Doctor Strange in the Multiverse of Madness, Movie Review

Καινούργια MCU ταινία! Πόσο καιρό είχαμε; Καλά, όχι πολύ! Τώρα που έχω γράψει για όλες τους πρέπει να περιμένω μέχρι την επόμενη για να συνεχίσω. Αυτές οι “επόμενες” έχουν και κάποιο χρονικό διάστημα μεταξύ τους διαφορά όμως. Οπότε υπομονή…

Εδώ να πω κάτι που σκέφτομαι από το προηγούμενο Spider-Man ή και το Eternals ίσως. Κάπως σαν να έχω ξενερώσει με τη φάση του MCU. Δεν ξέρω τι φταίει. Σαν να μην έχω μεγάλο ενδιαφέρον μετά την Τρίτη φάση ή το Endgame. Δεν έχει να κάνει καθόλου με τους χαρακτήρες. Πιστεύω ότι μία χαρά σενάρια και ταινίες μπορούν να μας δώσουν και ο Spider-Man και ο Doctor Strange, ας πούμε. Το σκέφτομαι πάντως και βλέπω ότι ο ενθουσιασμός για μία καινούργια ταινία MCU έχει φύγει. Και λίγο με στεναχωρεί αυτό.

Νομίζω ένας είναι ο βασικός λόγος. Στην Τέταρτη Φάση του Σύμπαντος είμαστε σαν να έχουμε κάνει ένα reset. Αυτό είναι λογικό και επόμενο. Έχουν βγει από το MCU τα μεγάλα ονόματά του και πρέπει να γνωρίσουμε λίγο παραπάνω τους καινούργιους χαρακτήρες του. Αυτό όμως που δεν μπορώ να συγχωρήσω καθόλου είναι το γεγονός ότι κάποιες από τις ταινίες, ή και τις σειρές αν θέλετε, έχουν κάνει “μία βουτιά” στην Πρώτη Φάση του MCU. Με τον πολύ κακό τρόπο.

Για να εξηγηθώ θα πω το εξής και θα το κλείσω εδώ. Στην Πρώτη Φάση, και ίσως αρκετά και στην Δεύτερη, πολλές από τις παραγωγές ήταν λίγο με το “ένα πόδι” στο MCU. Οι ήρωες και η πλοκη ήξεραν ότι κάπου είναι σαν σύνολο αλλά πολύ συχνά οι ταινίες τους δεν εξυπηρετούσαν αυτό το σύνολο. Ήταν πολύ απλά fillers. Σε περιπτώσεις που κάτι τέτοιο δεν ίσχυε 100% είχαμε πολύ μικρούς λόγους και αιτίες ύπαρξης της “α” ταινίας. Ένας μεγάλος, συνήθως και ο μόνος, ήταν για να γνωρίσουμε τον τάδε χαρακτήρα που οι δημιουργοί ήθελαν να βάλουν στο MCU.

Γενικώς, Γενικά:

Με αυτό πάμε στα γενικά του σεναρίου που έχουμε εδώ. Γιατί με αυτό; Απλά και μόνο γιατί για εμένα η ταινία αυτή είναι ένα fillerάκι. Και δυστυχώς είναι filler που πατάει κατά πολύ στα χνάρια της Πρώτης Φάσης. Ναι, κάποιοι χαρακτήρες έχουν μία, κάποια, εξέλιξη. Γενικά όμως δεν νομίζω ότι η ώρα που θα περάσουμε με τον Doctor Strange και την “παρέα του” δικαιολογείται από το πόση εξέλιξη υπάρχει σε αυτούς τους χαρακτήρες μέσα αλλά και μετά τα γεγονότα της ταινίας.

Λίγο πιο αναλυτικά, η ταινία είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε για τα καλά το Multiverse της Marvel. Και το Spider-Man No Way Home πήγε να κάνει το ίδιο. Εκεί είχαμε ένα focus πιο πολύ στις Spider-Man ταινίες όμως. Εδώ έχουμε το Multiverse όπως το ξέρουμε και το αγαπάμε από τα comics. Πολλά διαφορετικά Σύμπαντα, με τους ίδιους και διαφορετικούς χαρακτήρες να έχουν την ίδια ή και διαφορετική εξέλιξη από αυτή που ξέρουμε ότι έχουν στο MCU. Βέβαια, η ταινία δίνει λίγο παραπάνω έμφαση σε ένα από αυτά για κάποιους πολύ καλούς λόγους που δεν θα τους πω εδώ για να μην προβώ σε spoiler. Τουλάχιστον όχι ακόμα!

