Και να ’μαστε πάλι στο MCU, μετά από πολύ καιρό που δεν είχα γράψει κάτι για αυτή τη στήλη. Η συγκεκριμένη ταινία με προβλημάτισε αρκετά… Δε θα πω από την αρχή αν μου άρεσε ή όχι. Παρ’ όλα αυτά, είναι μία ταινία που με έκανε να σταματήσω για πολύ καιρό να γράφω reviews για τις ταινίες της Marvel – ίσως καταλαβαίνετε ήδη το γιατί.
Γενικώς, γενικά
Η πλοκή θέλει την Cassie Lang να φτιάχνει μια μηχανή που εντοπίζει τον μικρόκοσμο επειδή… διάβασε τις σημειώσεις του Hank όταν ήταν έφηβη. Και όχι μόνο τις διάβασε, τις κατάλαβε και έφτιαξε και τη μηχανή. Ειλικρινά, πόσο πιο πρόχειρα θα μπορούσε να ξεκινήσει ένα σενάριο; Ύστερα, όλοι μαγικά ρουφιούνται στο Quantum Realm και ξεκινάει η περιπέτεια. Μία περιπέτεια που λίγο πολύ δε θα είχε καμία σημασία ή δε θα είχε γίνει καν, αν η Cassie απλά δεν έφτιαχνε αυτή τη μηχανή. Ελπίζω να καταλαβαίνετε που το πάω με την τελευταία πρόταση. Η αιτία να γίνει όλη η ταινία είναι κατά την άποψή μου απλά τουλάχιστον παιδιάστικη, συνεχίζουμε όμως… Απ’ την άλλη, έχουμε τη Janet που έχει περάσει 30 χρόνια εκεί, αλλά “δεν ένιωσε έτοιμη” να πει στους δικούς της για τον απόλυτο κακό που κυβερνά τον μικρόκοσμο. Συγγνώμη, what?
CGI overload
Το Quantum Realm είναι όμορφα ψυχεδελικό στην αρχή, αλλά γρήγορα κουράζει. Τα πάντα είναι ψηφιακά, τα χρώματα κραυγαλέα, και οι χαρακτήρες μοιάζουν πολλές φορές σαν να παίζουν σε παιδική παράσταση. Υπάρχουν σκηνές δράσης που ξεχωρίζουν, αλλά και πολλές άλλες που νιώθεις ότι απλά “πρέπει να γίνουν” για να σπάει η μονοτονία από διαλόγους που εξηγούν ποιος είναι ποιος, τι κάνει εκεί, και γιατί πρέπει να υπάρχει σε αυτή την ταινία.
Όλοι αγαπάμε την Cassie
Η Cassie φαίνεται πως έχει τον πρώτο ρόλο στην ταινία. Μέσα στα πολλά καταφέρνει και να ενώσει έναν ολόκληρο κόσμο με μια ομιλία. Πραγματικά, όλοι την ακούνε, όλοι την πιστεύουν, όλοι σηκώνονται και πολεμούν για χάρη της. Πώς; Γιατί; Άγνωστο. Αλλά έπρεπε να γίνει γιατί έτσι προχωράει η πλοκή, και να φαίνεται πιο “cool” ο χαρακτήρας της.
Παράλληλα, ο Ant-Man – ο πρωταγωνιστής υποτίθεται – είναι σχεδόν διακοσμητικός. Τον βάζουν να λέει καμιά ατάκα, να φάει λίγο ξύλο, να κάνει τον μπαμπά και μέχρι εκεί. Οι περισσότερες γυναίκες της ταινίας είναι υπερδυναμικές, κάτι που δεν είναι κακό από μόνο του αλλά όταν γίνεται σωστά και δε χάνεται η ισορροπία. Που και πάλι και με αυτό δεν υπάρχει πρόβλημα 100%. Αν όντως θες να χάσεις τις ισορροπίες υπέρ του ενός ή του άλλου, καλό θα είναι να γίνει σωστά, αλλά ούτε αυτό έχουμε.
