Ξέροντας πέντε πράγματα από την σκανδιναβική μυθολογία μπαίνοντας σε μια ταινία με τέτοιο υπότιτλο καταλαβαίνεις ότι δεν θα βγούμε και πολύ καθαροί στο τέλος. Nα αναφέρω ότι, όπως και στο Iron Man 2, έχω αντίθετη άποψη από το “internet” για αυτή τη ταινία. Είναι μια ταινία που εμένα δεν μου αρέσει και δεν μου άρεσε από την αρχή. Ένα στοιχείο γι’ αυτό είναι το ότι από τότε που την είδα στο σινεμά δεν την ξαναέβαλα για προβολή. Πέραν από τη στιγμή που ήθελα να γράψω αυτό το κείμενο. Η άποψη μου δεν άλλαξε και πολύ. Η ταινία πάει να γίνει καθαρά κωμωδία “a la Guardians of the Galaxy” κάτι που κατά την γνώμη μου δεν ταιριάζει τόσο στον Thor σαν χαρακτήρα (γενικά όχι μόνο στο MCU) όσο και στο θέμα με το οποίο καταπιάνεται. Δηλαδή την καταστροφή της Asgard και το Ragnarok.
Γενικώς, Γενικά:
Τα άσχημα αρχίζουν με το σενάριο. Εδώ έχουμε άλλο ένα κλασικό “ο κακός μας είναι κάτι το αρχαίο που ποτέ δεν έχουμε κάνει ούτε μια αναφορά γι’ αυτό πριν αλλά τώρα είναι εδώ για να γ**ήσει και να δείρει”. Αν αυτό δεν είναι αρκετό, έχουμε αναφορές και χαρακτήρες που έχουν να κάνουν με τη βασική πλοκή της ταινίας που είναι άμεσα συνδεδεμένοι με τον κακό μας. Πέραν από το γεγονός αυτό, που φαίνεται γιατί δεν ήταν σωστά δρομολογημένη η ταινία στο σύμπαν, δίνει και την ιδέα ότι το σενάριο γράφτηκε γι’ αυτή τη ταινία χωρίς να έχει γίνει δουλειά γι’ αυτό. Να δώσω ένα παράδειγμα για το σωστό/αντίθετο. Ο Thanos και οι Infinity Stones είναι πράγματα που στήνονται από το πρώτο Avengers και μετά. Έτσι όταν αυτός έρχεται στην βασική του ταινία τίποτα δεν φαντάζει ξένο και ξαφνικό.
Σε αντίθεση η Hela εδώ είναι από το πουθενά και με την εμφάνιση της έχουμε και μια ιστορία που είναι κάποια χρόνια πιο πριν αλλά τελείως άγνωστη στους πρωταγωνιστές χωρίς λόγο και αιτία. Κάποια χρόνια πιο πριν μιλώντας για την ηλικία και το προσδόκιμο ζωής των argardians. Πηγαίνοντας πιο βαθιά στο στήσιμο της ταινίας έχουμε να κάνουμε με μια πανδαισία έντονων χρωμάτων, με σχήματα, (ηλεκτρονική) μουσική και γενικά στυλ να έχει πεταχτεί από τα ‘80s. Πολλές είναι οι φορές που πιστεύεις ότι δεν βλέπεις Thor αλλά Guardians of the Galaxy. Αυτό είναι πολύ κακό γιατί η ταινία χάνει τον χαρακτήρα της. Γίνεται απλά μια κόπια των Guardians και μάλιστα σε έναν ήρωα που δεν του πάει.
Η αλήθεια είναι ότι από τα Thor μέχρι στιγμής μόνο στεναχώριες έχω από τα Marvel Studios. Η μία ταινία να είναι χειρότερη από την άλλη (εκτός του Loki φυσικά). Εδώ όμως έχουμε την αλλαγή του χαρακτήρα στον κωμικό μας Avenger, παίρνοντας την ωραία ιδέα των διαφορετικών σε ομιλία asgardians (πομπωδες και θεατρική) και κάνοντας πλάκα με αυτό. Κάτι που πάλι δεν ταιριάζει με το θέμα της ταινίας.
Οι asgardians:
Ο Thor αν και μαθαίνει να γίνεται ηγέτης πετάει όλη την ώρα αστείες ατάκες. Κάνει αστείες αναφορές σε Avengers και όχι μόνο. Μαθαίνει ότι η δύναμη του Θεού του Κεραυνού που είναι, δεν είναι κάτι που έχει να κάνει με το σφυρί του αλλά με τον ίδιο. Έτσι η ταινία μας δίνει έναν χαρακτήρα που έχει χάσει κάτι ανεκτίμητο γι’ αυτόν, με την προσπάθεια του να πάει παρακάτω στην ζωή του. Αυτό μπορώ να πω ότι είναι ένα από τα ωραία χαρακτηριστικά της. Τι άλλο; Α! Κόβει και τα μαλλιά του. Ναι, τόσο ρηχή πιστεύω ότι είναι η ταινία που αυτό είναι άξιο αναφοράς.
Ο Loki και ο Tom Hiddleston προσπαθούν να κάνουν ότι καλύτερο μπορούν μέσα σε αυτό το κωμικό κλήμα. Ο ηθοποιός για ακόμα μια φορά δίνει τον πολύ καλό εαυτό του. Φαίνεται όμως ότι ο Loki δεν είναι γι’ αυτό το κλήμα. Κάποιες φορές δίνει την εντύπωση ότι σαν να προσπαθεί αλλά δεν του βγαίνει 100% αυτό που θέλει ο σκηνοθέτης. Πράγμα που έχει να κάνει με τη φύση της ταινίας.