Για να πω όμως όλα αυτά που σκέφτομαι θα χρειαστεί να πάμε σε spoilers κάποια στιγμή. Το κείμενο θα το γράψω όπως και του Spider-Man. Δηλαδή πρώτα θα δώσω μία πιο γενική εικόνα για το “τι και πως” και μετά θα περάσω σε έναν spoiler τομέα. Εκεί θα πω γιατί κάποια πράγματα δεν μου άρεσαν. Εκεί θα αναλυθεί λίγο παραπάνω το γιατί εγώ θεωρώ ότι η ταινία που έχουμε στα χέρια μας είναι λίγο-πολύ filler και σε μεγάλο βαθμό αν κάποιος δεν τη δει δε θα χάσει και κάποια πολύ σημαντική πληροφορία για το MCU. Βέβαια αυτό πάει με τις πληροφορίες που έχουμε στα χέρια μας μέχρι στιγμής. Μπορεί στο μέλλον της Τέταρτης Φάσης να διαψευθώ και η ταινία αυτή να παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Προς το παρόν όμως εγώ δεν το βλέπω αυτό.

Οι καινούργιοι και οι Παλιοί Χαρακτήρες:

Βασικό ρόλο στα γεγονότα της ταινίας παίζει η America Chavez. Μία χαρακτήρας που για να πω την αλήθεια δεν την γνώριζα μέχρι που έψαξα γι’ αυτή την ταινία. Η χαρακτήρας αυτή, στο MCU, έχει μία πολύ χαρακτηριστική δύναμη που βοηθά γενικά σε όλη την πλοκή της ταινίας. Επίτηδες δε λέω τι γιατί πιστεύω ότι ίσως είναι καλό να το δείτε εκεί πρώτη φορά αν δεν το γνωρίζετε. Όπως έγινε και με ‘μένα. Αυτή είναι η καινούργια “στην ομάδα”. Όπως είναι λογικό έχουμε τον Doctor Strange, για ακόμα μία φορά, τον Wong, που πλέον είναι ο Sorcerer Supreme, και την Wanda, που πλέον είναι η Scarlet Witch. Όλοι, λίγο-πολύ, έχουν κάτι να κάνουν στην ταινία και όλοι, λίγο-πολύ, παίζουν σημαντικό ρόλο στα γεγονότα που βλέπουμε εδώ.

Κάτι που μου έκανε εντύπωση, πάλι αρνητική, είναι ότι έχουμε να κάνουμε με, ίσως, την πρώτη ταινία του MCU που δεν μπορείς να την δεις από μόνη της ή απλά ως συνέχεια του πρώτου Doctor Strange. Γενικά οι μοναχικές συνέχειες όλων των SuperHero του MCU αλλά και τα Avengers είχαν αυτόν τον διττό χαρακτήρα. Έπρεπε να στέκουν και ως συνέχειες του MCU αλλά και ως συνέχεις των ηρώων που βλέπουμε. Έτσι πχ. το Captain America Civil War έπρεπε να βγάζει νόημα και ως συνέχεια του Avengers Age of Ultron, δηλαδή του MCU, αλλά και ως συνέχεια του Captain America Winter Soldier, δηλαδή του Captain America. Αν θέλετε την γνώμη μου, μέχρι τώρα, σχεδόν, όλες οι ταινίες αυτές τα είχαν πάει αρκετά καλά.

Εδώ αυτό αλλάζει. Οι χαρακτήρες και αυτά που βλέπεις νομίζω ότι θα σου είναι λίγο ακαταλαβίστικα αν δεν έχεις δει το MCU ως σύνολο. Αν και η σειρά που έχουμε δει την Wanda τελευταία φορά, WandaVision, ίσως δεν είναι 100% απαραίτητη, σίγουρα πρέπει να έχεις δει το Endgame για να καταλάβεις τι κάνουν και τι λένε κάποιοι πρωταγωνιστές, και όχι μόνο, εδώ. Εγώ προσωπικά αυτό το καταλογίζω ως κάτι κακό. Απλά και μόνο γιατί οι προηγούμενες παραγωγές του studio τα είχαν καταφέρει πολύ καλά σε αυτόν τον τομέα. Οπότε αυτό είναι ένα ακόμα βασικό “πισωγύρισμα” που δε θα ήθελα να έχουμε. Για να μην παρεξηγηθώ δεν εννοώ ότι οι χαρακτήρες δεν βγάζουν νόημα μέσα στην ταινία. Μιλάω για το που βρίσκουμε κάποιους από αυτούς. Μιλάω για το ότι αν δεν έχεις δει κάποια πράγματα λογικά δεν θα βγάλεις άκρη γιατί τους βρίσκουμε εδώ που τους βλέπουμε τώρα.