Ο Kang είναι η μεγάλη απειλή;
Ο Kang παρουσιάζεται ως ο υπερκακός. Τον “χτίζουν” με σοβαρότητα – λέει πως έχει σκοτώσει αμέτρητους Avengers, έχει δει σύμπαντα να καταρρέουν, ξέρει την εξέλιξη του χρόνου. Και μετά τον νικάει… ο Ant-Man με την βοήθεια της Wasp και της κόρης του. Αλήθεια τώρα; Πώς θα φοβηθώ εγώ με αυτόν τον κακό; Επίσης, ο χαρακτήρας του μοιάζει με τον Apocalypse των X-Men: κάνει ό,τι χρειάζεται η πλοκή, όποτε το χρειάζεται, χωρίς συνέπεια, χωρίς όρια. Δεν ξέρεις τι μπορεί να κάνει, δεν εξηγούν τι δεν μπορεί να κάνει. Απλά, κάνει ότι θέλει η πλοκή να κάνει. Και σαν να μην έφτανε αυτό, η τελική μάχη στήνεται σαν να πάμε για κάποια δραματική θυσία, κάτι να μείνει, κάτι να “σπάσει” τον ήρωα. Αυτό δηλαδή που έχω αναφέρει πολλές φορές στη στήλη ότι γίνεται σε όλες τις τρίτες ταινίες κάποιου superhero στο MCU αλλά και στην τρίτη ταινία των Avengers. Και εκεί λοιπόν που λες ότι ο Scott θα μείνει στο Quantum Realm ως τίμημα, στο τέλος τον ξαναφέρνουν πίσω σαν να μην έγινε τίποτα. Ξέρεις κάτι, δε βάζω spoiler εδώ. Αλήθεια η ταινία δεν αξίζει τον χρόνο σου. Αν φας spoiler από αυτό το κείμενο θεώρησε το ως χάρη.
MODOK… 🤦♂️
Ο MODOK εμφανίζεται ως το comic relief, αλλά το CGI του είναι τόσο τραγικό που ούτε αυτό δεν καταφέρνει. Η ιστορία του παραποιείται από αυτή των comics, ο χαρακτήρας είναι γελοιογραφία αυτού που ξέρουμε, και η “λύτρωση” του στο τέλος είναι τουλάχιστον φτηνιάρικη. Ξεστομίζει και ένα “τουλάχιστον πέθανα ως Avenger”, το οποίο λες και γράφτηκε επίτηδες για να κάνουμε πλάκα με τον χαρακτήρα αυτόν. Για ακόμα μία φορά, όσο λιγότερα πεις γι’ αυτόν σε αυτήν την ταινία, τόσο το καλύτερο.
Όταν οι Kang κάνουν… κα(ν)γκουριές
Το “συμβούλιο των Kang” είναι μια από τις πιο άστοχες σκηνές της ταινίας, σε μία παραγωγή γεμάτη αστοχίες. Υποτίθεται ότι μας συστήνουν το μέλλον του MCU, τους άπειρους Kang, την multiverse απειλή, και αντί να νιώσεις δέος, βλέπεις μία cosplay παρέλαση από ερμηνείες που θυμίζουν κάτι άλλο με φωνές, φανφάρες και γραφικότητα. Τέλος, πλέον γνωρίζουμε ότι το “Kang will return” στο τέλος είναι απλά για να είναι, αλλά ακόμα και τότε που δεν το γνωρίζαμε αυτό 100% δε νομίζω ότι προσέφερε κάτι στην ταινία για να σε κάνει να νιώθεις προσμονή για την επόμενη MCU παραγωγή.
Επίλογος
Το Ant-Man and the Wasp: Quantumania είναι μία απογοητευτική προσπάθεια να ξεκινήσει κάτι μεγάλο. Προσπαθεί να είναι πολλά πράγματα ταυτόχρονα αλλά αποτυγχάνει να πετύχει κάτι καλά. Το χιούμορ δεν πετυχαίνει πάντα, αν όχι καθόλου. Το CGI κουράζει. Οι ερμηνείες πάνε χαμένες σε ένα σενάριο που καταρρέει όσο προχωρά. Ο Ant-Man είναι απών από την ίδια του την ταινία, και ο Kang, ενώ ξεκινά με υποσχέσεις, δεν πείθει ούτε σαν villain ούτε σαν μελλοντική απειλή.
Θα συνεχίσω με τις επόμενες ταινίες του MCU μέχρι να φτάσουμε στο Fantastic Four – που ελπίζω να δω στο σινεμά και να γράψω το κείμενο όταν θα βγει και η ταινία. Για την ώρα το Quantumania παίρνει από εμένα ένα μεγάλο όχι. Αν θέλετε να το δείτε μόνο και μόνο γιατί είναι η συνέχεια του MCU, εντάξει. Πλέον όμως, ξέροντας ότι αυτό που πάει να φτιάξει σαν πλοκή για το MCU έχει εγκαταλειφθεί, η ταινία αυτή είναι μάλλον η πιο αχρείαστη στο σύνολο του MCU μέχρι τότε που βγήκε.
