Επόμενη ταινία στο MCU και έχουμε την τέταρτη αυτή τη φορά, πέμπτη ανεπίσημα, μεταφορά των Fantastic Four στη μεγάλη οθόνη. Τώρα από τα χέρια των Marvel Studios και της Disney. Τα κατάφεραν; Πιθανώς… Η ταινία είναι αρκετά καλή και δεν το περίμενα αυτό, αλλά πάμε με το αρθράκι τώρα για να δούμε τα καλά και τα κακά αυτής της ταινίας.
γενικώς, Γενικά:
Όπως πάντα θα αρχίσουμε από το σενάριο. Έχουμε να κάνουμε με μία ταινία που μας συστήνει την τετράδα τον ηρώων αλλά δεν έχουμε origin story. Αυτό είναι κάτι το οποίο εγώ εκτιμώ πάρα πολύ στις ταινίες της Marvel με ήρωες που έχουμε δει ήδη στο σινεμά. Έχουν περάσει λοιπόν κάποια χρόνια. Ο κόσμος γνωρίζει τι γίνεται. Ξέρει τους ήρωες και ξέρει ότι έχουν παλέψει εναντίον διάφορων villains. Μάλιστα στην αρχή της ταινίας έχει ένα μοντάζ στο οποίο εξηγεί το origin τους στα γρήγορα για να καταλάβεις πέντε πράγματα. Ακριβώς ότι πρέπει για κάποιους που δεν ξέρουν τι είναι οι Fantastic Four. Το ωραίο με αυτό το μοντάζ είναι ότι υπάρχουν αρκετές σκηνές οι οποίες είναι εξώφυλλα από κόμικς. Συγκεκριμένα έχει το πρώτο εξώφυλλο της ομάδας σε ένα καρέ της ταινία. Στο μοντάζ βλέπουμε και διάφορους εχθρούς οι οποίοι είναι γνωστοί μέσα από τα κόμικ των Fantastic Four. Γενικώς μέσα στην ταινία υπάρχουν και “πινελιές” από τον μεγάλο κακό του MCU σε αυτή τη Φάση. Αυτό το αναφέρω μόνο και μόνο γιατί ο συγκεκριμένος είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την ομάδα.
Οι ήρωες λοιπόν αυτοί υπάρχουν εδώ και αρκετό καιρό σε αυτή τη Γη. Έχουν βοηθήσει τόσο πολύ, που η Γη σχεδόν “τους έχει δώσει τα κλειδιά”. Την έχουν προστατεύσει από πολλά, ωστόσο δε μας δίνεται να καταλάβουμε αν έχουν ξανά αντιμετωπίσει κάτι τόσο μεγάλο όσο αυτό που θα αντιμετωπίσουν εδώ. Αυτή τη φορά έρχεται κάτι το οποίο είναι κοσμικό. Έχουμε την Silver Surfer η οποία θα πληροφορήσει τη Γη για τον ερχομό του Galactus. Όπως γνωρίζουμε αυτός ο villain έχει μόνο έναν σκοπό, να καταστρέψει και να φάει τη Γη. Η αρχική ιδέα του Reed νομίζω ότι δουλεύει. Χωρίς πολλά – πολλά, αυτό που θέλει να κάνει η ομάδα είναι ίσως και το πιο λογικό γι’ αυτούς, να πάνε δηλαδή να μιλήσουν και να προσπαθήσουν να αλλάξουν γνώμη στον Galactus. Εδώ έρχεται και η πρώτη μεγάλη σκηνή δράσης.
Κάτι που έπρεπε να έχω αναφέρει πιο πριν, καθώς είναι στα πρώτα λεπτά της ταινίας, είναι ότι η Sue είναι έγκυος. Πάμε λοιπόν για τον Franklin. Αυτό δεν το βάζω σε spoilers καθώς είναι κάτι που πραγματικά θα δεις στα πρώτα πέντε λεπτά της ταινίας. Αυτή η αναφορά μου γίνεται εδώ γιατί στην αποστολή για τον Galactus αποφασίζουν να πάρουν μαζί και τη Sue, η οποία είναι πολύ κοντά στο να γεννήσει. Αυτό μου φάνηκε πάρα πολύ περίεργο για την ομάδα. Και στην τελική, η Sue υπάρχει εκεί απλά και μόνο για να κάνει αυτό που φαντάζεσαι ότι θα κάνει μία έγκυος γυναίκα. Δε θα πω πιο πολλά για να μη spoilάρω. Γενικώς όμως η ιδέα του να βάλουν την Sue να είναι έγκυος είναι αρκετά καλή. Μας δείχνει μία ομάδα superheroes που είναι όμως και οικογένεια. Βλέπουμε πως αυτή η ομάδα προσπαθεί να έχει ισορροπία μεταξύ των “δύο ζωών” που ζουν. Νομίζω ότι είναι, αν όχι η καλύτερη, μία από τις καλύτερες μεταφορές στο MCU του ότι η ομάδα αυτή είναι και οικογένεια πάνω απ’ όλα.
