Εντάξει δεν νομίζω ότι περιμένει κανένας να διαβάσει αυτό το κείμενο για να καταλάβει μετά από τόσα χρόνια ότι έχουμε να κάνουμε με μια πολύ ωραία ταινία. Περισσότερο νομίζω δικαιολογία ήταν για εμένα στο κεφάλι μου να ξαναδώ αυτή την ταινία. Αν και δεν ήταν η πρώτη μεταφορά του Batman στην μεγάλη οθόνη ήταν σίγουρα αυτή που έπεσαν τα πρώτα καλά λεφτά στην παραγωγή της. Ήταν σίγουρα αυτή που ο περισσότερος κόσμος ονομάζει “την πρώτη ταινία Batman”. Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχουμε να κάνουμε με κάτι κλασικό. Κάτι που ακόμα και σήμερα το βλέπεις άνετα παρά τα άσχημα, για σήμερα, εφέ του.
Πριν πιάσουμε το οτιδήποτε να πω ότι μπορεί να υπάρξουν spoilers εδώ και εκεί. Επίσης δεν θα υπάρξουν spoiler tags! Μιλάμε για μια ταινία του 1989, πιστεύω ότι μέχρι σήμερα όποιος ήθελε να τη δει, την είδε. Όπως πάντα πάμε με τη βασική “σούμα” από την ιστορία που θα δούμε εδώ.
Γενικώς, Γενικά:
Έχουμε να κάνουμε με ένα origin story ταινία αλλά όχι του Batman! Όσο περίεργο και αν ακούγεται το origin του ήρωα έρχεται στα μάτια μας αρκετά κοντά στο τέλος. Και αυτό μόνο ως ένα γρήγορο flashback. Περισσότερο θα δούμε τι έκανε τον villain μας να είναι αυτός που είναι εδώ παρά κάτι άλλο. Ο villain δεν είναι άλλος από τον Joker. Ήθελε να μπει δυναμικά στην μεταφορά του comic ο δημιουργός, Tim Burton. Βλέπουμε τι οδήγησε τον Jack, όπως τον ονομάζει η ταινία μας, να γίνει ο Joker. Από την αρχή του, που απλά είναι ένας “gangster” με μεγάλες βλέψεις, μέχρι την αναπόφευκτη μάχη του με τον Batman.
Ο Joker του Nicholson:
Η ταινία είναι ωραία στημένη σε αυτό για να τα καταλάβεις όλα. Βέβαια το origin που παίρνουμε εδώ είναι λίγο διαφορετικό από αυτό που ξέρουμε από τα comics. Και πιο συγκεκριμένα το Killing Joke. Προσωπικά όμως δεν με πείραξε και τόσο. Απλά και μόνο γιατί μας δίνονται κανονικά όλοι οι λόγοι που έκαναν τον Joker, Joker. Δεν έχεις καμία απολύτως αμφιβολία ότι ο “τρελός Jack” είναι πίσω από τον villain.
Ο Burton κάνει πολύ καλά τη δουλειά να μας παρουσιάζει και σκηνή με τη σκηνή την τρέλα που “κουβαλάει” ο Joker. Σχεδόν σε κάθε πλάνο που αυτός είναι μέσα τον βάζει κάνει κάτι χαρακτηριστικά τρελό. Κάτι παρμένο από τα comics, που πολλές φορές δεν θα βγάζει νόημα στην πραγματικότητα αλλά “δε γ**εις”! Βοηθάει να καταλάβουμε την περσόνα που θέλει να μας δείξει ο σκηνοθέτης όποτε ακόμα και οι μεγάλες παρεκκλίσεις από την πραγματικότητα παραβλέπονται εύκολα.
O Batman του Keaton:
Πάμε στην αντίπερα όχθη. Ο Bruce Wayne. Ο χαρακτήρας που έχουμε εδώ είναι το ίδιο μυστήριος όπως και στα comics. Η ταινία μας δίνει πολύ λίγα γι’ αυτόν και το Alfred. Εδώ υπάρχει, ίσως, το μοναδικό μου παράπονο με την δημιουργία. Θέλει να έχεις κάποια γνώση των comics. Αυτό φαίνεται πολύ καθαρά και από το γεγονός ότι ενώ από την αρχή της βλέπουμε τον Batman και μετέπειτα το Bruce κανείς δεν μας λέει ότι ο ένας είναι ο άλλος.
