Αν μία φορά “έκλαιγα” που έπρεπε να δω και να γράψω για το Batman Forever, εδώ “κλαίω” δέκα! Ας αρχίσουμε με την ίδια εισαγωγή αλλά με ένα plot twist! Δεν πιστεύω ότι κάποιος περιμένει να διαβάσει αυτό το κείμενο για να δει αν η ταινία είναι καλή ή όχι… Η ταινία είναι “σκουπιδάκι” από τα λίγα! Πάμε παρακάτω. Batman & Robin και το κεφάλι μου “έχει αρχίσει να πονάει” από την πρώτη ατάκα που ακούμε στην ταινία.
Γενικώς, Γενικά:
Ίδιος σκηνοθέτης με το Forever. Για ακόμα μια φορά ο Joel Schumacher είναι το μυαλό πίσω από τις κάμερες. Ήδη το δείγμα που είχαμε από τον σκηνοθέτη με την προηγούμενη προσπάθειά του στον SuperHero ήταν, στην καλύτερη περίπτωση, μέτριο προς κακό. Εδώ έκανε την υπέρβαση όμως. Έχουμε κάτι που δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να του αρέσει για άλλον λόγο πέραν της νοσταλγίας. Δεν μπορώ να φανταστώ τι έλεγαν οι κριτικοί εκείνης της εποχής γι’ αυτή την ταινία…
Για ακόμα μια φορά τα spoilers θα υπάρχουν στο κείμενο χωρίς προειδοποίηση. Και πάλι, υπάρχουν πολύ καλύτερες ταινίες Batman “να χάσετε τον χρόνο σας” αν θέλετε. Αυτή μην μπείτε στο κόπο να την δείτε γιατί θα είναι πραγματικό χάσιμο χρόνου. Το trend συνεχίζει και πάει ένα βήμα παραπάνω. Ο δημιουργός έχει βάλει τον Batman να παλεύει με τρεις διάσημους, από τα comics, villains. Αυτή τη φορά έχει και βοήθεια από την αρχή. Όπως λέει και ο τίτλος ο Robin είναι εκεί μαζί του. Δεν σταματάμε εκεί όμως! Κάπου κοντά στη μέση έχουμε και την Batgirl με λίγο διαφορετικό origin από αυτό που ξέρουμε. Έτσι στήνεται το “τερέν”, τρεις SuperHeroes εναντίον τριών SuperVillains.
Ο Batman και ο Robin:
Για πρώτη φορά στις Batman ταινίες θα αρχίσω με αυτόν! Ακόμα μια αλλαγή είναι ο ηθοποιός που τον υποδύεται. Έχει φύγει ο Val Kilmer και έχουμε τον George Clooney. Ένα πράγμα που σίγουρα είναι καλό στην ταινία είναι ο χρόνος που έχουμε με τον ήρωα. Μέσα στο όλο μπέρδεμα του σεναρίου μπορείς να πει ότι τουλάχιστον προσπαθούν να μας δώσουν και να στήσουν τον χαρακτήρα αυτόν. Το κάνουν άσχημα μεν, αλλά το κάνουν! Έχουμε δει και παραδείγματα που δεν μπαίνουν καν στο κόπο να στήσουν τον πρωταγωνιστή τους. Προσωπικά, από αυτά που κατάλαβα, δεν μου αρέσει και πολύ ο Batman εδώ.
Για κάποιο λόγο ο σεναριογράφος επιλέγει να έχουμε και πάλι μία διαμάχη μεταξύ αυτού και του Robin. Αυτό το είδαμε στο Batman Forever και εκεί έβγαζε παραπάνω νόημα νομίζω. Ήταν η αρχή του διδύμου οπότε, κατά μια έννοια, έπρεπε ο Batman να μην εμπιστεύεται τον Dick για να του δώσει τη στολή του Robin. Εδώ υποτίθεται ότι έχουν περάσει και κάποιες περιπέτειες μαζί… Τώρα που τα λέμε, μπορώ να φανταστώ γιατί το έκαναν απλά μου φαίνεται ανούσιο. Θα μπορούσαν να βάλουν τους ήρωες να περνάνε κάποιο άλλο “λούκι” μεταξύ τους και όχι το “σε εμπιστεύομαι, δεν σε εμπιστεύομαι” που έχουν κάνει ήδη.