Γυρνώντας στην πλοκή του Galactus, θα περάσω σε ένα πολύ μικρό spoiler, οπότε αν κάποιος δε θέλει να διαβάσει μπορεί να προσπεράσει αυτή την παράγραφο. Το σχέδιο λοιπόν δεν πιάνει, και τελικώς ο Galactus δε σταματά να θέλει να έρθει στη Γη. Το μόνο που αλλάζει είναι οι λόγοι, αλλά δε θα πω παραπάνω για να μη δώσω πραγματικό spoiler. Έτσι έχουμε και την τελική μάχη μεταξύ τους. Κάτι που για ακόμα μία φορά βγάζει νόημα, καθώς δεν είναι ότι η ομάδα πηγαίνει κατευθείαν για “ξύλο”. Αυτό είναι κάτι που δείχνει τους Fantastic Four που ξέρουμε από τα κόμικ. Ο Mr. Fantastic προσπαθεί να βρει μία λύση για το πρόβλημα χωρίς να φτάσουν στο να “παίξουν τις μπουνιές” με τον Galactus. Βέβαια, εδώ να αναφέρω ότι έχουμε να κάνουμε με φυσική και χημεία των κόμικ, όπως λέω συχνά. Νομίζω ότι αν κάποιος φυσικός δει αυτή την ταινία ίσως θα φρίξει από αυτά που λέει και πάει να κάνει ο Reed για να πετύχει το στόχο του. Αυτά όμως δουλεύουν για μία πλοκή όπως είναι αυτή η μεταφορά από κόμικ.
Η “Καινούργια” Ομάδα:
Περνάμε στη βασική ομάδα. Εδώ θα πρέπει να γίνει αναφορά στο ότι ενώ όλη η ομάδα είναι αρκετά καλά δοσμένη στην ταινία, σίγουρα ο Reed και η Sue είναι οι πρωταγωνιστές της. Θα μπορούσαμε να είχαμε λίγο παραπάνω πλοκή ή παρελθόν και από τους άλλους δύο, αλλά εδώ για να πω την αλήθεια, δε βλέπω που θα μπορούσαν να το χωρέσουν αυτό. Όπως πάει η ταινία, δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα που να μου έρχεται στο μυαλό το οποίο θα μπορούσε να κοπεί για να μπει παραπάνω ανάπτυξη χαρακτήρων. Ίσως αν ήταν λίγο μεγαλύτερη η ταινία. Αυτό όμως δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό, καθώς μιλάμε για μία ήδη μεγάλη ταινία. Το ζευγάρι είναι εκεί για να μας δείξει τις δυσκολίες του να πρέπει να έχεις οικογένεια αλλά μαζί να είσαι και πάντα εκεί για να σώσεις τον κόσμο. Ειδικότερα με τον ερχομό του Franklin, το ζευγάρι Reed και Sue θα μπουν σε “μάχες” μεταξύ τους, όπως θα έκανε κάθε κανονικό ζευγάρι. Έχουμε και την κοσμική απειλή του Galactus, και όλα μαζί δένουν με διαλόγους και καταστάσεις οι οποιές νομίζω ότι είναι πολύ φυσικές και δε μοιάζουν βαλμένες εκεί απλά και μόνο για να είναι εκεί.
Γυρνώντας στο παράπονο όμως, θα μπορούσαμε να έχουμε περισσότερα πράγματα από το παρελθόν του Ben ας πούμε. Πώς ήταν πριν γίνει το The Thing; Τι έκανε στην παλιά του γειτονιά; Μία περιοχή που τον βλέπουμε αρκετά συχνά να πηγαίνει μέσα στην ταινία. Και πραγματικά δεν έχω να πω περισσότερα γι’ αυτόν, γιατί και η ταινία δε μας δίνει περισσότερα.