Δηλαδή χρειαζεται εσύ σαν θεατής να γνωρίζεις την ταυτότητα του Batman για να κάνεις το “κονέ” που πρέπει στο μυαλό σου. Ακόμα και όταν μας το δίνει γίνεται πολύ φυσικά και όχι με φανφάρες. Κάτι που δείχνει ακόμα πιο πολύ ότι όταν πας να τη δεις θα πρέπει να ξέρεις πέντε πράγματα για τον ήρωα. Και πάλι όμως αυτό δεν είναι μεγάλο κακό. Πιστεύω τα χρόνια που βγήκε δεν θα ήταν και πολύς ο κόσμος που δεν θα ήξερε τον Batman από τα comics και θα πήγε να δει την ταινία αυτή.
Οι γύρω-γύρω τους!
Οι συμπρωταγωνιστές του αντίπαλου ζευγαριού είναι λίγο πολύ τα κλασικά πρόσωπα. Πρώτος από όλους είναι ο Alfred. Δεν γίνεται Batman χωρίς Alfred. Για ακόμα μια φορά όμως δεν είναι και τόσο πολύ στην ταινία, όπως και ο “sir” του. Εδώ έχουμε και την αρχή του ξανθού ερωτικού ενδιαφέροντος του Bruce. Ένα trend που θα κρατήσει για όλες τις συνέχειες με “αυτόν” τον Batman. Εδώ να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Ακόμα και αν άλλαξε ο ηθοποιός μέχρι και το Batman and Robin υποτίθεται ότι παρακολουθούμε τον ίδιο Batman, οπότε και οι τέσσερις αυτές ταινίες θα “γίνουν reviews” σαν συνέχειες η μία της άλλης. Μιλώντας για το ερωτικό ενδιαφέρον να πω ότι μου δίνεται η εντύπωση ότι αυτή είναι πιο πολύ στην ταινία από τον Alfred ας πούμε!
Εδώ κολλάει το να πω πως μου περνάει ότι επίτηδες ο Burton δεν μας έδωσε πολύ τον Batman και τον Wayne για να περάσει αυτό το μυστήριο στον χαρακτήρα. Ακόμα και αν η ταινία έχει το όνομα του στον τίτλο. Εμένα αυτό μου άρεσε. Γιατί πολύ απλά ότι άλλο μας δείχνει βοηθάει κάπου την ιστορία που θέλει να μας πει. Δεν είναι για να είναι. Οπότε η μικρή απουσία του Batman ίσως και να περάσει απαρατήρητη. Και πάλι όμως δεν είναι ότι δεν είναι εκεί ο χαρακτήρας. Απλά δεν είναι εκεί όσο θα έπρεπε για πρωταγωνιστής, ίσως.
Δίπλα έχουμε και το Gordon αλλά και πάλι για λίγο. Μαζί με αυτόν φαίνεται ότι ο Burton “έχτιζε” το “σύμπαν” του από μιας αρχής γιατί έχουμε το στήσιμο του Harvey Dent σιγά-σιγά. Έναν χαρακτήρα που όλοι ξέρουμε ότι θα γίνει ο Two Face παρακάτω. Τον άλλαξαν βέβαια λίγο όταν ήρθε τελικά στην μεγάλη οθόνη ο villain αλλά θα μιλήσουμε γι’ αυτό όταν φτάσουμε σε αυτή την ταινία.
