Coffee And Games 28.04.2024:
Καλημέρα σας! Πάμε για καβάτζα θέμα σήμερα γιατί δεν έχω γιατί να γράψω. Σκεφτόμουν να πω πέντε πράγματα για το Dragon’s Dogma 2, αλλά δεν το έχω βγάλει ακόμα. Είμαι πολύ μακριά από τον τερματισμό. Σκέφτηκα ότι είναι λίγο κουραστικό να μιλάω και να ξαναμιλάω για games ενώ δεν τα έχω τερματίσει ακόμα. Ναι, κάποιες φορές με πιάνει ο ενθουσιασμός και το κάνω, αλλά πρέπει να σταματήσει. Θυμάσαι την εποχή που έκραζα τα multiplayer games; Ε, το ίδιο θα κάνω και τώρα!
Σήμερα θα μιλήσω για κάτι που με καίει εμένα σε σχέση με το μέσο, και όχι για κάτι που τρέχει στη “επικαιρότητα”. Παρεμπιπτόντως, που είναι η επικαιρότητα; Τι σκ**ά έχει γίνει και δεν έχουμε νέα; Πέντε καλές ειδήσεις έχουμε κάθε εβδομάδα, και αυτές με το ζόρι… Μόνο leaks, leakers και διάφορες τέτοιες μα**κίες. Για όποιον ενδιαφέρεται για την άποψη μου πάνω στα leaks και τους leakers είχα γράψει ένα κείμενο παλιά, διαβάστε εδώ.
Πριν από αυτό όμως, όπως πάντα ας μιλήσουμε για την εικόνα. Ναι, τελικά θα μιλήσω πολύ λίγο για το Dragon’s Dogma 2. Τις τελευταίες μέρες ότι χρόνο είχα/έχω για gaming πάει έκει. Ότι έχετε διαβάσει για τον τίτλο είναι αλήθεια. Είναι ένα πολύ ωραίο action RPG. Πολύ ωραίο, και πολύ δύσκολο. Θα τα πούμε όμως με το καλό όταν το τελειώσω. Το μόνο που θα αναφέρω εδώ για όσους πάνε να το παίξουν, να προσέχουν τα βράδια αν είναι εκτός των μεγάλων πόλεων!
Το θέμα μου σήμερα είναι ένα προσωπικό μου κόλλημα, και δεν ξέρω κατά πόσο είναι κακό ή καλό. Για εμένα είναι σίγουρα κακό, γι’ αυτό και το αναφέρω. Έχει να κάνει εν μέρει και με τα GaaS, αλλά η γενική ιδέα είναι το κακό που -για εμένα- έχουν φέρει τα multiplayer games γενικά. Θα προσπαθήσω να τα βάλω σε μία σειρά για να σας δώσω να καταλάβετε τι εννοώ, γιατί από μόνη της η προσθήκη ενός multiplayer μέρους σε έναν τίτλο μόνο κακό δεν είναι.
Καταρχάς, να πω ότι ευτυχώς έχουμε ξεπεράσει το στάδιο που ήμασταν πέντε, δέκα, και δεκαπέντε χρόνια πριν. Σαν τότες για κάποιο λόγο όλοι οι publishers νόμιζαν ότι αν βάλουν ένα κάποιου είδους multiplayer mode στο game τους, αυτό θα πουλήσει αυτομάτως “Call of Duty νούμερα”. Ναι, δεν είμαστε εκεί, και σίγουρα είναι μόνο καλό το ότι πλέον μπορείς να καταλάβεις ποιες παραγωγές στοχεύουν σε εμάς που μας αρέσουν τα single-player games, και ποιες όχι.
Το ένα σκάλωμα μου εδώ έχει να κάνει με αυτούς που τα φτιάχνουν, και το γεγονός ότι πάντα τρέχουν πίσω από μία κάποια μόδα στο χώρο. Με στεναχωρεί τόσο πολύ το ότι ταλαντούχα studios και άνθρωποι που δουλεύουν σε αυτά, καταπιάνονται με πράγματα που δεν ξέρουν, χάνουν χρόνο πάνω σε αυτά, και στην τελική δε δίνουν και ένα καλό αποτέλεσμα. Θες Redfall; Θες Suicide Squad; Έχει πολλά ονόματα η λίστα. Θες Anthem; Άσε, τα έχουμε πει για την BioWare πιο παλιά…
Αυτό είναι το ένα πολύ μεγάλο κακό στο θέμα αυτό. Κακό που νομίζω ότι είναι “οικουμενικά κακό” και όχι κάτι που υπάρχει ως κακό στο κεφάλι μου μόνο. Αυτό όμως έχει “μέσα του” και ένα μικρότερο. Τα έχω ξαναπεί. Δυστυχώς, πλέον θέλει αρκετό χρόνο για να δημιουργηθεί ένα game, έτσι αν εσύ κυνηγάς τα “trends”, μέχρι να το βγάλεις αυτά τα “trends” μπορεί να έχουν αλλάξει στην καλύτερη, να έχουν ξεπεραστεί και κατηγορηθεί ως κάτι κακό από τους “gamers” στη χειρότερη. Το παράδειγμα του Suicide Squad νομίζω τα λέει όλα.