Με τον Robin το πρόβλημα παραμένει το ίδιο. Ο Chris O’Donnell είναι μεγάλος σε ηλικία για το ρόλο. Πάλι το παίζει λίγο “παιδάκι”. Παρορμητικός, αστείος κτλ. Αλλά πάλι εμένα δεν με πείθει και πολύ ότι είναι ο Dick που ξέρω. Ας το αφήσουμε αυτό στην άκρη όμως, μιας και λέω πάντα ότι τα κείμενα δεν έχουν να κάνουν με τη μεταφορά αυτή-καθαυτή αλλά με την ταινία. Αν τον δεις έτσι όπως θέλει η ταινία να μας τον πει, ίσως και να βγάζει νόημα. Καταλαβαίνεις γιατί ο Batman ακόμα και τώρα δεν τον εμπιστεύεται. Απλά μου κάθεται λίγο περίεργο για τον Batman σαν χαρακτήρα να βάλει σε κίνδυνο τη ζωή του Dick και να μην είναι 100% σίγουρος ότι αυτός μπορεί να ανταπεξέλθει στη πρόκληση.
The Bat Family:
Δίπλα τους είναι ο Alfred όπως πάντα. Το σενάριο προσπαθεί να δώσει λίγο παραπάνω βάθος στη σχέση αυτού με τον Bruce. Έτσι παίρνει τον χρόνο του γι’ αυτό. Ο Alfred όμως δεν θα είναι για πάντα εκεί να βοηθάει. Από κάποιο σημείο και μετά έχουμε μία εξέλιξη στο σενάριο που πρώτη φορά βλέπουμε να γίνεται σε κάτι Batman. Τουλάχιστον δε θυμάμαι κάτι τέτοιο εγώ. Η ταινία προσπαθεί να μας δείξει ότι ο Alfred είναι “άνθρωπος” και σαν άνθρωπος μπορεί κάποια στιγμή να πεθάνει.
Μία σπάνια αρρώστια μπαίνει στη ζωή του και ο Alfred δε θα μπορέσει να είναι κοντά στον Bruce σε όλη την ταινία. Με αυτή την αφορμή βλέπουμε και την ανθρώπινη σχέση των δύο ανδρών. Κάτι που αν δεν κάνω λάθος πολύ λίγα μέσα έχουν παρουσιάσει σε βάθος. Προσοχή, όχι, η ταινία δεν το κάνει σε βάθος! Απλά το κάνει. Οπότε και εγώ απλά το αναφέρω. Όπως όμως και τα περισσότερα που γίνονται μέσα σε αυτή δεν το κάνει καλά.
Τέλος με το Bat Family αυτής της ταινίας έχουμε με την Barbara Wilson. Ναι, καλά διαβάσατε, όχι Gordon, Wilson. Η ταινία παίρνει την ελευθερία να αλλάξει λίγο τα πράγματα με την SuperHeroine. Δεν είναι η κόρη του James Gordon όπως ξέρουμε από τα comics αλλά η ανιψιά του Alfred. Κάπως, κάπου, κάποτε ανακαλύπτει την ταυτότητα του Batman και βάζει την στολή για να τον βοηθήσει. Εδώ φαίνεται αρκετά ψέμα ο τρόπος που γίνονται όλα αυτά με την χαρακτήρα. Φαίνεται ακόμα πιο πολύ αυτό το “έλα μωρέ, για παιδάκια είναι η ταινία, τι καταλαβαίνουν;”. Κατά τη γνώμη μου το όλο πράγμα θα μπορούσε να γίνει λίγο πιο σοβαρά. Βέβαια τίποτα δεν είναι και πολύ σοβαρό στην ταινία όποτε…
ο Iceman, η “Λουλουδού” και ο “Τούμπανος”!
Πιάνοντας τους villains πάμε με τον βασικό. Mr. Freeze, που τον υποδύεται ο Arnold Schwarzenegger, με τα αποτελέσματα που όλοι μπορούμε να φανταστούμε… Δεν είναι καλός ο ηθοποιός σε αυτό που κάνει αλλά δεν είναι καλός και ο ρόλος που του έχουν γράψει. Από εκεί νομίζω αρχίζει το πράμα. Ο Freeze, όπως σχεδόν όλοι οι χαρακτήρες εδώ, δεν είναι απλά διαφορετικός από τα comics. Είναι κάπως κωμικός και, κάποιες φορές, βλάκας θα μπορούσα να πω. Μου είναι πολύ περίεργο πως γίνεται ο ίδιος χαρακτήρας να είναι τόσο τραγικός αλλά και κλασικός comic villain σε μια σειρά κινουμένων σχεδίων (ξέρετε για ποια μιλάω) και σε μια παραγωγή εκατομμυρίων να είναι τόσο… Τόσο… Πραγματικά δεν ξέρω πως να το περιγράψω… Φανταστείτε κάτι κακό πάντως!