Τεχνικά:
Τα τεχνικά θα τα πιάσω από μια έκπληξη για τη στήλη. Μουσικά έχουμε να κάνουμε με υπερθέαμα! Και δεν ειρωνευομαι καθόλου. Τα θέμα που έχουμε εδώ είναι πάρα πολύ καλά! Ίσως καλύτερα από το οτιδήποτε έχω ακούσει ποτέ από SuperHero movie. Κοίτα τώρα όμως τι παίζει. Δεν ξέρω αν αυτό έχει να κάνει με την νοσταλγία. Σαν παιδάκι δεν ξέρω και εγώ πόσες φορές έχω δει αυτή την ταινία. Δεν ξέρω πόσες φορές έχω ακούσει το ίδιο main theme στην σειρά cartoon του ‘90. Οπότε κρατάω μια πισινή. Μπορεί να μην ήταν τόσο επικά όσο νομίζω τα θέματα εδώ και απλά να βαράνε στο μυαλό μου μιας και έχουν “τυπωθεί” εκεί μετά από τόσα χρόνια και τόσα repeat!
Κάτι που δεν παίζει σε αυτόν τον τομέα όμως είναι οι ηθοποιοί! OMG! Ακόμα και οι δευτερεύοντες ρόλοι παίζουν τόσο καλά αυτό που τους έχουν πει. Προσοχή δεν λέω “παίζουν καλά”. Πολύ απλά γιατί όλο το παίξιμο, από όλους, έχει μια θεατρικότητα και υπερβολικοτητα μέσα του. Φαντάζομαι ότι αυτές ήταν και οι οδηγίες από το σκηνοθέτη, για να το κάνουν όλοι. Περνάει όμως πολύ ωραία αυτό που θέλει ο Burton στην ταινία του. Δεν θα μιλήσω για το πρωταγωνιστικό ζευγάρι, Jack Nicholson και Michael Keaton! Δύο φορές OMG!
Και τελικώς σε αυτόν τον τομέα πάμε στα εφέ και μακιγιάζ. Το πρώτο είναι άχαρο… Ε, τι να κάνεις είναι και τόσων χρονών η ταινία. Πολλά φαίνονται ψέματα. Μεγαλύτερο από όλα νομίζω είναι το κακό με το κουστούμι του Batman. Ο καημένος ο Michael προσπαθεί να κάνει όχι παλεύει αλλά πολλές φορές φαίνεται καθαρά ότι ο μεγαλύτερος αντίπαλος του Batman είναι η ίδια του η στολή! Το μακιγιάζ από την άλλη είναι πολύ καλό. Και πάει χέρι-χέρι και αυτό με τις δυσκολίες του Nicholson να παίξει τον Joker. Το βλέπεις ότι προσπαθεί, επιτυχημένα όμως, να περάσει τις εκφράσεις του χαρακτήρα του πίσω από όλο αυτό το μακιγιάζ και τα προσθετικά.
Επίλογος:
Τελικά όμως η ταινία έχει μια “μαγεία” που σε κάνει να χαθείς μέσα της. Τελικά όλα αυτά λίγο σε ενδιαφέρουν. Αυτό είναι το πόρισμα μου. Θα κλείσω και πάλι με τα ίδια λόγια. Τι να πω εγώ γι’ αυτή την ταινία. Αυτή η δημιουργία με μεγάλωσε. Δεν ξέρω κατά πόσο είμαι αντικειμενικός ή όχι… Για ακόμα μια φορά όμως κατάφερε και με έβαλε στον κόσμο της. Κατάφερε και με έκανε να χαθώ για δύο ώρες στην Gotham City, παρόλο που πλέον φαίνεται αρκετά ψεύτικη.
Όλα δουλεύουν “ρολόι” γι’ αυτό που θέλει να κάνει ο Burton και το μόνο που έχω να πω είναι ότι ΠΡΕΠΕΙ όλοι να τη δείτε. “Όλοι” δηλαδή εσείς που σας αρέσουν τα comics ή ο Batman ή οι SuperHero movies. Αν είστε μόνο στην τελευταία κατηγορία και είστε νέος έχετε ακόμα ένα λόγο. Δείτε την ιστορία αυτών των ταινίων. Δείτε τι άρχισε να κάνει mainstream στο Hollywood τους SuperHeroes. Δείτε τι μας έδωσε ο Tim Burton και με τα πολλά, άσχημα και καλά, ήρθαμε στο σήμερα, στο MCU μας κτλ!
