Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι ακριβώς σίγουρος αν έπρεπε να βάλω στη λίστα τα projects που τρέχουν στο Disney+. Σίγουρα δε θέλω να κάνω κάτι τέτοιο με τις σειρές. Πρώτον, δεν είναι καλές σειρές. Δεύτερον, είναι πολύς χρόνος θα πρέπει να “χαλαστεί” για όλες τις σειρές αυτές και να κάνω τη “δουλεία” μου. Από την άλλη όμως αυτές οι mini-ταινίες νομίζω ότι είναι καλές περιπτώσεις – τουλάχιστον αυτές που έχουμε δει μέχρι τώρα. Γι’ αυτόν τον λόγο θα πω δύο κουβέντες γι’ αυτές. Γιατί αν και δεν είναι μέσα στο κινηματογραφικό MCU, είναι μέσα στο MCU γενικά. Τώρα που το σκέφτομαι ο όρος “κινηματογραφικό MCU” είναι λίγο πλεονασμός αλλά τέλος πάντων! 😅😅
Ταινία “Τρόμου” στο MCU;
Τι είναι το “Werewolf by Night”; Μπορείς να πεις ότι είναι η πραγματικά πρώτη προσπάθεια των Marvel Studios να κάνουν μία ταινία τρόμου. Δεν είναι όμως αυτό που λες “τρόμος-τρόμος”. Φαντάζομαι δε θα ήθελαν να κάνουν κάτι μόνο για ενήλικο κοινό, όποτε είναι λίγο ένας “νερόβραστος τρόμος”. Αυτός ο τρόμος όμως δουλεύει πολύ καλά γι’ αυτό που θέλουν να κάνουν. Γενικά η ταινία θέλει να περάσει ένα vibe ταινιών τρόμου του ‘50, ‘60, άντε και ‘70, και αυτό το πετυχαίνει.
Καταρχάς, έχουμε να κάνουμε μία ασπρόμαυρη ταινία. Μόνο ένα αντικείμενο έχει χρώμα σε αυτή, με αυτό να έχει μόνο ένα συγκεκριμένο χρώμα. Μετά έχουμε τα σκηνικά, που ναι μεν μοιάζουν “φτωχά” αλλά αυτό βοηθάει σε αυτό που θέλει να περάσει η παραγωγή. Για να το πούμε καθαρά, πέραν δύο ή τριών πραγμάτων όλα τα άλλα φαίνεται να έχουν μικρό budget. Οι ηθοποιοί δεν είναι μεγάλα ονόματα. Τα CGI είναι εκεί σε πολύ λίγες περιπτώσεις. Τέλος, τα σκηνικά είναι – σχεδόν πάντα – φυσικά, και δε θα μπορούσα να πω ότι φαίνονται και ιδιαίτερα ακριβά.
Όλο αυτό όμως έχει έναν ωραίο χαρακτήρα, που μαζί με τη σεναριακή πλοκή με κράτησαν στην ταινία. Σίγουρα βοηθάει και το γεγονός ότι μιλάμε για μία παραγωγή που είναι μικρότερη της μίας ώρας, αλλά αυτό μόνο κακό δεν είναι. Λέει την ιστορία της συγκεντρωμένα, χωρίς να φλυαρεί, και μπορώ να πω ότι κάπως με κράτησε με κάποια αγωνία για το “παρακάτω”.
Τα “Τέρατα” της Marvel:
Με τι έχει να κάνει όμως; Για πρώτη φορά βλέπουμε το “σύμπαν” των τεράτων στο MCU. Γι’ αυτούς που δεν ξέρουν, η Marvel Comics άρχισε με comics που έχουν να κάνουν με τα κλασικά τέρατα του κινηματογράφου – και όχι μόνο. Κάπου το γύρισαν και είδαν μεγάλη επιτυχία με τους superheroes και έτσι έμειναν εκεί. Πότε όμως δεν ξέχασαν τα “τέρατα” και υπάρχουν/υπήρχαν σειρές που έκαναν λίγο παραπάνω focus σε αυτά. Ένα γνωστό παράδειγμα είναι ο Blade, αν και αυτός πατάει μεταξύ των δύο ιδεών της Marvel, “τέρατα” και superheroes.