Πάμε στον Johnny; Θα μπορούσα να πω ότι είναι πάρα πολύ καλή μεταφορά. Δεν είναι η μεταφορά του περίεργου “γκομενάκια” που είχαμε στις άλλες παραγωγές. Δεν είναι ότι φεύγει τελείως από τα ανάλαφρα γνωρίσματά του, αλλά είναι ένα μέλος της ομάδας που αυτή τη φορά καταλαβαίνεις γιατί είναι στην ομάδα πέραν του να αναφλέγεται και να πετάει φωτιές στους εχθρούς. Τον ανέπτυξαν λίγο περισσότερο και αυτό είναι κάτι που μου άρεσε πάρα πολύ. Σε αυτή την ταινία του έδωσαν πράγματα να κάνει. Πράγματα που πάνε μπροστά την πλοκή. Και αυτό είναι τουλάχιστον πολύ καλό για τον χαρακτήρα αυτόν. Και πάλι, δεν είναι ότι αλλάζει τόσο. Θα πει την ατάκα του, θα κάνει το αστείο του, αλλά πλέον είναι άξιο μέλος των Fantastic Four.
Η Κοσμική Απειλή:
Αφήνοντας τους ήρωες, πάμε στον μεγάλο κακό της υπόθεσης. Όπως γνωρίζετε αυτός είναι ο Galactus. Γι’ αυτόν δεν έχω να πω πολλά πράγματα, όχι γιατί δεν υπάρχει ανάπτυξη χαρακτήρα, που δεν υπάρχει δηλαδή, αλλά γιατί λίγο – πολύ όλοι ξέρουμε τι παίζει. Πεινάει και θέλει να φάει πλανήτες. Αυτό είναι το βασικό του στοιχείο. Χωρίς να κάνω κάποιο spoiler, θα αναφέρω ότι τα κίνητρα του αλλάζουν κάπως μετά από κάποια φάση, με κάποιο συγκεκριμένο σκηνικό που γίνεται μέσα στην ταινία. Το πολύ καλό; Έχουμε επιτέλους τον Galactus στη μεγάλη οθόνη. Και όταν λέω τον έχουμε, το εννοώ. Βλέπεις τον ίδιο τον χαρακτήρα, βέβαια εννοείται εξ ολοκλήρου CGI, αλλά δε θα μπορούσε να γίνει κάτι άλλο. Έχει μία αίσθηση “Cthulhu” θα μπορούσα να πω. Μία πολύ δυνατή κοσμική οντότητα, που είναι εδώ για να καταστρέψει τον πλανήτη, και ακόμα και οι μεγαλύτεροι ήρωες της Γης δεν μπορούν να τα βάλουν μαζί της. Κοιτώντας αυτόν τον κακό, νομίζω ότι πρέπει να αναφέρω πως μου ήρθαν κάποιες αναμνήσεις στο κεφάλι. Μου ήρθε ο μικρός Vegeta να διαβάζει το κόμικ των Fantastic Four – από Modern Times – και να βλέπω για πρώτη φορά τον Galactus σαν χαρακτήρα. Εκείνα τα κόμικ μου έδιναν αυτή την εντύπωση ότι είναι ένα κάτι τόσο δυνατό, που δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή κάποιος τρόπος να νικηθεί. Ακριβώς το ίδιο συναίσθημα απελπισίας για τους πρωταγωνιστές μας πήρα και από αυτή την ταινία.
