Γιατί προσπαθεί η Marvel να περάσει πολιτικό μήνυμα εδώ; Θα μου πεις, δεν είναι κακό να πάνε ένα βήμα πιο πέρα και οι SuperHero movies. Ας πούνε και δυο πραγματάκια παραπάνω. Το δέχομαι αυτό. Εδώ όμως γίνεται τόσο άγαρμπα που καταλαβαίνεις ότι αν δεν έχεις κάποιον που να θέλει να πει πραγματικά κάτι, άσ’ το, γ**άτο. Εν ολίγοις, αν θες να δεις κάτι τέτοιο πάρε βόλτα άλλα σινεμά. Άσε το Hollywood. Περισσότερο θα δεις μια ταινία που κάνει “τικ” στα σημεία παρά κάτι που όντως θα περάσει ένα μήνυμα. Απλά και μόνο για να έχουμε να λέμε ότι περνάμε ένα μήνυμα. Και τέλος με το κράξιμο, αλήθεια είχαν αυτή την ταινία στα Oscar ως υποψήφια για καλύτερη ταινία τη χρονιά που βγήκε;
Δεν θα κάνω και εγώ πολιτικό σχόλιο, για την πολιτική ορθότητα του Hollywood… Ορθότητα που τη σκέφτηκε από το 2010 και μετά. Και αυτό μερικώς καθώς ο “χοντρός” παραμένει ο συμπαθής φίλος του πρωταγωνιστή. Ο “μεταλλάς” παραμένει αυτός που κάνει bullying και είναι ο περιθωριακός στο σχολείο κτλ. Οπότε στο κείμενο θα διαβάσετε ένα review του Black Panther καθαρά από την SuperHero πλευρά του θέματος.
Γενικώς, Γενικά:
Ο “πρώτος” μαύρος SuperHero πρωταγωνιστής ταινίας είναι γεγονός. Με το πρώτος να είναι σε εισαγωγικά καθώς πολλοί ξεχνάνε ότι έχουμε και έναν Blade πριν… Και ένα Spawn λίγο πιο πέρα κτλ. Καλά τον Spawn στον σινεμά και εγώ θέλω να τον ξεχάσω! Είχαμε μια μικρή γνωριμία με τον χαρακτήρα στο Captain America: Civil War. Εδώ όμως είναι που βλέπουμε καθαρά τις ρίζες, τη χώρα, τα αίτια και τα κίνητρα του, σε μια ωραία δοσμένη, μερικώς, origin ιστορία. Λέω “μερικώς” γιατί αν και ο χαρακτήρας έχει τις δυνάμεις του από την αρχή της ταινίας, αυτή κάνει focus περισσότερο στο πως από πρίγκιπας γίνεται βασιλιάς της Wakanda με ότι αυτό συνεπάγεται. Η ταινία παντρεύει καλά τις παραδόσεις της (φανταστικής) Αφρικανικής χώρας με την τεχνολογία που υποτίθεται ότι έχουν. Τεχνολογία που είναι πολύ πιο μπροστά σε όλα από την υπόλοιπη Γη του MCU.
Η Wakanda του MCU:
Η χώρα της Wakanda και οι φατρίες που την αποτελούν έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλη τη ταινία. Τα ήθη και τα έθιμα τους μας συστήνονται από όλους όσους ζουν μέσα σε αυτή αλλά και όχι μόνο. Έτσι έχουμε μία απλή και καθόλου δυσνόητη γνωριμία με τον κόσμο του ήρωα βλέποντας μέσα από αυτό τις δυνάμεις και τις απειλές που αυτός έχει να αντιμετωπίσει στην ταινία, που είναι και φυσικές αλλά και ψυχικές, βάζοντας τον πρωταγωνιστή σε μια μικρή σύγκρουση για τα συναισθήματα του για τον άνθρωπο που είχε εξιδανικεύσει στο μυαλό του, τον πατέρα του. Ο T’Challa (Black Panther) είναι πολύ ωραίος και συμπαθητικός ήρωας. Σε όλη τη διάρκεια της ταινίας προσπαθεί να γίνει ο σωστός βασιλιάς της χώρας του. Κάνει επιλογές που άλλοτε του βγαίνουν, άλλοτε όχι και έτσι έχουμε την εξέλιξη και τα κίνητρά του ως χαρακτήρα.