Πολύ γενικότητα αλλά δεν μπορώ να κάνω κι αλλιώς παιδιά μου καλά! Θα πρέπει να πάω σε spoilers για να μιλήσω λίγο πιο ειδικά. Με τους χαρακτήρες μας θα το πιάσω στο ίδιο πνεύμα για τους λόγους ανέφερα.

Η ομάδα των “καλών” έχει κάποια παραπάνω εξέλιξη. Οι πρωταγωνιστές μπορώ να πω ότι είναι πολύ καλή συνέχεια αυτών που ξέρουμε από το MCU. Προσοχή όμως, το MCU, όχι τον Doctor Strange. Φαίνεται καθαρά ότι αν δεις μόνο αυτές τις δύο ταινίες γι’ αυτόν τον χαρακτήρα, και τους γύρω του, σίγουρα θα είσαι λίγο χαμένος. Με τους “καλούς” λοιπόν δεν έχω μεγάλο πρόβλημα. Υπάρχουν όμως κάποιες λίγες αποφάσεις που κάποιοι παίρνουν που δεν βγάζουν και πολύ νόημα εδώ κι εκεί. Είναι αυτό το, “αν πράξει απολύτως λογικά ο χαρακτήρας ίσως πρέπει κάπου εδώ να τελειώσει η ταινία”! Έτσι αυτοί κάνουν λίγο βλακιούλες απλά για να πάμε παρακάτω!

Ο κάκουλας ή οι κάκουλες, και πάλι για χάριν του να μην spoilάρω τίποτα δεν λέω ονόματα, λίγο με μπέρδεψε. Καταλαβαίνω τι ήθελε να κάνει ο σεναριογράφος αλλά λίγο οι πράξεις του κακού δεν βγάζουν νόημα. Για να το πω καλύτερα, όχι οι πράξεις αλλά τα κίνητρα. Υπάρχουν στιγμές που η πρωταγωνιστική ομάδα φέρνει πολύ σωστά και λογικά επιχειρήματα στον/στους villain/villains. Αυτός/αυτοί από την άλλη κάνει σαν να είναι “βλαμένο/βλαμένοι” και να μην βλέπει/βλέπουν πέρα από τη μύτη του/τους. Ακόμα μία άσχημη επιστροφή στο αρχικό MCU που λίγοι villains είχαν πραγματικό λόγο που έκαναν ότι έκαναν.

Το ακόμα πιο άσχημο είναι ότι ο villain μας (θα πάω μόνο με ενικό εδώ απλά και μόνο για να γλιτώσω χρόνο στο γράψιμο!) είναι ένας πολύ συμπαθής χαρακτήρας που κατά τα άλλα κάνει σωστές αποφάσεις κατά τη διάρκεια της, όποιας, “καριέρας” του (αν θέλετε) στο MCU και έχει “χαλάσει”, ίσως, μόνο και μόνο για έχουμε έναν κακό σε αυτή την παραγωγή. Τα υπόλοιπα στα spoilers!

Τεχνικά:

Μπαίνοντας στα τεχνικά θα πρέπει να αναφέρω ότι η ταινία στο μεγαλύτερο της ποσοστό είναι green screen. Λογικό θα μου πεις. Απλά κατά το τέλος της μου πέρασε η ιδέα ότι παίζει να είχε και περισσότερο green screen και από τους Guardians of the Galaxy! Αυτό δεν ξέρω αν είναι κακό ή καλό. Σίγουρα είναι κακό γιατί όπως λέω εγώ προτιμώ τα πρακτικά εφέ πάντα. Από την άλλη όμως το CGI είναι πολύ-πολύ καλό οπότε, αν και ξέρεις σαν θεατής που τελειώνει το αναλογικό και μπαίνει ο υπολογιστής, μπορείς πολύ εύκολα να χαθείς στη μαγεία της ταινίας και να πιστέψεις ότι, ότι βλέπεις είναι όντως εκεί.

