Και συνεχίζουμε μετά από μία εβδομάδα, όπου δεν ήμουν εδώ γιατί συνέβησαν άλλα πράγματα και δεν μπορούσα να γράψω. Η συνέχεια τώρα στο MCU είναι με το Captain America: Brave New World. Ε, λίγο περίεργη ταινία, και πάλι. Ας μην πέσουμε όμως με τα μούτρα στα άσχημα από την αρχή. Ας το πάρουμε χαλαρά.
Αυτή είναι η πρώτη ταινία του νέου Captain America – του πρώην Falcon δηλαδή. Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που τον βλέπουμε σε αυτόν τον ρόλο, καθώς τον έχουμε ήδη δει στη σειρά The Falcon and the Winter Soldier σε αυτόν τον ρόλο. Άρα, για ακόμη μια φορά έχουμε μια Marvel ταινία, όπου, για να καταλάβεις πλήρως κάποια πράγματα, ίσως πρέπει να έχεις δει μια σειρά. Δεν είναι απόλυτο, νομίζω ότι η συγκεκριμένη ταινία δουλεύει και μόνη της – σίγουρα θα χάσεις κάποιες λεπτομέρειες αν δεν έχεις δει τη σειρά, αλλά δεν είναι ότι δε θα καταλάβεις τι γίνεται.
Γενικώς, Γενικά:
Η ταινία λειτουργεί σαν συνέχεια του Endgame, όπου ο πρώτος Captain America έδωσε την ασπίδα και τον ρόλο στον Sam Wilson. Τώρα βρισκόμαστε στην πρώτη του προσωπική περιπέτεια ως Cap. Μαζί του είναι και ο νέος Falcon, με τον οποίο σχηματίζουν δίδυμο και αντιμετωπίζουν έναν κακό από τα παλιά.
Χωρίς να ξέρω αν είναι spoiler, ας πούμε πως ο κύριος αντίπαλος είναι γνωστός από παλαιότερες ταινίες – συγκεκριμένα από το The Incredible Hulk. Δεν τον είχαμε δει εκεί σαν καθαρό villain, αλλά εδώ επιστρέφει ως βασικός εχθρός, και μάλιστα ως mastermind με προσωπικό κίνητρο εναντίον του Προέδρου Ross. Ναι, ο Thunderbolt Ross είναι πλέον Πρόεδρος των ΗΠΑ, και ενσαρκώνεται τώρα από τον Harrison Ford, καθώς ο αρχικός ηθοποιός που έπαιζε αυτόν τον ρόλο έχει δυστυχώς φύγει από τη ζωή.
Η πλοκή της ταινίας εμπλέκει το πολιτικό σκηνικό, τη διαφθορά και συνδέεται με μεγαλύτερα γεγονότα του MCU. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία είναι η χρήση του Celestial που είδαμε στο Eternals – ναι, εκείνο το γιγάντιο ον που έχει παγώσει μέσα στον Ινδικό Ωκεανό. Το βλέπουμε κανονικά, και μάλιστα υπάρχει και σκηνή δράσης που λαμβάνει χώρα γύρω του η οποία είναι αρκετά καλή. Και, εντελώς απροσδόκητα, αυτή η σύνδεση οδηγεί και σε μια αναφορά από πλευράς X-Men. Μπορεί να μην είναι η πρώτη φορά που γίνεται νύξη στην ομάδα των μεταλλαγμένων στο MCU, αλλά εδώ φαίνεται πιο συγκεκριμένα αν κάποιος γνωρίζει ένα πολύ βασικό συστατικό ενός πολύ βασικού χαρακτήρα από την ομάδα αυτή.
Leader Vs. The President:
Ο κακός – ο Leader, δηλαδή ο Samuel Sterns – προσπαθεί να εμφανιστεί ως ένας έξυπνος villain τύπου Zemo από το Civil War, αλλά δε νομίζω ότι τα καταφέρνει εξίσου καλά. Έχει κάποια έξυπνα σχέδια και προσπαθεί να φέρει την κοινή γνώμη εναντίον του Προέδρου, αλλά γενικά είναι πιο soft απ’ ό,τι περίμενα, αν κάνει τα πάντα για να πετύχει στο σχέδιό του. Ωστόσο, είναι πολύ καλύτερος από villains όπως της The Marvels ή ο Kang από το Ant-Man and the Wasp: Quantumania (που υποτίθεται ότι θα ήταν και η βασική απειλή αυτής της Phase του MCU). Τουλάχιστον έχει λογική και συνέχεια ως χαρακτήρας.
Ο Harrison Ford, που παίζει πλέον τον Ross, είναι μια ευχάριστη έκπληξη. Δεν παίζει με τη γνωστή βαρεμάρα που είχε τελευταία, όπως στο Dial of Destiny ας πούμε. Είναι πιο ενεργός, και φαίνεται να το χαίρεται – χωρίς υπερβολές.