Κάπου εδώ να πω ένα πρόβλημα μου, μιας και ανέφερα τις φατρίες της Wakada, το θέμα με την γλώσσα. Το κόλλημα μου (κάτι που έχω σε κάθε τέτοια παραγωγή) έχει να κάνει με το γεγονός πως υποτίθεται ότι οι άνθρωποι έχουν τη δική τους γλώσσα αλλά για κάποιο λόγο μιλάνε αγγλικά σχεδόν παντού! Αυτό βγάζει νόημα σε εμάς σαν θεατές, γιατί πρέπει κάπως να τους καταλαβαίνουμε, αλλά για τους ίδιους δεν βγάζει καθόλου. Υποτίθεται ότι είναι μια χώρα με μεγάλη ιστορία και τεχνολογική εξέλιξη. Μάλιστα την εξέλιξη τους δεν θέλουν να την μοιραστούν με τον κόσμο φοβούμενοι το τι θα γίνει αν το μέταλλο που έχουν στη μοναδική κατοχή τους γίνει όπλο στα χέρια κάποιου. Στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες τους, λοιπόν, μιλάνε αγγλικά…
Αυτό δεν βγάζει νόημα. Άντε αν θέλω να το συγχωρήσω λίγο και να πω ότι οι νέοι της χώρας το έχουν αυτό αλλά δυστυχώς για το κεφάλι μου (και τα κολλήματα του) το έχουν και οι γηραιότεροι! Δηλαδή κάποιες στιγμές θα γίνουμε μάρτυρες συνομιλιών ή και εθίμων της Wakanda που για κάποιο λόγο γίνονται στην αγγλική γλώσσα. Από την άλλη και αυτό να θέλω να παραβλέψω, γιατί όπως είπα πρέπει κάπως να τους καταλαβαίνουμε (βέβαια υπάρχουν και οι υπότιτλοι αλλά το 80% των Αμερικανών δεν ξέρει τι είναι αυτό), δεν μπορώ να παραβλέψω την προφορά…
Δηλαδή προσπαθείτε να κάνετε πολιτικό σχόλιο σε μια ταινία που όλοι οι έγχρωμοι χαρακτήρες μιλούν αγγλικά μόνο με την προφορά που έχουμε συνηθίσει αυτοί να μιλούν σε ταινίες του Hollywood. Αυτοί που είναι από την Wakada έχουν τα έντονα “r”, “b” κτλ. Αυτοί που είναι στην/από Αμερική να μιλάνε με λέξεις και προφορά “γκέτο”. Μπράβο παιδιά πολύ καλά περνάτε το πολιτικό σας σχόλιο. Τέλος πάντων είπαμε δεν θα μιλήσω γι’ αυτό το θέμα, συγνώμη. Πάμε παρακάτω.
Ο Killmonger του MCU:
Πάμε στον κακό. Έχουμε πάλι να κάνουμε με ταινία που έχει πάρει δύο κακούς από τα comics. Ο βασικός μας όμως είναι ο Killmonger. Αυτός παρουσιάζεται ωραία στον θεατή. Μάλιστα κάποιοι που δεν ξέρουν τίποτα για τον villain (σαν και εμένα πχ) δε θα χαθούν στιγμή. Ο χαρακτήρας που έχουμε εδώ μας δίνει τα κίνητρα και το σχέδιο του πολύ σωστά και δομημένα. Αυτά βγάζουν, όντως, νόημα και δεν πηγαίνουν παρακάτω από επιλογές άλλων (βλ. Zemo στο Civil War). Μην γνωρίζοντας πολλά για τον Black Panther δεν μπορώ να καταλάβω αν αυτός ο villain είναι καλή επιλογή για την πρώτη του ταινία… Αλλά αφού δουλεύει μια χαρά εδώ δεν υπάρχει λόγος για παραπάνω ψάξιμο.