Για καλή μας τύχη ο Sam Raimi (f**k, μόλις κατάλαβα ότι είναι η πρώτη φορά που έγραψα ότι σκηνοθέτης είναι ο Raimi!) έδωσε μεγάλη σημασία στη μουσική. Χώρια του ότι έχει πολύ ωραία θέματα και παίζει γνωστά θέματα εκεί που πρέπει, έχει επίσης μία πολύ καλή σκηνή μάχης, κατά τη γνώμη μου, που η μουσική είναι βασικό στοιχείο της. Απλά, γ**άτο!

Τέλος, μιας και είπα για τον Raimi πρέπει να μιλήσω λίγο και για τη φύση της ταινίας. Από τότε που ακούσαμε πρώτη φορά τον τίτλο της και το τι θα υπάρχει μέσα σε αυτή, ακούμε ότι η Marvel πάει για κάτι το πολύ σκοτεινό και, ίσως, λίγο πιο ενηλικό. Θα είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε την πρώτη MCU ταινία τρόμου. Για να σας χαλάσω στην εικόνα, κάτι τέτοιο δεν έγινε! Εντάξει, αυτό ήταν κάτι που ξέραμε ήδη. Έχουν πει από το studio ότι μόνο ο Deadpool τους, όταν κι αν με το καλό βγει, θα είναι “άνω των 18”, οπότε εδώ δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι άλλο. Καθόλη τη διάρκεια της ταινίας όμως αυτά τα horror στοιχεία είναι εκεί.

Είναι πολλά και μπορώ να πω ότι κάποιες στιγμές θα τρομάξετε κι εσείς. Ακόμα και αν δεν έχουμε να κάνουμε με ταινία τρόμου 100%. Αυτό εγώ μόνο ως καλό το παίρνω και είναι κάτι που μου άρεσε πάρα πολύ για την παραγωγή. Φαίνεται η, όποια, ελευθερία είχε ο Raimi από κάποια πλάνα, που παραπέμπουν σε Evil Dead, αλλά και σκηνές και πλάσματα μέσα στην ταινία του.

Επίλογος:

Το πρώτο μέρος θα το κλείσω προβληματισμένος. Είναι μία SuperHero ταινία που είναι μέτρια. Ναι, υπάρχουν κι αυτές! Δεν χρειάζεται όλες να είναι ΘΕΪΚΕΣ ή Σ**ΤΑ ταινίες. Υπάρχουν και οι μέτριες. Όπως το The Batman ας πούμε… Όπως και αυτή που έχουμε εδώ. Κάνει αρκετά πισωγυρίσματα στα άσχημα νιάτια του MCU. Κάτι που δεν περίμενα από το studio τόσα χρόνια μετά.

Παρόλα αυτά είναι πολύ ευχάριστη ταινία και η ώρα θα περάσει “νεράκι” παρόλο που κρατάει δύο φουλ ώρες. Τέλος, σίγουρα την προτείνω και ίσως και στο σινεμά. Απλά και μόνο για το πόσα πολλά εφέ έχει και το τι έχουν κάνει με τον ηχητικό τομέα που πιστεύω ότι είναι πολύ καλά και τα δύο. Γενικά όμως κάπου το χάνει και δε θα έπρεπε. Πάντως, άσχημα δεν θα περάσετε αυτές τις δύο ώρες. Ακόμα και με τις βλακιούλες που κάνουν οι χαρακτήρες κάποιες φορές, τίποτα δε φαντάζει τόσο πολύ περίεργο.

Και τέλος είναι και το θέμα του filler. Δυστυχώς, με τα μέχρι τώρα στοιχεία, έχουμε να κάνουμε με μία ιστορία που δεν βοηθάει το MCU καθόλου. Θα δούμε όμως και μακάρι να διαψευσθώ στο μέλλον.