Η ταινία εδώ μας δείχνει ότι ο κόσμος των “τεράτων” αυτών υπάρχει κανονικά στο MCU αλλά δεν το είχαμε δει μέχρι τώρα. Εκεί αρχίζει και η πλοκή. Βλέπουμε ότι υπάρχουν κυνηγοί των “τεράτων” αυτών και υπάρχει ένα αντικείμενο που το θέλουν όλοι. Για κάποιο λόγο λοιπόν γίνεται ένα κυνήγι και όποιος νικήσει σε αυτό θα πάρει και αυτό το αντικείμενο. Αυτή είναι η κεντρική πλοκή. Όπως ήταν φυσικό η ταινία κάνει focus σε ένα – δύο άτομα και αυτοί μπορούμε να πούμε ότι είναι οι πρωταγωνιστές μας.
Οι πρωταγωνιστές δείχνουν σχεδόν από την αρχή ποια είναι τα κίνητρά τους. Αυτό σε συνδυασμό με το ότι δε μας λένε “όλη την αλήθεια” για τους εαυτούς τους, είναι κάτι που προσωπικά μου τράβηξε το ενδιαφέρον για να δω τι θα γίνει μέχρι το τέλος. Πραγματικός villain δεν υπάρχει στην ταινία, αν και ένα πολύ συγκεκριμένο πρόσωπο μπορείς να πεις ότι ενεργεί σαν να είναι ο villain. Τελικώς όμως για τους χαρακτήρες, νομίζω ότι και οι μεν, και οι δε βγάζουν νόημα για αυτό που θέλει να κάνει η ταινία.
Όλοι οι ηθοποιοί προσπαθούν να παίξουν όπως έπαιζαν οι τότε ηθοποιοί στις παλιές ταινίες τρόμου, και το καταφέρνουν. Αν και δεν είναι όλοι “larger-than-life” ρόλοι, αυτοί που πρέπει να παίξουν έτσι, παίζουν έτσι, και τελικά βγάζει νόημα το όλο πράγμα για την παραγωγή αυτή.
Τεχνικά:
Η ηχητική παλέτα είναι στα ίδια πρότυπα των ταινιών του τότε και δεν μπορώ να πω ότι έχουμε κάποια έκπληξη και εκεί. Είναι καλή και κάνει τη δουλεία της. Στα εφέ όπως είπα και παραπάνω έχουμε περισσότερο πρακτικά εφέ και λίγα CGI. Μιλώντας για τα CGI να πω ότι έχουμε και τη γνωριμία με έναν χαρακτήρα που είναι εδώ και πολλά χρόνια στα comics της Marvel αλλά δεν είδαμε δει πότε στο MCU. Δε θα πω παραπάνω όμως για να μη spoilάρω τίποτα. Αυτός είναι 100% CGI, και είναι πολύ καλά φτιαγμένος θα έλεγα – στα πρότυπα κάποιας μεγάλης κινηματογραφικής παραγωγής.
Επίλογος:
Γενικά είναι μικρό το review γιατί δεν μπορώ να πω και πολλά για μία τόσο μικρή ταινία. Σίγουρα είναι κάτι άλλο, διαφορετικό, και πολύ ωραίο από τα Marvel Studios. Είναι κάτι που ίσως θα ήθελα να είναι λίγο παραπάνω το δεύτερο Doctor Strange, αλλά δεν είναι. Μία ταινία που να δίνει παραπάνω βάρος στον τρόμο, αλλά όχι εις βάρος της δράσης. Ναι, αυτό είναι κάτι που δεν ανέφερα μέχρι τώρα. Η ταινία έχει και αρκετή δράση. Όχι τόση όσο άλλες παραγωγές, αλλά σίγουρα αρκετή για κάτι που είναι “χαλαρού τρόμου” και θέλει να χτίσει και συστήσει πλοκή, χαρακτήρες, και “τέρατα” σε λιγότερο από μία ώρα.
Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ. Ελπίζω και αυτό το Halloween να κάνουν κάτι ανάλογο. Γιατί όχι, να προχωρήσουν με αυτούς τους χαρακτήρες και να δούμε τι έγινε μετά το τέλος αυτής της mini-ταινίας. Θα το πρότεινα σε όλους. OK, OK, ίσως όχι “σε όλους” αλλά σε όλους άνω των 16 ας πούμε. Αλλά προσοχή, πρέπει να ξέρεις που μπαίνεις. Πρέπει να έχεις και μία “α” γνώση – και αγάπη – για τις παλιές κλασικές ταινίες τρόμου του ‘60. Από την άλλη έχει και το καλό ότι είναι τόσο μικρή που και να μη σου αρέσει δε θα νομίζεις ότι έχασες και πολύ χρόνο μαζί της.
