έχω ξεχάσει κάποια από αυτά. Είναι η αγαπημένη μου σειρά. Πάντα μου αρέσουν τα horror (ή και όχι τόσο horror για κάποια Resi) games. Οπότε γιατί όχι; Μετά από αυτά σειρά έχουν και άλλες horror (ή και όχι τόσο horror) σειρές! Έχω μαζέψει υλικό και τίτλους για τα livestreams! Έσω έτοιμοι φίλοι μου για πρωινά με zombies και τον Vegeta να βαράει γι’ ακόμα μια φορά στο γάμο του Καραγκιόζη!
Σήμερα το πάμε χαλαρά. Για ακόμα μια φορά θα προσπαθήσω να γράψω λίγα πράγματα. Για να δούμε πως θα πάει αυτό… Το θέμα είναι οι αναμνήσεις! “Οι αναμνήσεις…”, που λέει και ο αοιδός Βοσκόπουλος. Αφορμή για το σημερινό είναι το “Power On” ντοκιμαντέρ της Microsoft που μιλάει για το Xbox.
Γενικά μου αρέσει να βλέπω πράγματα που αφορούν την ιστορία των videogames. Μάλιστα ένα από τα πρώτα “C&G” που έχω γράψει είχε πάρει κάποιο θέμα από το “High Score” του Netflix. Γενικά μου κάνει περίεργο να έχεις “καεί” με ένα χόμπι και να μην σε ενδιαφέρει η ιστορία του.
Το θέμα με το “Power On” είναι ότι πιο πολύ από ποτέ νιώθω μέρος αυτής της ιστορίας. Από την “απ’έξω” αν θέλετε, βέβαια. Γεγονότα που τότε ζήσαμε εμείς, σαν έφηβοι, με το Xbox. Πάντα όμως τα βλέπαμε ως καταναλωτές. Ποτέ δεν γνωρίζαμε ή για να το πω καλύτερα δεν γνωρίζαμε πλήρως όλη την ιστορία πίσω από κάποια πράγματα.
Προσωπικά κάποιες στιγμές του ντοκιμαντέρ πήγαν να με πάρουν τα “ζουμιά”! Η ανατριχίλα από την άλλη είναι κάτι που ήταν δεδομένο τις περισσότερες φορές. Είναι τόσο ωραίο, για εμένα, να βλέπεις την ιστορία πίσω από κάτι που αγάπησες. Κακά τα ψέματα το Xbox, όσο και το PlayStation 1 αλλά και το GameCube, ήταν “κοντά μου” αρκετά στα εφηβικά μου χρόνια. Ήταν οι κονσόλες που, αν θέλετε να το πούμε έτσι, με έκαναν να αγαπήσω το μέσο.
Το “κόλλημα” με τη Microsoft ήρθε βέβαια κάπου εκεί. Η Nintendo πάντα ήταν από δίπλα αλλά το γεγονός ότι το PlayStation 2 ήταν τόσο δημοφιλές στην Ελλάδα με έκανε λίγο να πάω με την πράσινη πλευρά. Ε, βλέπετε πάντα μεταλλάς και αντικοινωνικός! Πάντα με γοήτευε λίγο παραπάνω κάτι το οποίο δεν θα ήταν και τόσο δημοφιλές στο ευρύ κοινό. Είπα δύο ώρες μετά την προβολή του Spider-Man: No Way Home! 😅😅
Εντάξει μετά το 360 όμως και ακόμα πιο πολύ τώρα τα στρατόπεδα έχουν πεθάνει στο κεφάλι μου. Παίξε ότι σου αρέσει, όπου σου αρέσει. Και όπου υπάρχει, βεβαίως-βεβαίως! 😉😉 Πάντα βέβαια μου την κάνουν οι “Sonάνιδες” και πάντα έχω μια “φιλοXboική” πλευρά. Όχι ότι πιστεύω στην “ομάδα”! Για ακόμα μια φορά να πω ότι ήμουν ο 1ος από όλους τους “Xbox-φίλους” μου που έκραζα στην αρχή του Xbox One. Αλλά αυτή η “περίσσεια” αγάπη των fanboys του PlayStation μου δίνει στα νεύρα… Καλά γενικά τα fanboys μου δίνουν στα νεύρα αλλά άλλη κουβέντα αυτό.