Spoiler Alert:

Ο Πραγματικός Villain:

Μπαίνω δυνατά στα spoilers με κάτι που διάβασα τώρα στο Wikipedia της ταινίας και δεν ξέρω γιατί δεν το έχουν κάτω από το plot κομμάτι του. Εγώ δεν το είχα καταλάβει από τα trailers και ήταν μία, ας το πούμε, καλή έκπληξη. Ο λόγος, λοιπόν, που δεν έχουμε δει κάποιον villain σε promotion της ταινίας μέχρι στιγμής είναι γιατί η Wanda είναι ο villain. Ίσως αν δεις το WandaVision να καταλάβεις κάτι αλλά εκεί για κάποιο λόγο, όσες μα**κίες κι αν έκανε η Wanda, που έκανε πολλές, η σειρά την παρουσίαζε σαν καλή. Εδώ έχουμε φάτσα φόρα, σχεδόν από την αρχή που βλέπουμε την χαρακτήρα ότι κάτι δεν θα πάει καλά με αυτή.

Εδώ κολλάει και αυτό που έγραψα παραπάνω για την χαρακτήρα αυτή. Πολλές είναι οι φορές που και ο Doctor Strange αλλά κι άλλοι της λένε πολύ σωστά επιχειρήματα για να σταματήσει να κάνει ότι κάνει. Πολλές από αυτές μου δόθηκε η εντύπωση ότι η Wanda που ξέρουμε μέχρι τώρα θα σταματούσε. Η Wanda που ξέρουμε μέχρι τώρα είναι βέβαια ένας χαρακτήρας που πάντα ακούει την καρδιά της αλλά μέχρι ενός σημείου. Η ταινία θέλει να μας παρουσιάσει ότι οι πράξεις της όμως δεν είναι 100% δικές της. Κάτι έχει να κάνει και το βιβλίο που αυτή πήρε στην κατοχή της μετά το τέλος της σειρας που ήταν μέσα. Βγάζει εν μέρη νόημα. Δεν βγάζει νόημα όμως για το τέλος της.

Από μία αρχή όταν βλέπουμε ότι η Wanda θα είναι η κακός μας είχα γράψει στις σημειώσεις ότι είμαι σίγουρος πως κάτι θα γίνει στο τέλος και η χαρακτήρας θα εξιλεωθεί. Έτσι και γίνεται. Αυτό όμως που γίνεται είναι κάτι που θα μπορούσε να γίνει και πολύ πιο πριν κατά τη διάρκεια της ταινίας. Βέβαια το σενάριο μας πετάει το ένα ή το άλλο MacGuffin για να δώσει αιτία στο γιατί η Wanda δεν τα βλέπει όλα σωστά παρά μόνο στο τέλος του.

Εμένα όλο αυτό δεν με έπεισε. Καλά δε θα μιλήσω καν για τους λόγους που η Wanda κάνει ότι κάνει στην ταινία… Η κοπέλα όχι απλά κυνηγάει μία φαντασίωση αλλά και δεν καταλαβαίνει όταν όλοι της το λένε (που άντε να πούμε OK εδώ) αλλά και όταν το καταλαβαίνει είναι στην ουσία λίγο από τον κ**ο του σεναριογράφου απλά και μόνο για την προαναφερθείσα εξιλέωση του χαρακτήρα της. Συγνώμη αλλά εμένα δεν με έπεισε.

Multiverse αλλά για λίγο:

Ας πιάσουμε τώρα το Multiverse… Εκεί είναι σαν να μας δίνουν πράγματα μόνο και μόνο για να μας τα πάρουν πίσω σε λίγο. Πως όταν ήσουν παιδάκι η μητέρα σου, σου έδινε το τάδε παιχνίδι για πέντε λεπτά, απλά και μόνο για το πάρει πίσω μετά και να σου πει, “αυτό θα είναι το δώρο σου αν μου φέρεις 10 στο έλεγχο”; Ε, κάτι τέτοιο. Όλοι οι χαρακτήρες που βλέπουμε, οι Illuminati, το Multiverse γενικά είναι εκεί για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Disclaimer και πάλι, μεγάλο μέρος της πλοκής είναι σε άλλα δύο Σύμπαντα αλλά αυτό δεν λέει κάτι για το Multiverse ως concept.

Θέλω να πω, το να βλέπω μία άλλη Γη δεν μου δείχνει το Multiverse, μου δείχνει μία άλλη εκδοχή της Γης. Πιστεύω ότι αν κάποιος δει το What If…? θα με καταλάβει πολύ καλύτερα. Εκεί “παίζουν” πολύ πιο καλά με το Multiverse και το ίδιο το Multiverse είναι μεγάλο μέρος της πλοκής. Εδώ είναι απλά ένα Σύμπαν του μέρος της πλοκής, μαζί με το “δικό μας” πάντα.