Ο Black Panther του MCU και οι γύρω του:
Ακόμα ένα πράγμα που δουλεύει καλά έχει να κάνει με την αρτιότητα της σαν ταινία. Αν και είναι στο MCU και αν δεις κάποιες άλλες πριν από αυτή, σίγουρα, θα καταλάβεις πολλά παραπάνω πράγματα, εν τούτοις αυτό δεν είναι απαραίτητο. Σε αυτή τη Φάση του σύμπαντος είναι μια από τις λίγες ταινίες του στούντιο που κάνει ότι κάνει πολύ καλά από μόνη της. Κάτι που δεν μπορείς να πεις για το Spider-Man: Homecoming πχ. Το γεγονός αυτό από μόνο του είναι πολύ καλό για την δημιουργία αυτή καθαυτή. Βάζει το λιθαράκι της στον όλο κόσμο του MCU αλλά δεν εξαρτάται από αυτόν για να δουλέψει σαν ταινία.
Σε αυτό βοηθάνε και οι γύρω χαρακτήρες οι οποίοι έχουν πολύ καλή χημεία τόσο με τον πρωταγωνιστή αλλά όσο και μεταξύ τους. Η ηθοποιός που ενσαρκώνει την αδερφή του Black Panther, Letitia Wright, παίζει τόσο καλά που το χάφτεις ότι είναι αδέρφια και ο ένας πειράζει τον άλλον από μικροί. Το ίδιο συμβαίνει και για το ρομαντικό ενδιαφέρον του ήρωα, καθώς και για την σωματοφύλακα του. Εδώ να αναφέρω ότι, ίσως, υπάρχει ένα μικρό Easter Egg στον χαρακτήρα της μητέρας του T’Challa. Αυτή έχει κάτασπρα μαλλιά, κάτι που παραπέμπει στην Storm από τους X-Men. H Ororo είναι σημαντικός χαρακτήρας στη ζωή του Black Panther στα comics, όντας κάποια στιγμή και γυναίκα του. Oι δημιουργοί ήθελαν κάπως να την βάλουν στην ταινία αλλά δεν μπορούσαν εξαιτίας του ότι τα δικαιώματα του χαρακτήρα της, τότε, δεν ήταν στην Disney και τα Marvel Studios.
Τα CGI της ταινίας είναι καλά. Βλέπουμε την Wakanda και τις τεχνολογίες της χωρίς κάτι να φαίνεται πολύ ψεύτικο. Αυτό, βέβαια, μέχρι να πάμε στην τελική μάχη που έχουμε να κάνουμε με ένα CGI fest. Kάποιες φορές μάλιστα είναι τόσο κακό όσο αυτό του Venom… Έχει αυτό το “ή του ύψους ή του βάθους”. Κάτι που πολύ μας είχε ξεσυνηθίσει το στούντιο στις τελευταίες παραγωγές του… Και για κάποιο, κακό, λόγο επιστρέφει και πάλι εδώ.
Επίλογος:
Έτσι, λοιπόν, ξεχάστε ατζέντες και μα**κίες και προσπαθήστε να δείτε την ταινία γι’ αυτό που είναι και τίποτα παραπάνω. Λίγο-πολύ cringeάρεις με τα βαριά “r” και “b” (και το άκουσμα του “Γιουακάντα φορέβα”, έτσι ακριβώς) αλλά μετά από λίγη ώρα αυτό το ξεχνάς. Η ιστορία είναι καλή, ο πρωταγωνιστής έχει σωστή εξέλιξη, ο κακός έχει λογικό και σχεδιασμένο πλάνο και αιτία γι’ αυτό, ο κόσμος είναι πιστευτός, ε, τι άλλο θες πια; Λίγα πράγματα είναι άσχημα στην ταινία αυτή καθαυτή, πιο πολύ άσχημο είναι το τι πήγε να περάσει το Hollywood με αυτή τη παραγωγή, παρά η παραγωγή η ίδια. Και όπως πάντα στο τέλος έχουμε και την “προσφορά” της στο Infinity War, που είναι και η επόμενη κατά σειρά ταινία που θα δούμε στην Τρίτη Φάση του MCU.
Υ.Γ. R.I.P. στον Chadwick Boseman, τον ηθοποιό “πίσω” από τον Black Panther, που έκανε πολύ καλή δουλειά και σε όλες τις εμφανίσεις του στο MCU παρόλο το σοβαρό πρόβλημα υγείας που είχε.