Ένα βήμα παρακάτω πάμε και στα GaaS. Έχει γίνει πλέον ένας πανικός με δάυτα! Δεν ξέρω ποιος publisher ή ποιο studio θα φτιάξει κάτι τέτοιο πλέον και θα νομίζει ότι με χίλιους παίχτες που θα το παίζουν θα έχουν “πιάσει τον παπά από τα αρχ**ια”. Και όμως ακόμα βγαίνουν κάποια. Δόξα το θεό όμως, πολύ-πολύ λιγότερα από αυτά που ήταν στα σκαριά να βγουν ή βγήκαν τρία και τέσσερα χρόνια πριν.
Στα GaaS υπάρχει διπλό πρόβλημα. Πέραν του ότι δουλεύουν εκεί ομάδες που δεν έχουν ιδέα από αυτά -βλ. Naughty Dog πχ, πες ότι το έφτιαξαν καλό, πες ότι το έβγαλαν, αλήθεια πιστεύουν ότι ο άλλος που παίζει Fortnite δέκα χρόνια τώρα θα το παρατήσει για να έρθει σε αυτούς; Και αν δεν το παρατήσει τι θα κάνει; Θα παίζει και Fortnite και το δικό τους; Αυτό δε γίνεται και να θέλει ο “τάδε” gamer. Δεν έχει χρόνο. Το κάθε ένα από αυτά σε θέλει εκεί για μία, με δύο ώρες την ημέρα. Δε βγαίνει το πρόγραμμα.
Το μεγαλύτερο μου πρόβλημα όμως είναι ότι βλέπω πως αυτά είχαν πάρει τη θέση των single-player τίτλων. OK, και πάλι, τώρα έχει ηρεμήσει λίγο το θέμα, αλλά όταν το είχα στα σκαριά σαν κείμενο το σημερινό το είχαν παραγα**σει με τα multiplayer. Είπαμε σήμερα γράφουμε για θέμα από την καβάτζα. Εδώ θα μου πει κάποιος, “αφού πλέον δεν είναι τόσο μεγάλο το πρόβλημα γιατί το γράφεις;”.
Η απάντηση είναι, γιατί πιστεύω ότι ακόμα δεν το έχουμε ξεπεράσει τελείως. Δεν εννοώ ότι τα studios συνεχίζουν να προσπαθούν να πιάσουν το Fortnite -που δυστυχώς κάποιοι το προσπαθούν ακόμα, και δε βάζουν μυαλό. Εννοώ ότι τώρα -ειδικά φέτος- μέσα σε όλα τα κακά που έχει αυτή η βιομηχανία, φαίνεται μία κάποια έλλειψη τίτλων. Τι σχέση έχει αυτό; Πιστεύω ότι ένα μέρος αυτής της έλλειψης οφείλεται σε projects τα οποία ήταν κάποιο multiplayer game και τελικά με την κάθοδο των αριθμών -της μετά-covid εποχής- η εταιρείες ακυρώνουν το ένα multiplayer game μετά το άλλο.
Μιλώντας για τους “covid αριθμούς”, σκέψου ότι μέχρι τη μέση του ‘23 μας έλεγαν όλο καμάρι ότι είμαστε η μεγαλύτερη βιομηχανία στον χώρο της ψυχαγωγίας, και τώρα έχουν γα**θεί όλοι να απολύουν κόσμο. Άλλο θέμα αυτό, που θέλει και ψάξιμο, θα το βάλω και αυτό στην καβάτζα για αργότερα.
Νομίζω ότι τα κακά των πολλών multiplayer τίτλων -σε ανάπτυξη ή στην αγορά ήδη- τα βλέπουμε τώρα, και θα τα δούμε στο άμεσο μέλλον. Το ευτυχές στην υπόθεση είναι ότι μάλλον φαίνεται να φτιάχνουν κάπως τα πράγματα. Για να γίνει αυτό όμως πολύς κόσμος έχει χάσει τη δουλεία του, και πολλά studios και “μεγάλα μυαλά” του χώρου έχουν αναλωθεί για χρόνια σε άσκοπα projects απλά και μόνο γιατί ο publisher νόμιζε ότι θα κάνει το “καινούργιο Fortnite” αν βγάλει το “τάδε multiplayer game”.