Στους χαρακτήρες να πω ότι έχουμε ως καινούργιους και το Xavier που μαζί με τον Mister Fantastic κάνουν τις πρώτες τους εμφανίσεις στο MCU. Για ακόμα μία φορά για πέντε, δέκα λεπτά και τίποτα παραπάνω… Είναι κρίμα πραγματικά. Ίσως το έκαναν γιατί δεν ήθελαν να πάρουν κάτι από τον πρωταγωνιστή της ταινίας και το καταλαβαίνω αλλά ρε παιδιά μου είναι σημαντικοί χαρακτήρες των Marvel Comics που τους βλέπουμε για πρώτη φορά στο MCU κάντε κάτι παραπάνω γι’ αυτούς. Εδώ να πω ότι ο Xavier είναι πολύ κοντά σε αυτόν από την σειρά του ‘90 και ο σκηνοθέτης επέλεξε πολύ ωραία να βάλει το θέμα της σειράς να παίξει για λίγο στην πρώτη του εμφάνιση στην ταινία.

The Final “Geek Out”!

Τέλος με τα spoilers και με το κείμενο να αναφέρω και κάτι που με χάλασε αν και ίσως είναι δικό μου κόλλημα αυτό και θα καταλάβω αν κάποιος μου πει ότι κάνω το χαρακτηριστικό “geek out” που λένε και οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι! Στην ταινία αναφέρονται για πρώτη φορά τα Σύμπαντα με αριθμούς. Για εσάς που δεν ξέρετε να πω ότι στα comics τα διαφορετικά Σύμπαντα έχουν αριθμούς για να καταλαβαίνουμε που είμαστε κάθε φορά, αν είμαστε σε κάποιο άλλο. Έτσι το “Amazing Σύμπαν”, το κλασικό Σύμπαν των comics της Marvel που πάει τόσο καιρό τώρα, είναι το 616. Δεύτερη πληροφορία που πρέπει να ξέρετε πριν το “geek out” μου είναι ότι στο Σύμπαν των comics το MCU υπάρχει κανονικά μέσα στο Multiverse. Αυτό μας λέει ότι το MCU πρέπει να είναι ένας διαφορετικός αριθμός από το 616 που υπάρχει ήδη.

Εδώ όμως το έχασαν οι σεναριογράφοι, κατά τη γνώμη μου. Μέσα την ταινία αναφέρεται ότι το MCU είναι το 616. Αυτό είναι σαν να διαγράφει τα comics. Είναι σαν να μας λέει ότι ναι μεν στα comics το MCU υπάρχει σαν κάτι άλλο, και είναι canon, αλλά στις ταινίες το Amazing Σύμπαν δεν υπάρχει… Το βλέπω λίγο σαν αυτό που έκαναν με το Star Wars και έβγαλαν όλα τα extra με το Expanded Universe και δεν μου αρέσει αυτό. Θα μου πεις τι σχέση έχουν τα comics με το MCU; Καμία αλλά το γεγονός ότι το ένα αναγνωρίζει την ύπαρξη του άλλου μπορεί να οδηγήσει σε πολύ ωραίες πλοκές και σενάρια. Τώρα απλά δεν…

Έτσι, με αυτό το “geek out” θα κλείσω και για σήμερα. Δεν θα πάω για δεύτερο επίλογο καθώς ότι είχα να πω το είπα στον πρώτο. Καλή ταινία αλλά όχι ΘΕΪΚΗ όπως λέει, για ακόμα μία φορά, υπερβάλλοντας το Ίντερνετ… Αυτή η ανταπόκριση του κόσμου δεν είναι η πρώτη (υπερβολική) που βλέπουμε σε κάτι geek, είτε μιλάμε για games, είτε για ταινίες, είτε για comics κτλ. Αυτή η ανταπόκριση είναι που ακόμα μία φορά με κάνει να σκέφτομαι αν είναι τελικά καλό ή κακό το ότι έχουν γίνει τόσο pop όλα αυτά τα πράγματα που ονομάζονταν “geek” πριν από δεκαπέντε και είκοσι χρόνια… Απλά το αφήνω εκεί! Τροφή για σκέψη…