Δυστυχώς όμως έχουμε και άλλους “κάκουλες”. Δεύτερη στο χορό μπαίνει η Poison Ivy, χέρι-χέρι με το Bane… Και για ακόμα μια φορά έχουμε μία πολύ-πολύ άσχημη μεταφορά. Δεν θα μιλήσω για το ότι είναι πολύ διαφορετικοί από τα comics, γιατί είναι, αλλά για το ότι και πάλι δεν είναι καλοί χαρακτήρες. Είχα πει και στο Batman Returns ότι ο Peguing είναι λίγο διαφορετικός από τα comics. Έχω πει και σε άλλα κείμενα για άλλους villains ότι οι αλλαγες που έχουν σε αυτούς βοηθούν την δημιουργία. Ο Thanos είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα γι’ αυτό. Εδώ έχουμε την ίδια γραμμή όπως σε όλη την ταινία… “Έλα μωρέ για παιδάκια είναι, ποιός θα δώσει σημασία;”.
Ο Bane είναι ουσιαστικά ανύπαρκτος. Είναι εκεί μόνο για να παίξει πέντε λεπτά ξύλο με τους ήρωες και να σπάει τοίχους. Η Ivy βοηθάει λίγο στο όλο σχέδιο του σεναρίου “Batman Vs. Robin” αλλά πέρα από αυτό πολύ λίγα πράγματα.
Το σχέδιο που έχουν όλοι αυτοί βγάζει και δεν βγάζει νόημα. Δηλαδή βγάζει σαν comic λογική αλλά και πάλι κάπου το χάνει… Όπως όλα βέβαια. Ο Mr. Freeze θέλει να παγώσει τα πάντα. Η Poison Ivy θέλει να τα ξεπαγώσει μετά και να βάλει παντού λουλούδια! Ειλικρινά αυτό είναι το όλο θέμα. Βέβαια, για τον πρώτο villain δεν είναι έτσι από μιας αρχής. Θέλουν να μας περάσουν λίγο την “τραγικότητα” του χαρακτήρα με το ‘τι δεν κάνει αυτό που κάνει γιατί είναι απλά κακός. Και στην ίδια σκηνή πετάει βλαμμένες ατάκες που στο μόνο που βοηθούν είναι να τον κάνουν “αστείο”. Μάλλον… Άσε το πως τον “φέρνει στη ζωή” ο Arnold…
Gotham City και τα Σκηνικά:
Αυτοί κάνουν τη ζωή του Batman και των κατοίκων της Gotham City μια δύσκολη υπόθεση. Για εμάς που βλέπουμε την κάνουν ακόμα πιο δύσκολη! Α! Δεν μίλησα για την πόλη. Έχουμε μια αρκετά καλή συνέχεια αυτής. Αν έχεις δει το Batman Forever δεν έχεις παράπονο. Αν έχεις δει μόνο τις δύο πρώτες ταινίες ίσως να σου την κάνει κάτι. Γενικά όμως είναι υπερβολική, με πολλά χρώματα κτλ. Ακριβώς σαν στο Forever. Έχει όμως κάτι που μου αρέσει στο μάτι σαν σχεδιασμός. Δηλαδή σκέφτομαι αυτά τα κτίσματα κτλ. με την χρωματική παλέτα του Burton και πιστεύω ότι θα ήταν μια πολύ περίεργη, αλλά ωραία για comics δεδομένα, φανταστική πόλη.
Με τη δικαιολογία ότι όλα καταστράφηκαν κοντά στο τέλος του Batman Forever έχουμε και τα ολοκαίνουργια Batcave και Batmobile. Και τα δύο δεν μου αρέσουν! Η Σπηλιά έχει πολύ φως για Batcave. Για ακόμα μια φορά δεν είναι απλά λευκό φως. Χρώματα είναι παντού γύρω σαν να είμαστε σε κάποιο club και πάμε να χορέψουμε! Πραγματικά αυτό μου θύμισε. Το αμάξι είναι κάμπριο αυτή τη φορά. Εντάξει γενικά ο σχεδιασμός του ήταν πάντα πολύ εκκεντρικός αλλά όχι και έτσι βρε παιδιά. Καταρχάς το γεγονός ότι είναι κάμπριο δεν βοηθάει την όλη φάση. Πιστεύω το έκαναν έτσι απλά και μόνο γιατί βοηθάει σε μια σκηνή και τίποτα άλλο. Οπότε ακόμα ένα πράγμα που είναι αρκετά κακό στο μάτι.