Η κακός μας είναι η Hela. Εξαιρετική δουλειά έχει γίνει και από την ηθοποιό (Cate Blanchett) για την ενσάρκωση της αλλά και από τους τεχνικούς στο μακιγιάζ και στα CGI γι’ αυτή. Σεναρικά, πέρα από το θέμα μου ότι την έβγαλαν από τον κ**ο τους για την ταινία (!), στέκουν αυτά που κάνει. Είναι ένα εμπόδιο που ο ήρωας μας θα πρέπει να σκεφτεί κάτι διαφορετικό για να νικήσει καθώς η ίδια είναι πολύ πιο δυνατή στον τομέα φυσικής και μαγικής δύναμης. Τομέα που είναι ο μόνος που ξέρει να χρησιμοποιεί ο Thor. Θα πρέπει να αναφέρω, όμως, ότι είναι τελείως διαφορετική από τη Hela των comics. Τόσο στο origin της, όσο και στα κίνητρα και τις πράξεις της στην ταινία.
Planet Hulk:
Δίπλα από το Thor και τον Loki έχουμε τον Hulk και την Valkyrie. Ο Hulk είναι καλός σε αυτό που θέλει να κάνει στην ταινία. Ο χαρακτήρας του, αλλά και ο Banner, έχουν πολύ καλή εξέλιξη στην πορεία του σεναρίου. Για την Valkyrie από την άλλη δεν μπορώ να πω το ίδιο. Πρώτον αν και ωραία και απόλυτα κατανοητή η γνωριμία της με το κοινό, δεν παύει να είναι ένας χαρακτήρας “αποκ*λιά”, που υποτίθεται ότι αυτή και η clan της έχουν μεγάλη ιστορία στην Asgard αλλά εμείς πρώτη φορά ακούμε γι’ αυτές…
Η εξέλιξη της σαν χαρακτήρας είναι πολύ απότομη. Από το ένα λεπτό στο άλλο αλλάζει στρατόπεδο γιατί είναι φίλη με τον Hulk; Αλήθεια ρωτάω γιατί δεν καταλαβαίνω τα κίνητρα του χαρακτήρα για κάτι τέτοιο. Από τη στιγμή μάλιστα που ο Thor προσπαθεί μάταια να την κάνει “καλή” με το που βλέπει ότι είναι “valkyrie” θυμίζοντάς της την ιστορία και την clan της. Τέλος πάντων, έχουμε και άλλα κακά όποτε δεν θα σταθώ και πολύ σε αυτή. Στην τελική η ηθοποιός είναι καλή. Έχουν και πολύ ωραία χημεία με τον Thor αυτής της ταινίας. Το τονίζω αυτό γιατί ο Thor εδώ είναι κάτι άλλο από τον Thor που ξέρουμε.
Έχουμε ένα μικρό cameo του Dr. Strange και τον (spoil alert) θάνατο του Odin (end of spoilers), κάτι που κάνει τον Antony Hopkins να παίζει πολύ λίγο στην ταινία αλλά από αυτή την ερμηνεία του καταλαβαίνουμε για ακόμα μια φορά πόσο βαριόταν στη προηγούμενη ταινία (Thor: The Dark World).
Επίλογος:
Η όλη ατμόσφαιρα που προσπαθεί να περάσει κάτι σαν κωμωδία των ‘80s-’90s, που για κάποιο λόγο όλος ο κόσμος αγάπησε χωρίς να καταλαβαίνει, για εμένα, ότι η ταινία έχει να κάνει με την Αποκάλυψη, ως επί το πλείστον. Καταλαβαίνω ότι ίσως ο σκηνοθέτης να θέλει να δώσει μια άλλη ματιά στην Αποκάλυψη. Μια πιο αστεία βρε αδερφέ. Εντάξει στην τελική τέχνη είναι και το σινεμά, όπως την δει κανείς. Από πίσω όμως σαν να φαίνεται το “σχέδιο” του στούντιο να κάνουν το Thor καθαρά τον κωμικό χαρακτήρα των Avengers. Τον χαρακτήρα που πίνει μόνο μπύρα και “φιλάει τα μπράτσα” του κάθε φορά που κάνει κάτι καλό. Κλείνοντας έτσι μια αποτυχημένη, για μένα, τριλογία των Marvel Studio που, πέραν του πολύ καλού Loki, δεν έχει να δώσει τίποτα παραπάνω στο μύθο του Thor (της Marvel). Ίσως πέραν του ότι είναι πολύ καλός ο ηθοποιός που τον ενσαρκώνει, ίσως;
Έχουμε και εδώ το “μοτίβο του κατεστραμμένου ήρωα” των στούντιο. Ο Thor (spoiler alert) είναι ο βασιλιάς της Asgard αλλά η Asgard και το σφυρί του είναι κατεστραμμένα. Τα πράγματα δηλαδή που ήταν σήμα κατατεθέν του ήρωα. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, καθώς βλέπουμε τον ήρωα να εξελίσσεται έτσι(end of spoilers). Η σκηνή μετά την ταινία έχει να κάνει με το στήσιμο του Infinity War. Future Vegeta εδώ: και της πρώτης σκηνής που βλέπουμε στην ταινία εκείνη. Η επόμενη παραγωγή του στούντιο έρχεται όμως και πάλι στη Γη με τον Black Panther.