Τώρα για τον Sam Wilson: ο Anthony Mackie είναι καλός, κάνει ό,τι μπορεί, έχει παρουσία και φαίνεται να διασκεδάζει με τον ρόλο. Όμως δεν είμαι σίγουρος αν μπορεί να κρατήσει μια ταινία 100% μόνος του ως πρωταγωνιστής Captain America. Του λείπει λίγο το «βάρος» ή το «κύρος» που είχε ο Steve Rogers. Παρ’ όλα αυτά, είναι ευχάριστος και συμπαθής, και φαίνεται πως το προσπαθεί πραγματικά. Τέλος, να προσθέσω ότι έχουμε αρκετές σκηνές όπου η ταινία σου περνάει τη διαφορά των δύο Cap. Βλέπουμε καθαρά ότι ο Sam δεν είναι Super Soldier, και ακριβώς επειδή δεν είναι, πρέπει να προβεί σε άλλες ενέργειες σε θέματα που ο Steve ίσως απλά να χρησιμοποιούσε την υπεράνθρωπη δύναμή του.
Ο νέος Falcon (Joaquin Torres) είναι αρκετά καλός. Παίζει καλά, είναι συμπαθής και τον βοηθάει και η δυναμική του με τον Sam. Ειδικά προς το τέλος της ταινίας, ο ρόλος του γίνεται πιο ουσιαστικός, και σε κάποιες σκηνές αισθάνεσαι μια συναισθηματική φόρτιση γύρω από την επιλογή του Sam να συνεχίσει ως Captain με αυτόν τον χαρακτήρα στο πλάι του. Δουλεύει.
Φυσικά, δεν μπορώ να μιλήσω για αυτή την ταινία χωρίς να αναφερθώ στην εμφάνιση του Red Hulk – που είναι πλέον ο ίδιος ο Ross. Η μεταμόρφωσή του γίνεται σε ένα σημείο της ταινίας με τρόπο κάπως βεβιασμένο, σαν να μπήκε απλώς για να υπάρχει. Δεν είναι ιδιαίτερα καλά χτισμένο το πώς και γιατί γίνεται αυτό, και μοιάζει περισσότερο με κάτι που μπήκε στο σενάριο «εκ των υστέρων», αν και προσπαθούν να το κτίσουν σχεδόν από την αρχή της ταινίας. Η σκηνή δράσης του Red Hulk είναι εντυπωσιακή οπτικά, αλλά είναι μικρή. Δεν τον αξιοποιούν πραγματικά – είναι εκεί, εμφανίζεται, γίνεται η φάση και τέλος.
Τα “δύο σενάρια”:
Εδώ είναι που η ταινία αρχίζει να μοιάζει σαν δύο διαφορετικά σενάρια που τα έραψαν μεταξύ τους. Υπάρχει και ένας τρίτος κακός, ένας έμπορος όπλων που λειτουργεί στο παρασκήνιο. Αλλά είναι τόσο αδιάφορος που δε θυμάμαι ούτε το όνομά του. Υπάρχει μόνο για να γεμίσει runtime, να δώσει μερικές σκηνές δράσης και να σπρώξει λίγο την πλοκή μέχρι να φτάσουμε στον πραγματικό κακό.
Τα εφέ είναι ανάμεικτα. Κάποιες φορές φαίνονται φτιαγμένα για ταινία υψηλού budget, άλλες φορές νιώθεις σαν να βλέπεις τηλεοπτική παραγωγή. Για παράδειγμα, το CGI στον Red Hulk είναι εντυπωσιακό. Επίσης, το μακιγιάζ στον Leader είναι creepy με την καλή έννοια. Αλλά γενικά, δεν υπάρχει μια σταθερότητα στην ποιότητα των εφέ.
Η ταινία προσπαθεί να πατήσει λίγο στα χνάρια του Winter Soldier, με μια πιο πολιτική πλοκή, αλλά δεν το πετυχαίνει. Ούτε πλησιάζει το επίπεδο του Civil War, παρότι και αυτό το προσπαθεί αρκετά. Έχει όμως καλές στιγμές, με ωραίες χορογραφίες σε σκηνές μάχης, ειδικά όταν βλέπεις δύο χαρακτήρες που πετάνε να συνεργάζονται στη δράση.
Επίλογος:
Τελικά, το Captain America: Brave New World είναι μια μέτρια Marvel ταινία. Δεν είναι κακή – σίγουρα όχι στα επίπεδα του The Marvels ή του Ant-Man 3 – αλλά δεν είναι και καλή. Είναι απλώς… εντάξει. Έχει μερικά ενδιαφέροντα σημεία, συνδέει πράγματα στο ευρύτερο MCU, αλλά σε πολλά σημεία φαίνεται πρόχειρη, σαν να ξαναγράφτηκε και ξαναγυρίστηκε τελευταία στιγμή.
Οι σκηνές μετά/ενδιάμεσα στους τίτλους τέλους είναι δύο. Η πρώτη φέρνει πίσω έναν χαρακτήρα από το The Incredible Hulk – κάτι που δεν περίμενα και με εξέπληξε. Η δεύτερη κάνει νύξη στο Multiverse, αλλά αυτή τη φορά χωρίς να μιλά ξεκάθαρα για τον Kang. Μάλλον είναι η στιγμή όπου κατάλαβαν ότι έπρεπε να αλλάξουν πορεία στα Marvel Studios. Ίσως αυτή η σκηνή δείχνει τη διάθεση της Marvel να αφήσει πίσω την εποχή του Kang και να χτίσει κάτι άλλο.
Οπότε, θα έλεγα: αν παρακολουθείτε το MCU, ναι, δείτε την. Δε θα σας συναρπάσει, αλλά θα σας κρατήσει. Αν δεν είστε fans, δε θα σας αλλάξει τη γνώμη για τις Marvel ταινίες.