Ας πούμε λίγα λόγια και για την Silver Surfer. Καταρχάς, δεν έχω κανένα πρόβλημα με το ότι είναι κάποια θηλυκή μεταφορά του χαρακτήρα. Ίσα – ίσα, και το MCU βοηθάει αυτό, γιατί μπορείς να πεις ότι δεν είναι ο Silver Surfer του MCU, μιας και έχουμε να κάνουμε με άλλον κόσμο, άλλο Σύμπαν, και όχι το γνωστό μας από το MCU που έχουν γίνει όλα αυτά που έχουν γίνει. Έτσι αν θέλουν, μπορούν να ξαναβάλουν στη σειρά αυτών των ταινιών τον χαρακτήρα αυτόν, όπως τον γνωρίζουμε από τα κόμικ. Το κακό όμως είναι ότι ο χαρακτήρας της ήθελε λίγο παραπάνω ανάπτυξη. Εκτός του ότι γνωρίζουμε τα απολύτως βασικά γι’ αυτή, έχουμε και κάποιες επιλογές που κάνει αυτός ο χαρακτήρας κατά το τέλος της ταινίας, που μοιάζουν σχεδόν από το πουθενά. Στην προηγούμενη ταινία, αλλά και στα κόμικ και cartoons των Fantastic Four, ο χαρακτήρας αυτός αλλάζει, αλλά αλλάζει φυσικά. Περνάει καταστάσεις, μαθαίνει πληροφορίες κτλ, που τον κάνουν να αλλάξει. Εδώ μου φάνηκε λίγο σαν να έγιναν όλα πολύ γρήγορα. Και πάλι όμως δεν ξέρω αν θα μπορούσε κάτι να κοπεί για να υπάρξει παραπάνω ανάπτυξη της Silver Surfer. Φαίνεται όμως πολύ έντονα η απουσία της από ένα μέρος της ταινίας, και μετά κατά το τέλος η παρουσία της και πάλι σχεδόν σαν deus ex machina για να σώσει την κατάσταση όταν αυτό χρειάζεται.
Τεχνικά:
Για τα τεχνικά θα αρχίσω με τους ηθοποιούς. Όλοι κάνουν καταπληκτικά τη δουλεία τους. Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι είναι πάρα πολύ καλό, και οι δύο ακόμα που πλαισιώνουν την ομάδα δίνουν πολύ σωστά την εντύπωση της οικογένειας/ομάδας. Ο ηθοποιός που παίζει τον Galactus είναι επίσης πολύ καλός. OK, είναι CGI, αλλά ο ηθοποιός πίσω από αυτό παρουσιάζει πολύ σωστά την κοσμική οντότητα η οποία έχει ζήσει τόσα πολλά χρόνια, έχει καταστρέψει τόσους πολλούς πλανήτες για να κορεστεί η πίνα της, που πλέον δεν έχει κανένα ενδιαφέρον για το αν θα καταστρέψει πολιτισμούς ή το οτιδήποτε μαζί με την καταστροφή του πλανήτη που θα γίνει το επόμενο γεύμα της.
Νομίζω ότι αυτή είναι μία καλή “πάσα” για να περάσουμε στα CGI. Γενικώς, είναι καλά. Δεν είναι τέλεια, και για ακόμα μία φορά θα αναφέρω ότι μάλλον στο μέλλον θα φαίνονται πολύ ψεύτικα. Είναι όμως καλά γι’ αυτό που θέλουν να κάνουν. Η Silver Surfer σε αντίθεση με τον Galactus που έχει ένα “στάνταρ”, κάποιες φορές φαίνεται καλό σαν CGI, κάποιες όχι. Νομίζω γι’ αυτό επέλεξαν κιόλας οι περισσότερες εμφανίσεις της να είναι ή βράδυ ή στο Διάστημα.
Από τους κακούς πάμε στους καλούς. Ο Johnny πολύ αρκετά όμορφος στο μάτι όταν είναι τυλιγμένος στις φλόγες. Η Sue, δείχνει τις δυνάμεις της επίσης καλά. Με τον Reed έχουμε ένα μικρό πρόβλημα, αλλά νομίζω ότι δεν έχει να κάνει με αυτήν την παραγωγή μόνο. Είναι αρκετά δύσκολο να μεταφέρεις τις δυνάμεις αυτού του χαρακτήρα στη μεγάλη οθόνη και να μη φαίνονται πολύ ψεύτικες/γελοίες. Επίσης, νομίζω ότι αυτός είναι και ο λόγος που βλέπουμε τον Reed να χρησιμοποιεί λιγότερο τις δυνάμεις του σε σχέση με τους άλλους της ομάδας. Τέλος, έχουμε τον Ben, ο οποίος είναι εξολοκλήρου CGI. Είναι σαν να τον έβγαλαν από τις σελίδες των κόμικ. Όπως το ξέρουμε και τον αγαπάμε από εκεί. Και αυτό καλό, αλλά όχι τέλειο. Υπάρχει και ένα αστείο με το αν θα αφήσει μούσι ή όχι. OK, τι να σου πω; Καλό ήταν αυτό που έγινε στο τέλος, αν και φαντάζει περίεργο.