Τεχνικά:
Οι ηθοποιοί μας, οι καημένοι κι αυτοί… Δεν κάνουν κάτι για να “κλέψουν την παράσταση”. Είναι καλοί και ίσως τελείως διεκπεραιωτικοί. Οι ρόλοι που παίζουν έχουν τα μεγαλύτερα στραβά και αυτό με τη συνέχεια πάει και στο πως παίζουν. Καλά, όλοι οι ηθοποιοί εκτός του Arnold… Συγγνώμη αλλά είναι πολύ κακός… Ακόμα και σε αυτή την κακή ταινία, ο Arnold είναι ένα βήμα πιο κακός από όλα. Όλοι όμως παίζουν πολύ πιο υπερβολικά απ’ ότι πρέπει. Αυτό δεν πιστεύω ότι είναι πρόβλημα τον ηθοποιών. Οι περισσότεροι από αυτούς μας έχουν δείξει ότι ξέρουν να παίζουν. Νομίζω ότι το σφάλμα είναι και πάλι του σκηνοθέτη και των οδηγιών που τους έδωσε.
Η μουσική είναι στα ίδια επίπεδα με το Forever αν και έχουμε χάσει κάποια από τα cartoon ηχητικά εφέ. Τα μουσικά θέματα από μόνα τους είναι καλά. Αλλά δεν μπορείς να πεις ότι είναι υπέρ αυτής της ταινίας αυτό. Τα θέματα αυτά είναι τα κλασικά που ξέραμε και από πριν αλλά με κάποιες παραλλαγές εδώ και εκεί.
Έχουμε και κάποια λίγα special effects αλλά αυτά είναι πολύ λίγα. Καλά για την εποχή τους. Τα πρακτικά είναι όμως αυτά που δίνουν και παίρνουν. Τα δεύτερα είναι OK. Όχι καλά για παραγωγή του Hollywood όμως. Μοιάζουν πιο πολύ σαν low budget τηλεοπτική παραγωγή. Αυτό είναι πολύ περίεργο. Πως γίνεται να έχουμε καλά special effects, πάντα για την εποχή τους, και τα πρακτικά να είναι “νιάου και νιάου”; Νομίζω είναι η πρώτη φορά που γράφω κάτι τέτοιο στη στήλη αυτή!
Επίλογος:
Δεν… Έτσι θα αρχίσω το επίλογο μου! Δεν είναι… Κοίτα, δεν περίμενα ότι όλα αυτά τα χρόνια, όλοι μας έλεγαν ψέματα. Μιλάμε όμως για μία ταινία που μικρός έβλεπα πολύ και δεν είχα πρόβλημα. Πίστευα ότι απλά το ίντερνετ αγαπά να “κλωτσάει το πεθαμένο άλογο”. Τελικά όταν την είδα μετά από πολλά χρόνια και πάλι κατάλαβα ότι, ότι ακούγεται είναι αλήθεια. Βέβαια πως να μην ήταν όταν ο ίδιος ο σκηνοθέτης βγήκε κάποια χρόνια μετά και ζήτησε συγγνώμη; Όταν ο ίδιος ο δημιουργός λέει ότι έκανε μ**ακία σημαίνει ότι έκανε ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΛ**ΙΑ!
Εγώ για κλείσιμο θα πω για ακόμα μια φορά ότι μην χαλάσετε το χρόνο σας και τη δείτε. Ναι, είναι τόσο κακιά όσο θυμάστε από παιδάκια και όσο λένε στο ίντερνετ. Πηγαίντε σε πολύ καλύτερες ταινίες SuperHero, είναι πολύ εύκολο να βρείτε μία. Όσο για τον Batman από τη μία λες και ευτυχώς που είχαμε ένα τέλος εδώ και είδαμε την πολύ καλή Dark Knight Trilogy. Κάποια στιγμή θα μιλήσουμε και γι’ αυτή λίγο πιο αναλυτικά. Υπομονή!