Οπότε στην τελική μπορεί να είναι ευτυχές για εμάς που γουστάρουμε game με αρχή, μέση, και τέλος, αλλά είναι δυστυχές το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους γιατί κάποιος άλλος μεγαλύτερος σε θέση στην εταιρεία έκανε “ένα μικρό λάθος”. Και να πεις ότι δεν τα φωνάζουμε τόσο καιρό. Όλοι όσοι αγαπάμε το μέσο λίγο πιο πολύ και ψάχνουμε κάποια πράγματα, κράζαμε τόσο πολύ για τα δεκάδες multiplayer projects που έτρεχαν από το πουθενά. Το λέγαμε και το ξαναλέγαμε ότι η αγορά δεν μπορεί να σηκώσει τόσα πολλά από αυτά -είτε μιλάμε για GaaS, είτε απλά για multiplayer mode σε κάποιον τίτλο.
Ναι, κάποια στιγμή θα γίνει και κανένα “θαύμα” και θα πιάσει κάποιος τίτλος. Είτε από τύχη, είτε γιατί έγινε “viral” στο internet, είτε γιατί είναι όντως καλό game. Αυτό όμως δεν έχει να λέει κάτι. Βασικά, μόνο η τελευταία κατηγορία έχει να πει κάτι. Γιατί αν παρακολουθήσεις το θέμα, θα δεις ότι αυτά που έπιασαν και ήταν όντως καλά -έστω και αν δεν αρέσουν σε εμάς τους “παραδοσιακούς”, πάντα είχαν κάτι καινούργιο να δώσουν στην κατηγορία.
Είναι games που το μόνο κοινό που έχουν με τα άλλα είναι το ότι είναι multiplayer. Πέραν αυτού, φέρνουν καινούργιες καλές, έξυπνες, και όμορφες ιδέες στο είδος. Στην τελική αυτό είναι που τους φέρνει και την επιτυχία. Μετά από αυτό το game, για τα επόμενα τρία με τέσσερα χρόνια βλέπεις ένα σορό “copycats” μέχρι να βγει και πάλι κάτι το πρωτοπόρο και να αρχίσουν πάλι τις αντιγραφές όλοι σε εκείνο αυτή τη φορά. Αυτό βέβαια είναι ένα πρόβλημα που υπάρχει στη βιομηχανία και στα single-player games και όχι μόνο στα multiplayer δυστυχώς.
Στην τελική μάλλον αυτό είναι και το μεγάλο θέμα μου. Όχι τα multiplayer ή GaaS αυτά, καθαυτά -που και αυτό είναι μεγάλο κακό για εμένα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουμε σαν μέσο είναι ότι βγαίνει κάτι πρωτοποριακό και τα επόμενα χρόνια απλά όλοι το αντιγράφουν μέχρι να βγει το επόμενο πρωτοποριακό που θα πιάσει. Ίσως αν το καλοσκεφτείς το μεγάλο κόλλημα να μην είναι τόσο τα multiplayer games -και το ποιοι και γιατί τα φτιάχνουν, αλλά το ότι στο τέλος της ημέρας όλοι -ή σχεδόν όλοι, εντάξει μην το παραχέ*ω και εγώ με τις γενικότητες- προσπαθούν να πιάσουν την καλή δημιουργώντας κάτι που είναι μία αντιγραφή της “τάδε” επιτυχίας, με άλλο περιτύλιγμα.
Ας κάνουμε και ένα disclaimer πριν κλείσουμε γιατί αν γράψω κείμενο χωρίς κάποιο από αυτά νιώθω άσχημα! Γενικά, το πρόβλημά μου δεν είναι τα multiplayer games, ή τα multiplayer modes σε κάποια games. Το πρόβλημά μου είναι ότι όλο και περισσότερα projects ήταν αυτό και μόνο. Και γράφω “ήταν” γιατί πιστεύω ότι πλέον τα περισσότερα από αυτά τα projects έχουν σταματήσει να υφίσταται. Για κάποια το ξέρουμε σίγουρα, για κάποια το υποθέτω. Αποκλείεται τόσα πολλά μεγάλα studios του χώρου να μην έχουν να δώσουν ούτε μία ανακοίνωση για κάτι μετά από τέσσερα με πέντε χρόνια από την τελευταία κυκλοφορία τους. Κάτι έπαιξε από πίσω, και κόπηκαν projects.
Έτσι λυπητερά θα κλείσω και γι’ αυτή την Κυριακή να πάω να παίξω Dragon’s Dogma 2. Η νύχτα είναι δύσκολη στο game όπως είπα και στην αρχή του άρθρου! Πρέπει να πάμε στην πόλη γρήγορα, ο δρόμος είναι επικίνδυνος. Τις ευχές μου για μία καλή Κυριακή, καλή εβδομάδα, και τα φιλιά μου! 😘😗😙😚