Ας περάσουμε στη γενική αισθητική της ταινίας, η οποία είναι υπέροχη. Retro-futuristic πολύ καλά δοσμένο. Από τα κοστούμια, τα σκηνικά, την τεχνολογία, το πως παίζουν οι ηθοποιοί, πως μιλούν και κινούνται οι χαρακτήρες. Όλα. Πολύ ωραία εικόνα, και πολύ καλά δοσμένη.
Πριν κλείσουμε με τα τεχνικά θα πρέπει να αναφέρω και την μουσική. Ναι, δεν έχει πολλά συγκεκριμένα καλά θέματα τα οποία θα σας μείνουν στο κεφάλι, παρόλα αυτά το βασικό θέμα της ταινίας είναι πολύ ωραίο και νομίζω ότι αυτό το πράγμα πρέπει να έχω πάρα πολύ καιρό να το πω για ταινία της Marvel.
Επίλογος:
Η ταινία δουλεύει; Ναι, η ταινία δουλεύει. Είναι καλύτερη από τις προηγούμενες ταινίες των ίδιων ηρώων 100%. Νομίζω όμως ότι δεν είχαν και πολύ υψηλό πήχη να ξεπεράσουν. Εδώ να αναφέρω ότι οι δύο πρώτες ταινίες, όπως μπορείτε να διαβάσετε εδώ και εδώ, εμένα μου αρέσουν παρόλο που δεν είναι και τόσο καλές. Μου αρέσουν όμως γιατί τις βλέπω μέσα από το πρίσμα της νοσταλγίας. Ήταν από τις πρώτες ταινίες super ηρώων που είδα στο σινεμά και προσωπικά τις έχω σε ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου. Παρόλα αυτά καταλαβαίνω ότι δεν είναι και τόσο καλές σαν ταινίες. Η τρίτη είναι κάκιστη. Οπότε μπορείς να πεις ότι το The Fantastic Four: First Steps είναι πολύ εύκολα η καλύτερη μεταφορά της ομάδας. Μένει να δούμε το πως θα συνδεθούν όλα, χωρίς να λέω κάτι παραπάνω για να μη spoilάρω. Είναι μία πολύ ωραία παραγωγή. Κάτι που είναι αστείο αλλά το σκεφτόμουν καθώς έβλεπα την εισαγωγή της ταινίας είναι το γιατί έχει αυτόν τον υπότιτλο; Υποτίθεται ότι η ομάδα υπάρχει εδώ και κάποια χρόνια στην ενεργό δράση, όποτε το “first steps” ακούγεται λίγο άκυρο να πω την αλήθεια. Ίσως θα μπορούσαν να βρουν κάτι καλύτερο.
Είναι μία από τις ταινίες που θέλω να ξαναδώ και αυτό είναι πλέον περίεργο για τις παραγωγές της Marvel. Το MCU μπαίνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στην Έκτη Φάση του, μακάρι να συνεχίσει έτσι. Βέβαια δεν είναι και πολλές οι ταινίες που περιμένουμε πριν την επόμενη περιπέτεια των Avengers. Αν δεν κάνω λάθος, είναι μόνο μία, το επόμενο Spider-Man, το οποίο θα κυκλοφορήσει το επόμενο καλοκαίρι. Σίγουρα είναι μία ταινία που αξίζει να τη δείτε στο σινεμά και σίγουρα αν έχετε τη δυνατότητα σε IMAX. Εμείς εδώ την είδαμε σε IMAX και βλέποντας μετά κάποια συγκριτικά, κατάλαβα πόσο πολύ πληροφορία χάνεται από πάνω και από κάτω από την εικόνα σε μία κανονική οθόνη. Η συγκεκριμένη ταινία νομίζω ότι κερδίζει πολύ από την θέαση σε IMAX οθόνη. Πρέπει να δεις τον Galactus σε όλο το μεγαλείο του, και δυστυχώς ή ευτυχώς αυτό γίνεται μόνο σε IMAX οθόνη.
Αυτά και νομίζω ότι κλείσαμε και πάλι για ακόμα μία φορά με το MCU. Φτάσαμε στο “περίμενε τώρα για την επόμενη ταινία”. Υπομονή μέχρι το επόμενο καλοκαίρι λοιπόν… Δεν το περίμενα να ανυπομονώ και πάλι για ταινία της Marvel, αλλά που ήρθε η ώρα!