Πάμε πίσω στο θέμα γιατί πάλι γράφω πολλά, και ίσως άκυρα! Θα ήθελα πολύ να δω κάτι ανάλογο για το PlayStation και το “τι και πως” της κονσόλας. Ναι, ξέρω υπάρχουν “άπειρα” στο YouTube και όχι μόνο. Δεν είναι το ίδιο όμως. Το “Power On” το έχει χρηματοδοτήσει η ίδια η Microsoft. Βλέπουμε πολλά πράγματα εκ των έσων. 100% όπως τα βίωσαν οι πρωταγωνιστές αυτών. Αυτό είναι κάτι το τελείως διαφορετικό από το λέω την ιστορία της κονσόλας, ή του brand, ακόμα και αν έχω διαβάσει τα “άπαντα” που μπορούσα να βρω πάνω σε αυτό.
Εδώ είναι κάτι που μου άρεσε πολύ στο “Power On”. Πολλές φορές και οι πρωταγωνιστές αλλά και η “μαμά” Microsoft δεν φοβήθηκαν να “τσαλακώσουν” την εικόνα τους σε αυτό. Μας έδωσαν τα περισσότερα γεγονότα όπως έγιναν. Και με αυτό εννοώ ότι πολλές φορές δεν είδαμε την καλή πλευρά της εταιρείας ή των ανθρώπων πίσω από τις αποφάσεις που αυτή πήρε.
Αυτό που δεν μου άρεσε είναι ένα. Στο τέλος του όλου πράγματος, δηλαδή των έξι επεισοδίων, υπάρχει μια “νότα” διαφήμισης. Δηλαδή βλέπουμε τα σ**τά τους σε κάποιες φάσεις αλλά τελειώνουμε με ένα “εμείς θα σώσουμε το gaming”-vibe. Δεν θα έλεγα ότι είμαι fan αυτού, ασχέτος αν είναι αλήθεια ή όχι. Φαίνεται, στα μάτια μου, ότι είναι πολύ διαφορετικό από όλο το συναίσθημα που περνάει το ντοκιμαντέρ γενικά. Φαίνεται ότι εκεί, μάλλον, έχει μπει ένας δάχτυλος από την “μαμά”. Σε φάση ότι, “ναι, ας τσαλακώσουμε την εικόνα μας αλλά ας κλείσουμε με μια καλή “διαφήμιση” για το μέλλον του brand”! Δεν ξέρω μπορεί να κάνω και λάθος. Εμένα αυτό μου πέρασε το τέλος και δεν μου άρεσε.
Γενικά όμως μιλάμε για κάτι καλό, ωραίο και δουλεμένο με αγάπη. Βλέπεις και ακούς τους ίδιους του πρωταγωνιστές. Η εταιρεία έχει προσπαθήσει να βάλει τουλάχιστον μια γρήγορη συνέντευξη με, σχεδόν, όλους τους πρωταγωνιστές πίσω από τις αποφάσεις για το Xbox. Δεν είναι όλοι-όλοι αλλά είναι οι περισσότεροι. Είναι όμως ωραία χτισμένο. Με ωραία ροή. Παίρνει και την ιστορία με τη σειρά και δεν μπερδεύει. Όπως καταλαβαίνει κάποιος το προτείνω ανεπιφίλακτα. Ακόμα και αν είσαι “Sonάκιας”. Δες το φίλε μου, να δεις πως παίζει η αντίπαλη “ομάδα”! Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να μάθεις για την ιστορία του μέσου μέσω αυτού!
Αυτά τα λίγα και αυτή την Κυριακή. Την επόμενη θα “πάμε” ακόμα πιο πίσω στις “Αναμνήσεις…”. Α! Ρε Τόλη! 😆😆 Ε, Χριστούγεννα θα είναι (ή κάπου κοντά) όποτε δεν υπάρχει καλύτερη ευκαιρία για να θυμηθούμε τα παιδικά μας χρόνια και το πως αυτά σχετίζονται με τα videogames!
Τα φιλιά μου και καλή εβδομάδα!! 😘 😗 😙 😚
ΥΓ1. Yes!! Λιγότερο από 1000 λέξεις (993)!! Ήταν μικρό το κείμενο τελικά! 😆😆
ΥΓ2. Link για το ντοκιμαντέρ εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=AJYsA1jXf60&list=PL0il2l-B_WwadxfTkK3-NLoYNcQEHdBGO&ab_channel=Xbox
